ทวีปแห่งความโกลาหล

ปฐมบท:จุดเริ่มต้นแห่งความโกลาหล

ในยุคแรกเริ่มของ อัสทาเนีย(Astania) ทวีปที่แสนจะสงบสุขไร้ซึ่งความทุกข์ยากโดยปราศจากสงคราม ทุกสิ่งมีชีวิตและทุกเผ่าพันธุ์อยู่ร่วมกันอย่างปรองดอง

มีการค้าขายและแลกเปลี่ยนวัฒนธรรมจนทวีปนี้เจริญรุ่งเรืองแทบจะถึงขีดสุด ทุกสิ่งอย่างเป็นไปได้อย่างราบรื่น

พวกเขามีทั้งรอยยิ้มและเสียงหัวเราะ ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขโดยไม่รู้ตัวเลยว่าความสงบสุขของพวกเขานั้น ไปทำให้บางสิ่งหรือบางอย่างไม่พึงพอใจ…

ณ ดินแดนห้วงลึกใต้พิภพ เฮลเลนนอร์(Hellenor) หนึ่งในสี่เจ้าแห่งขุมนรกนาม เคนเนธ(Kenneth)สังเกตและเฝ้ามองดูเหล่าสิ่งมีชีวิตที่อยู่เบื้องบนด้วยความอิจฉาริษยา

สิ่งมีชีวิตเหล่านั้นได้ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขท่ามกลางดินแดนที่อุดมสมบูรณ์ ในขณะที่ตนนั้นเป็นได้เพียงแค่เจ้าปกครองแห่งดินแดนรกร้างไร้ซึ่งชีวิตชีวาไร้ซึ่งความสงบสุข

“หึหึ..กล้ามีความสุขเหนือข้า เคนเนธ ผู้นี้งั้นรึ!!”

“ดี!..งั้นข้าจะแต่งแต้มดินแดนของพวกเจ้า"

"ด้วยเปลวเพลิงโลกันตร์ของข้าผู้นี้!!”

“ดูซิพวกแกจะยังยิ้มหัวเราะออกมาได้อีกรึเปล่า..ว่ะฮ่าฮ่าฮ่า~”

เคนเนธได้สร้างของวิเศษขึ้นมาทั้งสี่ชิ้น ซึ่งทุกชิ้นล้วนสร้างมาจากสสารหรือวัตถุต้นกำเนิดที่หาได้ยากยิ่ง

ผู้คนได้ตั้งชื่อเรียกกันว่า เดอะ ออริจิน(The origin) สสารหรือวัตถุที่ถือกำเนิดขึ้นมาแทบจะพร้อมกันกับโลกใบนี้ ได้ซึมซับและดูดซึมประจุมานาบริสุทธิ์นานนับหมื่นๆปี มาเป็นวัตถุดิบในการสร้าง หลอมด้วยเพลิงนรกที่ใกล้กับแกนโลกมากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้

ในขณะที่สร้างของวิเศษเหล่านั้น เคนเนธได้สาปแช่งทุกสิ่งมีชีวิตเบื้องบนในทุกๆการลงค้อน ทำให้คำสาปแช่งและด้านมืดในจิตใจได้ถ่ายทอดลงไปยังของวิเศษเหล่านั้น ซึ่งได้แก่

ขวานแห่งความโกรธา ดิสเพอเชอร์(Displeasure)

กำไลทองคำแห่งความโลภ กรีด(Greed)

คฑาแห่งความหลอกลวง เดซีด(Deceit)

ดาบยาวแห่งความเกลียดชัง เอคเซคเครชั่น(Execration)

เคนเนธได้ออกคำสั่งแก่เหล่าลูกสมุนให้ขึ้นไปยังดินแดนเบื้องบน เพื่อนำของวิเศษเหล่านั้นไปเป็นเครื่องบรรณาการ ให้แก่ผู้มีอำนาจทั้งสี่ทางทิศตะวันตกของทวีปอัสทาเนีย ได้แก่

หัวหน้าเผ่าออร์ค การูรู(Garuru)

ราชาของเหล่าดีม่อน บาดรา(Badra)

มหาจอมเวทย์แห่งหอคอยเวทย์มนต์ สเตลล่า(Stella)

ผู้นำกองทหารรับจ้างเผ่าโคบอลต์ ไซลาส(Silas)

เมื่อผู้นำทั้งสี่ได้ถือคลองของวิเศษต้องสาป พวกเขาได้ลุ่มหลงในพลังอำนาจและถูกสะกดโดยพรต้องสาป จึงก่อให้เกิดเหตุการณ์ที่ไม่เคยมีผู้ใดคาดคิดมาก่อน...

ผู้นำทั้งสี่ได้ร่วมกันก่อตั้งกองกำลังพันธมิตรขึ้น เพื่อที่จะบุกยึดดินแดนแถบทิศตะวันออกของทวีป เนื่องจากแหล่งทรัพยากรที่มีอยู่มากมายในดินแดนแห่งนั้น

สงครามครั้งใหญ่จึงได้อุบัติขึ้น แทบจะเป็นการต่อสู้ที่ถูกไล่ต้อนอยู่เพียงฝ่ายเดียว สี่ผู้นำแห่งดินแดนทางทิศตะวันตกนั้นทรงพลัง แค่พวกเขาเพียงคนเดียวก็เทียบเท่าได้กับทหารนับพันนาย สงครามได้ดำเนินมาจนเกือบจะได้บทสรุป

ชนเผ่าต่างๆที่อาศัยในดินแดนทางทิศตะวันออก ได้ลี้ภัยมาจนถึงเมืองหลวงของเผ่าพันธุ์มนุษย์ เมืองหลวงเอลานอร์(Elanor) ที่มั่นสุดท้ายของชาวตะวันออก ความสิ้นหวังครอบคลุมไปทั่วทั้งบริเวณเมืองหลวง

พวกเขาทำได้เพียงแค่สวดภาวนา ในขณะที่กองทัพของศัตรูเข้ากระชั้นชิดกำแพงเมืองหลวง ไร้ซึ่งความหวังและหนทาง มีเพียงความมืดมิดของเมฆครึ้มที่ปกคลุมไปทั่วทั้งผืนฟ้าที่ไร้แสงตะวัน

"แต่ทว่าในขณะที่ผู้คนนั้นได้ยอมแพ้ให้กับโชคชะตาที่กำลังเผชิญ"

หนึ่งบุรุษยืนหยัดท่ามกลางความสิ้นหวัง เขาได้พูดปลุกใจกองทหารและเหล่าประชาชน รวมไปจนถึงชนเผ่าต่างๆที่อพยพลี้ภัยมาที่แห่งนี้ เขาคือกษัตริย์องค์ปัจจุบันของเผ่าพันธุ์มนุษย์ราชาอัลวาร์ต(Alvart)

ด้วยน้ำเสียงที่กล้าหาญ มั่นคง กึกก้อง แต่ก็สัมผัสได้ถึงความอ่อนโยนอบอุ่นราวกับได้รับการโอบกอดจากแสงอาทิตย์ในยามรุ่งเช้า ราวกับว่าวันพรุ้งนี้กำลังรอเราอยู่

แสงสว่างอันริบหลี่ได้ก่อตัวขึ้นท่ามกลางความมืดมิด ทันใดนั้นได้เกิดปรากฏการณ์ที่ทุกคนแทบจะไม่เชื่อกับสายตา แสงสว่างเจิดจ้าเรืองรองถูกสาดส่องลงมาจากบนฟากฟ้า หรือว่านี่จะเป็นความหวัง?

แสงสว่างนั้นได้สาดส่องไปทั่วทั้งบริเวณเมืองหลวงเอลานอร์ พร้อมกับปรากฏร่างๆหนึ่ง ค่อยๆลอยลงมาจากฟากฟ้า

เป็นหญิงสาวคนหนึ่ง ผิวพรรณขาวเนียนดุจดั่งหิมะแรกโรยยามถึงฤดูหนาว ผมสีเงินบริสุทธิ์ไร้สีใดแต่งแต้มเจือปน ตาสีฟ้าครามสดใสดั่งมหาสมุทรยามแสงอาทิตย์สาดส่อง

เมื่อทุกคนได้มองไปสักพักหนึ่งก็รับรู้ได้โดยทันทีว่าหญิงสาวผู้นี้คือใคร

[เทพธิดาแห่งแสงอาทิตย์โชดิช่วง เอลิอันน่า(Elianna) ได้จุติ]

“ข้าได้ยินเสียงภาวนาของพวกท่านแล้ว ”

“แม้พวกท่านจะหลงทางและสิ้นหวังท่ามกลางความมืดมิด”

“พวกท่านก็ยังยืนหยัดและค้นเจอแสงสว่างภายในจิตใจ”

“ข้าจะประทานพรแห่งเทพธิดาให้แก่ ผู้ที่มีคุณสมบัติทั้ง4”

"ข้ามาจุติในร่างกายเนื้อเพื่อร่วมต่อสู้เคียงข้างกับพวกท่าน”

“และข้าจะไม่หวนคืนสู่ดินแดนแห่งเหล่าทวยเทพ"

"เฮฟเวนเนีย(Heavenia) อีกต่อไป!!”

เทพธิดาจึงได้มอบของวิเศษแห่งการอวยพร ซึ่งทรงภารานุภาพเทียบเท่ากับเหล่าผู้นำทั้งสี่แห่งดินแดนตะวันตก

ของวิเศษทั้งสี่ชิ้นนี้สร้างขึ้นมาจากสสารหรือวัตถุต้นกำเนิด(เดอะ ออริจิน)เช่นเดียวกัน แต่ต่างกันตรงที่สร้างขึ้นในดินแดนแห่งเทพ

โดยฝีมือเทพแห่งการตีเหล็กและไฟที่มีนามว่า อิกนาส(Ignaas)

หลอมด้วยเปลวเพลิงแห่งอาทิตย์โชติช่วงของเอลิอันน่า ทุกวินาทีที่ปลดปล่อยเปลวเพลิงในการหลอมก็ได้อวยพรให้กับเหล่าสิ่งมีชีวิตบนดินแดนอัสทาเนียไปพร้อมๆกัน ทำให้คำอวยพรและด้านดีในจิตใจได้ถ่ายทอดลงไปในของวิเศษทั้ง4ชิ้น ซึ่งได้แก่

คัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์แห่งความรัก อาโดเรชั่น(Adoration)

คันศรแห่งความกรุณา มิวนิฟิเซนส์(Munificence)

พิณแห่งความสงบ พลาซิดิตี้(Placidity)

ดาบแห่งความสัจจริง แอคเซียม(Axiom)

ผู้ที่มีคุณสมบัติได้รับพรแห่งเทพธิดาทั้ง4ได้แก่..

พระสันตะปาปารุ่นที่14 แห่งศาสนจักร ดักลาส(Douglas)

องครักษ์ของราชินีภูติ อาลิเซ่(Alize)

ราชินีแห่งเหล่าไฮเอลฟ์ อัลฟรีด้า(Aelfrida)

..และคนสุดท้าย...

กษัตริย์แห่งเผ่าพันธุ์มนุษย์ ราชาอัลวาร์ต(Alvart)

ด้วยการนำทัพของราชาอัลวาร์ตที่มีเทพธิดาเอลิอันน่าคอยร่วมรบเคียงบ่าเคียงไหล่ พร้อมกับของวิเศษพรแห่งเทพธิดาที่ได้รับมาอยู่ในครอบครอง ในที่สุดสมดุลอำนาจก็ได้เริ่มเอนเอียง

ราชาอัลวาร์ตสามารถทวงดินแดนทางฝั่งตะวันออกคืนได้ทั้งหมดภายในระยะเวลาเพียง2ปี และยังได้สร้างป้อมปราการที่แข็งแกร่งมีกำแพงทอดยาวเรียกขานกันในนาม เดอะ วอลล์(The wall)

ที่สามารถป้องกันการรุกรานของชาวตะวันตก ความสงบสุขหวนคืนสู่ดินแดนตะวันออก และไม่มีสงครามอีกเลยจนเวลาร่วงเลยผ่านไปได้5ปี...

ทุกคนคิดว่าทุกอย่างได้จบลงแล้ว ภัยร้ายจากทิศตะวันตกไม่่สามารถมาทำอันตรายอะไรเราได้อีก

“แต่ทว่า...”

ภัยคุกคามนั้นมิใช่มาจากทิศตะวันตก ภัยคุกคามที่แท้จริงนั้นอยู่ทุกหนแห่งเคลื่อนไหวในที่ลับสายตาจากผู้คน

ค่อยๆกลืนกิน..เติบโต..ทั้งยิ่งใหญ่..ทั้งทรงอำนาจ...

มิใช่ทั้งความดีหรือความเลว มิใช่ทั้งแสงสว่างหรือความมืดมิด...

“แต่มันคือ...ความโกลาหล(Chaos) ”

to be continued...

ช่วงแนะนำตัว

นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายที่แต่งมาจากจินตนาการของผู้เขียนล้วนๆ ไม่มีอ้างอิงทฤษฎีทางหลักวิทยาศาสตร์ใดๆทั้งสิ้น

และยังเป็นงานเขียนเรื่องแรกของผู้เขียนอีกด้วย หากมีอะไรตกหล่นไปก็ต้องขออภัยด้วยครับ

สามารถมาคอมเม้นต์ติชมกันได้นะครับ จะพยายามพัฒนาแก้ไขไปเรื่อย