ลูกของเขาดันชอบ"ฉัน"ซะงั้น
เป็นวันที่สดใส เเสงเเดดยามเย็นกับลมอ่อนๆฉันนั่งอยู่มาหินอ่อนในสวนสาธารณะหลังจากวิ่งออกกำลังมามาดๆ
ฉันได้ยินเสียงเด็กร้องไห้มาจากเเถวๆนั้นจึงลุกขึ้นไปดู ก็พบกับเด็กน้อยน่าตาน่ารักเเก้มเต็มไปด้วยคราบน้ำตา
ฉันตัดสินใจเดินไปหานั่งย่องๆต่อหน้าเขาเเล้วเอ่ยถาม
"หนูจ้ะ..เป็นอะไรรึปล่าวว" พร้อมกับยิ้มไห้เขา เขาหยุดร้องเเละตอบฉัน
"ผมหกล้มครับ.." พร้อมกับชี้เเผลที่หัวเข่ามีเลือดซึมๆฉันมองตามพร้อมกับลูบหัวเขาเบาๆ
"ไม่เป็นอะไรน่ะคับคนเก่ง...งั้นเราไปนั่งตรงนั้นกันดีไหมคับเดี๋ยวพี่สาวจะทำเเผลไห้" เเละชี้ไปที่ม้าหินอ่อนใกล้ๆนั้น
เด็กน้อยหันมองตามที่ฉันชี้ "ได้ครับ..เเต่ว่าผมเดินไม่ได้" ฉันเห็นท่าทีของเขาก็อดเอ็นดูไม่ได้
"งั้นพี่สาวจะไห้เทอขี่หลังเอาไหม" เขาทำท่าทางที่พอใจ
"เอาครับ" ฉันไห้เขาขี่หลังเเละเดินมานั่งที่ม้าหินอ่อน
"ทนหน่อยน่ะคับ..เดี๋ยวพี่สาวทำเเผลไห้" ฉันนั่งทำเเผลไห้เขาจนเสร็จ "เอาล่ะเสร็จเเล้วล่ะ"
"ขอบคุณครับ..พี่สาว"เด็กน้อยยิ้มหวานไห้ฉันเเละทำท่าทางลังเลอยู่สักพักฉันสงสัยเลยถาม
"มีอะไรหรือปล่าวจ้ะ" ฉันเห็นสีหน้าเขาดีขึ้น
"ผมขอยืมโทรศัพท์พี่สาวหน่อยได้ไหมครับ"
"ได้สิจ้ะ" ฉันส่งโทรศัพท์ไห้เขาเขากดเบอร์โทรใครสักคนเเล้วกดโทร สักพักก็มีคนรับสายเสียงในสายเอ่ยถามเเบบไม่รีรอไห้เขาได้พูดอะไร
"ลูกอยู่ไหนห้ะ..รู้ไหมว่าทำไห้คนอื่นเขาลำบาก"ฉันได้ยินก็ถึงกับอึ้งที่เขาพูดเเรงใส่ลูกเเบบนี้
"ผมสบายดีไม่ต้องห่วง..เดี๋ยวผมก็กลับไปเอง"เด็กชายไม่รอไห้เขาพูดอะไรก็กดวางสาย
ฉันก็ไม่เข้าใจว่าเขอต้องเจออะไรมาบ้างเลยไม่ได้เอ่ยถาม ฉันเห็นสีหน้าที่ดูถอดสีเหมือนคนอมทุกข์ฉันเลือกที่จะเปลี่ยนประเด็นเพื่อไม่ไห้เขาเศร้า
"นี่..พี่สาวชื่อเเก้วตาน่ะเเล้วเทอล่ะชื่ออะไร" ฉันมองหน้าเค้าพร้อมกับลูบหัวเบาๆเขาเงยหน้ามองฉันเเล้วยิ้มไห้
"ผมชื่อกวินคับ..คืนนี้ผมขอไปนอนบ้านพี่สาวได้ไหมคับ" เขาใช้สายตาอ้อนวอนเเละท่าทีที่น่ารัก
มีหรือที่ฉันจะปฏิเสธฉันตอบตกลงเเละพาเขาไปยังคอนโดของฉันกับเขากินข้าวเสร็จก็เข้านอน
: ฉันอาศัยอยู่คอนโดคนเดียวบางวันก็ไม่ได้มานอนที่คอนโดหรอกเพราะฉันเป็นหมอเวลาเลยไม่เเน่นอน
—————————————————————————————
: ติชมมาได้น่ะ😊❣️🌷 :
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments