ท่านเคยรักข้าบ้างหรือไม่

คำโปรย+ตอนที่1

คำโปรย

"หะ..หากเกิดชาติหน้า ตัวข้าผู้นี้จะไม่ขอรักท่านอีก ท่านพี่" นางใช้แรงเฮือกสุดท้ายเพื่อเอ่ยประโยคนี้กับเขาคนที่เป็นทั้งสามี คนรักและที่พึ่งหนึ่งเดียวของนาง

"หากเกิดชาติหน้า...ข้าจะตามหาเจ้าให้เจอและจะได้ชดใช้ในสิ่งที่ข้าทำผิดต่อเจ้า ข้าผู้นี้ขอสาบานว่าไม่ว่าจะกี่ชาติภพข้าจะขอตามรักเพียงเจ้าผู้เดียว"เขาเอ่ยพร้อมกับน้ำตาที่ไหลรินและมองหน้าหญิงสาวผู้ที่ขึ้นชื่อว่าเป็นภรรยาของตนที่นอนหลับอย่างไม่หวนคืนกลับมา

ตอนที่1

"คุณหนูเจ้าคะ คุณหนู" ลี่ลี่สาวใช้คนสนิทของอันหนิงเอ๋อคุณหนูคนเดียวแห่งจวนราชครูเอ่ยเรียกเจ้านายสาวของตน

"อือออ ลี่ลี่มีอะไรหรือเรียกข้าแต่เช้าเชียว"

"คุณชายกลับมาแล้วเจ้าค่ะ" น้ำเสียงตื่นเต้นปลุกหญิงสาวได้ทันดี

"พี่ใหญ่ พี่ใหญ่กลับมาแล้วหรือ ทำไมไม่บอกข้าให้เร็วกว่านี้เล่าลี่ลี่"นางเอดสาวใช้ของตน

"ยัง ยังไม่มาช่วยข้าแต่งตัวอีก"

"เจ้าค่ะ เจ้าค่ะ"

หน้าจวนราชครู

"ท่านพ่อ พี่ใหญ่ล่ะ" ทันทีที่เห็นบิดาก็เอ่ยถามทันที

"เจ้าลูกคนนี้นี่ ไม่เห็นพ่ออยู่ในสายตาแล้วกระมัง"ผู้เป็นพ่อเอ่ยกับบุตรสาวอย่างน้อยใจ

"อ้อ คารวะเจ้าค่ะท่านพ่อ"

"เฮ้อ เจ้าจะได้แต่งออกไปไหมนี่ แล้วข้าจะได้เป็นตาอย่างเช่นคนอื่นเขาบ้างหรือไม่" เสียงตัดพ้อจากผู้เป็นพ่อดังเข้าโสตประสาทของนางเต็มๆ

"โถ่ ท่านพ่อก็ " นางมุ่ยหน้าหนีไปอีกทาง

"ยังรอเขาอยู่อีกหรือ"ผู้เป็นพ่อเอ่ยถามแต่ไร้คำตอบ

"นั่น พี่ใหญ่กลับมาแล้ว ท่านพ่อท่านเห็นไหม"น้ำเสียงตื่นเต้นดีใจหลังจากที่ไม่ได้เจอพี่ชายมาเกือบห้าปีในที่สุดก็ได้เจอพี่ชายตนสักที

"พี่เจ้าสง่างามมากยามอยู่หลังอาชา"เขาอดปลื้มใจไม่ได้

"นั่นเขา เขาผู้นั้นที่ข้ารอ" นางรอเขามาถึงสิบปีเต็มด้วยคำสัญญาในวัยเด็ก

ย้อนกลับไปเมื่อสิบปีก่อน ตอนนั้นนางอายุเพียงเจ็ดปี

"ฮึบ ฮึบ ดอกไม้เจ้าขาท่านยอมให้ข้าได้เด็ดท่านเถิดเจ้าค่ะ " นางพยายามกระโดดเด็ดดอกไม้แต่ทำอย่างไรก็ไม่ได้เสียที

"เจ้าทำอะไรน่ะ" เขาผู้เป็นบุตรชายสหายคนสนิทของท่านพ่อนามว่าอี้เทียนหมิง

"ข้าอยากได้ดอกไม้ อะฮึบ" นางกระโดดไปตอบคำถามไป

"มา ข้าเด็ดให้" เขายื่นมือออกไปเด็ดดอกไม้ให้นาง

"ขอบพระคุณเจ้าค่ะ ว่าแต่ท่านมีนามว่าอะไรหรือ"

"ก่อนจะถามนามผู้อื่น ควรแนะนำตัวเองก่อนไหม คุณหนู"

"ข้ามีนามว่าอันหนิงเอ๋อ เป็นบุตรสาวคนเดียวแห่งจวนราชครูอันโหย่งเจียงและเป็นน้องสาวของท่านพี่อันโหย่งเหิง แล้วท่านเล่า" นางบอกกล่าวอย่างถือดีว่าตนนั้นคงเหนือกว่าบุรุษตรงหน้าแน่นอน

"ข้า อี้เทียนหมิง บุตรชายเพียงคนเดียวของแม่ทัพอี้เทียนจวิน"

"อ๋าาาา ที่แท้ท่านก็คือคนผู้นั้น" น้ำเสียงต่างจากเมื่อกี๊อย่างสิ้นเชิง

"คนผู้นั้นอะไรของเจ้า" เขาเอ่ยถามด้วยความสงสัย

"ว่าที่สามีข้าอย่างไรเล่าฮ่าฮ่าฮ่า" ใช่ นางชอบเขา รักแรกพบอะนะ

"เหลวไหล บุตรีจวนราชครูเขาพูดจาอย่างนี้กันรึ"ฟังจากเสียงก็รู้แล้วว่ากำลังเขินอายและเดินหนีไป

"โตขึ้นข้าจะแต่งกับท่าน ท่านรอข้าด้วยนะ" นางตะโกนตามหลังเขา

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***





novel PDF download

บทต่อไป

ตอนที่2