Chapter 2 : sneak attack

เสียงฝีเท้าดังขึ้น ก่อนที่จะเงียบไป เงาของหญิงสาวปรากฏขึ้นเหนือหัวของโอ๊ต แต่เมื่อเขาเงยหน้าขึ้นไปมอง กลับไม่พบใคร แต่มันก็ทำให้เขาได้เห็นว่ามีพระอาทิตย์อยู่ในจุดที่เหนือศีรษะเขาพอดี และมันกำลังจะเกิดสุริยุปราคา

“ ได้ไง... สุริยุปราคาตอนตีห้าครึ่งเนี่ยนะ ”

โอ๊ตเอ่ยออกมาพลางๆ ขณะที่กำลังยืนมองสุริยุปราคา แต่ในตอนนั้น เขาก็โดนอะไรบางอย่างกระแทกเข้าจังๆที่เอวข้างซ้าย จนทำให้เขากระเด็นไปไกลประมาณนึง และเมื่อเขาหันกลับไปมอง ณ จุดเดิมนั้น

เขาก็พบเข้ากับวิญญาณอาฆาตระดับ 8 ซึ่งเขาไม่เคยสู้ด้วยมาก่อน และมันยังเป็นระดับที่เกือบจะสูงที่สุดแล้ว เขากวาดสายตามองไปรอบๆ เพื่อหารุ่นพี่ และก็พบเขายืนอยู่บนหลังคาตึกแถวนั้น โดยที่รุ่นพี่ทำท่าทางเหมือนครุ่นคิดอะไรบางอย่างอยู่

“ ถ้าให้ลองตามที่คิดดูจริงๆ ”

รุ่นพี่พูดออกมาพลางๆ ขณะที่ยกมือไปทางเขตสิ้นสุดของอาณาเขตอาคม ก่อนที่มันจะมีแสงสีแดงเปล่งสว่างออกมาจากมือเขา และมีปืนพกประจำตัวของเขาปรากฏออกมาตามลำดับ

ทันทีที่ปืนปรากฏออกมา เขาก็เหนี่ยวไกทันที ก่อนที่จะมีกระสุนสีแดงพุ่งออกไปจากปลายกระบอกปืน ไปทางเขตสิ้นสุดของอาณาเขต แต่ทันทีที่ทั้งสองสิ่งสัมผัสกันมันก็เกิดระเบิดขึ้น ทำให้มีควันออกมาจากในจุดนั้นจนมองไม่เห็นว่าการโจมตีได้ผลรึเปล่า แต่แล้ว เมื่อควันหายไป เขาก็พบว่าการโจมตีของเขามันไม่ได้ผล

“ กระสุนของรุ่นพี่ก็เจาะไม่เข้าเหรอ!? ”

โอ๊ตเอ่ยออกมาด้วยความตกใจ เขารีบหยิบโทรศัพท์มือถือของตนขึ้นมา แต่ก็พบว่ามันไม่มีสัญญาณเลย ทำให้ไม่สามารถติดต่อใครได้ แต่จู่ๆเขาก็นึกได้ ว่าในการเปิดอาณาเขต ผู้ใช้งานจะต้องอยู่ในอาณาเขตด้วยเหมือนกัน และยิ่งเปิดไว้นาน มันก็ยิ่งดูดกลืนพลังชีวิตของผู้ใช้เรื่อยๆด้วย

“ จริงสิ ถ้างั้น... มันก็ต้องอยู่ในนี้เหมือนกั- ”

ในตอนนั้นเองเขาก็ถูกเคลื่อนย้ายไปยังภายนอกอาณาเขตพร้อมกับตัวของรุ่นพี่

และเมื่อเขาหันไปทางด้านหลังของตัวเอง ก็พบกับชายหนุ่มในเสื้อกันหนาวสีเหลืองนั่งดื่มน้ำเปล่าอยู่ ทันทีที่ชายหนุ่มคนนั้นดื่มน้ำหมด เขาก็โยนขวดน้ำนั้นใส่โอ๊ต แต่โอ๊ตก็รับไว้ได้

“ โยนขวดใส่กันเป็นการทักทายเหรอ? ”

“ อุตส่าห์ช่วยออกมาทั้งที อย่าบ่นน่า ”

ชายหนุ่มเถียงกลับโอ๊ตไป ก่อนที่จะลุกขึ้นยืน และเดินเข้าไปดึงขวดน้ำออกมาจากมือของโอ๊ต

“ ในนั้นมันเกิดอะไรขึ้น? ”

เขาเอ่ยออกมา ขณะที่หันหน้ากลับไปหาโอ๊ต แต่โอ๊ตไม่ได้ตอบอะไรกลับไป เขาเพียงแต่เงียบ แต่ถึงอย่างนั้นชายหนุ่มก็รู้คำตอบอยู่แล้ว จึงไม่ได้ถามเพิ่ม

“ ขอบใจที่ช่วยกูละกัน กานต์ ”

“ เออ ”

ระหว่างที่ทั้งสองคนยืนคุยกัน รุ่นพี่ที่ยืนมองอยู่ก็สัมผัสได้ถึงจิตสังหารมาจากที่ไหนสักแห่ง ก่อนที่จะมีแท่งเหล็กพุ่งเข้ามาปักเข้าที่หลังของรุ่นพี่บริเวณอกข้างขวา

“ .... พลาดไปนิดแฮะ~ ”

หญิงสาวคนหนึ่งเอ่ยออกมา ขณะที่ยืนมองเหตุการณ์อยู่ไกลๆจากบนดาดฟ้าตึก เธอยกมือขึ้นไปบนฟ้า ก่อนที่จะมีแท่งเหล็กอาคมปรากฏมาบนมือของเธอ

“ ตายซะไอ้พวกเวร!!! ”

เธอง้างแขนก่อนที่จะขว้างแท่งเหล็กนั้นไปทางที่พวกโอ๊ตยืนอยู่อย่างสุดแรง แต่ว่าแท่งเหล็กนั้นมันกลับแทงทะลุไปที่แท่งเหล็กอีกอันที่จู่ๆก็มาโผล่ตรงนั้นแทน

“ ไม่ใช่แค่รุ่นพี่ที่รู้ถึงจิตสังหารหรอก ”

กานต์เอ่ยออกมา ก่อนที่จะเค้นพลังวิญญาณในตัวออกมาจนมีเหมือนออร่าออกมารอบตัวของเขา ก่อนที่จะมีแท่งเหล็กโผล่มาที่มือของขวาของเขา พร้อมกับปืนแบบเดียวกันกับรุ่นพี่ที่มือซ้าย รุ่นพี่จึงทักไปว่า

“ เฮ้ย... ขโมยอาวุธฉันไปเหรอ? ”

“ ขอยืมหน่อยครับ ”

ทันทีที่กานต์พูดจบ เขาก็หายตัวไปจากจุดนั้นทันที ทางโอ๊ตเองก็รีบวิ่งเข้าไปดูอาการของรุ่นพี่ แต่เมื่อถึงก็พบว่าแผลหายไปแล้ว

“ แค่นี้ฆ่าฉันไม่ตายหรอก ”

“ แต่ก็เกือบนะครับ ถ้ามันแทงไปทางซ้ายกว่านี้หน่อยคงไม่ได้นอนพูดอยู่ตรงนี้แน่ ”

“ เออว่ะ ”

ที่แผลของรุ่นพี่นั้นหาย เป็นเพราะเขาใช้อาคมรักษาบาดแผล มันสามารถใช้ได้ ถ้าผู้ใช้นั้นไม่ได้รับบาดเจ็บในจุดตาย

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***