ตอนที่1

ในวันที่ค่ำคืนปกติ

นารูโตะก็ใช้ชีวิตปกติกินราเมงอย่างเอร็ดอร่อย และ เข้านอนตามปกติ

"อึก"

ขนตายาวสีฟ้าเส้นผมสีเหลืองทองอร่าม ร่างขาวบางเล็กน่าถนุถนอม ใบหน้าสวยปนน่ารัก กำลังนอนอยู่บนพื้นใต้ต้นไม้แถวๆโคโนฮะ

(ทำไมในห้องแดดแรงขนาดนี้เนี่ย...)

และแล้วร่างบางก็ได้ลืมตาขึ้นพร้อมความตกใจที่ว่าตัวเองอยู่ที่ไหน

"ฉันจำได้ว่าฉันนอนในห้องนี่ แล้วฉันมาอยู่นี่ได้ยังไงเนี่ย..."

ว่าแล้วร่างบางก็มองรอบๆ

(ที่นี่เหมือนโคโนฮะเมื่อก่อนเลย...นี่คงเป็นฝันสินะ งั้นเดินเล่นหน่อยละกัน)

ว่าแล้วร่างบางก็เดินไปที่หมู่บ้านโคโนฮะ..........แต่ร่างบางดันสดุดหินล้ม

"โอ้ยยยยย หินนี่เกะกะชะมัน"

"............."

"ทำไมในความฝันถึงต้องเจ็บด้วยล่ะ"

"ถ้านี่เป็นความฝัน......ไม่จริงน่านี่ไม่ใช่ความฝันหรอ"

ว่าแล้ว นารูโตะก็ได้วิ่งไปที่โคโนฮะด้วยความที่ไม่อยากเชื่อ แต่ก็ต้องตกใจกับภาพตรงหน้า มันคือโคโนฮะเมื่อก่อน ทุกอย่างเหมือนเดิมนารูโตะเข้าไปดูใกล้ๆ แต่ก็ต้องตกใจเมื่อเขาหันไปเจอตัวเองในกระจก เค้าแถบไม่เชื่อสายตาตัวเอง ดวงตากลมโตสีฟ้าน้ำทะเล หน้าตาสวยและน่ารัก ผิวขาว นุ่ม และเส้นผมสีทองยาวสลวย เค้ายืนมองตัวเองด้วยความอึ่ง

(นี่ฉันหรอเนี่ย...)

ว่าแล้วอยู่ๆก็มีนินจามาหานารูโตะแล้วบอกว่าโฮคาเงะต้องการพบตัว ในระหว่างการจะไปเจอโฮคาเงะนารูโตะก็ได้คิดหาวิธีเอาตัวรอดต่างๆนานา เอิ่ม...หมายถึงวิธีตอบคำถามอ่ะนะ....

ก๊อก ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูดังขึ้นและได้ยินคำอนุญาติให้เข้าไป

ทันทีที่ประตูเปิดนารูโตะแถบอยากร้องออกมาเมื่อเห็นหน้าโฮคาเงะรุ่น3 หรือปู่คาเงะของเค้า นารูโตะมีสายตายที่คิดถึงคนตรงหน้าแผ่ออกมา แต่ก็ต้องเก็บอารมณ์ไว้

"เธอเข้ามาที่โคโนฮะโดยที่ไม่มีใครเห็นได้ไง"ปู่คาเงะถาม

"มะ .....ฉันไม่รู้ ฉันจำ อะไรไม่ได้.."นารูโตะกล่าว

"เธอมาจากไหน"ปู่คาเงะถาม

"ไม่รู้ ฉันจำได้แค่ชื่อตัวเอง"

(คงไม่ถูกจับได้นะว่าโกหก...)

"แล้วเธอชื่ออะไรล่ะ"

" นามิคาเสะ นานาโกะ"

ทันทีที่เธอพูดชื่อตัวเองออกมา ในห้องนั้นได้เงียบลงทันที เงียบจนน่าอึดอันเงียบจน ได้ยินเสียงหายใจชัดเจน..........

รอตอนต่อไปนะ!!

รักนะนักอ่านที่น่ารัก

- ไม่ว่าโลกนี่จะมีสิ่งน่ารักมากมาย แต่อยากให้เทอรู้ว่าเทอน่ารักที่สุด (นักเขียนอยากเขียนอะไรแบบนี้มานานละ555)

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***