ตอนที่5 ไม่ได้ให้เปิดสำนัก

"คุณโชเรียกโรสมีอะไรรึเปล่าคะ"

ทำไมเวลาอยู่ใกล้ผู้ชายคนนี้ใจมันตุ้บๆต่อมๆ ไม่สบายใจเอาซะเลย

ปัง!

คุณโชทุบโต๊ะดังลั่นทำเอาฉันสะดุ้งเฮือก

"ผมจ้างคุณมาเป็นหมอนะโรสริน"เขาตะคอกใส่ฉัน ก่อนจะสูดหายใจเข้าลึกๆ

"ไม่ใช่จ้างมาเปิดตำหนักเจ้าเเม่" เสียงรอดฟันของเขาทำเอารู้เลยว่าเขากำลังสกัดกลั้นอารมณ์ตัวเองอยู่

"ร โรสทำอะไรผิดคะคุณโช?"ฉันถาม

ที่ถามออกไปเพราะยังไม่เข้าใจสถานะการสักนิด เเต่น้ำตาเจ้ากรรมเริ่มคลอออกมาเพราะความตกใจกับเสียงตะคอกของเขาก่อนเเล้ว

"ต่อให้คุณร้องไห้ออกมาตอนนี้มันก็ไม่ได้ทำให้เกิดประโยชน์หรอกนะคุณหมอโรสริน"

"ฮึก..คขอโทษค่ะ"

"คุณทำอะไรผิด"

"ฮื้ออ โรสไม่รู้ค่ะ"

"เเล้วคุณมาขอโทษผมทำไม"

"เพราะ..โรส..ทำผิดค่ะ ไม่รู้ว่าเรื่องอะไรเเต่มันคงทำให้คุณโชอารมณ์ไม่ดี โรสก็จะขอโทษค่ะ"

คุณโชสูดหายใจเข้าอีกครั้งเเละพูดกับฉันด้วยเสียงที่เบากว่าเดิม

"ฟังนะโรสริน การรักษาผู้ป่วยของคุณบางเคสมันขัดต่อหลักวิทยาศาสตร์ที่รพ.พึงมี อ่านนี่ซะคุณจะได้เข้าใจอะไรมากขึ้น"

คุณโชยื่นกระดาษ

case1ผู้ป่วยมาด้วยอาการปวดหลังมา8ปีรักษามาเเล้วหลายโรงพยาบาลไม่หาย กินยามาเเล้วหลายชนิดไม่ดีขึ้น

การรักษา: ให้ยา+ให้กายภาพ+xray

คำเเนะนำ: ให้ผู้ป่วยทำบุญด้วยยารักษาโรคเเละกระถางธูป 3วัด

case2 ผู้ป่วยมาด้วยอาการคิดว่าตัวเองปวดท้องตลอดเวลา มีภาวะจิตเวช ญาติพาไปรักษาเเล้วทุกรพ.ไม่ดีขึ้น

การรักษา: ไม่ให้ยามียาเดิมเเล้ว

คำเเนะนำ: ให้ดื่มน้ำมันจากวัด9วัด

case3....

case4...

"เป็นไงครับ นี่ขนาดทำงานมาเเค่3วันนะ"

"โรส ฮึก โรสก็รักษานี่คะไม่ใช่ให้คำเเนะนำอย่างเดียว โรสดูประวัติคนไข้เเล้ว โรสตรวจพิเศษตรวจเเลป ทำหมดเเล้ว โรสทำทุกอย่างที่หมอควรทำก่อนให้คำเเนะนำนะคะ"

"นี่คุณ ยังจะ.."คุณโชชี้หน้ากัดฟัน

ก่อนจะนั่งเก้าอี้ตัวเอง

"โอ้ยยย ปวดหัวเว้ยย!!!!"เขาขยี้หัวอย่างเเรง

จะว่าไปคำเเนะนำพวกนั้นฉันพูดปากป่าวไม่มีหลักฐานสักหน่อย เเล้วทำไมมันดันมาเขาหูผู้บริหารได้นะ

"คุณโชคะ ถ้าเกิดอะไรขึ้นโรสรับผิดชอบเองคะ"

"คุณคิดว่าจะรับผิดชอบไหวหรอ คุณรู้ไม๊ว่า4เคสนี้เป็นใครบ้าง เจ้าของบริษัทสาธารณูปโภค ลูกนักการทูต ดาราดัง เจ้าของระบบเครือข่ายอินเตอเน็ต คุณดูโรสริน เเล้วคุณเป็นใคร เป็นหมอที่เข้าทำงานได้เพราะพี่ผมฝากให้ คุณว่าเกรดอย่างคุณจะมีปัญญาเข้ามาทำงานที่นี่ได้งั้นหรอ"

"ฮึก T_T..ขอโทษค่ะ"

"ขอโทษเเล้วมันได้อะไรครับคุณโรส นี่คุณเข้าใจปัญหาใช่ไม๊"

"ฮื้ออ T∆T"

เเล้วเขาจะเอายังไงจะรับผิดชอบก็บอกว่าฉันทำไม่ได้ พอร้องไห้ขอโทษก็บอกไม่มีประโยชน์ T_T

"ตอนนี้ยังไม่เกิดเรื่องเเต่ถ้ามีคนรู้หรือคนที่เธอรักษาไม่ดีขึ้นเเล้วมาฟ้องร้องจะทำยังไง"

"โรส อึก.."ฉันจะไม่พูดว่ารับผิดชอบด้วยการลาออกเด็ดขาด ฉันไม่ผิด เจ้าที่เจ้าทางเจ้าขาสิ่งศักดิ์เจ้าขา โปรดช่วยลูกด้วย ลูกกลัว คุณโชน่ากลัวเกินไปเเล้วว

ก็อกๆ

"เข้ามา"

เเกร็ก!

พี่ดาวเดินเข้ามาด้วยท่าทางเร่งรีบ

"มีคนไข้ขอพบคุณโรสรินค่ะ"

"ไปบอกว่าหมอโรสไม่สะดวก"

"เเต่เป็นท่านทูตนะคะ"

"โธ่โว้ย!! โรสริน เธอนี่มัน"

คุณโชให้ฉันมาล้างหน้าล้างตาเเต่งหน้าใหม่ก่อนออกไปตอนรับท่านทูต

ห้องประชุม

คุณโชกับฉันเดินมาพร้อมกัน ฉันเดินตามหลังก้มหน้าก้มตา ไม่อยากสบตาใครทั้งสิ้น

วายุเดินตามหลังมาตบไหล่ฉันเบาๆเชิงให้กำลังใจ

โชเดินเขาไปหาท่านทูตด้วยท่าทางเกรงใจ

ถึงยังไงท่านทูตก็ถือว่ามีฐานะสูงพอสมควร โชจะมีความเกรงใจก็ไม่เเปลก

"สวัสดีครับท่าน"

"โอ้ นี่เจ้าของรพ.พามาเองเลยหรอเนี่ยหวัดดีๆ"ท่านทูตทัก

"คือเรื่องที่เกิดขึ้นกระผมต้องขอ.."

"เอ้า!หมอโรสมานี่ๆ"คุณโชยังพูดไม่จบชายสูงอายุก็เรียกฉันไป

โชส่งสายตามาให้ว่าให้เข้าไปขอโทษซะ

"เออ สวัสดีค่ะท่าน"

"หวัดดีๆ สบายดีไม๊หมอ"

ไม่สบายตั้งเเต่ที่เเนะนำลูกคุณค่ะ ตอบไปเเบบได้ไม๊นะ

ฉันเงยหน้าขึ้นตอบ

"สบายดีค่ะ 0_0คุณพระ! ที่ห้อยบนคอท่านอำพันของจอมปลวกที่โตในเขาคุณหลุนประเทศจีนใช่ไม๊คะ มี1เดียวในโลก"

โช-->(-*-)

"คุณโรสเสียมารยาท ยังไม่วายหาเรื่อง"โชสะกิดเเล้วกระซิบเบาๆ

"โอ้ นี่รู้จักด้วยหรอ ผมได้มาตอนไปเจรจาที่นั่น ผมนี่ถูกใจสุดๆ ปกติเด็กๆไม่รู้จักกันหรอกนะ"

"ของดีขนาดนี้ไม่รู้จักเสียดายที่เกิดเเน่ค่ะ อ๊ะ จริงด้วยท่านคะ อำพันสีบุสราคัม จะเสริมบารมีได้ดีถ้านิ้วกลางขวาใส่เเหวนทองลายพระอาทิตย์ค่ะ"

คุณโชทั้งสะกิดทั้งจับฉันเริ่มรู้สึกว่าเขารุงรังเหมือนเเมลงอ่ะ ฉันสบัดไหล่ออกตลอดที่เข้าสะกิดเเล้วหันไปยิ้มอย่างเป็นมิตรให้ท่านทูต

"จะว่าไปวันนั้นคุณรักษาลูกผมใช่ไม๊ไม่ให้ยาไปสักตัว"

หน้าฉันถอดสีทันดี

"เเต่มันสุดยอดไปเลย ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ ภริจาผมทำตามที่คุณบอก ตอนนี้ลูกผมหายเป็นปริดทิ้ง ทั้งที่รักษามากี่ที่ๆก็ไม่ดีขึ้น"

ก็เเน่เเหละลูกเขาเป็นจิตเวชหนิ เเค่คิดว่าตัวเองหายมันก็หายเเล้ว ฉันคุยกับคนไข้ไป2ชม.เต็มเลยนะ อีกอย่างอาการปวดท้องมันเพราะกินยาเยอะนั่นเเหละถ้าฉันคิดไม่ผิด ปวดก็กินยาไม่ปวดก็กินยาดีเเค่ไหนที่ค่าไตปกติดี

"ผมไม่รู้นะว่าคุณใช้วิธีไหน เเต่มันทำให้ลูกผมหาย เพราะงั้นวันนี้ผมคงต้องให้รางวัลคุณหมอเเล้ว" ท่าทูตพูด

"ขอบคุณค่ะท่านเเต่เเค่คนที่โรสรักษาหายดีก็เป็นรางวัลที่ดีที่สุดเเล้วค่ะ"

"ป๊ะ! นี่ๆคุณโช คุณมีหมอดีขนาดนี้ในรพ.น่าดีใจเเทนจริงๆ ไว้ผมจะตอบเเทนโดยการให้ทุนในการหาบุคลากรดีๆเพิ่มนะ งั้นเอางี้นะหนูโรส ถ้าหนูมีปัญหาอะไรก็ติดต่อผมได้ทุกเมื่อนะ วันนี้คงต้องขอตัวก่อน อ่อ เรื่องเเหวนไว้ผมจะทำตามคำเเนะนำนะ ไม่เเปลกที่ภริยาผมจะชอบหนูคุยโวให้ฟังตลอด วันนี้ผมเริ่มเข้าใจเเล้วล่ะ"ท่านทูตพูด ก่อนจะเดินยิ้มร่าออกไปทิ้งให้ฉันอยู่ในห้องประชุมกับคนที่ทำหน้าเหมือนจะฆ่าฉัน

"รายนี้รอดไปนะโรสริน"เขามองหน้าคาดโทษฉัน

ชิ! รพ.ได้เงินบริจาคนะงานนี้ฉันไม่มีความดีความชอบเลยงั้นสิ นี่เเหละน้าเพราะฉันเป็นผู้น้อยเเท้ๆ

ฉันเดินตามคุณโชออกจากห้องประชุม

เเต่ก็อดไม่ได้ที่จะหันไปกระซิบกับวายุ

"นี่..วายุ ฉันว่าคุณโชกินยาไม่เขย่าขวด"

"พรืด~"

ควับโชหันกลับมามองคนหลุดขำ

"(-_-)"เเต่วายุทำหน้านิ่งทันทีเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

"หาเรื่อง-*-" วายุพูดทำตาขวางใส่เล็กน้อยเเล้วเดินตามหลังโชไป

เห้อ ~ พระเจ้ายังคงรักลูกอยู่สินะคะ

ไม่ว่าอะไรดลใจให้ลูกรอดจากวิกฤตินี้ลูกจะเเผ่เมตตาไปให้นะคะ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***