ตอนที่4

วันที่เจ็ดเดือนเจ็ดมาถึง เป็นวันมงคลสมรสระหว่างอี้เทียนหมิงและอันหนิงเอ๋อ

"หนึ่ง คำนับฟ้าดิน

สอง คำนับพ่อแม่

สาม คำนับกันและกัน จบพิธีส่งตัวเข้าหอ"

"มาๆๆ ข้ายินดีกับเจ้าด้วย ได้แต่งงานกับสาวงามเลยนะ ข้าล่ะอิจฉาเจ้าจริงๆ ฮ่าฮ่าฮ่า"ซือเป่าเอ่ยยินดีกับเขา

"ดูแลนางดีๆล่ะข้าฝากนางไว้กับเจ้าแล้ว น้องเขยของข้า มาข้าดื่มให้เจ้า" อันโหย่งเหิงเอ่ยแล้วยกสุราดื่มหมดจอก

"เจ้าบ่าวเมาแล้ว ปล่อยเจ้าบ่าวไป มาๆๆพวกเราดื่ม"เสียงเฮฮาดังตลอดวันจวบจนยามเย็น

"พี่ขอโทษ พี่จะไม่เข้าหอกับเจ้า หากว่าวันหนึ่งพี่ไม่อยู่เจ้าจะได้ไปอย่างขาวสะอาดไม่มีมลทิน" เขามองห้องหอของตนกับนางแล้วเดินจากไป

"ท่านพี่มาหรือยัง"

"ยังเลยเจ้าค่ะฮูหยินน้อย"

"งั้นหรือ ไม่เป็นไร" น้ำเสียงนางสลดทันที

"ฮูหยินน้อยเจ้าคะ คุณชายให้บ่าวมาแจ้งว่าบัดนี้ข้าศึกรุกรานจำเป็นต้องเดินทางกลับชายแดนตะวันออกแล้วจึงไม่อาจร่วมหอกับท่านได้ ขอท่านได้โปรดอย่าถือสา" แม่นมหลิวกล่าวจบก็ออกจากห้องไปทันที

"ฮูหยินน้อยเจ้าคะ"ลี่ลี่มองคุณหนูของตนอย่างสงสาร

"ข้า...ข้าไม่เป็นไร เจ้าออกไปเถอะ"ตอนนี้นางแทบจะหาเสียงตัวเองไม่เจอแล้ว น้ำตานางไหลอาบแก้มทั้งสองข้าง

"เจ้าค่ะ" ลี่ลี่เดินออกไปนางร้องไห้จนหลับไป

ชายแดนแคว้นฉิน

"นาง...เป็นอย่างไรบ้าง" เขาเอ่ยถามองครักษ์ที่ตนให้คอยอารักขาหญิงสาว

"ฮูหยินน้อยร้องไห้หนักจนหลับไปขอรับ" ซานผู่หรือองครักษ์ที่ทิ้งไว้ให้ดูแลหญิงเอ่ยตอบ

"อืม...ดูแลนางให้ดี"

"ขอรับ"

(พี่ผิดต่อเจ้าแล้ว หนิงเอ๋อยอดรักของพี่)

กลับมาที่ขวนแม่ทัพอี้

"คารวะท่านพ่อเจ้าค่ะ" นางย่อคารวะพ่อสามีตนอย่างสวยงาม

"หนิงเอ๋อ พ่อขอโทษเจ้าแทนเทียนหมิงด้วย"พ่อสามีเอ่ยอย่างรู้สึกผิด

"ไม่เป็นไรเจ้าค่ะ เพราะพรุ่งนี้หนิงเอ๋อจะเดินทางไปหาท่านพี่เอง ในเมื่อท่านพี่หนีข้าไปเช่นนั้นข้าจะเป็นคนตามเองเจ้าค่ะ" ใช่ พรุ่งนี้นางจะไปชายแดนจริงๆและนางก็ไม่ได้พูดเล่นด้วย

"เฮ้อ ตามใจเจ้า"

"ขอบพระคุณเจ้าค่ะ"

วันรุ่งขึ้น

"เดินทางดีนะลูกสะใภ้ข้า"

"เจ้าค่ะท่านพ่อ ถึงเวลาแล้วข้าลาเจ้าค่ะ" นางย่อกายลงเล็กน้อย รถม้าค่อยๆเคลื่อนตัวออกจากจวนไปยังชายแดนตะวันออก

ที่ชายแดนตะวันออก

"พี่เทียนหมิงเจ้าคะ เสี่ยวจิงต้มน้ำแกงมาให้ท่านเจ้าค่ะ"นางถือถาดใส่น้ำแกงเข้ามาในกระโจมของเขา

"ลำบากเจ้าแล้ว เสี่ยวจิง"เขารับมาวางไว้ข้างกายตน

"รายงาน ฮูหยินน้อยกำลังเดินทางมาชายแดนขอรับ"องครักษ์ซานผู่วิ่งเข้ามารายงานผู้เป็นนาย

"เจ้ามาแล้วใครอารักขานาง" ใบหน้ามืดลงทันใด

" ผู่หาน หานตง ตงจวิน จวินเว่ย เว่ยซานอารักขาขอรับ" เกือบตายแล้วไหมเรา เฮ้อน่ากลัวจริงๆ

"พี่เทียนหมิง ใครหรือ"เสี่ยวจิงถามด้วยความสงสัย