ตอนที่4 สองต่องสอง

รถหรูวิ่งเข้ามาจอดที่โรงแรมxxร่างหนากับรางบางต่างก็เปิดประตูรถลงมาเพื่อมี่จะไปเช็คอินมีพนักงานมายืนตอนรับเขาทั้งสอง 

แ้วทั้งสองก็เดินนำเข้าไปภายในโรงแรมโดยมีพนักงานขนกระเป๋าเข้าตามกลับลูคัสและเนยหวานเดินมาที่หน้าเคาน์เตอร์ 

"สวัสดีค่ะคุณลูกค้า" 

"เช็คอินท์สองห้องครับ" 

"เอ่อ....พอดีเหลือแต่ห้องเดียวค่ะไม่ทราบว่าคุณลูกค้า..."

"โอเคครับ" 

พนักงานพูดนังไม่จบลูคัสก็พูตัดขึ้นเขาไม่อยากไปหาที่อื่นกลัวมันจะค่ำปล่าวๆอีกอย่างเขาก็เหนือยแล้วด้วยเขาเลยตกลงไป 

เนยหวานที่ยืนฟังก็ตกใจนี่เธอต้องอยู่ห้องเดียวกับบอสหรอ สองต่อสองนี่นะ 

ลููกคัสหยิบกุญแจห้องไปแล้วหันมาพูกกับเนยหวานว่าจะไปไม่ไปแล้วเนยหวานก็รีบวิ่งตามหลังลูคัสไป  

พอถึงห้องเนยหวานที่ไม่รู้ต้องทำตัวยังไงนี่เป็นครั้งแรกที่เธอต้องมาพักห้องเดียวกับผู้ชายแล้วหน้าของเธอก็ร้องแผ่วขึ้น 

"เนยหวานไม่สบายหรือปล่าว" 

ลููคัสที่เห็นท่าทีของคนตรงหน้าไม่ดีก็รีบเดินเอามือมาเแตะที่หน้าผากเพื่อวัดว่าตัวร้องหรือปล่าว 

"ปล่า...ปล่าวคะ" 

"แค่รุ้สึกร้อนๆเนยขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะคะ" 

ลููคัสทีาได้แต่ยืนงงกับที่ทีของเธอเขาไม่รู้ว่าเธอเป็นอะไรเมื่อกี้ตอนอยู่ข้างล่างยังดีๆอยู่เลย 

เนยหวานที่วิ่งเข้ามาในห้องน้ำก็รีบเอามือตับหน้าอกตัวเองทำไมใจเต้นแรงจังบ้าจริง 

เธอก็อาบน้ำนานอยู่พอสงครวเธอไม่กล้าออกไปเจอหน้าเขากลัวว่าจะทำตัวไม่ถูก็เลยอาบน้ำนานๆแต่นึกได้กลัวลูคัสสงสัยเธอจึงรีบอาบน้ำแต่ตัวออกมา 

ก็เจอลูคัสที่นั่งอ่านหนังสืออยู่ที่ปล่ายเตียงเมื่อเขาเห็นเธอเดินออกมาก็ละสายตาออกจากหนังสือมองขึ้นมาหาเธอ 

"ไปทานข้าวกัน" 

เขาเอ๋ยขึ้นเพราะนี่มันก็เย็นแล้วตั้งแต่เช้าเขาก็ยังไม่ได้กินข้าวเลย 

"ค่ะ"  

เขาทั้งสองคนก็ออกมากินข้าวกันเขาเลือกร้านที่เรียบง่ายไม่หรูหราแถมยังใกล้ที่พักอีกด้วย 

เนยหวานที่ก้มหน้าก้มตากินอย่างเอร็ดอร่อยไม่สนใจคนตรงหน้าที่มากับเธอด้วยเลย 

"ผมได้ยินมาว่าแถวนี้มีตลาดนัดเปิดตอนกลางคืน" 

"เราไปกันมั้ยครับ" ลูคัสที่เอ๋ยถามเนยหวานปกติเขาจะไม่พูดกับใครไมาเคยเป็นฝ่ายเข้าหาใครก่อนแต่น่าแปลกใจที่เขาเข้าหาเธอ 

"ไปค่ะ"

"แต่ว่า....บอส.." 

"ผมไม่เป็นไรถือว่าเปิดประสบการณ์" เขาตอบกลับไปแบบนั้นเพราะไม่อยากให้คนอื่นมองเขาว่าเป็นพวกที่ติิดหรูแต่ความจริงแล้วเขาก็เคยเดินมาแล้ว 

"เนยกินอิ่มแล้วงั้นเราไปกันเถอะค่ะ" 

เธอก็ลุกขึ้นมาด้วยความดีใจแล้วเดินไปจับมือของลูคัสด้วยความลืมตัว 

"อุ๊ย..ขอโทษค่ะบอส" 

ลูคัสที่ไม่ตอบเอามือล้วงในกระเป๋ากางเกงปล้วก็เดินตามเนยหวานไป 

เนยหวานเธอเดินมาหยุดที่ร้านตุ๊กตาร้านหนึ่งภาพในเหตุการวัยเด็กก็ย้อนกลับมาภาพที่เธอเคยมีความสุขมีพ่อกับแม่อยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันพาเธอมาซื้อตุกตาที่เธอยากได้ 

"เนยหวาน" ลูคัสที่เห็นว่าเนยหวานเดินมาหยุดที่ร้านนี้แล้วนิ่งไปเขาเลยเอ๋ยถามขึ้น 

" ปล่่าวค่ะ " เธอก็ยกมือขึ้นมาเช็ดน้ำตาที่มันซึมออกมาเล็กน้อย 

"เราเดินกันต่อดีกว่าค่ะ" 

​​​​​​เขาสองคนก็เดินชมแล้วซื้อของเล็กๆน้อยๆก็พากันกลับไปพักผ่อนที่โรงแรม​​​​เพราะมันดึกมากแล้วอีกอย่างพรุ่งนี้ต้องลงพื้นที่ไปดูงาน 

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***