ตอนที่ 1 ขนมนี้ของพี่วายุ

มันเป็นเพียงวันธรรมดาวันหนึ่งที่ท้องฟ้าโปร่งใสในคาเฟ่แห่งหนึ่งกับเพลงเศร้าที่คลอเบา ๆพวกผมก็เป็นเพียงนักเรียนมัธยมปลายสุดชิคทั่วไปที่มานั่งติวหนังสือกันอยู่ในพื้นที่สุขสงบเช่นคาเฟ่

แต่มันชิคเกินไปหน่อยเลยปล่อยโฮออกมาตามเพลงที่นักร้องในคาเฟ่ร้องก็ไม่ได้อกหักอะไรหรอกแค่ติวไม่รู้เรื่อง 

“ฮึก มึงกูว่ากู”

ผมแอคติ้งกระซิกจะซบไอ้เฟรมก่อนมันจะผลักผมออกและตัดบทผม

“มึงไม่มีแฟนเพื่อน” ไอ้เฟรมว่าขึ้นก่อนจะเอาเมจิกเคาะหัวผมเบาเบา 

“ตัดบทกูไอ้เหี้ยมึงเห็นมั้ยเนี่ยกูติวไม่รู้เรื่องเลย”  ผมกำกำปั้นใส่มันก่อนจะหันมาเอาหน้าฟุ่บลงโต๊ะ 

“โอ๊ย จะจบมั้ยเนี่ยกู” ไอ้เคมันบ่นขึ้นก่อนจะถอนหายใจเฮือกใหญ่ตามออกมา 

พวกผมที่ได้ถอนหายใจออกมาพร้อมกันอย่างไม่ได้นัดหมายก็นะเรียนมาจนจะจบช่วงป๊อปปี้เลิฟล่ะยังไม่มีแฟนสักคนแม้ว่าผมเองก็คิดจะมีก็ตามหรืออาจจะแอบคิดแต่ตอนนี้เอาเกรดดีๆเข้ามหาลัยให้ได้ก่อนดีกว่า 

“คิกคิก... หึ”  ศรไอ้คนไม่โสดคนเดียวในแก๊งค์ที่เงียบแต่เริ่มติวมันก็ขำคิกขึ้นใส่เสียงดัง

“มึงขำอะไรไอ้ ศรยันต์!” ไอ้เฟรมมันพูดขึ้นเสียงดังใส่ไอ้ศรที่จู่ๆก็หัวเราะขึ้น 

“ขำไอ้พวกไม่มีแฟน” ไอ้ศรมันว่าขึ้นก่อนจะโชว์สถานะในเฟสที่มันขึ้นกับแฟนให้พวกผมดู 

“แหม ไอ้คนมีแฟน! มึงอยากจบมั้ยห๊ะติวหน่อยเพื่อนติว!” พูดจบผมก็ทำหน้ามุ่ยก่อนจะตักเค้กมาเข้าปากคำโต 

“เดี๋ยวก็ติดคอหรอกไอ้สัด” ไอ้เคมันดุเตือนผมที่รีบกินก็คำสุดท้ายแล้วมั้ยล่ะ!

“มันไม่โง่เหมือนมึงหรอกกินปลาเขาให้กินแล้วฉลาดแต่นี่อะไรกินแล้วก้างติดคอ”

ไอ้เฟรมมันร่ายยาวเรื่องที่เคมันเคยกินต้มปลาแล้วก้างติดคอที่โรงอาหารแถมยังบ่นแม่ครัวอีกเขาทำให้มึงกินก็บุญแล้วมั้ย

“กูพูดถึงเค้กมั้ยคับเพื่อนเฟรม”  ไอ้เคมันชี้หน้าเฟรมก่อนจะเอากบเหลาดินสอขว้างใส่ 

“เชี่ยตั้งแต่ติวมาเนี่ยกูเริ่มหิวอีกแล้วว่ะกูว่าจะไปสั่งเพิ่มพวกมึงจะเอาไรปะ” ผมได้ลุกขึ้นเมื่อเค้กคำสุดท้ายหมดไป 

“ไอ้ศรยันต์มึงสนใจเพื่อนก่อนดิ” ผมหันไปดุใส่ไอ้ศรก่อนมันจะชี้ไปที่ซอฟครีมจ้าเพื่อนจ้า 

“พวกมึงอะ” ผมถามไอ้สองตัวบาทเคกับเฟรมที่ถลึงตาใส่กันไม่หยุดไม่รู้พวกมันทะเลาะไรกัน

“กูเอาลาเท!” ไอ้เฟรมมันยกมือโบกไปมาและยกยิ้มราวเด็กน้อยก่อนจะหันไปเบะปากใส่ไอ้เค 

“กูเอาคัพเค้กกล้วยหอม” ไอ้เคว่าจบผมก็พยักหน้าก่อนจะเดินไปยังเคาน์เตอร์เพื่อสั่ง

เมื่อผละตัวจากเพื่อนออกมาผมรู้สึกว่าหัวสมองของผมสะอาดขึ้นมาทันทีอยู่กับพวกมันล่ะโคตรวุ่นวายผมกวาดสายตาไปยังทั่วร้านก่อนจะเดินอย่างเขินอายไปยังเคาน์เตอร์นี่ล่ะคือสาเหตุหลักที่ไม่มีแฟนเพราะอายไม่กล้าจีบเค้าขำแห้งไปดิ ฮ่าๆ

แก๊งค์ผมก็ไม่ได้นั่งห่างเคาร์เตอร์เท่าไหร่แต่ทำไมมันเหมือนยาวไกลจังวะผมส่ายหัวเบาๆก่อนจะเร่งฝีเท้าขึ้นถึงแม้ว่าขาเรียวของผมจะสับเดินด้วยความรวดเร็วแล้วก็ตาม 

นัยตาสีดำกลมโตจดจ้องไปยังตารางเมนูที่ตนโปรดปรานก่อนจะเม็มปากอย่างเขิกเขิน บ้าเอ้ย! ไม่กล้าเรียกพี่เขา 

ตุ๊บ!

“อ่ะ! ขะ ขอโทษครับ”

ผมที่กำลังฮึบแรงมาเรียกพี่พนักงานก็ได้เซไปชนโดนไหล่กว้างของชายหนุ่มหน้าหล่อที่ไม่รู้ว่ามาตอนไหนเข้าอย่างจังแม้ว่าจะไม่แรงแต่ผมนี่ล่กล่ะครับตัวโตไม่พอแม่งหล่ออีกต่างหาก

“ชนพี่แล้วอะขอโทษมันไม่พอเว้ยน้อง!”

น้ำเสียงขึงขังพูดขึ้นใส่ผมก่อนจะยิ้มหวานให้หน้าหล่อเหลามาดเข้มร่างสูงโปร่งกับสไตล์การแต่งตัวที่ดูแล้วโคตรจะสบายตาแต่ก็หล่อมากเรียกได้ว่าใช้คำว่าหล่อได้โคตรเปลืองไหนจะนัยตาสีน้ำตาลอันทรงพลังนั่นอีก

“ผมขอโทษจริงๆพี่”

ผมเบิกตากว้างมองยังร่างสูงโปร่งของพี่มันอย่างละเอียดก่อนจะทำตาแป๋วและส่งยิ้มแห้งไปให้สภาพผมตอนนี้คือสันเทาเป็นแมวตกน้ำแล้วล่ะครับใจหนึ่งก็กลัวใจหนึ่งก็อาย 

“ไอ้วายุอย่าแกล้งลูกค้ากู”

พี่เจ้าของร้านว่าขึ้นก่อนยื่นกาแฟเย็นผ่านหน้าผมไปส่งให้หนุ่มหล่อตรงหน้าทำเอาฉายาชิคๆของผมสลายหายไปตั้งแต่ที่ได้รู้จักคนที่ชื่อ วายุ คนนี้ไม่นะที่สั่งสมมา 

“พี่ล้อเล่นว่าแต่เราชื่อไรหรอ?” พี่มันถอนหายใจเบาๆก่อนจะเปล่งเสียงทุ้มนุ่มนวลออกมาถามชื่อผม

“ผะ ผม ผมชื่อขนมคับ!”

ผมตอบไปโดยที่ไม่ได้สบตาพี่มันก่อนจะเริ่มหันกลับมาสนใจเมนูตรงหน้าต่อไม่ใช่ว่าอะไรหรอกผมเขินพี่มันอะดิ! แถมชื่อของผมยังไม่แมนเลยสักนิดด้วยโลกช่างไม่ยุติธรรม 

“พี่จีบเราได้ปะ” พี่มันส่งยิ้มมาให้เมื่อสิ้นประโยคตัวผมเองก็ได้แต่เพียงเบิกตากว้างอีกครั้งอย่างอ้ำอึ้ง 

“จีบ จีบผมเนี่ยนะ!?”

ผมตอบอย่างอึกอักเพราะตั้งแต่เกิดมาจนตอนนี้ก็ยังไม่เคยจีบใครและพึ่งมีคนมาจีบผมควรทำตัวยังไงเนี่ยผมที่เลิ่กลักก็ได้แต่เม็มปากเเน่น

“ใช่ เรานั่นแหละพี่จีบได้มั้ย”  พี่มันว่าขึ้นเสียงอ่อยก่อนจะยกยิ้มกว้างใส่ผม 

“ว่าไงเราน้องพี่จะจีบอะ”  พี่เจ้าของร้านที่ฟังอยู่แต่แรกเอ่ยแทรกก่อนจะตบบ่าพี่วายุเบาเบา 

“ได้ ได้สิผมแค่พึ่งเคยมีคนมาจีบอะครับ”

  ผมเม็มปากเเน่นจนเลือดซึมก่อนจะยิ้มอย่างเขิกเขินออกมาราวกับว่านี่คือการโดนจู่โจมครั้งแรกของขนม!  ใช่มันเป็นครั้งแรกแถมแก้มของผมก็ยังแดงมากอีกด้วย

“งั้นพี่ขอไลน์เราได้ปะ”  พี่วายุพูดขึ้นก่อนจะยื่นบาร์โค้ดที่ขึ้นในมือถือรุ่นใหม่ส่งมาให้ผมสแกน 

ผมไม่รอช้าที่จะหยิบมือถือของตัวเองมารีบสแกนทันทีอย่างไม่รีรอเพราะมีแฟนหล่อมันดีต่อจิตใจถึงจะไม่เคยคบใครแต่ถ้าถูกเสนอมาขอจีบแบบนี้บอกเลยว่าขนมไม่พลาด! 

ติ้ง!

ไม่นานจากที่สแกนก็มีไลน์ที่มีโปรไฟล์สุดหล่อเด้งขึ้นหน้าจอผมและเป็นใครที่ไหนไปไม่ได้ก็พี่ วายุ นั่นแหละ 

“ไว้พี่ติดต่อเราไปนะครับ”  พี่วายุส่งยิ้มหล่อมาให้ผมก่อนจะขอตัวไปเนื่องจากเพื่อนพี่แกมารอ 

แต่ละคนนี่ภายใต้เสื้อช้อปทั้งหล่อทั้งสวยมากเสียจนผมอยากรู้ว่าตัวเองอยู่ในเวิร์สเดียวกันกับพวกพี่เขาจริงหรือเปล่าทำไมมันต่างกันราวฟ้ากับเหวขนาดนี้ 

เมื่อพี่วายุลับสายตาไปผมก็ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ก่อนจะใช้มือเรียวปาดเหงื่อทิพย์บนหน้าผากออกไปอย่างสั่นระรัวก็นะคนอะไรดาเมจรุนแรงเหลือเกิน 

“เอ่อพี่ครับผมว่าจะขอสั่งเพิ่ม” ผมหันไปจดจ้องที่เมนูต่อก่อนจะพูดขึ้นกับพี่เจ้าของร้าน 

“ได้ดิ คนที่วายุมันจองทั้งที” พี่เจ้าของร้านเอ่ยแซวก่อนจะเตรียมสมุดขึ้นมาจด 

“ผมเอา ซอฟครีมหนึ่งที่ คัพเค้กสอง ลาเทเย็นหนึ่ง แล้วก็ไอศกรีมวนิลา”  ผมร่ายยาวถึงเมนูที่เพื่อนฝากมาก่อนจะสั่งของตัวเองบ้าง 

ผมชอบกลิ่นวนิลามากเพราะมันทำให้ผมรู้สึกตื่นตัวและสบายตัวการที่ฉีดน้ำหอมกลิ่นน่ามดตอมก็จึงเป็นเรื่องธรรมดา 

แต่ว่าเมื่อกี้พี่เขาว่ายังไงนะ?  คนที่พี่วายุคนเมื่อกี้จองหรอ!? ยังไม่ใช่ซะหน่อยเถอะพี่เจ้าของร้านชอบแกล้ง

เมื่อสั่งเสร็จแล้วผมก็หันหลังเดินกลับมายังโต๊ะที่สภาพตอนนี้เพื่อนของผมเปิดศึกกันเรียบร้อยแถมไอ้คนมีแฟนอย่างศรยังวางมือถือมาเล่นด้วยอีก 

“พวกมึงเล่นไรกันเนี่ยเป็นเด็กอ่อ” ผมเอ่ยทักพวกมันที่หัวเราะคิกคักจี้กันไปมาที่โต๊ะ 

“ไหนๆไอ้คนไหนมันฮอตอะ” ไอ้เฟรมที่เห็นผมก็ขำไหล่สั่นก่อนจะหยุดและแซวผม 

“พวกกูก็ไม่ได้ใช้มึงไปสั่งมาเยอะไหง่ไปนานว้า” ไอ้เคมันแซวอีกคนก่อนจะทำเสียงวี๊ดวิ้วใส่ผม 

“สวยนะมึงอะ” เป็นไอ้ศรมันแซวคนสุดท้ายก่อนจะหันไปแทคมือกับไอ้สองตัวที่เหลือ 

“อะไรของพวกมึงเนี่ย! กูอายเป็นนะ”  ผมรีบนั่งลงเอาหน้ามุดโต๊ะกับคำแซวของพวกมันก่อนจะยิ้มเขินคนเดียว 

“คนสวยเราเขินว่ะ” เป็นไอ้เฟรมที่ยังคงแซวผมอยู่ไม่หยุด 

ผมเบะปากใส่มันก่อนจะกำหมัดแน่นแกล้งจะต่อยหยอกมันแต่มันก็หยอกล้อคืนและโยกเยกเต้นไปมาเหมือนเด็กใส่ผมไม่นานพี่เจ้าของร้านก็นำของที่สั่งมาเสริฟพวกผมจึงหยุดเล่นและเก็บสมุดกับหนังสือเรียนใส่กระเป๋าให้โต๊ะมันโล่ง 

“เออกลับจากนี้กูจะไปทำงานพิเศษล่ะนะ” ไอ้เคมันดูโทรศัพท์ก่อนจะพูดขึ้นบอกพวกผม 

“กูก็จะติวต่อกับแฟน”  ไอ้ศรมันว่าขึ้นด้วยหน้านิ่งก่อนจะยักคิ้วข้างซ้ายไปหนึ่งที 

“มึงล่ะคนสวย”

ไอ้เฟรมที่ทุกคนรู้อยู่แล้วว่าจะไปเตะบอลต่อกับรุ่นพี่ก็จึงถามผมที่ยังกินไอศกรีมวนิลาอยู่อย่างอารมณ์ดีของกินเข้าปากบรรยากาศมันพาฟิน 

“คนสวยพ่อง! กลับไปกูอะต้องติวต่ออะดิติวกับพวกมึงวันนี้ไม่รู้เรื่องอะไรเลย” 

ผมตอบไอ้เฟรมก่อนจะกินต่ออย่างอารมณ์ดีเหมือนเดิมเมื่อไม่นานก็แยกจากมันที่จริงนอกจากติวผมเองก็ลุ้นอย่างใจจดใจจ่อไม่ไหวว่าพี่ วายุ มันจะทักมาเมื่อไหร่ก็นะคนโสดก็งี้แหละ 

เมื่อถึงห้องผมก็ไม่รอช้าที่จะวางกระเป๋าสุดที่จะหนักเพราะใกล้จะสอบปีสุดท้ายและย้ายเข้าสู่รั้วมหาลัยอย่างเป็นทางการลงยังเตียงเสียงดังลั่นและหยิบผ้าขนหนูวิ่งเข้าห้องน้ำด้วยความเร็วแสง 

ซ่า ซ่า !

เสียงน้ำไหลผ่านร่างที่สมส่วมไปบางใบหน้าหวานเหมือนขนมผมสีดำสนิทเงาวับและนัยตาสีดำกลมโตที่หลับตาปิปๆราวลูกแมวกำลังเปียกชุ่มผิวสีน้ำผึ้งไปทางขาวที่ตอนนี้ถูกโอบด้วยฟองสบู่กำลังถูกชำระล้างด้วยน้ำสะอาดต่อ 

“สดชื่นจังเลย!”

เสียงใสว่าขึ้นเสียงดังอย่างอารมณ์ดีเนื่องจากเรียนและติวมาทั้งวันแถมยังได้เล่นสนุกแค่แป๊ปๆเองกับเพื่อนเมื่ออาบน้ำเสร็จก็ไม่รอช้าที่จะหยิบผ้าขนหนูลายแครอทมาห่อช่วงล่างของตนเองและออกมาคุ้ยตู้เสื้อผ้าเพื่อหาชุดใส่ 

ตือดึง !

เสียงข้อความเข้าทางมือถือทำเอาขนมที่รีบร้อนได้หยิบชุดนอนลายตระต่ายมาใส่ด้วยความเร็วและไม่รอช้าที่จะหยิบมือถือที่วางบนเตียงมาอ่าน 

...CHAT...

...wayu  "วายุเองนะสะดวกคุยมั้ย?"...

...Khnm "สะดวกครับ"...

...wayu  "งั้นว่างไปเดตกับพี่ตอนไหนหรอ?"...

...Khnm "ครับ? ห๊ะ!"...

...wayu "งั้นพี่รอน้องสอบเสร็จดีกว่าเนาะ"...

...Khnm "อา  ตามนั้นก็ได้ครับ"...

การสนทนาที่ทำเอาผมเขินอย่างรุนแรงแม้ว่าจะเล่นที่มือแต่ดันร้อนที่แก้มเสียได้แม้จะดูรีบเร่งและทำเอาทำตัวไม่ถูกก็คนมันไม่เคยจีบใครและพึ่งมีคนมาจีบอะ! 

Khnm  "พี่ดูรีบจังเลยนะครับ"

wayu  "เพราะอยากได้น้องเป็นแฟนเร็วๆไง"

ทั้งที่พิมพ์ไปแค่ไม่กี่วินาทีกลับถูกตอบกลับมาด้วยความเร็วแต่ถึงกระนั้นขนมผู้นี้ก็รู้สึกอยากมีพี่เป็นแฟนเร็วๆเหมือนกันแล้วล่ะครับ! อะไรจะร้อนแรงปานนั้น 

ฉ่า.. 

วันนี้แค่ถูกใช้งานในฐานะเดือนวิศวะหนักไปหน่อยก็จึงออกมาหาที่สงบอยู่ถึงจะดูใจดีแต่ก็ไม่ได้มีอะไรดีกว่าคนอื่นอีกอย่างปีหน้าตัวเขาก็ปีสามแล้วจึงไม่อยากจะสนใจอะไรมากนัก 

“แม่งโคตรน่าเบื่อ” 

ผมสถบออกมาเมื่อออกจากมหาลัยแล้วทุกอย่างมันดูเฉยชาจนแทบอ้วกเลยทีเดียวถึงจะบอกให้เซฟลุคเดือนมหาลัยก็เถอะ 

“เซฟลุคหน่อยไอ้วายุ”  ไอ้ทิวที่เดินตามหลังมาพูดขึ้นก่อนตบบ่าผม 

“มันจริงมั้ยอะ แม่ง”  ไอ้หนิงทอมบอยโซผัวในแก๊งค์บ่นขึ้นตามผมติดๆใส่ไอ้ทิว 

“จ้า ไอ้พวกหล่อ”  ไอ้ซีที่เดินเหมือนเต่าได้เร่งฝีเท้าตามมาทีหลัง 

“พวกมึงแม่งก็ไม่ต่างจากกูอะ” 

ผมสถบออกมาก่อนจะส่ายหัวเบาๆก็นะถูกใช้ไม่พอยังมาอวดเบ่งใส่อีกโตกว่าแค่ไม่กี่ปีประโยชน์ก็ไม่มี

เมื่อมาถึงยังคาเฟ่ผมก็จึงจะเข้าไปซื้อกาแฟเพราะเป็นช่วงที่ปลายภาคเรียนสุดท้ายและเด็กก็จะหาที่วิ่งสอบเข้ามหาลัยกันคาเฟ่จึงแทบไม่มีที่วางเลยและไม่ใช่แค่เด็กใกล้จบด้วยพวกผมก็ต้องเตรียมรับน้องเตรียมสอบทำงานส่งอีกมีแต่เรื่องให้เครียดบอกเลย 

กริ่ง !

เมื่อเข้ามายังคาเฟ่ของเฮียซันก็สั่งกาแฟดำเย็นไปแก้วใหญ่ผมรอไม่ถึงครึ่งนาทีก็มีเด็กในชุดนักเรียนเดินอย่างเกร็งๆมายังเคาน์เตอร์ทำเอาผมอึ้งไปชั่วขณะว่าคนคนหนึ่งมันน่ารักได้ขนาดนี้เลยหรอ? ผมมองมายังน้องมันที่ดวงตากลมโตเหมือนลูกแมวเลิ่กลั่กไปมาไม่หยุดทำเอาผมตกอยู่ในผวังเลยทีเดียว 

เมื่อเดินมาถึงก็ทำยึกยักราวกับว่าไม่กล้าเรียกพี่ซันทั้งที่อยู่แค่ตรงหน้าผมจ้องอยู่พักใหญ่เจ้าตัวเองก็ดูไม่ได้จะสังเกตุเห็นเลย 

พอตั้งตัวได้ก็เหมือนจะสั่งแต่กลับเซมาชนไหล่ผมเล็กน้อยที่จริงมันก็ไม่แรงหรอกแต่ทางนั้นดูจะเลิ่กลั่กไม่น้อยน่าแกล้งดี 

“ชนพี่แล้วแค่ขอโทษมันไม่พอเว้ยน้อง!”

พอพูดออกไปทางนั้นดูจะสั่นดิกๆเล็กน้อยก่อนจะตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงใสใสถึงผมจะมีคนมาจีบเยอะแต่การที่สนใจจริงจังก็แทบจะไม่มีเลยสักคนเพราะไม่มีเวลา

“ผมขอโทษจริงๆพี่”

เหมือนจะลืมไปแล้วว่ามาสั่งของ? ผมมองหน้าน้องก่อนจะยกยิ้มขึ้นทำเอาทางนั้นแสดงออกทางสีหน้าหมดเลยดูซื่อดีจัง

เมื่อโดนเฮียซันสายชงขัดผมก็จึงยิ้มมุมปากและถอนหายใจออกมาหนึ่งเฮือกเบาเบาและถามชื่อน้องมันไป 

“พี่ล้อเล่นว่าแต่เราชื่ออะไรหรอ?”  น้องมันดูจะทำตัวไม่ถูกอยู่ไม่น้อยหรือว่าผมทำหน้าโหดใส่วะ? 

“ผะ ผม ผมชื่อขนมครับ!”  เขินชื่อนี่เองชื่อน่ากินจังเอ้ย!ชื่อหวานจัง อา ก็ไม่ต่างกันนี่หว่า

“พี่ขอจีบเราได้ปะ”  ไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่แต่พอรู้ตัวก็พูดออกไปแล้วหรือผมจะหวั่นไหวกับเด็กน่ารักนี่กันนะ 

ทางนั้นดูยะอ้ำอึ้งเล็กน้อยก่อนจะแสดงความตกใจขึ้นมา โอยย ทำไมถึงน่ารักจังนะพี่ใจละลายแล้วนะน้อง

“ใช่ เรานั่นแหละพี่จีบได้มั้ย?” เมื่อยังนิ่งไร้ซึ่งคำตอบก็เลยถามย้ำไปอีกรอบ 

“ว่าไงเราน้องพี่จะจีบอะ”  พี่ซันรับบทชงไม่รอช้าที่จะเค้นคำตอบช่วยผม 

“ได้ ได้สิผมแค่พึ่งเคยโดนจีบอะ” 

น้องมันเม็มปากอย่างไม่มั่นใจก่อนจะยิ้มหวานและส่งสายตาแป๋วมาให้ผมไม่รอช้าที่ผมจะพลาดโอกาศไปก็เลยขอไลน์น้องมันมาไว้เสียเลยดีหน่อยที่ได้มาด้วย

และไม่พลาดที่จะโดนแซวแต่ใครสนกันล่ะแค่ได้ไลน์น้องมาผมก็พร้อมยัดเยียดความเป็นแฟนให้แล้วก็นะเล่นน่ารักซะขนาดนั้น 

เมื่อมาถึงยังคาบดึกคาบสุดท้ายก็จึงลองทักไป “ตอบเร็วดีจัง”

...Khnm "พี่ดูรีบจังเลยนะครับ"...

คำตอบมันก็แน่อยู่แล้วไงว่าพี่อยากได้น้องมาเป็นของพี่เร็วๆหรือเพราะว่าไม่เคยเห็นคนน่ารักเต็มสองตากันนะ 

...wayu "เพราะพี่อยากได้น้องเป็นแฟนเร็วๆไง"...

คงจะเขินอยู่ล่ะสิ อ่าาาาา วายุจะเอาคนนี้ วายุอยากได้คนนี้

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***