ตอนที่2

"ถวายบังคมฝ่าบาท" ขุนนางทั้งหลายต่างโค้งคำนับผู้เป็นใหญ่แห่งแคว้นฉิน

"ลุกขึ้น" ฮ่องเต้ผายมือส่งสัญญาณให้ลุกขึ้น

"ทูลฝ่าบาท ตอนนี้ชนะศึกแล้ว แคว้นโจวพ่ายแพ้และได้สถาปนาฮ่องเต้องค์ใหม่ขึ้นเป็นฮ่องเต้โจวจื่อจินและยังไม่ส่งบรรณาการมาให้กับองค์หญิงห้าโจวจื่ออิงให้กับแคว้นเราพะย่ะค่ะ"แม่ทัพอี้เทียนจวินกล่าวรายงาน

"ดี ดีมาก อีกสามจัดงานเลี้ยงต้อนรับกลับแคว้น ส่วนบ้านใดที่เสาหลักตายในสนามรบ เจิ่นจะให้นำชื่อไปเขียนติดไว้บนศิลาเป็นอนุสรณ์แห่งความภาคภูมิสู่รุ่นหลาน"

"น้อมรับด้วยเกล้าพะย่ะค่ะ"

จวนราชครู

"พี่ใหญ่ ในที่สุดท่านก็กลับมา ท่านเป็นอันใดหรือไม่ บาดเจ็บตรงไหนหรือเปลา" นางหมุนร่างกายพี่ใหญ่พร้อมถามอย่างเป็นห่วง

"น้องพี่ พอก่อนพี่เวียนหัว"พี่ใหญ่ผู้แสนดีรีบเอ่ยปราม

"อ้อ น้องขออภัยด้วยเจ้าค่ะ พี่บาดเจ็บหรือไม่

"พี่ไม่เป็นไร อีกอย่างกุนซืออย่างพี่ไม่ต้องเข้าสนามรบหรอก ว่าแต่เจ้าคงไม่ได้..."เขาเอ่ยอย่างรู้ทัน

"ขอเอ่ยอย่างไม่ปิดบัง เขาสบายดีหรือไม่ เขาได้รับบาดเจ็บตรงไหนหรือเปล่าแล้วมีหญิงอื่นหรือไม่" นางยิงคำถามรัวใส่พี่ใหญ่

"ทีละคำถามนะน้องหญิง ข้อแรกเขาสบายดี ข้อสองเขาไม่ได้รับบาดเจ็บส่วนข้อสามเจ้าตัดใจเสียเถิด" นางเจ็บแปล๊บที่หัวใจเหมือนมีมีดนับล้านมาทิ่มแทง

"พิ..พี่ใหญ่ ท่านบอกว่าให้ข้าตัดใจอย่างนั้นหรือ" นางถามด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ

"ใช่" (เขาให้พี่มาบอกเช่นนี้กับเจ้า เขาเองก็รักเจ้าเพียงแต่เขาอยู่แต่สนามรบหากแต่งเจ้าเข้าไปแล้วถ้าวันนึงเขาไม่มีวันหวนกลับคืนมาเจ้าจะเป็นหม้ายเอาได้)ประโยคหลังเขาไม่ได้เอ่ยออกไป

"พี่ใหญ่ ข้าอยากแต่งกับเขาท่านต้องช่วยข้านะ"นางขอด้วยน้ำเสียงอ้อนวอน น้ำตาคลอเบ้าพร้อมไหลตลอดเวลา อันโหย่งเหิงหัวไปมองทางต้นไม้ใหญ่มีร่างสูงกำยำหลบอยู่ตรงนั้น สายตาของเขาเต็มไปด้วยความเจ็บปวด อยากกอดนางแต่ทำไม่ได้ ต้องหักห้ามใจตัวเอง

"หึหึ ข้าควรช่วยเจ้าดีไหมนะ เจ้าเพื่อนน่าตาย"

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

คำโปรย+ตอนที่1

บทต่อไป

ตอนที่3

