ตอนที่2 ออกเดินทาง หมู่บ้านกิม

“เห้อ… หลังจากที่ลงมาเกิดใหม่ในร่างนี้ ก็ผ่านไปหนึ่งปีแล้ว แล้วไอเงื่อนไขเกิดของจอมมารนั่นมันอะไรกัน”

[จอมมารจะปรากฏก็ต่อเมื่อผู้กล้าซึ่งสืบสายเลือดของมังกรปรากฏ  ดังนั้น เจ้าจงตามหาผู้กล้าที่หลับไหลเสีย]

วีนัสถอนหายใจออกมาอย่างเบื่อหน่าย หลังจากเวลาผ่านไปหนึ่งปีเศษๆ เขาย้ายเข้ามาอยู่ภายในป่าที่เห็นเมื่อตอนแรก สร้างบ้านไม้หลังใหญ่บนต้นไม้สูงไว้เป็นที่อาศัย จากที่เทพธิดาเล่าว่า ตัวของเขานั้นในโลกนี้เป็นลูกครึ่งของมังกรกับมนุษย์ ทำให้เขามีอายุยืนมากกว่าเอลฟ์เสียอีก

วีนัสใช้ชีวิตสโลไลฟ์ในป่าเพื่อฟาร์มเลเวลให้สูง ฝึกการต่อสู้ตามความรู้ที่เทพธิดามอบให้ ฝึกใช้เวทมนตร์ มานา การอ่านการเขียน เพราะภาษาในโลกนี้ไม่เหมือนร้อยสิบหกภาษาที่เขาอ่านเขียนได้เหมือนกับโลกก่อนๆ

อู๊ดๆๆๆ

ปังง!!

“นี่ก็ตัวสุดท้ายละ อาทิตย์หน้าก็เข้าฤดูหิมะร่วงแล้วสินะ”

เขาพูดขึ้นพลางมองท้องฟ้ายามเที่ยง สายลมเย็นคอยพัดผ่านเตือนเขาถึงฤดูหนาวจากซอกไม้ เหล่าสิ่งมีชีวิตหลายหลายสายพันธุ์ต่างเร่งออกหาอาหารเพื่อกักตุนในผ่านพ้น ยามนี้เป็นยามที่เขาจะล่าสัตว์ได้มากที่สุด

หลังจากที่เดินลงจากเนินเขาหิมะเริ่มปกคลุม ชายหนุ่มเดินเข้าไปหยิบร่างของหมูป่าที่พึ่งฆ่าได้สดๆ กระสุนพลังเวทย์ที่สร้างขึ้นมาได้ไม่จำกัดทำให้หนึ่งวันเขาล่าสัตว์ได้มากมาย เขาลากหมูป่าตัวใหญ่มาวางไว้บนรถเลื่อนบนเนินเขารวมกับสัตว์ตัวอื่นๆที่ล่ามาได้ ก่อนจะออกแรงดึงรถเลื่อนที่มีนํ้าหนักเกือบตันไปตามเส้นทางประจำจนเห็นเป็นรอยชัด

ใช้เวลาไม่นานรถเลื่อนที่บรรทุกร่างของสัตว์ไร้วิญญาณก็มาถึงบ้านไม้ วีนัสปล่อยมือออกจากสายสลิงหนาสองเส้นที่เขาสร้างขึ้น เดินไปนั่งพักบนรากไม้ใต้บ้าน

หลังจากนั่งพักเอาแรงได้สักนิด เขาก็เริ่มขนสัตว์พวกนั้นลงจากรถเลื่อน แบกขึ้นหลังทีละสองตัว เดินเข้าไปในอุโมงใต้ดิน หลังใช้เวลาสักพักเขาก็เดินกลับออกมาพร้อมกับขนพวกตัวอื่นๆลงไปด้วย เขาทำแบบนี้ตั้งแต่เที่ยงไปจนถึงตอนเย็น ในที่สุดก็เอาร่างของสัตว์พวกนี้เข้าไปในอุโมงใต้ดินจนหมด

“ไอซ์วอล!!”

วีนัสใช้เวทมนตร์สร้างกำแพงนํ้าแขงผนาขึ้นมา ปิดตั้งแต่ข้างในอุโมงจนล้นออกมาข้างนอก ตู้แช่แข็งอย่างง่ายที่เขาสร้างขึ้นสำเร็จแล้ว

ชายหนุ่มที่เหนื่อยจากงานในวันนี้ เขาปีนขึ้นเถาวัลย์ที่ทิ้งดิ่งมาตั้งแต่บนบ้าน ค่อยๆไต่ขึ้นไปตามรอยมัดเป็นวงเสมือนบันไดขาเดียว เมื่อขึ้นมาถึงบ้านไม้หลังใหญ่ที่อยู่บนต้นไม้สูง เขาใช้แรงดึงเถาวัลย์ที่ห้อยดิ่งไปจนถึงพื้นดินขึ้นมาทันทีเพท่อป้องการอันตรายจากการบุกรุก

เขาเดินเข้าไปในบ้าน หลังจากดึงเถาวัลย์ขึ้นมาจนหมด ถอดเสื้อคลุมด้านนอกสีเทาดำออกวางไว้บนเก้าอี้ซึ่งวางอยู่ไม่เป็นที่เป็นทางภายในบ้าน ก่อนจะเดินตรงปรี่เข้าไปหาโซฟาหนังสัตว์ที่สร้างขึ้นเอง เอนตัวลงนอนโซฟานุ่ม ก่อนจะผลอยหลับไป

วิ้ง~~~

แสงอาทิตย์ยามเช้าตรู่ปลุกสัตว์ที่หลับไหลให้ตื่นขึ้นจากฝัน สายลมอุ่นจากดวงตะวันเริ่มสาดส่องไปทั่วทุกสารทิศ ไก่สี่ปีกโก่งคอขันเป็นจังหวะเสียงเพลง เตือนให้รู้ว่าเช้าวันใหม่ได้เริ่มขึ้นแล้ว วีนัสลุกขึ้นจากโซฟาที่พาเขาเข้าสู่ห้วงการนอน ตื่นขึ้นทำกิจวัตรยามเช้า อาบน้ำแปรงฟัน ทำความสะอาดร่างกายของตนให้เรียบร้อย

เขาเดินออกมาจากห้องน้ำเมื่อทำธุระเสร็จ สวมเสื้อผ้าเวทมนตร์ที่ไม่มีวันขาดและเปื้อน เดินออกมาจากห้อง ยืนที่ระเบียงไม้หน้าบ้าน หยิบเมล็ดกาแฟสดๆจากต้นขึ้นมาเคี้ยวเพื่อบังคับให้สมองตื่นตัว

เขากระโดดลงมาจากบ้านไม้ที่มีความสูงเท่าตึกสิบชั้น เกาะตามกิ่งก้านไม้ใหญ่ ตํ่าลงเรื่อยๆ จนมาถึงพื้น วันนี้ตามกำหนดการที่เขาเตรียมไว้ คือการเข้าไปในเมืองหลวงครั้งแรก หลังจากที่เขาสามารถอ่านเขียนภาษาต่างโลกได้แล้ว

“ผมจะไม่ได้กลับมาสักพัก อย่าพึ่งพังล่ะ”

วีนัสพูดบอกลากับบ้านหลังใหญ่ที่เขาสร้างขึ้น ก่อนจะเริ่มเดินทางไปยังเมืองหลวง ระยะทางจากที่นี่ไปจนถึงหมู่บ้านแรกหลังออกจากป่า ก็ราวๆยี่สิบกิโลเมตรได้

เขาเริ่มวิ่งไปตามทางรถเลื่อนของเขาก่อนเพราะเป็นเส้นทางที่เรียบและอุปสรรคน้อยที่สุด มุ่งหน้าออกจากป่าแล้วเข้าไปทำความรู้จักกับคนในหมู่บ้าน นั่นคือภารกิจแรกของเขาในวันนี้

“หึ กวางไฟงั้นเหรอ วันนี้คุณโชคร้านหน่อยนะที่ผมเจอคุณเข้า”

เมื่อชายหนุ่มเหลือบไปเห็นกวางไฟกำลังกินหญ้าอยู่ เขาก็เริ่มยกปืนสไนเปอร์คู่ใจที่ห้อยหน้าแนบลำตัวขึ้นมาตั้งท่าเตรียมยิงทันที

ครืด…..!

เขาเบรคสไลด์กับพื้นหิมะบางๆ หันปากกระบอกปืนไปที่เจ้ากวางผู้โชคร้าย และ…

ฉึด!

เสียงอันเงียบสงบราวกับสายลมที่พัดผ่าน ปากกระบอกปืนสีดำก็ได้พ่นลูกเหล็กสีเงินวาวออกมาทันที แสงไฟร้อนวาบออกมาตามหลังทำให้รู้ถึงความเร็วอันน่าอัศจรรย์ของปืนกระบอกนี้

เจ้ากวางไฟผู้โชคร้ายไม่รู้ถึงสถานการณ์ของตน มันกัดกินยอดหญ้าอ่อนโดยไม่รู้ว่า ลูกไฟจากนรก ได้พุ่งเข้ามาหามันแล้ว

ตับ….!

เสียงลูกเหล็กความเร็วสูงเจาะเข้ากลางหะวของกวางไฟดังขึ้น วีนัสล็อคไกปืนแล้วเก็บเข้าที่ วิ่งตรงไปหาเจ้ากวางซึ่งนอนแน่นิ่งทันที

เขาใช้มีดแร่ ตัดเขาที่ไม่จำเป็นออก กรีดตัดแบ่งเนื้อกวางเก็บเข้าไอเทมบล็อค เนื้อหนังส่วนที่ตนไม่ได้ใช้ก็มัดห่อเก็บเข้าไว้ เผื่อเอาไปขายเช่นกัน

เขาเดินกลับไปที่เส้นทางเดิมก่อนจะออกวิ่งอีกครั้ง คราวนี้เร่งสปีดฝีเท้าขึ้นอีกสักหน่อย เพราะอากาศเริ่มจะร้อนแล้ว

ชายหนุ่มวิ่งมาเรื่อยๆ ลอดผ่านต้นไม้นานาพันธุ์จนมาถึงปลายทางที่รถเลื่อนของเขามาถึง ซึ่งมันเป็นครึ่งทางก่อนจะถึงทางเข้าหมู่บ้าน

เขาหยุดพักตรงต้นไม้แถวนั้นสักพัก “ไฟบอล” จุดไฟกับซากไม้แห้งที่เก็บมากองไว้ หยิบเอาเนื้อกวางสดๆที่กล้ามเนื้อยังทำงานอยู่ เสียบใส่แท่งไม้แหลม แล้ววางขวางคํ้าเสาไม้ทั้งสองข้างเพื่อย่าง

“อืมมม”

กล้ามเนื้อที่พึ่งปาดออกมาสดๆ เมื่อโดนความร้อนจากเปลวไฟ จึงทำให้มันเหมือนกับมีชีวิต ก้อนเนื้อที่ถูกเสียบไม้ดิ้นขยับดุกดิกไปมายั่วนํ้าลาย ส่งกลิ่นหอมฟุ้งของเนื้อไปทั่ว

“รสชาติเผ็ดแสบนิดๆ ไม่ต้องเติมพริกไทย”

เนื้อกวางย่างร้อนๆเมื่อยกออกจากไฟย่าง นํ้ามันจากเนื้อไหลเยิ้มออกมาอย่างไม่หยุด ชายหนุ่มไม่รอช้า กัดเข้าไปที่เนื้ออุ่นๆแล้วเคี้ยวกินทันที

“เอาล่ะๆ เดินทางต่อ ”

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***