Varlify
ภาพที่อยู่ตรงหน้ามันเบลอไปหมด มืดและหนาว ทั้งที่เป็นแบบนั้นแต่ข้ากลับมีความสุข มันคือสิ่งที่ข้ารอคอยมันมาตลอด เท่าที่ข้าพอจะจำได้ มันเรียกว่าความตายสินะ...
ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก หัวใจยังเต้นอยู่หรอ? ร้อน..ร่างกายข้ามันร้อน ไม่สิ มันไม่ควรจะเป็นแบบนี้สิ! ข้ายังมีชีวิตอยู่หรอ? ไม่!ไม่!ไม่! ข้าไม่ต้องการมัน! ข้าไม่ต้องการให้มันเป็นแบบนี้ข้าเหนื่อยมามากพอแล้ว พอเถอะหยุดทีเถอะ! ปล่อยข้าไปเถอะ นะ ขอร้องหละ...
\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*
ความทรงจำของข้าค่อยๆเลือนหายไปแต่กลับมีความทรงจำของใครบางคนมาแทนที่ความทรงจำข้าไม่สิข้ารู้จักความทรงจำนั้น ไม่สิ! ข้าไม่ควรจะรู้จักมันสิ "นั่นคือความทรงจำของผมเอง" เสียงที่ได้ยินดังมาจากด้านหลัง ข้ารีบหันหลังกลับไป สิ่งที่ข้าเห็นเป็นเพียงเด็กน้อยที่ยืนอยู่เท่านั้น "เจ้าเป็นใคร!" ข้าตะโกนออกไป "นาร์เมล" นั่นคือชื่อของผม "แล้วข้ามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง ที่นี่คือที่ไหน! "
เด็กน้อยคนนั้นชี้ลงที่ขาของตนเอง มันกำลังเลือนหายไป "ผมควรจะมีเวลามากกว่านี้" เอาหละ ช่วยฟังผมหน่อยนะ เพื่อประโยชน์ของเราทั้งคู่ ต่อจากนี้นายจะต้องมีชีวิตในฐานะของผม มันแปลกใช่มั้ยหละ? ผมก็ไม่ได้อยากให้เป็นแบบนี้หรอกนะแต่ผมก็ไม่มีทางเลือกหรอก "ใช้ชีวิต? ไม่มีทางเลือก?" "ฟังที่ผมจะบอกต่อไปนี้ให้ดีนะ" แววตาของเจ้าเด็กนั่นมันจริงจัง จนทำให้ข้าไม่อยากจะเชื่อว่าคนที่อยู่เบื้องหน้าข้าเป็นแค่เด็ก ข้าคงต้องตั้งใจฟังสักหน่อ....
ภาพที่ข้าเห็นมันดับไป...สิ่งที่ข้าจำได้มีเพียงแต่คำพูดทิ้งท้ายของเจ้าเด็กน้อยนั่น
" ฉันขอฝาก ตัวฉันไว้กับนายนะ "
น้ำตาไหล นี่ข้ากำลังร้องไห้อยู่หรอ? เพราะอะไรกัน? เพราะสิ่งที่เจ้าเด็กนั่นบอกกับข้าหรอ? ข้าจำมันไม่ได้ จำไม่ได้เลยนี่ข้าพึ่งคุยกับเจ้าเด็กนั่นไปจริงๆหรอ? นี่เป็นความฝันหรือเรื่องจริง?
เอ๊ะ? ร่างกายของข้าเริ่มเลือนหายไปเหมือนกับเจ้าเด็กนั่น "เหอะ คงเป็นแค่ฝันสินะ" ข้าหวังว่ามันคงจะเป็นแบบนั้น "อืม ถ้าเป็นแบบนั้นก็คงจะดี" ภาพตรงหน้าเห็นดับลงอีกครั้ง...
\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*\*
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
Comments