ตอนที่ 1 การพบกัน...

การพบกัน...

อันเดรีย PART

ใน​วันหนึ่งของการทำงาน อันเดรียได้มาตรวจงานที่โรงแรม xxx แห่งหนึ่ง ระหว่างที่เขาเดินผ่านร้านกาแฟในโรงแรม เขาก็ได้ยินเสียงดังตวาดขึ้น เหมือนไม่พอใจอะไรสักอย่างก่อนเขาจะโดนชน

**ปลั่ก!** "โอ๊ย!!เอ่อ...ขอโทษนะครับ " เด็กหนุ่มหน้าตาน่ารักติดไปทางหน้าหวาน เอ่ยขอโทษและก้มหัวให้ทีนึง ผมเลยรีบคว้าข้อมือบางไว้ แล้ว....

"จะรีบไปไหนฮ๊ะ!" เด็กหนุ่มที่โดนจับก็สะบัดข้อมือแรงๆ แล้วตอบกลับน้ำเสียงหงุดหงิดว่า

"อย่ามายุ่ง! กูรีบ" ก่อนจะรีบร้อนวิ่งหายไปทางประตูโรงแรมอันเดรียที่เห็นแบบนั้นมองตามและยกยิ้มแปลกๆ ก่อนเรียกลูกน้องคนสนิท

"ไอ้มิก มึงไปตามสืบประวัติเด็กหนุ่มเมื่อกี้มาให้กูหน่อย" เขาพูดขึ้นและหันไปมองลูกน้องท่าทางเจ้าเล่ห์

"นายสนใจหรอครับ" มิกนึกแปลกใจที่เห็นเจ้านายสั่งแบบนี้ ทั้งๆที่ปกติจะมีแต่คนมาเสนอให้ไม่ว่าจะเป็นผู้หญิง หรือผู้ชาย

"เออกูสน เห็นแล้วอยากได้" ความคิดของคนเจ้าเล่ห์ผุดขึ้นมา ก่อนที่ใบหน้าคมจะหุบยิ้มแล้วเดินขึ้นโรงแรมไป ปล่อยให้ลูกน้อง งง แล้วหันมองทางที่เด็กหนุ่มจากไปที มองเจ้านายที

~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~

ตาหลิว PART

สวัสดีครับ ​ผมชื่อตาหลิวนะ มาทำงานพาร์ทไทม์อยู่ในร้านกาแฟของโรงแรมแห่งหนึ่ง วันนี้เป็นอีกวันหนึ่งที่วุ่นวายมากๆ ชีวิตผมวุ่นวายตั้งแต่เรียนยันทำงาน วันนี้ตอนผมทำงานอยู่หลังร้าน พี่กิตเจ้าของร้านกาแฟ ซึ่งเป็นหนุ่มใหญ่ รูปหล่อ โปรไฟส์ดี ดีกรีเด็กนอก เดินมาหาผม บอกว่ามีลูกค้ามาหา ซึ่งไม่ใช่คนแรกนะฮะ และมาตามหากันเป็นประจำ นี่จะว่าผมหล่อก็ได้นะ ฮ่าๆ (มีความมั่นหน้าสุดๆ:คนแต่งหมั่นไส้) คือมีลูกค้ามาหาผมบ่อยซึ่งไม่รู้ว่าติดใจกาแฟที่ผมชงหรือติดใจอย่างอื่น... ^_*

"อ่าว....พี่นัด! มาทำไมครับ" พี่นัดรุ่นพี่ที่มหาลัยและเป็นคนหนึ่งที่ตามจีบผมมาตลอด แต่เดี๋ยวก่อนนะ มาร้านกาแฟ เขาคงจะไม่ได้มาซักผ้าหลอก แหม่...คำถามไม่น่าถามของผมมันก็หลุดไป ไอ้นี่...ปากหน่อปาก

"พี่แวะมาดื่มกาแฟและ...มาหาเรา" พี่มันยิ้ม ก่อนจะบอกว่ามาหาผม.... คือผมก็ไม่ได้หายไปไหนนะ ทำไมต้องมาหาอ่ะ

"งั้นรับอะไรดีครับ" ผมไม่สนใจและถามเปลี่ยนเรื่อง

"รับคนขายได้ไหมครับ ขายแต่น้ำไม่สนใจพี่เลย" พี่มันยิ้มหวานส่งมาให้ เห็นแล้วผมอยากเอาหน้าไปปาทิ้งเลย ผมได้แต่มองและเบะปากใส่ พี่มันก็กล้า ยื่นมือมาดึงปากผมอีก

"ปล่อยนะ พี่แม่งเล่นอะไรเนี่ย" ผมตีมือพี่มันแล้วหงุดหงิดใส่ กำลังจะด่าแต่....

กริ๊ง....กริ๊ง.... (สาย MOM )

"สวัสดีครับ ห๊ะ!...อะไรนะครับ ครับๆจะรีบไปเดี๋ยวนี้ครับ" เสียงโทรศัทพ์ผมดังขึ้น ก่อนแม่โทรมาบอกว่าพ่อผมเกิดอุบัติเหตุ ตอนนี้ผมต้องรีบไปรพ.ด่วน

"พี่กิต ผมขอกลับก่อนนะครับ"ผมรีบไปหลังร้าน ไม่สนใจพี่นัด แล้วขอลาพี่กิต เขาที่เห็นผมรีบจึงไม่ได้ถามอะไร แค่พยักหน้าตอบ

ผมที่รีบจนไม่ได้ถอนผ้ากันเปือน กำลังจะออกจากประตูร้าน แต่

หมับ... พี่นัดมันมาจับข้อมือรั้งผมไว้

"จะไปไหนครับ พี่ไปส่งไหม"ผมมองหน้าและบอกให้พี่มันปล่อย

"ปล่อยผม ไม่เป็นไรครับ" ผมพยายามพูดดีๆแต่พี่มันไม่ยอมปล่อย คนยิ่งรีบๆ ผมจึงตวาดและสะบัดข้อมือทิ้ง

"ปล่อยผม! บอกให้ปล่อยไง!" เสียงผมดังมากจนคนรอบข้างสนใจ พี่มันตกใจเลยปล่อยมือ ผมได้โอกาสจึงรีบวิ่งออกมา แต่ไม่ได้มองทางจึงชนเข้ากับคนๆหนึ่งเข้า

**ปลั่ก!** ​​​

" โอ๊ย!!เอ่อ~...ขอโทษนะครับ " ผมหันไปบอกและก้มหัวให้ทีนึง แต่ ผมโดนรั้งข้อมือไว้ (อีกแล้ว) เขารั้งผมแล้วถามว่า

"จะรีบไปไหนห๊ะ!" ผมที่กำลังรีบๆ....ก็โมโหคือมันอะไรกันนักกันหนา คนยิ่งรีบๆ ร้อนใจอยู่ ก็วุ่นวายกันจัง วันนี้เป็นวันอะไรของกูว่ะเนี่ย โถ่เว้ย...เลยตอบกลับไปว่า

"อย่ามายุ่ง! กูรีบ" ก่อนจะรีบเดินออกจากโรงแรมไป ในใจผมก็นึกโมโหอยู่นะ แต่อีกใจก็กังวลที่แม่โทรมาบอกผมเรื่องของพ่อ....

~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~

คอมเม้นท์ ติชมกันได้นร้าาาาา.......

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***