ตอนที่ 4 ความบังเอิญ

ย้อนความ

อันเด​รีย PART

​​ในร้านกาแฟของโรงแรม ผมมาแอบมองตาหลิว โดยที่ตัวผมสั่งแค่กาแฟดำมาดื่ม ผมมองตาหลิวอยู่นาน จนร่างบางเดินมาหาผมแล้วถามว่า

"เอิ่ม....ต้องการรับอะไรเพิ่มอีกไหมครับ" ผมที่มีท่าทีชะงักไปนิด ก็ตอบกลับไปแบบหน้านิ่งๆว่า

"ไม่มี" แล้วจากนั้นร่างบางก็เดินกลับไปทำงานต่อ

ผมนั่งมองอยู่สักพัก เสียงโทรศัทพ์ก็ดังขึ้น ทำให้ผมลุกเดินออกจากร้านไป

กริ๊ง....กริ๊ง....กริ๊ง.... หน้าจอโชว์ว่า ไอ้เอ็ม ผมเลยรับสาย

"เออ ฮัลโหล ว่าไงมึงไม่ได้คุยกันนานเลย" ตัวผมกับมันหลังจากเรียนจบ ก็ต่างคนต่างยุ่งอยู่กับงาน ทำให้ไม่ค่อยมีเวลาเจอกันเท่าไรนัก

"เออ คือวันเสาร์ กูจะไปบ้านพักมึงแถวสนามแข่งรถ มึงว่างใช่ไหม มึงก็คงว่างล่ะ ถ้างั้นวันเสาร์เจอกันที่บ้านพักมึงนะ" มันโทรมาแค่นี้แล้วว่างสายไป

ไอ้เชี่ย โทรมาแค่นี้อะนะ.....ผมนั้นจริงๆก็ไม่ได้มีปัญหาอะไร เพราะปกติบ้านหลังนั้นก็ไว้สำหรับนัดเจอกันเวลาว่างๆ ของพวกผมอยู่แล้ว แต่มึงโทรมาพูดแค่นี้ มันรีบอะไรขนาดนั้นว่ะ

~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~

บ้านพักใกล้สนามแข่งรถ

​​ในช่วงเย็นวันเสาร์ผมที่มาถึงบ้านพักก่อน ก็จัดการสั่งให้แม่บ้านเตรียมของสำหรับจัดปาร์ตี้ไว้รอพวกเพื่อนๆที่จะมาบ้าน เสียงรถที่เข้ามาจอดบริเวณหน้าบ้านทำให้ผมรู้ว่า พวกมันมาถึงแล้ว ปกติคนที่มาถึงก่อนเวลานัดกันมักจะเป็นไอ้เอ็ม มันทำให้ผมรู้สึกว่ามันว่างและพร้อมเสมอเมื่อนัดเจอกัน ต่อมาก็จะเป็นไอ้ดิว ไอ้ที และคนที่สายเสมอ ทุกๆครั้งที่พวกผมนัดกันคือ ไอ้กร ฉายาแม่งเป็นคุณชายสายเสมอ

พวกผมที่นั่งกินเหล้าและคุยกันไปสักพัก ไอ้เอ็มมันก็ขอตัวแล้วลุกเดินออกไปหาใครสักคน ส่วนคนที่กำลังเดินสวนกับมันมาก็คือไอ้เค น้องชายของมันที่มีอายุห่างกันมากๆ ผมเคยสงสัยเลยลองถามมันดู มันตอบกลับมาแบบขำๆ ว่า เด็กเก็บจากถังขยะ (จริงๆลูกหลงแม่มัน เหอะๆ)

จากนั้นมันก็เดินจับไหล่คนๆนึง เดินกลับมา ผมตกใจเกือบอุทานออกมา แต่ต้องทำหน้าขรึมเข้าไว้ ตาหลิว!!! คนที่มันกำลังเดินจับไหล่มาคือตาหลิว เด็กหนุ่มที่ผมกำลังสนใจ หลังจากมันแนะนำตัวกันเสร็จ ก็ทำให้ผมรู้ว่า โลกเรามันกลมจริงๆ ผมไม่รู้ว่าเพราะความบังเอิญหรือพรหมลิขิต ทำให้ตาหลิวเป็นเพื่อนสนิทกับเค ที่เป็นน้องชายแท้ๆของไอ้เอ็มเพื่อนของผม ตอนมันแนะนำตัวผม ตาหลิวก็มองเหมือนจะนึกอะไรสักอย่าง แต่ก็ไม่ได้อะไร ผมที่เป็นคนชั่งสังเกต และขี้สงสัยทำให้เกิดความอยากรู้ขึ้นมา (จะบอกเหมือนตัวเองชอบเผือก) ตาหลิวที่นั่งกินไปสักพักก็ขอตัวไปเข้าห้องน้ำ

ผมที่รู้จักบ้านตัวเองดี เลยเดินอ้อมไปดักรอตาหลิว เพราะตาหลิวมาครั้งแรกและไม่รู้ทาง ทำให้ต้องเดินวนหาห้องน้ำอยู่นาน จึงมาถึงช้ากว่าผมทำให้ผมจับตาหลิวแล้วลากเข้าห้องข้างๆได้

ผมที่จับและลากตาหลิวเข้ามาอยู่ในวงแขนของผม ทำให้หน้าเราใกล้กันมาก เพียงแค่ 5 ซม. เท่านั้น ร่างบางในอ้อมแขนพยายามดิ้นและบอกให้ผมปล่อย แต่ยิ่งทำแบบนั้นยิ่งกระตุ้นให้ผมเกิดอารมณ์ ความโมโหของน้อง มันน่ารัก ตาหลิวทำให้ผมอยากสัมผัส บอกเลยว่ารสสัมผัสของผมทำให้ตาหลิวนั้น.....ปฎิเสธลำบาก

"อื้อ~​อะ ไม่ อย่านะ" จูบที่หนักหน่วงและรุนแรง ทำให้เสียงหวานที่เอ่ยอย่างหวั่นๆ นั้นยิ่งไปกระตุ้นต่อมอารมณ์ของผม ริมฝีปากนุ่มนิ่มที่ผมสัมผัส ทำให้ผมรู้สึกวาบหวิว ต้องการ และอยากสัมผัสให้ขึ้น

"อื้อ!! อื้ม...." เสียงหวานที่ได้แต่เอ่ยประท้วงอยู่ในลำคอ ยิ่งทำให้ผมเกิดความต้องการอยากครอบครองให้มากกว่านี้

"ปึก...ปึก....ปึก" ร่างบางที่กำมือทุบลงมาที่อกของผม ทำให้ผมรู้ว่า ตาหลิวหายใจไม่ทัน ผมจึงต้องยอมผละออกจากริมฝีปากบางอย่างเสียดาย เมื่อผมปล่อยให้ริมฝีปากบางเป็นอิสระ

"แฮ่ก...แฮ่ก..." เสียงหอบหายใจ เหมือนต้องการอากาศหายใจ ทำให้ผมกลับรู้สึกว่ากำลังโดนยั่ว ความต้องการที่อยากได้ อยากครอบครองทำให้ผมรู้แล้วว่า ตาหลิวสำคัญอย่างไง ผมบอกกับตัวเองเลยว่า คนนี้ล่ะของกู ก่อนที่ร่างบางจะ....

"ไอ้เลว มึงปล่อยกูนะ" เสียงหวานที่พูดกับผมนั้นไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกโกรธ ทั้งๆที่ถ้าเป็นปกติกับคนอื่นผมคงตบปากแตกไปแล้ว อารณ์ของผมตอนนี้แค่อยากแกล้งให้ตาหลิวรู้สึกโมโห เพราะท่าทางของตาหลิวมันน่ารักมากกว่าจะดูโมโห ผมเลยยิ่งอยากจะแกล้ง

"หึ ปากหวานดีนะ" คำพูดที่ผมเอ่ยแบบหยันๆ ทำให้ร่างบางในอ้อมแขนของผมถึงกลับตัวสั่น หน้านี่ดูจะโมโหเหมือนอยากจะต่อยผมมาก ยิ่งทำให้ผมสนุก ผมเลยยกยิ้มแล้วดันตัวเองออกห่างจากนั้นก็ส่งยิ้มให้แล้วเดินออกจากห้องมา และปล่อยให้ร่า่งบางที่ยืนสั่นได้แต่อึ้งอยู่แบบนั้น

เมื่อผมเดินกลับเข้ามาในห้องนั่งเล่น ไอ้เอ็มก็เดินมาหาผมแล้วถามว่า ผมไปไหนมา แต่ผมไม่ได้สนใจจะตอบมัน เลยบอกว่าใกล้ถึงเวลานัดแล้ว จังหวะนั้นผมก็เห็นตาหลิวเดินกลับเข้ามา ผมมองหน้าตาหลิวแต่ตาหลิวกลับจ้องผมเหมือนอยากจะฆ่า ผมไม่ได้สนใจและส่งยิ้มให้แทน ตาหลิวกลับสะบัดหน้าหนีผม หึ อยากปราบพยศจริงๆ....

~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~

ตาหลิว PART

​​ผมรู้สึกโมโหและหงุดหงิด ​อยากกลับบ้าน แต่เมื่อเดินกลับเข้ามาในห้องนั่งเล่น ไอ้เคที่บอกว่าใกล้ถึงเวลานัดแล้วไปที่สนามแข่งได้ ทำให้ผมเกิดความอยากจะเห็นสนามแข่งรถสักครั้ง แต่ผมก็ต้องมาอารมณ์เสียเมื่อหันไปเห็นอันเดรียมองแล้วส่งยิ้มมาให้

***สนามแข่งรถ AMERIGO***

​​สนามแข่งรถที่ชื่อออกแนว อิตาลี อ่านว่าอเมริโก ที่แปลว่าความยิ่งใหญ่ในสงครามนักรบ ชื่อที่ฟังดูดุดัน ทำให้ผมอยากเข้าไปเห็นสถานที่ข้างในเร็วๆ ตอบความจริง ผมไม่เคยมาที่แบบนี้เลย จะตื่นเต้นคงไม่แปลกมั่ง....

เมื่อเข้ามาภายในแล้วมันสวยมากๆครับ มีความหรูหรา ดูดีมีระดับ มองไปทางไหนก็ตื่นตา มันคือแหล่งอโคจรที่มีแบบครบวงจร ไม่ว่าจะเป็นโต๊ะพนัน บาร์เครื่องดื่ม และที่ขาดไม่ได้คงเป็นเด็กๆสาวๆ สวยๆ หมวยๆ เอ็กซ์ตรีมเต็มไปหมด เล่นเดินกันให้ทั่ว มองแล้วเป็นแหล่งอาหารตาดีๆนี่เอง เล่นทำให้ความรู้สึกแย่ๆ ของผมเริ่มหายไปเกือบหมด

ผมที่เดินตามไอ้เคไปเรื่อยๆ มันก็หันมาบอกให้ผมรอ แล้วมันก็เดินไปคุยกับกลุ่มคนที่ขับรถเข้ามาเมื่อกี้อีก 2-3 คัน ผมที่หันไปมองมัน ก็สบตากับคนๆนึง

โอ๊ย!...อยู่ๆผมก็รู้สึกเสียวสันหลังแปลกๆ​ เมื่อผมสบตากับใครสักคนในกลุ่มนั้น จนไอ้เคเดินกลับมาอีกครั้ง

"ไอ้เค มึงคุยอะไรกับพวกนั้นว่ะ คือมันแม่งมีคนนึงหันมามองกูสายตาแปลกๆด้วยอ่ะ" ก็มันมีคนมองสายตาแปลกจริงๆนะครับ ผมรู้สึกได้ ไม่ได้คิดไปเอง

"เป็นเชื่ยไรล่ะ มึงก็คิดมาก" มันตบหัวผมเบาๆ แล้วบอกว่าผมคิดมากไปเอง ก่อนมันจะพาไปนั่งโซน VIP ที่่ทำให้มองเห็นทั้งสนามแบบชัดม๊าก

หลังจากการแข่งจบลง ฝั่งของผมก็เป็นผู้ชนะ ไอ้เคก็เลยขอตัวไปเคลียเรื่องเงิน โดยมันให้ผมยืนรออยู่ข้างสนาม เมื่อคุยเสร็จแล้วจะได้ไปส่งผมที่บ้านต่อ แต่อยู่ๆก็......

หมับ........... มีคนเดินมาจับข้อมือผมแล้วดึงผมเข้าไปจูบ

เฮ้ย! ไอ้เหี้ย.....มัน..จูบ..กู !!!

ผมได้แต่อึ้ง เพราะโดนจูบอีกแล้ว ทำไมผมดูอ่อนแอไม่มีแรงต้านอะไรว่ะ ใครดึงไปก็ตามแรงเขาไปหมด แต่ครั้งนี้ความรู้สึกขยะแขยงผมกลับเพิ่มขึ้น เมื่อสติผมกลับมา ผมก็ผลักมันออกแล้วกำลังจะต่อย จู่ๆก็มีคนมาดึงมือผมไปข้างหลัง แล้ว.....

ผัวะ! เสียงคนโดนต่อย ทำให้ผมหันไปมอง และก็เห็น อันเดรีย! กำลังต่อยผู้ชายที่จูบผมอยู่

ผัวะ! ผัวะ! พลั่ก อันเดรียทั้งต่อยและเตะมัน ผมที่คิดว่าถ้าปล่อยไว้นานกว่านี้มันคงตายคาตีน ถึงตัวผมจะอยากให้มันตายแต่เห็นอันเดรียที่ทั้งต่อยและเตะไม่ยั้ง​ ทำให้ผมก็นึกสงสาร และคิดว่าอันเดรียก็คงจะเจ็บมือเหมือนกัน ผมเลยเข้าไปห้าม

"พอแล้ว หยุด หยุดเถอะ!!" ผมที่เข้าไปห้ามแต่เหมือนจะไม่ได้ผล เพราะขนาดเพื่อนเขาและคนรอบข้างก็ยังไม่มีใครเข้ามายุ่งเลย ตัวผมที่เข้าไปห้ามก็ถูกเขาผลักมากระแทกกลับขอบสนาม ผลคือผมเจ็บ

"โอ๊ย!!!" เสียงร้องดังๆ ของผมทำให้อันเดรียหยุดและหันมาดู ก่อนจะเดินเข้ามาหาผม ผมสะบัดตัวออก และพูดไปว่า

"ปล่อยกู ไปให้พ้นเลย" เท่านั้นล่ะครับ อันเดรียก็เข้ามากระชากและลากผมให้เดินตามเขาไป โดยที่เพื่อนผมก็ช่วยอะไรผมไม่ได้ แต่ก่อนที่ผมจะออกมา อันเดรียก็บอกให้เฮียเอ็มจัดการส่วนที่เหลือ

"เอ็ม กูฝากจัดการที่เหลือด้วย" ผมที่ได้ยินแบบนั้นก็จะหันไปขอความช่วยเหลือ แต่เฮียก็ไม่ได้หันมามองผม ทำให้ผมที่เจ็บทั้งหัวไหล่และข้อมือที่ถูกอันเดรียลาก เข้าลากผมมายังลานจอดรถ

~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~

ขอบคุณที่ติดตามกันนะคร้าาา*3*......

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***