ตอนที่2เริ่มงาน

\~กริ่งๆ\~

เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นบ่งบอกว่าถึงเช้าวันใหม่แล้วคนตัวเล็กที่นอนอยู่ในที่นอนก็ลุกขึ้นมาปิดนาฬิกาแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป 

เธอใช้เวลาอานน้ำ20นาทีก็ออกมาแต่งตัวเรียบร้อยให้เหมาะสมกับเลขาแล้วก็ลงมาข้างล่างเพื่อไปทำงาน 

เธอออกมาแต่เช้าทำให้ยังไม่มีใครตื่นวันนี้ก็เป็นวันหยุดของพ่อเธอด้วยทำให้พ่อยังนอนอยู่กับแม่เลี้ยงของเธอส่วนออมพี่สาวคนนี้ของเธอไม่ต้องพูดถึงคงยังไม่กลับบ้านตั้งแต่มื้อคืน 

เธอก็เดินมาที่ป้ายรถเมย์หน้าหมู่บ้านเพื่อที่จะไปยังบริษัทแต่แล้วก็มีรถยนต์คันหนึ่งวิ่งเข้ามาจอดตรงหน้าเธอพร้อมกับลดกระจกลง 

"เนย..ขึ้นรถพี่ไปส่ง" เสียงของพี่คุนพี่ชายข้างบ้านที่มีอายุห่างกับเธอแค่ปีเดียวเอ่ยพูดขึ้น 

"ไม่เป็นไรค่ะพี่คุน"

"เนยนั่งรถเมล์ไปดีกว่าเนยเกรงใจ" 

"เกรงใจไรกันละเรารู้จักกันมาตั้งแต่เด็ก"

"สำหรับเราไม่ต้องมีคำว่าเกรงใจหรอก" 

คุณก็เดินอ้อมมาอีกฝั่งเพื่อเปิดประตูให้เนยหวานขึ้น 

"จะดีหรอคะ" 

"รบกวนพี่ปล่าวๆ" 

"ไม่หรอก" 

คุณก็ดันตัวเนยหวานเข้ามาในรถแล้วปิดประตัวส่วนตัวเองก็เดินกลับไปยังฝั่งคนขับแล้วก็ขับรถออกไป  

พอขับไปได้ระหว่างทางภายในรถก็ดูเงียบไม่มีเสียงคุยกันจนคุนเริ่มหาเรื่องคุย 

" ช่วงนี้เป็นไงบ้าง"

"น้าดาวกับออมไม่ได้ทำไรเนยใช่มั้ย" 

เขารู้้ว่าเนยถูกสองแม่ลูกนั้นทำร้ายสารพัดเขาก็เคยช่วยเนยไว้บ้าง 

"ไม่ค่ะ" เนยสายหัว 

"แน่นะ มีไรบอกพี่ได้นะ" 

เขาเป็นห่วงเนยจากใจจริงเขาไม่อยากเห็นเนยถูกสองแม่ลูกนั้นทำร้ายเอาใจเขาอยากจะปกป้องเนยแต่เขาทำไม่ได้เขาเป็นเพียงคนนอกทำได้แค่เป็นห่วงอยู่ห่างๆ 

พอคุยไปได้สักพักก็ถึงที่ทำงานของเนยเนยก็ขอตัวเข้าไปข้างในคุนที่ได้แต่มองตามหลังเนยเข้าไป 

เนยเดินเข้ามาถึงก็เจอผู้หญิงคนหนึ่งที่ยืนรอรับเธออยู่ที่ชั้นล่างอายุน่าจะเยอะกว่าเธอ

"เนยหวานใช่มั้ยจ๊ะ" 

"สวัสดี "ยกมือไหว้ 

"ใช่ค่ะ" 

"สวัสดีดีจ่ะพี่ชื่อเคยเป็นผู้ช่วยช่วคราวของบอส"

"พี่จะพาขึ้นไปดูที่ทำงานนะ"

ทั้งสองก็เดินขึ้นลิฟท์ไปยังชั้นสุดท้ายที่มีห้องเดียวเป็นห้องของผู้บริหารสูงสุดแล้วก็พาเธอเข้ามาในห้อง 

มีผู้ชายคนหนึ่งนั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานท่าทางดูจิงจังกับงานมากหน้าตาหล่อเหลาอย่างกับเพราะเอกเกาหลี  เงยหน้าขึ้นมามอพี่ออกกับเนยหวาน 

"บอสคะเลขาคนใหม่มาแล้วค่ะ" 

"ออมขอตัวนะคะ" 

พูดจบออมก็เดินออกไปทิ้งเขาไว้ในห้องนี้กับลูคัสสองคน ส่วนลูคัสนั้นก็นั่งทำงานต่อ 

เนยหวานที่ยืนอยู่หน้าลูคัสเป็นเวลานานจนทำให้ขาเธอเป็นเน็บเกรงขึ้นลูคัสที่เห็นแบบนี้เลยถามขึ้น 

"ทำมัยไม่ไปทำงานมัวยืนทำไรตรงนี้" 

"ก็...ก็บอสไม่ได้สั่งนิค่ะ" 

ลูคัสที่เพ่งมองเธอทำมัยเขาถึงได้เป็นคนที่ซื่อบื้อแบบนี้ถ้าเขาไม่เงยหน้ามามองก่อนนะคงได้ผ่าตัดขาใหม่ละมั่ง 

"ออกไปทำงานซะ" 

"โต๊ะของเธออยู่หน้าห้อง" 

เขาบอกเนยก่อนที่เนยจะเดินออกมาเพราะเขากลัวว่าเนยจะไม่รุ้ที่ 

พอเขาออกมาถึงโต๊ะก็นั่งจัดแจงเอกสารนู้นนี้ที่เลขาคนก่อนทำค้างไว้แล้วลูคัสก็เปิดประตูเดินมาที่เขา 

"เตรียมเองสารเกี่ยวกับที่ดินที่ภูเก็ตให้ฉันที" 

"อ้อ..แล้วเตรียมตัวเข้าประชุมกับฉันอีกสองชั่วโมง" 

"งานที่ฉันสั่งต้องเสร็จ" 

"รับทราบค่ะบอส" 

พอเนยหวานตอบรับเขาเสร็จลูคัสก็เดินกลับไปที่ห้องแต่ที่น่าแปลกใจก็คือทำไมเขาไม่โทรมาแต่เขาเลือกที่จะเดินมา 

\~สองชั่วโมงผ่านไป\~ 

ในห้องประชุมมีหัวหน้าทุกฝ่ายรวมถึงผู้ถือหุ้นบางส่วนที่ได้เข้าร่วมโปรเจคนี้เข้ามาร่วมประชุมลูคัสที่ทำหน้าที่อธบายให้ทุกคนเข้าใจ 

"โครงการนี้จะทำเงินให้เราได้มากมายมหาศาล" 

"แต่ปัญหาติดอยู่ที่การก่อสร้างล่าช้าไม่เป็นไม่ตามเป้าหมาย" 

"แต่ทุกคนไม่ต้องเป็นห่วงงานนี้ผมจะเป็นคนลงไปคุมเอง" 

"เลิกการประชุมได้ครับ" 

ทุกคนก็แยกย้ายกันออกไปเหลือแต่ลูคัสกับเนยหวานที่กำลังเก็บเอกสารอยู่นั้น 

"ฉันให้เธอทำงานครึ่งวัน" 

"ไปเก็บของซะพรุ่งนี้เราต้องเดินทางไปภูเก็ตแต่เช้า" 

"เนยต้องไปด้วยหรอค่ะ" 

"เธอเป็นเลขา ...เจ้านายไปไหนเธอก็ต้องไปด้วย" พูดจบเขาก็เดินออกจากห้องไป

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***