ลืมตาตื่น

ณ ท่าเรือโดเรส

(ฉันค่อยๆลืมตาขึ้น แล้วมองไปรอบๆโดยทันที)

เอ๊ะ!! ที่นี่ เราอยู่บนเรือเหรอ ( ฉันมองไปรอบๆเห็นกระจกที่สามารถมองทะลุออกไปข้างนอกได้ แล้วเห็นทะเล เลยเดาว่าตอนนี้ฉันน่าจะอยู่บนเรือ แต่ดูเหมือนที่เราอยู่ตอนนี้ไม่น่าใช่ห้องพัก เหมือนห้องพยาบาลเลย)

เอ้า หนูฟื้นแล้วเหรอ (ฉันหันไปมอง เห็นผู้หญิงท่าทางมีอายุประมาณ 40 ผมสีน้ำเงินสั้นที่กำลังมองฉันด้วยสายตาอบอุ่น)

เออ หนูเป็นอะไรไปเหรอคะ(ฉันถามอย่างสงสัย เพราะฉันนอนอยู่บนเตียงที่น่าจะเป็นห้องพยาบาล)

พอดี หนูเหมือนเมาเรือ แล้วเป็นลมไปจะ ป้าก็เลยพาหนูมาพักห้องพยาบาล(เป็นลมงั้นเหรอ แสดงว่าร่างเดิมตายไปแล้ว แล้วฉันเข้ามาแทนที่ ??)

โอ๊ยๆๆ (ฉันเอามือขึ้นจับหัว ที่จู่ๆก็ปวดหัวขึ้นมา แล้วเหมือนมีภาพอะไรไม่รู้เข้ามาในหัว ความทรงจำที่เข้ามาในหัวของร่างเดิมงั้นเหรอ ฉันยกมือกุมขมับอย่างเจ็บปวด แต่ก็ค่อยๆหายไปจนกลับมาเป็นเหมือนเดิม หายแล้วแหะ แต่เราก็รู้ความทรงจำของเด็กคนนี้หมดเลย )

หนูเป็นอะไรหรือป่าวจ๊ะ ( คุณป้าพยาบาล // เดาว่าเป็นพยาบาล ถามฉันด้วยสีหน้าที่เป็นห่วง)

หนูไม่เป็นไรคะ แค่มึนๆ ตอนนี้ดีขึ้นแล้วค่ะ ว่าแต่คุณป้าชื่ออะไรเหรอคะ( ถึงจะรู้สึกมึนๆก็เถอะ แต่ก็ดีขึ้นมากแล้ว แล้วฉันก็ถามชื่อคุณป้ากลับไป)

อ่อ ป้าลืมแนะนำตัว ป้าชื่อ ทีน่า เป็นหมออยู่ที่เรือลำนี้จ๊ะ( เป็นหมองั้นเหรอ เราคิดว่าเป็นพยาบาลซะงั้น )

หนูชื่อ ลูน่าค่ะ ตอนนี้หนูไม่เป็นไรแล้วค่ะ ป้าทีน่าไปดูคนไข้อีกเตียงดีกว่าค่ะ ดูเหมือนเขาจะอาการไม่ดีสักเท่าไหร่(ฉันพูดแล้วชี้ ไปอีกเตียง ที่มีคนไข้ผู้ชายนอนอยู่ ที่เหมือนเขาจะเมาเรือเหมือนกัน แล้วอาเจียนไม่หยุดเลย หน้าก็ซีด ก็สงสัยเหมือนกันนะป้าเขาเป็นหมอแน่เหรอ ไม่สนใจคนไข้เลย)

โอ้ยตายจริง ป้าไปก่อนนะ ขอบคุณมากจะ(ป้าทีน่ารีบร้อนไปทันที )

( เอาละ ฉันต้องทำความเข้าใจร่างนี้สักหน่อยจากความทรงจำที่ได้รับมา ดูเหมือนร่างนี้ ชื่อ ฟอเรส ลูน่า ชื่อเหมือนกับเราในโลกเดิมเลย อายุ 9 ปี พ่อแม่เป็นใครไม่รู้จัก เหมือนจะโตมากับคุณยายที่เกาะเซนทูรี่ ยายเพิ่งเสียไปเดือนที่แล้ว เด็กคนนี้คงเสียใจมาก ฉันยังรู้สึกได้เลย คำสั่งเสียสุดท้ายของยายจะให้ไปที่เกาะวินเซนต์งั้นเหรอ)

ย้อนอดีต 1 เดือนที่แล้ว ณ เกาะเซนทูรี่

คุณยาย ต้องสู้ๆนะคะ อย่าจากหนูไปหนูเหลือแค่คุณยายคนเดียว ฮึกๆๆ(ร้องไห้)

ลูน่าเอ้ย ยายแก่แล้ว ยายอยากอยู่กับหลานให้นานกว่านี้ แต่ยายทำไม่ได้ หลานจงฟังยาย ถ้ายายจากไป หลานไปเปิดกล่องไปสีทองที่อยู่ในห้องยายซะ แล้วไปที่เกาะวินเซนต์ ที่นั่นมันจะพาหลานไปพบกับพ่อแม่ของหลานและความฝันของหลาน(คุณยายพูดอย่างเหนื่อยอ่อน)

ฮึกๆฮึกๆ หือๆ หนูจะทำตามที่ยายบอก แต่หนูไม่อยากให้ยายจากหนูไป

ไม่ได้หรอก เราฝืนอะไรไม่ได้ ลูน่าหลานต้องเข้มแข็ง อย่าร้องไห้อีกเลย ไปถึงที่เกาะวินเซนต์แล้วทำตามความฝันของหลานให้เป็นจริงให้ได้ ยายจะรอดูความสำเร็จของหลานบนสวรรค์ (แล้วคุณยายก็ค่อยๆหลับตาลงอย่างสงบ หลังพูดเสร็จ)

คุณยายๆๆๆฮึกๆฮึกๆ หือๆ หนูจะทำตามที่ยายบอก หนูอยากให้คุณยายอยู่กับหนูนานกว่านี้ ชีวิตนี้หนูเหลือเพียงแค่คุณยายคนเดียวนะ (เด็กหญิงได้แต่พร่ำบอก ร่างของคุณยายที่ไร้ลมหายใจไป แต่คุณยายก็ไม่สามารถรับรู้อะไรได้อีกเลย)

ปัจจุบัน

เห้อ~( เด็กคนนี้น่าสงสาร อายุเก้าขวบต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ คงเป็นสาเหตุนี้ด้วยที่ทำให้ร่างเก่าเสียใจมาก จนทำให้ต้องตาย คงยังทำใจไม่ได้ ไม่เป็นไรฉันเข้าใจความรู้สึกเธอที่เธอโตมากลับยายคนเดียวโดยไม่รู้เลยว่าพ่อแม่เธอคือใคร ฉันจะทำความฝันเธอให้เป็นจริงแล้วตามหาพ่อแม่ของเธอให้ได้ เธอไม่ต้องห่วงอะไรแล้วนะ ไปอยู่กับคุณยายบนสวรรค์เถอะ)

ขอบคุณนะ(ฉันได้ยินเสียงกระซิบเบาๆ เป็นเสียงของเด็กผู้หญิง คงไปแล้วสินะ )

ไหนๆก็มุ่งหน้าไปเกาะวินเซนต์ก็แล้วกัน อะไรจะรออยู่นะ(ฉันคิดอย่างตื่นเต้น)(ว่าแต่ขอสำรวจร่างกายของเด็กคนนี้หน่อยก็แล้วกัน เอ~ กระจกอยู่ตรงไหนนะ)

เออ ป้าทีน่าคะ ป้าพอมีกระจกไหมคะ พอดีหนูอยากดูหน้าตัวเองหน่อยคะ(ฉันเรียกป้าทีน่าที่กำลังเดินผ่านมาพอดี แล้วป้าก็พยักหน้าให้ฉัน แล้วเดินไปเอากระจกจากที่ไหนสักที่นึง ผ่านไปประมาณ 1 นาที ป้าทีน่าก็เดินกลับมา พร้อมกลับกระจกสีน้ำตาลในมือ)

นี่จะ(ป้าทีน่ายื่นกระจกให้ฉัน ฉันก็กล่าวขอบคุณป้าทีน่าไป เอ ไหนดูซิ )

โห น่ารักจังเลย (สิ่งที่ฉันเห็นสะท้อนอยู่ในกระจก คือเด็กผู้หญิงผมสีม่วงที่ยาวถึงกลางหลัง โดยรวบผมสูงไว้ ดวงตาสีม่วงระยิบระยับเหมือนท้องฟ้าในยามราตรี ผิวขาวราวน้ำนม ปากนิดจมูกหน่อย ใบหน้าได้รูปมากเลย นี่มันเบ้าหน้าพระเจ้าประทานชัดๆ โตขึ้นไปคงเป็นเด็กที่สวยน่าดู ต่างจากร่างเก่าของเราลิบลับเลย นี่คงเป็นพรของพระเจ้าที่ประทานให้เราแน่เลย ขอบคุณนะคะพระเจ้า แต่ผมสีม่วงนี่คงเป็นโลกแฟนตาซีที่พระเจ้าบอกแล้วป้าทีน่าก็มีผมสีน้ำเงินเหมือนกัน

โลกนี้น่าสนุก จะเจออะไรบ้างนะ (ฉันคิดแล้วล้มตัวนอน เพื่อผักผ่อนทันที)

หลังจากนั้นฉันก็นอนพักผ่อนให้ร่างกายฟื้นฟู จนเวลาล่วงเลยมา รู้ตัวอีกทีก็มาถึงเกาะวินเซนต์ซะแล้ว)

ติมตามตอนต่อไป...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***