นักแสดงนำชายที่หมกมุ่นอยากจะกินฉันทั้งเป็น
...「มกุฎราชกุมารแห่งเอล โดราโด- จักรวรรดิถูกสังหารและชัยชนะก็ชนะ ใครคือ 'แอนเน็ตต์' ที่เขากำลังมองหา? 」...
...ขณะที่ฉันกำลังอ่านหนังสือพิมพ์ ลูกศิษย์ของฉันก็สั่น...
...พาดหัวข่าวมีข่าวชัยชนะของมกุฎราชกุมาร แต่ในความเป็นจริง ไม่น่าแปลกใจเลยที่เขาชนะ...
...เพราะมกุฎราชกุมารเป็นคนที่มีอำนาจมาก – เป็นคนเดียวที่มีพลังเวทย์มนตร์...
...อย่างไรก็ตาม น่าแปลกใจที่เหตุผลเดียวของสงครามคือการหาผู้หญิงที่ชื่อแอนเน็ตต์...
...'ไม่ใช่เงินเหรอ'...
...ในบทความเขียนว่า...
...「ทันทีที่องค์รัชทายาทซึ่งเดิมทีไม่สนใจทำสงคราม ได้ยินว่าแอนเน็ตต์ซ่อนตัวอยู่ในจักรวรรดิฟริส เขาก็กวาดทวีปไปในทันที」...
...อึก วะ-...
...น้ำลายรวมตัวกัน...
...เพราะ…...
...เพราะฉันคือแอนเน็ตต์ที่เจ้าชายผู้น่าเกรงขามกำลังตามหา!...
...แต่ด้านล่างนั้นเป็นพาดหัวข่าวที่น่าตกใจอีกอย่างหนึ่ง...
...「ลอร์ดทาวเวอร์คนต่อไป แกรนด์ดยุคไฮน์ริช มอบรางวัล 5.8 ล้านล้านเหรียญทองให้กับพี่สาวที่เขาสูญเสียไปเมื่อตอนที่เขายังเด็ก 」...
..."…คลั่งไคล้."...
...นั่นก็ดีพอๆ กับงบประมาณหนึ่งปีสำหรับอาณาจักรอันยิ่งใหญ่...
...“ใครเดิมพันงบประมาณของรัฐเป็นรางวัล…?”...
...นี่ใคร? มันคือไฮน์ริช วายร้ายที่ฉันเลี้ยงมาในฐานะน้องชาย...
...มันไม่ใช่แค่นั้น ฉันพบบทความที่น่ารำคาญยิ่งกว่านั้นอยู่ข้างใต้...
...「ตามข้อมูลที่มีอยู่ ตัวอ่อนประกาศสงครามกับเดลฟี "คุณแตะต้องร้านเบเกอรี่ ฉันจะทำลายทั้งสามเผ่า" 」...
...'คุณกำลังจะทำลายทั้งสามเผ่าเพียงเพื่อสัมผัสร้านเบเกอรี่เหรอ?'...
...พวกเขาสัมผัสร้านเบเกอรี่…?...
...ในฐานะเจ้าของ 'เบเกอรี่' นั้น ฉันอยากจะหยุดคุณจริงๆ ไคล์...
...ทั้งสามคนจริงๆ...
...“พวกมันบ้าไปแล้ว…”...
...เป็นตอนที่คุยกับตัวเองว่าเหนื่อย ประตูถูกเปิดออกด้วยเสียงกระแทกอย่างแรง...
...ขณะที่ฉันมองย้อนกลับไปด้วยความประหลาดใจ ฉันไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องหยุดนิ่งทันที...
...ชายผู้สวมบทบาทเป็น 'ประตู' ใหม่แทนบานที่ปลิวไสว สูงประมาณ 190 ซม. และมีไหล่กว้างพอที่จะปิดประตูได้...
...หน้าอกที่มีกล้ามของเขาซึ่งเปิดออกภายใต้กระดูกไหปลาร้าหนานั้นช่างวิเศษมากจนไม่มีตาให้ฉันมอง...
...'ทำไมคุณถึงเปิดเสื้ออีกครั้ง'...
...โดยไม่คำนึงถึงความสงสัยของฉัน เขาเริ่มเดินเข้ามาหาฉันด้วยการเคลื่อนไหวที่สง่างามแต่ดุร้าย...
...แสงจันทร์ที่เอียงเป็นแนวเฉียงทำให้ร่างกายของเขาสว่างไสวอย่างไม่สมจริง...
...หน้าอกที่เหมือนเกราะของเขา รอยแผลเป็นนับไม่ถ้วน และท้องแยกออกตามรูปร่างของกล้ามเนื้ออย่างชัดเจน...
...บรรยากาศนั้นดิบจนแทบจะรู้สึกป่าเถื่อน...
...ชายคนนั้นเดินเข้ามาหาฉันและใช้นิ้วชี้ยาวพยุงคางฉันเบา ๆ...
...“คุณอยู่ที่นี่แอนเน็ตต์”...
...ในที่สุด ภายใต้แสงจันทร์ ใบหน้าของชายคนนั้นก็ถูกเปิดเผย...
...ใต้ผมสีดำของเขาที่เหมือนในตอนกลางคืนที่ไม่มีใครอยู่ข้างนอกมีดวงตาที่แดงก่ำจนน่ากลัว...
...ฉันพึมพำชื่อเขาเหมือนคราง...
...“ซิสลิน…”...
...เขาเป็นมกุฎราชกุมารของประเทศนี้ ซิสลิน...
...ที่ผมเพิ่งอ่านเจอในหนังสือพิมพ์...
...ราวกับว่ารับสายของฉันกลอกตาและยิ้ม เห็นได้ชัดว่าเป็นรอยยิ้มของคนบ้า เขากระซิบ...
...“ฉันคิดว่าฉันกำลังจะบ้าเพราะฉันคิดถึงคุณ แอนเน็ตต์”...
...'ขอโทษนะ แต่ดูเหมือนว่าคุณจะหันมาพอแล้ว (?) ฝ่าบาท'...
...เสียงดังกราว–...
...จากนั้นมีบางสิ่งที่เย็นเฉียบมาสัมผัสที่ข้อมือของฉันด้วยเสียงโลหะ บ้ามันเป็นกุญแจมือ...
...“ตอนนี้ถ้าเจ้าอยากจะหนีไป…”...
...ไหล่กว้างเอนมาทางฉัน เมื่อฉันหายใจเข้าตามสัญชาตญาณ ฉันก็สัมผัสได้ถึงกลิ่นกายอันแรงกล้าของผู้ชายคนนั้น...
...“ตัดข้อมือฉันแล้วหนีไป”...
...ดวงตาสีแดงอันโหดร้ายที่ตามล่ามโซ่ที่ติดอยู่กับเราเป็นประกายวาววับ...
...ตูม ตูม. นั่นคือตอนที่หัวใจของฉันเริ่มเต้นเร็ว...
...โว้ว—...
...จู่ๆก็มีลมพัดมา ฉันรีบมองออกไปนอกหน้าต่างและพบชายคนหนึ่งนั่งอยู่บนขอบหน้าต่าง...
...ชายหนุ่มรูปงามที่มีผมสีเงินเป็นประกายกำลังพักผ่อนท่ามกลางแสงจันทร์ที่สาดส่อง...
...“…ไฮน์ริช?”...
..."พี่สาว."...
...เขากระโดดเข้ามา ดวงตาสีม่วงอันสูงส่งยังคงสวยงามแม้ว่าข้าจะไม่ได้เห็นมันเป็นเวลานาน...
...'เขาพบฉันได้อย่างไร'...
...ครั้งสุดท้ายที่ฉันเห็นเขา ดวงตาคู่นั้นเต็มไปด้วยน้ำตา…...
...ตอนนี้ ไฮน์ริชมีแววตาที่เป็นผู้ใหญ่ และมือที่ยิ้มแย้มแจ่มใสและมีเสน่ห์ของเขาก็เป็นผู้ใหญ่เต็มตัว...
...เหมือนสายน้ำไหล เขาเดินเข้ามากอดฉันเหมือนตอนที่เขายังเด็ก 11 ขวบ แล้วซุกหัวไว้ข้างหลังฉัน...
..."ฉันคิดถึงคุณ."...
...เสียงกระซิบที่ร้อนรุ่มแทงหัวใจของฉัน...
...“…ทำไมคุณไม่รักษาสัญญาของคุณ? พี่สาว คุณตัดสินใจที่จะไม่ทิ้งฉันไว้ข้างหลัง”...
...ทุกครั้งที่เขาพูดด้วยน้ำเสียงเจ็บปวด ผิวของฉันก็จั๊กจี้...
...“ไฮน์ริช…”...
...ไฮน์ริชเงยหน้าขึ้นและมองไปทางด้านข้างที่แก้มของฉันและกระซิบที่หูของฉัน...
...“การโกหกเป็นสิ่งที่ไม่ดี”...
...ดวงตาสีม่วงยาวโค้งงออย่างไร้เดียงสาและโหดร้าย...
...“เด็กที่ทำอะไรไม่ดีควรลงโทษอย่างไร”...
...ฮึ่ม! นั่นคือช่วงเวลาที่ร่างกายของฉันแข็งกระด้าง เสียงชื้นขึ้นมาจากเท้าของฉัน...
..."เจ้าของ."...
..."โอ้!"...
...อะไร! ฉันประหลาดใจครู่หนึ่งและมองลงไปเห็นชายรูปงามคุกเข่าลงที่เท้าของฉัน...
...'คุณปรากฏตัวเมื่อไหร่ ไคล์!'...
...ผู้ชายที่มีผมสีน้ำตาลหยิกและตาสีเขียวคือสวมแว่นตาเอียงและกระเซิง...
...ฉันไม่ได้เจอไคล์มานานแล้ว เพื่ออธิบาย ฉันควรพูดว่าเขาเป็นคนตัวเล็กที่คอยอยู่เคียงข้างฉันเสมอหรือไม่?...
...Kyle เป็นลูกค้าประจำของร้านเบเกอรี่ของเรา...
...“เจ้าของครับ ได้โปรด”...
...“…!”...
...'ไคล์ กรุณาใส่ 'เบเกอรี่' ต่อหน้า 'เจ้าของ' ถ้าคุณใช้ตัวย่อที่ไม่ธรรมดา คนอื่นจะเข้าใจผิดคุณ!'...
...เขาจับข้อเท้าของฉันด้วยมือที่ใหญ่และสวยของเขาและจูบที่ปลายเท้าของฉัน...
...“ได้โปรดอยู่เคียงข้างฉันตลอดไป ได้โปรดเถอะ ได้โปรด”...
...เขาลดขนตายาวและกระซิบด้วยริมฝีปากสีแดงของเขา...
...เฉกเช่นกวางตัวอ่อน เขาเชื่อฟังอย่างไม่มีขอบเขต...
...แต่เขา เขา เขา…...
...'ตามข้อมูลที่มีอยู่ คุณคือหัวหน้าของนักฆ่าตัวอ่อน!'...
...'ฉันรู้ว่าคุณเป็นคนที่น่ากลัวแม้ว่าคุณจะแสร้งทำเป็นเชื่อฟังต่อหน้าฉัน'...
...'จะไม่มีคนปกติในสามคนนี้ได้อย่างไร'...
...ทันใดนั้นฉันก็ได้รับการตรวจสอบความเป็นจริงและมุมริมฝีปากของฉันก็กระตุก...
...“แอนเน็ตต์ ฉันไม่สามารถปลดโซ่ตรวนพวกนี้ได้จนกว่าฉันจะตาย ไม่… ฉันปล่อยมันไปไม่ได้แม้ว่าฉันจะตาย”...
...“พี่สาวรู้ใช่ไหม? ฉันรักคุณตลอดไป…"...
...“ได้โปรดอยู่กับฉันตลอดชีวิตที่เหลือของฉัน เจ้าของของฉัน”...
...ด้วยความคลั่งไคล้ที่ครอบงำทั้งสามนี้เกาะติดฉัน ฉันคิดด้วยตาพร่ามัว...
...'ทั้งสามคนบ้าไปได้อย่างไร'...
...ฉันเริ่มกังวลว่าอนาคตของฉันจะถูกพันอยู่กับพวกคลั่งไคล้ที่ครอบงำ แต่ตอนนี้ฉันต้องมองย้อนกลับไปในอดีตของฉัน...
...เหตุผลที่คนบ้าคลั่งไคล้สามคนนี้ไม่สามารถกินฉันและทำให้ฉันรู้สึกกังวลต้องมาจากอดีต...
...บางที… ดูเหมือนว่าเหตุการณ์ทั้งหมดเริ่มต้นจากวันนั้น...
...แค่ 'วันนั้น'...
...วันที่ฉันพบซิสลินครั้งแรก...
...* * *...
...ในคืนที่ทุกคนหลับใหล คืนนั้นฉันซ่อนตัวอยู่ในครัว...
...มันผ่านไปแล้วหนึ่งสัปดาห์ เพื่อพบกับซิสลิน ฉันวางขนมปังชีสรสเผ็ดไว้บนเคาน์เตอร์แล้วรอ...
...'ฮะ? เขาออกมา!'...
...Mmph–...
...ฉันเอามือปิดปากขณะที่มองดูมือเล็กๆ กำลังคลำหาขนมปัง...
...'ในที่สุดเขาก็ปรากฏตัวขึ้น… ฉันประหม่ามาก'...
...ทันทีที่มือน้อยพบขนมปัง เขาก็ซ่อนตัวเหมือนกระรอกยุ่ง...
...และหลังจากนั้นไม่นาน ก็มีเสียงกินขนมปัง 'แทะเล็ม' มาจากด้านหลังเคาน์เตอร์ที่ซ่อนอยู่...
...'น่ารัก…!'...
...หัวใจของฉันเต้นแรงมาก มันเป็นช่วงเวลาที่ในที่สุดฉันก็ได้เจอเด็กคนนั้นเป็นครั้งแรก...
...จนถึงตอนนี้ เขาเป็นเพียงตัวละครในนวนิยายเรื่อง แน่นอนว่าตอนนี้เขาอายุแค่ 11 ปี...
...'คุณควรเข้าใกล้มันอย่างเงียบที่สุด'...
...แม้ว่าเขาจะยังเด็ก แต่เขาเป็นผู้ปลุกพลังระดับสูงที่ตระหนักถึงความสามารถของเขาแล้ว ดังนั้นประสาทสัมผัสทั้งห้าของเขาจึงอ่อนไหวราวกับสัตว์ป่า...
...เคี้ยวหนึบ....
...เมื่อเสียงของกินเข้ามาใกล้มาก ฉันเอื้อมมือออกไปอย่างระมัดระวังและเปิดเผยตัวเองต่อเด็ก...
...“… เฮ้ สวัสดี?”...
...“…”...
...ในที่สุด เด็กชายก็เงยหน้าขึ้น...
...ผมสีดำพันกันเหมือนแปรงทำความสะอาดปล่องไฟ...
...นัยน์ตาสีแดงหวาดผวาปิดบังผมม้า แต่ก็สวยมาก...
...เขามีเขม่าดำเต็มเสื้อผ้าและแก้มของเขา...
...มันแน่นอน...
...เด็กคนนี้คือซิสลิน...
...'อา มากกว่าที่ฉันคาดไว้...'...
...'มากขึ้นจริงๆ'...
...'คุณน่ารักมาก!!!'...
...ฉันเบ้ปากเพื่อกลั้นเสียงกรีดร้อง...
...ฮึก เขาดูเหมือนหมาป่าตัวน้อยสกปรก...
...ฉันเอื้อมมือออกไปอย่างระมัดระวังและเปิดปากของฉันโดยกลัวว่าเด็กชายจะแปลกใจ...
...“ฉันชื่อแอนเน็ต มาทำความรู้จักกัน—”...
...“……!”...
...ตอนนั้นเอง เด็กชายหันกลับมาราวกับสัตว์ป่าที่ระมัดระวัง และเดินเข้าไปในตู้ใต้โต๊ะ...
..."อา! รอสักครู่!"...
...ฉันเหยียดแขนออกทันที แต่แขนสั้นเพราะฉันยังเป็นเด็ก...
...'ให้ตายสิ'...
...ในขณะเดียวกัน สัตว์ร้ายตัวน้อยก็เข้าไปในรูเล็กๆ ในช่องด้านล่างและหายตัวไป ในสถานที่ที่ซิสลินทิ้งขนมปังไว้ซึ่งแทบไม่ได้กัดสองสามครั้ง...
...“…เขาควรจะเอาขนมปังไป”...
...ฉันอารมณ์เสียมากที่ฉันพึมพำเช่นนั้น เขาคงจะหิว...
...เป็นเวลาสามเดือนแล้วที่ซิสลินปลุกพลังของเขาและติดอยู่ในถ้ำของคฤหาสน์...
...คฤหาสน์นี้เรียกอีกอย่างว่า 'ป่า' และในป่า เด็กๆ ที่ปลุกความสามารถของพวกเขาอย่างซิสลินมักจะปรากฏตัวขึ้น...
...ลักษณะที่แสดงออกใน Sinlin ระหว่างการตื่นขึ้นคือการได้ยิน การมองเห็น และกลิ่นที่ไวเป็นพิเศษ......
...มันมาจากตอนนั้น เด็กชายซ่อนตัวอยู่ในถ้ำเพื่อหลีกเลี่ยงเสียง กลิ่น และสิ่งที่น่ากลัวในโลก...
...คฤหาสน์หลังนี้เดิมได้รับการปรับปรุงใหม่จากพื้นที่ที่ชนเผ่าเล็กๆ อาศัยอยู่ จึงมีถ้ำเป็นทางเดินฉุกเฉิน...
...'ผู้ใหญ่ไม่สามารถเข้าไปได้'...
...ไม่เพียงเท่านั้น แม้ว่าเด็กๆ จะเข้าไปได้ แต่ก็ง่ายสำหรับพวกเขาที่จะหลงทางในเขาวงกตถ้ำ...
...เด็กชายซ่อนตัวอยู่ที่นั่น เพื่อไม่ให้ใครพบเขา...
...ถอนหายใจออกมา...
...“ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเขาแทบจะไม่ออกมาตอนกลางคืนและขโมยอาหาร”...
...มันเป็นสภาพแวดล้อมที่เลวร้ายกว่าที่คาดไว้มาก...
...และอีกสักครู่ท่านหญิงก็จะวางกับดักสัตว์ร้ายไว้ที่ทางเข้าเพื่อจับชายคนนี้ จากนั้นเขาก็จะทำร้ายข้อเท้าของเขาอย่างรุนแรง...
...'ฉันต้องช่วยชีวิตคุณ'...
...มันคงเหงาและน่ากลัว แต่ฉันจะไม่ปล่อยให้คุณอยู่คนเดียวอีกต่อไป...
...พอมาเห็นด้วยตาตัวเองก็ยิ่งชัดขึ้น...
...“โอเค ผมจะทำให้ดีที่สุด”...
...แต่วันรุ่งขึ้น ซิสลิน ดิไม่ปรากฏ...
...ถึงแม้ว่าฉันจะตั้งใจเตรียมไส้กรอกที่มีกลิ่นหอมน่าพิศวง...
...วันรุ่งขึ้นด้วย...
...และวันรุ่งขึ้นด้วย...
...เป็นเวลาหลายวันแล้วที่ไม่เห็นผมของเด็กชายแม้แต่เส้นเดียว...
...เขาอดอาหารทุกวันเป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์ ท้องของฉันก็ไหม้เป็นสีดำ...
...'อา ในที่สุดมันก็มาถึง!'...
...ข้าพเจ้าเห็นมือเล็กๆ หยิบก้อนข้าวโอ๊ตอย่างระมัดระวัง...
...มือนั้นดูบอบบางพอๆ กับเสาอากาศของหอยทาก คราวนี้ฉันไม่ได้ขยับและเปิดหู...
...โชคดีที่มีเสียงกรอบแกรบและกิน...
...'ฉันควรจะเงียบ'...
...'ได้โปรดอิ่มท้องแล้วไปกันเถอะ'...
...ฉันกลั้นหายใจอย่างเงียบ ๆ และรอให้เขากินเสร็จ...
...ฉันรู้สึกเหมือนฉันกลายเป็นแม่แมวที่วิตกกังวลดูการหยิบกระป๋องที่หลงทางและแอบกินจากมัน...
...ในที่สุดฉันก็พลาดเวลาที่เหมาะสมที่จะพูดคุยกับเขา กระนั้น ความรู้สึกโล่งใจที่เด็กชายกินเข้าไปและอิ่มท้องก็ทำให้ใจฉันสงบลง...
...เป็นสัปดาห์แบบนั้น ฉันรอฟังแต่เสียงของซิสลินกิน...
...ฉันยังเปลี่ยนเมนูทุกวัน...
...ขนมปังชีส ไส้กรอก ผลไม้ สตูว์ ซาลามี่ และอื่นๆ...
...'เขาต้องได้รับเนื้อ 10 กิโลกรัมก่อน'...
...เขาผอมเกินไปเหมือนเสียบไม้ ในสภาพเช่นนี้ ไม่น่าเชื่อว่าต่อมาเขาจะสูง 190 ซม....
...อยู่มาวันหนึ่ง ฉันบังเอิญวางขนมปังข้าวบาร์เลย์ไว้ที่ขอบเคาน์เตอร์...
...ตุ๊ก–...
...เหมือนเช่นเคย มือของเขาซึ่งเคลื่อนไปหาขนมปังก็สั่นเล็กน้อยราวกับว่าเขาสับสน...
...“ฮ่าๆ”...
...ตอนที่ฉันเห็นมัน ฉันหัวเราะโดยไม่รู้ตัว และเขาก็สะดุ้ง โชคดีที่เด็กชายไม่หนี...
...ฉันค่อยๆเผยตัวออกมาอย่างไม่เต็มใจ...
...แม้ว่าฉันไม่ได้คุยกับเขา เขาจะไม่รู้หรือว่าฉันอยู่ที่นั่น?...
...มันต้องมีกลิ่นเหมือนมนุษย์...
...แน่นอนว่าซิสลินไม่ได้หลบหน้าฉันแม้แต่ตอนที่เขาเห็นฉัน อย่างไรก็ตาม ไม่เหมือนเมื่อก่อน เขากินขนมปังนิดหน่อย...
...ภายในหนึ่งสัปดาห์ เด็กชายยิ่งผอมลง และหัวใจของฉันก็เจ็บปวด...
...“……”...
...ฉันย่องเข้าไปหาเด็กชาย เหมือนยักษ์พยายามยืนข้างดอกไม้ที่บอบบางและบอบบางมาก...
...แต่เมื่อผมนั่งข้างเด็กคนนั้น เราสูงพอๆ กัน...
...สักพักฉันก็รอให้เด็กกินโดยไม่พูดอะไร...
...เด็กชายมองมาที่ฉันและกินขนมปังโดยไม่ส่งเสียง ไม่ว่าเขาจะหิวหรือไม่ก็ตาม ถึงกระนั้น เขาไม่สามารถซ่อนการเคลื่อนไหวที่น่ารักของแก้มได้เพราะเขากำลังเคี้ยวอยู่...
...'นิ่งดูดาย. หัวใจของฉัน.'...
...ในที่สุดฉันก็ถามเด็กชายอย่างระมัดระวัง...
...“เฮ้ คุณคือซิสลินหรือเปล่า”...
..."อย่าพูดกับฉัน."...
...เสียงของเด็กชายหยาบเพราะเขาไม่ได้พูดมาเป็นเวลานาน แต่เป็นเสียงที่ไพเราะน่าฟัง...
...ฉันกระพริบตาแล้วถามออกไป...
...“…ทำไมฉันถึงคุยกับคุณไม่ได้”...
...“ฉันเป็นเด็กสกปรก”...
...เงาดำตกลงมาเหนือดวงตาสีแดงของเด็กชาย...
...“ถ้านายพูดกับฉัน นายก็จะสกปรกด้วย”...
...“…….”...
...อา…...
...หัวใจของฉันเจ็บปวดอย่างมากกับการตอบสนองที่คาดไม่ถึงของซิสลิน...
...ไอ้เด็กนั่นได้ยินบ้าอะไร… ถึงเขาจะพูดแบบนั้น?...
...เราอยู่ในวัยที่เราควรมีความสุขโดยไม่ต้องกังวล...
...ฉันต้องพูดสิ่งที่น่ารัก...
...“ไม่ คุณไม่ได้สกปรกเลย ต่อมาคุณจะกลายเป็นคนที่ดีและสูงกว่าใครๆ”...
...ฉันมองไปที่ซิสลินและยิ้มอย่างตั้งใจ...
...“นั่นคือสิ่งที่ผมเชื่อ”...
...“…….”...
...ซิสลินลืมกินขนมปังอยู่ครู่หนึ่งและมองมาที่ฉันอย่างว่างเปล่า จากนั้นหูของเขาก็กลายเป็นสีแดงเหมือนผลเบอร์รี่สุก...
...'อ่า ช่างเป็นเด็กที่น่าสงสารและน่ารักจริงๆ'...
...เด็กที่น่ารักและน่ารักคนนี้… คุณหมายความว่าเขาจะเติบโตขึ้นมากลายเป็นคนบ้าที่ครอบงำจิตใจอย่างน่ากลัว?...
...'ฉันไม่อยากเชื่อเลยนักเขียน'...
...มันไม่ได้มืดเกินไปของการทำให้ดำคล้ำ?...
...เมื่อฉันนึกถึงซิสลินตอนโต มันเกือบจะถึงขั้นเน่าเปื่อยของเด็กแล้ว!...
...'อันตราย. มันอันตรายมาก'...
...ฉันตระหนักอีกครั้งถึงอันตรายอันยิ่งใหญ่ของแนวนิยายที่ฉันครอบครอง...
...* * *...
...แนวนิยายที่ฉันครอบครองตอนนี้มีประเภท BL ที่เหนื่อย...
...ชื่อเรื่องว่า <หมาในคฤหาสน์>...
...มันเป็นแนวนิยายอีโรติกอย่างยิ่งที่มีองค์ประกอบกระตุ้นทุกประเภท เช่น การบีบบังคับทางเพศ การกักขัง การลักพาตัว และการทำร้ายร่างกาย...
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments