ตอนที่1 เทพจุติแล้ว

ปังง!!!

เมื่อสิ้นเสียงทุ้มดังก้องไปทั่วป่า กระต่ายยักษ์เขาเดียวตัวสีขาวขณะกำลังกระโดดหนีบางสิ่งบางอย่างก็ล้มลงทันที เลือดสีดำของมันไหลออกมาแสดงให้เห็นว่าเข้าตัวนี้เป็นมอนสเตอร์ระดับสูง รอยแผลเกิดเป็นรูเล็กๆที่บริเวณตาข้างซ้ายของมัน ทะลุออกด้านหลังศีรษะ ปักอยู่บนต้นไม้

กระต่ายขาวตัวนั้นนอนหายใจโรยรินอยู่บนพื้นหญ้า ขาหลังสองข้างกระตุกดุกดิกไปมาเพราะสมองหยุดทำงานอย่างกระทันหัน เลือดของมันไหลออกมาทั้งทางปากและจมูก รวมไปถึงหูใบใหญ่สองข้างด้วย สายตาของมันจ้องไปที่ต้นไม้สูงห่างไปอีกราวๆสามร้อยเมตร เหมือนมันจะเห็นอะไรบางอย่างเข้า

นับห่างจากตัวกระต่ายใกล้ตาย ถัดออกไปอีกสามร้อยเมตรเศษๆ ภายในเงาต้นไม้ใหญ่ ใบยักษ์สีเขียวพลิ้วไหวคล้อยตามลม เมื่อสิ้นสายลมเย็นพัดผ่าน รอยยิ้มมุมปากของคนคนหนึ่งได้จารึกเข้าไปในดวงวิญญาณของกระต่ายที่ถูกสังหาร แสงอาทิตย์ยามเที่ยงสาดส่องสะท้อนกับเลนส์วงกลมของอะไรบางอย่างอยู่บนกิ่งก้าน ก่อนจะมีเงาตะคุ่มๆของมนุษย์ในชุดผ้าคลุมสีดำกระโดดลงมาจากต้นไม้ วีนัส มือสไนเปอร์อันดับหนึ่งที่ชื่อเสียงเคยดังกึกก้องไปทั่วประเทศ วันนี้เขาต้องมาล่ากระต่ายมอนสเตอร์ในโลกแฟนตาซีเหมือนนิยาย และใช่แล้ว นี่ไม่ใช่โลกที่เขาเคยอยู่ แต่เป็นต่างโลกตามพล็อตพระเอกเทพทั่วไป

ย้อนเรื่องราวกลับไปเมื่อสามปีก่อน ตอนนั้นประเทศไทยได้เกิดจราจลขึ้นภายในกลางเมืองกรุงเทพฯ เปล่าประชาชนมากกว่าหนึ่งแสนคนจากทั่วภูมิภาคต่างพากันเข้ามาชุมนุมประท้วงกับองค์กรเอกชนแห่งหนึ่ง จนเกิดการต่อสู้เริ่มมีผู้คนล้มตาย ไม่นานฝ่ายการป้องกันภายในประเทศก็ได้เข้าระงับเหตุโดยการส่งตำรวจและทหารติดอาวุธเข้ามาสลายการชุมนุม

 วีนัสมือสไนเปอร์ที่ได้ออกจากกองทัพเพราะเกษียณอายุราชการ ผู้ได้รับฉายา Hell king (เฮลคิงส์) หรือราชานรก ผู้รอดพ้นจากสงครามนิวเคลียร์ครั้งที่ 1 ในต่างประเทศ

วีนัสหลังจากที่เขาได้ออกจากราชการ เขาก็ผันตัวมาเป็นมือปืนรับจ้าง และในวันที่การจลาจลรุนแรงนั้น เขาได้เข้าร่วมด้วย วีนัสถูกว่าจ้างให้สังหารผู้อำนวยการขององค์กรเอกชนนั้น ซึ่งค่าจ้างก็เป็นเงินมหาศาลพอจะให้ไว้เป็นมรดกกับลูกสาวเพียงคนเดียวของเขา

ปังง!!?

เมื่อสิ้นเสียงปืนที่ถูกส่งมาจากนรก ชายที่เป็นเป้าหมายก็ล้มลงกับพื้นทันที วีนัสยกปืนออกจากขาคํ้าทั้งสองข้าง ถอดแยกชิ้นส่วนของปืนจัดเก็บเข้ากระเป๋า ก่อนจะโทรไปรายงานกับผู้ว่าจ้า

“เงินผมโอนเข้าเรียบร้อย”

หลังจากที่เงินในบัญชีเพิ่มขึ้นมาจำนวนมาก เขาก็เริ่มเขียนพินัยกรรมทันที เขาโทรไปหาน้องชายที่เป็นทนายความ เพื่อจะยกมรดกของตัวเองทั้งหมดให้กับลูกสาว

“เรียบร้อยแล้วครับพี่”

หลังจากที่พินัยกรรมอย่างง่ายถูกเขียนเสร็จเรียบร้อย เขายิ้มออกมาเหมือนกับไม่มีอะไรค้างคาในโลกนี้แล้ว เขากอดกระเป๋าปืนแนบหน้าอกไว้แน่น ค่อยๆหลับตาลง

ปังง!!?

เมื่อสายตาของเหยี่ยววัยชราหลับลงแล้ว เสียงปืนก็ดังขึ้น ลูกกระสุนถูกยิงออกมาจากปากกระบอกปืนชนิดหนึ่งที่อยู่ตึกตรงข้าม ลอยละลิ่วกลางอากาศก่อนจะเข้าไปที่กลางศีรษะของเขา

“ขอให้เกิดใหม่ในภพที่ดีนะครับ อาจารย์”

ชายคนหนึ่งพูดขึ้นในเงามืดของตึกอีกฝั่ง

ฟืดๆๆ

“นี่ชั้น น่าจะตายไปแล้ว…”

ชายชราวัยทองพูดขึ้นเมื่อเขาลืมตาแล้วกลับพบว่าตัวเองยังมีชีวิตอยู่ เขาเหลียวมองทิวทัศน์ที่แปลกใหม่ไม่คุ้นตา ก่อนจะก้มดูตามมือตามร่างกายตัวเอง

เขายืนนิ่งหันมองซ้ายขวาไปมา เพราะไม่รู้ว่าที่นี่ที่ไหน ชายชราหันหน้ามองทิวทัศน์ที่เป็นสีชมพูอ่อนแปลกตาอยู่รอบตัว พลางนึกเรื่องราวก่อนหน้า

“ยินดีต้อนรับสู่วิหารเทพ”

นํ้าเสียงหวานของหญิงสาวคนหนึ่งดังขึ้น ชายชราหันมองตามต้นทางเสียง เขาเงยหน้าขึ้นมองเก้าอี้หินที่ลอยอยู่บนฟ้า ตรงหน้าเป็นหญิงสาววัยทำงานกำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้ในชุดผ้าคลุมสีขาว เธอมองมาที่ชายชราซึ่งอยู่เบื้องล่างมือขวายกขึ้นเท้าคางเล็กน้อยเพื่อแสดงให้เห็นอำนาจของตน

เก้าอี้หินซึ่งกำลังลอยอยู่บนอากาศ ค่อยๆร่อนลงมาบนพื้นอย่างช้าๆ ตรงหน้าชายชรา หญิงสาวในผ้าคลุมคนนั้นลุกขึ้นยืนแล้วเดินเข้ามาหาเขา

“เจ้าเนี่ย ดีจังน้า ลูกศิษย์สุดที่รักลงมือสังหาร แถมยังขอพรให้เจ้าเกิดใหม่ในภพภูมิที่ดีอีก”

เธอพูดพลางเดินรอบตัวชายชราที่หันหน้ามองตาม

“ฮ่าๆ เป็นลูกศิย์ที่ชั้นภาคภูมิใจเลยล่ะ”

ชายชราหัวเราะออกมาอย่างมีความสุข ก่อนจะตอบกลับหญิงสาวที่กำลังเดินกลับมานั่งเก้าอี้

“ข้าตัดสินใจละ ข้าจะให้เจ้าเกิดใหม่ในโลกของข้า”

“ห๊ะ เมื่อกี้พูดว่าอะไรนะ”

“ดีใจซะเถอะ นี้เป็นเพียงเพราะคำขอของลูกศิษย์เจ้า เอาล่ะไปซะ ใช้ชีวิตใหม่ให้มีความสุข”

“เอ๊ะ เดี๋ยว—”

เมื่อแสงสีฟ้าส่องสว่างจากปลายนิ้วหญิงสาวที่วางแนบเก้าอี้ ชายชรายังพูดไม่ทันจบประโยค เขาก็ถูกแสงนั้นดูดขึ้นไปบนฟ้า ก่อนจะหายไปในกลุ่มควัน หญิงสาวในชุดคลุมยิ้มอย่างมีเลศนัยส่งท้ายเขา

โลกแฟนตาซี ณ ทุ่งหญ้ากลางป่าใหญ่

ตุบ~~~

“ที่นี่ที่ไหน”

เมื่อแสงสีฟ้าถูกส่งลงมาจากเบื้องบน ประกายแสงศักดิ์สิทธิ์อันเจิดจรัสก็สาดส่องไปทั่วผืนดิน เหล่าสัตว์ต่างๆนาๆหลากหลายสายพันธุ์ ต่างคุกเข่าก้มหมอบกราบ เสมือนดั่งแสงแห่งเทพธิดาอันสูงส่ง ณ เบื้องบน กำลังหงายมือให้พรแด่พวกเขา

ที่ปลายแสง วีนัสที่ถูกส่งบงมานอนอยู่กลางทุ่งหญ้าค่อยๆลุกขึ้น เขาหันหน้ามองทิวทัศน์รอบตัวที่เป็นทุ่งหญ้ากว้างใหญ่ สุดขอบสายตาพอดีจะเห็นเป็นเงาของต้นไม้ลางๆ เขาเริ่มเดินขึ้นไปบนเนินสูงที่อยู่ใกล้ๆในทางทิศตะวันออก ซึ่งเป็นทิศเดียวที่สายตาของเขาถูกบดบังจากเนินหญ้านี้

หลังจากเดินมาได้ราวๆห้าเมตร วีนัสหันไปมองหลุมเล็กๆที่เขารู้สึกตัวเมื่อตอนแรก พึงนึกคิดใจใน ที่นี่ที่ไหน เขาตายแล้วเกิดใหม่งั้นเหรอ? แต่ว่า คิดมากไปก็ไม่ดี เขามุ่งหน้าขึ้นเนินเขาต่อ

เมื่อขึ้นมาถึงยอดเนินเล็กๆ วีนัสก็หยุดชะงักหลังเจออะไรบางอย่าง

“เฮ้อ ยังตามมาทุกที่เลยนะแกเนี่ย”

เขาถอนหายใจหลายครั้งตามหลังประโยค ก่อนจะเดินเข้าไปหาของที่หน้าคิดถึง วีนัสหยิบกระเป๋าสีดำคู่ใจของเขาในโลกก่อนขึ้น ค่อยๆเปิดดูภายในนั้นอย่างช้าๆ

ภายในกระเป๋าเป็นชุดปืนประกอบ ซึ่งเป็นอาวุธคู่กายที่เขาใช้ในการทำงานบ่อยๆ “แผ่นขยะที่ไหน…” เขาหยิบแผ่นกระดาษสีน้ำตาลที่เหลือบเห็นโดยบังเอิญขึ้นมาดู

เนื้อหาภายในของกระดาษแผ่นบาง มีข้อความชวนให้เขาสงสัย วีนัสอ่านข้อความในกระดาษตรงหน้าสักพัก

>” วีนัส ก่อนอื่นข้าขอแสดงความยินดีที่เจ้าได้มาจุติในโลกของข้า ตอนนี้เจ้าคงยังสงสัยอยู่ใช่ไหมล่ะ ว่าทำไมข้าถึงส่งเข้ามาโดยไม่ให้เจ้าตั้งตัว แต่ว่านะ ฝีมือของเจ้าข้ายอมรับเลยว่าเป็นของจริง”<

“หึ จดหมายขยะ”

วีนัสพูดขึ้นเมื่ออ่านแผ่นกระดาษนั้นมาได้สักพัก ใบหน้าของเขาที่มองกระดาษแผ่นนั้น ไม่ว่าใครก็สามารถดูออกได้ว่าเป็นใบหน้าที่รู้สึกไม่พอใจ แต่ถึงอย่างนั้น เขาก็ยังคงอ่านข้อความในกระดาษต่อไป

>” เป็นมือสไนเปอร์รับจ้าง แต่ไม่ถูกจ้างมันน่าหงุดหงิดใช่ไหมล่ะ งั้นข้าจะขอจ้างเจ้า วีนัส เจ้าจงฆ่าจอมมารในโลกนี้ซะ ส่วนสิ่งตอบแทนนั้น ข้าจะให้พรกับเจ้าหนึ่งข้อ ไม่ว่าจะขออะไรเจ้าจะสมหวัง ลงชื่อ ดอกไม้ราตรี”<

“นี่มัน….”

เมื่ออ่านถึงบรรทัดสุดท้าย ณ ลงนามของชื่อผู้เขียน วีนัสรู้สึกประหลาดใจทันที เพราะชื่อผู้ว่าจ้างให้เขาสังหารในงานสุดท้ายนั้น [ดอกไม้ราตรี] เป็นชื่อเดียวกัน

“อย่างนี้นี่เองๆ ฮ่าๆ จริงด้วยสินะ งั้นชั้นขอรับงานนี้ละกัน”

วีนัสพูดออกมาพลางหัวเราะเป็นระยะๆ เหมือนเขาจะรู้อะไรบางอย่าง ซึ่งมันกระตุ้นความรู้สึกของมือปืนแบบเขาขึ้นมา เขาตอบรับคำขอของเทพธิดาอันน่าสงสัยอย่างยินดี

“เจ้ารับงานแล้วสินะ งั้นนี่เป็นค่าจ้างเบื้องต้น ข้อมูลของโลกใบที่เท่าที่ข้าเอาให้เจ้าได้”

เสียงของเทพธิดาคนนั้นดังขึ้นมาในหัวของชายชรา

“งั้นข้าจะให้พรกับเจ้าอรปข้อละกัน พรที่ใช้ได้แค่ในโลกนี้ เจ้าต้องการอะไรล่ะ”

เธอเอ่ยถาม

“จากข้อมูลของโลกใบนี้ที่คุณให้ผมมาเนี่ย ผมขอเป็นพลังที่ไร้ขีดจำกัดแล้วกัน”

“โอเคๆ ได้ๆ งั้นข้าจะแถมให้เจ้า ร่างกายใหม่ที่ไม่ใช่ชายชราใกล้ตาย แต่เป็นชายหนุ่มรูปงามไร้ที่ติ เข้ายอมรับหรือไม่”

“เอาตามนั้นแล้วกัน….”

หลังพูดคุยกันอยู่สักพัก แสงสีฟ้านั้นก็ถูกส่งลงมาจากเบื้องบนอีกครั้ง แสงกระทบไปที่ตัวของชายชราที่กำลังยืนหลับตาตามคำขอของเทพธิดาที่พูดคุยกับเขา

แสงนั้นค่อยๆเปลี่ยนให้ร่างกายของชายชราเริ่มกลับมาเป็นหนุ่มอีกครั้ง ผิวหนังที่หย่อนยานกลับมาตึงแน่น กล้ามหน้าท้องที่เคยหายไปค่อยโผล่ขึ้น ใบหน้าอันเหี่ยวเฉาและบิดเบี้ยว ถูกเปลี่ยนเป็นหนุ่มรูปงามไร้ที่ติ

“เอาล่ะ ได้เริ่มงานสักที”

วีนัสในร่างชายหนุ่มสวมผ้าคลุมเอ่ยขึ้น

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***