ตอนที่5

ค่ายทหารชายแดน

"ฮูหยินน้อยเดินทางมาถึงแล้วขอรับ"ทหารรีบมารายงานผู้เป็นรองแม่ทัพทันที

"ท่านพี่ ข้ามาหาท่านแล้วเจ้าค่ะ" นางรีบวิ่งเข้ามาหาผู้เป็นสามี นางเดินทางมาตลอดห้าวันไม่หยุดพักเพื่อที่จะมาเจอสามีแต่ทว่า....

"พี่เทียนหลงข้าต้มน้ำแกงมาให้เจ้าค่ะ ว่าแต่แม่นางคือใครหรือเจ้าคะ"เสี่ยวจิงเดินมาหารองแม่ทัพและได้เจอกับนางผู้เป็นภรรยา

"ข้าอันหนิงเอ๋อภรรยาของท่านพี่อี้เทียนหมิง แล้วแม่นางล่ะคือใครทำไมถึงมาหาสามีข้าได้"นางถามเสี่ยวจิงกลับพร้อมสายตาไม่พอใจ

"คารวะฮูหยินน้อย ข้าน้อยนามว่าเสี่ยวจิงเจ้าค่ะเป็นคนรักของพี่เทียนหมิงเราสัญญากันว่าจะแต่งงานด้วยกันแต่ว่า..."นางหยุดพูดไปชั่วขณะหนึ่งแล้วจึงพูดต่อ

"เขาแต่งงานก่อนเพราะโดนใครหน้าไหนไม่รู้ชิงขอสมรสพระราชทานก่อน แต่ถึงอย่างไรข้ากับพี่เทียนหมิงก็แต่งงานกันแล้วเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมานี้เอง ต่อไปข้าคงเรียกท่านว่าพี่สาวแล้ว น้องสาวขอฝากตัวด้วยนะเจ้าคะ"นางกล่าวจบก็ย่อกายลงคารวะผู้เป็นภรรยาเอก อันหนิงเอ๋อชาวาบไปหมดทั้งตัวค่อยๆหันไปมองผู้เป็นสามีด้วยแววตาผิดหวัง เสียใจพร้อมกับพยายามกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหล

"อ้อ งะ..งั้นหรือถ้างั้นก็ฝากตัวด้วย"นางเดินออกมาทันทีพร้อมกับน้ำตาที่ไหลอาบใบหน้างดงามนั้น นางหาเสียงตัวเองแทบจะไม่เจอมันจุกอกไปหมดทั้งๆที่พึ่งแต่งงานกับนางได้เพียงเจ็ดวันเขาก็แต่งภรรยารองต่อทันที ตกดึกกลับมีคนคนหนึ่งนอนไม่หลับแอบเดินเข้ากระโจมผู้เป็นภรรยาเอกและนั่งข้างๆนางพร้อมกับเอามือไปลูบใบหน้านั้น"เจ้าไม่เหมาะกับน้ำตาเลย เจ้ารู้ไหมข้าเจ็บปวดใจที่เห็นสายตาผิดหวังและเสียใจของเจ้าแต่ข้ากลับทำอะไรไม่ได้ ข้าขอโทษที่ต้องทำเช่นนี้เพื่อเจ้าจะได้มีชีวิตอยู่ต่อ ข้าไม่อาจให้พวกไส้ศึกรู้ว่าเจ้าคือจุดอ่อนของข้า ข้าจึงต้องแต่งกับนางเพื่อตบตาพวกเขาให้พวกนั้นคิดว่านางคือจุดอ่อนของข้า"พูดจบก็เดินดลับไปที่กระโจมของตนเอง

จวนราชครู

"อะไรนะ หนิงเอ๋อไปชายแดนแล้วงั้นรึ"คนเป็นพ่อตกใจอย่างมากเมื่อรู้ว่าลูกสาวเดินทางไปหาลูกเขยถึงชายแดน

"

ห้าเดือนผ่านไป

ตลอดหห้าเดือนที่ผ่านมานางพยายามเป็นภรรยาเอกที่ดีให้กับสามีแต่แล้วฟ้าก็ไม่เข้าข้างนาง ไม่ว่าทำอะไรก็ผิดไปหมด ทำอะไรอะก็ขัดขาไปหมด

"ลี่ลี่ ฮึก..ข้า..ข้าเหนื่อยเหลือเกิน"นางร้องไห้เสียงดังอย่างไม่อายผู้คนที่เดินผ่านไปมา

ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาล้วนมีแต่ศึกสงครามแต่ก็ยังสามารถปกป้องเมืองสำคัญไว้ได้อย่างเมืองฉางอัน

"รายงานท่านแม่ทัพ แคว้นตงส่งสารท้ารบมาขอรับ" ทหารที่ดูแลเรื่องเวหากล่าวรายงาน

"แคว้นตงหนอแคว้นตง อยู่ดีไม่ว่าดี เห้อข้าล่ะเหนื่อยใจ" แม่ทัพหนุ่มกล่าวออกมาอย่างเหนื่อยใจ

"ท่านพี่ ท่านมีเวลาให้ข้าสักครู่หรือไม่"

"หนิงเอ๋อ เจ้ามาทำไม ที่นี่มีแต่ผู้ชายนะ"

"ข้ามาคุยธุระกับท่าน"

"ว่ามาเถอะ"

"ท่านจะออกรบอีกแล้วหรือ"

"ใช่ มีอะไรก็ว่ามา"

"ข้าอยากมีลูกกับท่าน"

"คืนนี้ข้าจะไปหา"

"ได้ ข้าจะรอ"

'หากข้าไม่อยู่ใครจะสืบสกุล เห็นทีข้าคงต้องทำให้นางสมใจอยากเสียแล้วค่อยส่งนางกลับเมืองหลวง'

คืนนั้นเขาก็ไปหานางตามที่ได้บอกไว้จริงๆ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***