06.33น.
"หมอนั่นตื่นก่อนเราแล้วอย่างงั้นหรอเนี่ย" พอเสร็จกิจยามเช้าผมก็เดินตรงไปที่ห้องครัว เอ็มคงจะกำลังทำอาหารอยู่สินะ "บ้าที่สุดทั้งๆที่ตัวเองบาดเจ็บอยู่แท้ๆแต่กลับทำเหมือนกับว่ามันเป็นเพียงแค่แผลถลอก"
"อรุณสวัสดิ์ครับ"
"เฮ้ย!..นี่นายทำอาหารเยอะไปแล้วนะ!!" ผมถามเอ็มออกไปด้วยความแปลกใจพร้อมกับมองไปที่อาหารแต่ละจานที่เอ็มทำ
"ก็วันนี้น่ะเป็นวันเกิดของเรย์ไง ผมก็เลยตั้งใจทำอาหารที่เรย์ชอบกิน" นี่เค้าจำวันเกิดผมได้ด้วยงั้นหรอ? อีกทั้งยังรู้ด้วยว่าผมชอบกินอะไรบ้าง
"ข..ขอบคุณนะ"
"แล้วเรย์อยากจะได้อะไรเป็นของขวัญล่ะครับ" เอ็มจ้องมาที่หน้าของผมอย่างจริงจังพร้อมกับรอฟังคำตอบจากผมอย่างใจจดใจจ่อ
"งั้น~ วันนี้วันเกิดชั้นงดติวหนังสือหนึ่งวัน" พอสิ้นสุดคำพูดของผมเอ็มก็เงียบไปพักใหญ่ๆ
"ครับๆผมเข้าใจแล้ว"
หลังจากนั้นพวกเราก็ทานข้าวด้วยกัน เอ็มทำอาหารอร่อยมากจริงๆ แต่ก็สู้ฝีมือคุณแม่ไม่ได้อยู่ดีพอทานข้าวเสร็จผมก็ขึ้นมาเล่นเกมที่ห้อง
ไม่นานนักเอ็มก็เปิดประตูเข้ามาในห้องของผม
"นายต้องการอะไร?" เอ็มไม่ได้ตอบกลับผมในทันที สีหน้าของเค้าดูเป็นกังวลอย่างเห็นได้ชัด ไม่นานนักเอ็มก็เข้ามานั่งที่ข้างๆผม
"เรย์พรุ่งนี้ผมจะไม่ได้อยู่ด้วยแล้วนะ"
"นายจะไปไหน?" ท่าทางของเอ็มดูเหมือนจะไม่อยากให้คำตอบกับผมสักเท่าไหร่นัก แต่สุดท้ายแล้วเค้าก็ยอมพูดออกมา
"ผมจะไปอยู่กับคุณพ่อคุณแม่ครับ"
"ผมได้ขออนุญาตจากคุณท่านแล้ว" นี่มันยังไงกันแน่เนี่ยเห็นทีคงจะต้องคุยกับคุณแม่ซะหน่อยแล้ว
หลังจากนั้นเอ็มก็ขอตัวออกไปเก็บของเห็นบอกว่าจะออกเดินทางช่วงบ่ายๆ ผมไม่รอช้ารีบโทรหาคุณแม่ในทันที
ในสาย..
แม่:มีเรื่องอะไรล่ะ?
เรย์:เรื่อง เอ็ม ไงครับ
แม่:เจ้าตัวเค้าว่ายังไงก็ตามนั้น
เรย์:มันจะมีแค่นี้จริงๆน่ะหรอครับ!?
แม่:เค้าว่าไงบ้างล่ะ
เรย์:บอกว่าจะไปอยู่กับคุณพ่อคุณแม่
แม่:งั้นหรอ..เป็นเด็กที่เข้มแข่งจังเลยนะ(พูดเบาๆ)
เรย์:ว่ายังไงนะครับ?
แม่:ตามนั้นแหละ..ชั้นจะทำงานแล้ว
คุณแม่ได้วางสายแล้ว
ถึงแม้ว่าการที่ลูกจะกลับไปหาคุณพ่อคุณแม่มันจะไม่ใช่เรื่องที่แปลกอะไร แต่ว่าทำไมเอ็มถึงได้ดูไม่มีความสุขเลยล่ะ
สีหน้าของเอ็มในตอนที่พูดว่าจะไปอยู่กับคุณพ่อคุณแม่น่ะ เค้าดูเหมือนกำลังจะร้องไห้อยู่ตลอดเวลาเลย
"เรย์ซังขอผมเข้าไปหน่อยจะได้ไหม?" เอ็มได้กลับเข้ามาให้ห้องของผมอีกครั้งเพื่อที่จะมากล่าวคำอำลา
ก่อนจะจากกันไปเอ็มได้ขอ จูบ กับผมพร้อมกับบอกกับผมเอาไว้ว่า
"เรย์ซังไม่ว่าตัวผมกับคุณจะอยู่ห่างกันสักแค่ไหน หัวใจของผมนั้นจะยังคงเฝ้ามองคุณตลอดไป.."
ทำไมกันนะ ผมคงไม่ได้คิดไปเองใช่ไหม ผมรู้สึกเหมือนกับว่าตลอดระยะเวลา2วันที่เค้าเข้ามาอยู่กับผมนั้น..ราวกับว่าตั้งใจจะมากล่าวคำอำลากันตั้งแต่แรกแล้ว
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 13
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments