บทที่3 ยัยตัวยุ่ง

หลังจากจ่ายเงินเสร็จ..ทั้งคู่ก็เดินหาร้านอาหาร

: อยากกินอะไร ?

: บลูเบลล์อยากกินของหวานค่ะ

: ไม่ได้ เธอต้องกินข้าวก่อน

: แต่บลูเบลล์อยากกินของหวานอะ

: บลูเบลล์ เจโรมกดเสียงต่ำเรียกเธอ

: งั้นบลูเบลล์กินข้าวผัดทะเลก็ได้ค่ะ

: อืม... กินที่ร้านหรือซื้อไปกินที่ห้อง ?

: ซื้อไปกินที่ห้องค่ะ

: อืม...

เจโรมจูงมือบลูเบลล์ไปที่ร้านอาหาร แล้วซื้อของกินมาเพียบด้วย หลังจากทั้งคู่ซื้อของเสร็จก็ขึ้นรถกลับไปที่ห้องของบลูเบลล์

: อะ เจโรมเอาข้าวผัดที่ใส่จานพร้อมเวฟแล้ววางลงบนโต๊ะข้างหน้าบลูเบลล์อย่างเบาๆ

: ขอบคุณค่ะ .พร้อมกับยิ้มให้เขา

ทานอาหารเสร็จบลูเบลล์ก็ไปอาบน้ำ แต่ตัวพร้อมที่จะเข้านอนแล้ว

: พี่เจโรมทำไมยังไม่กลับหรอคะ

: มืดแล้วถ้ากลับไปตอนนี้คงจะไม่คืนนี้ฉันต้องค้างที่นี่ล่ะสิ

: เอ่ออ......

: ทำไมหรอ หรือว่าฉันจะค้างที่นี่ไม่ได้ ?

: ได้ค่ะ แล้วพี่เจโรมจะนอนไหนล่ะ

: นอนห้องเธอ...

บ้าบอ อร้ายยยพี่เจโรมจะนอนห้องเดียวกันกับเราไม่ได้นะฉันคงเขินตายคาเตียงแน่ ม่ายยยนะ แต่ก็เราเถอะถือว่าเรามีบุญที่ได้นอนกับคนหล่ออออออ

: ได้ค่ะ พี่เจโรมไปอาบน้ำก่อนมั้ยคะ

: อืม..

: ว่าแต่พี่เจโรมจะเอาชุดไหนเปลี่ยนหรอคะ

: ที่รถน่าจะมี..

เจโรมสั่งให้ลูกน้องเอาชุดขึ้นมาให้และไอแพดของเขาพร้อมของใช้ส่วนตัว เอามาซะเกือบครบเหมือนตั้งใจจะค้างไว้เลยย

: งั้นบลูเบลล์ไปนอนก่อนนะคะ

: ครับ ฝันดีครับ

: ฝันดีค่ะ

บ้าาานะ พี่เจโรมพูดเพราะกับเราาาาา อ้ากกก!!

เขาดูหล่อเหลาขึ้นมาดูเป็นสุภาพบุรุษเลยอะเวอร์นะเขาบอกฝันดีอีกด้วยแน่นอนว่าฝันดีจริงแน่เลยย

4 นาทีผ่านไป..

เจโรมเดินออกมาจากห้องน้ำพร้องกับกางเกงแค่ชิ้นเดียวในร่างกายเขาเผยร่างกายออกเหลือแค่กางเกงชิ้นเดียว บลูเบลล์มองชายหนุ่มที่กำลังเดินออกมาจากห้องน้ำและเดินตรงมาที่เตียง

: ยังไม่นอน?

: นอนไม่หลับค่ะ

: ทำไมไม่ปิดไฟด้วย?

: ขี้เกียจลุกค่ะ

ชายหนุ่มเดินไปปิดไฟแล้วกลับมาที่เตียงเพื่อที่จะนอน

: มืดจังเลยค่ะ

: กลัว?

: บลูเบลล์กลัวความมืดค่ะ

: ทุกวันเธอนอนยัง? เปิดไฟนอน?

บลูเบลล์พยักหน้าตอบกลับเธอกลัวความมืดมาตั้งแต่เด็กแล้วทุกวันที่เธอนอนก็จะเปิดไฟทิ้งไว้ยันเช้า

: เธอไม่ต้องกลัวหรอกฉันจักอดเธอไว้เธอจะได้สบายใจขึ้น

: ค่ะบลูเบลล์ขอกอดพี่เจโรมไว้ได้มั้ยคะ