๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐
คำเตือน"เนื้อหาในเรื่องนี้ไม่เหมาะกับผู้ที่ขวัญอ่อน ตกใจง่ายหรือผู้ที่มีอายุต่ำกว่า13ปี
๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐"เอ่ออคือว่าเราชอบเธออะเป็นแฟนกันไหม"โชจิบอกชอบมายุ"เรากลัวเธอจะนอกใจเรา"มายุตอบกลับ"*เรา**สัญญาว่าเราจะไม่ทิ้งเธอเราจะอยู่ด้วยกันจนวันตาย*"โชจิบอก"ก็ได้"มายุตอบกลับหลังจากนั้นทั้งสองคนก็เป็นแฟนกัน"นี่ๆมายุเธอคบกับโชจิแล้วหรอ"นามิถามด้วยความสงสัย"อื้อคบกันแล้ว"มายุตอบกลับด้วยความเขิน"แล้วเค้าบอกว่าเค้าจะอยู่กับฉันจนวันตายเลยนะน่ารักที่สุดเลยยยย"มายุพูดต่อแต่ดูเหมือนว่าสีหน้าของนามิจะไม่ค่อยดีมายุจึงถามว่าไม่สบายหรอ"เธอไม่เคยได้ยินหรอเค้าบอกกันว่าถ้าพูดว่าจะอยู่ด้วยกันจนวันตายถ้าเกิดว่าอีกคนนึงตายวิญญาณจะตามนะ"สีหน้าของมายุดูกังวล"ไร้สาระถ้าเธอพูดเรื่องนี้อีกนะชั้นจะฟ้องครู"แล้วมายุก็เดินออกไปทิ้งไว้ให้นามินั่งงงอยู่คนเดียวระหว่างทางที่มายุเดินมาโรงเรียนตอนเช้านามิก็รีบวิ่งมาหา"นี่ๆมายุรู้ไหมว่าเมื่อคืนโชจิเสียแล้วนะ"นามิพูดด้วยความกลัว"ละ ละ แล้วเป็นไปได้ยังไงอะก็เมื่อวานยังกินข้าวด้วยกันอยู่เลย"มายุพูดด้วยความเสียใจ"ก็เมื่อคืนหนะโชจิออกไปเล่นกับพวกเด็กแว้นแล้วรถมอเตอร์ไซค์ก็เสียหลักพุ่งชนเสาไฟฟ้า"วินาทีที่นามิพูดจบมายุก็นั่งรองไห้อยู่ที่หน้าโรงเรียน2วันต่อมาขณะที่มายุเดินกลับบ้านก็มีคนมาสกิดไหล่พอมายุหันไปก็ไม่มีใครมีแต่ความว่างเปล่ามายุเลยตะโกนออกไปด้วยความรำคาญ"นี่จะแกล้งกันก็หัดนึกถึงใจคนโดนบ้างมันรำคาญนะ"ทันใดนั้นก็มีเสียงลอยมากับลมว่า"จำชั้นไม่ได้หรอ"มายุคิดว่าตัวเองหูฝาดพอกลับถึงอพาร์ทเม้นท์มายุก็เข้าห้องไปเก็บของแล้วขึ้นไปบนดาดฟ้าเอาดอกกุหลาบไปวางไว้บนระเบียงแล้วนึกถึงโชจิทันใดนั้นก็มีเสียงอยู่ข้างๆหูว่า"จำชั้นได้ไหม"มายุเลยหันไปพบกับโชจิยืนอยู่ตรงหน้าแล้วพูดว่า"เราจะอยู่ด้วยกันจนวันตาย"
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
Comments