หมอก หรือ ควัน

[Im's Part]

เมื่อคืนฉันหลับไปตอนไหนไม่รู้ ดีที่ตั้งนาฬิกาปลุกไว้ตอนตีสี่เพราะฉันต้องพาลูกทัวร์ไปตักบาตรวันปีใหม่ตอนตี 5 ครึ่ง

พอตื่นขึ้นมาแล้วเห็นว่าตัวเองนอนอยู่ในอ้อมกอดของคุณชารอนที่เปลือยเปล่า ฉันก็รีบปลุกและเร่งรัดเธอให้รีบออกไปจากที่นี่เพราะกลัวลูกทัวร์ที่ตื่นเช้าจะมาเห็นเธอเข้า

คุณชารอนยอมกลับไปอย่างว่าง่าย แต่ก็ไม่วายส่งข้อความมาบอกเชิงน้อยใจว่าไล่เธออย่างกับหมูกับหมา ฉันเลยขอโทษไปตามมารยาทและบอกเธอว่าฉันจำเป็นต้องพาลูกทัวร์ไปตักบาตร

หลังจากอาบน้ำเสร็จ ฉันก็นุ่งผ้าถุงมาแต่งตัวที่ห้อง กางเกงกับชั้นในของฉันอยู่ครบ แต่ฉันหาเสื้อยืดในกระเป๋าเท่าไหร่ก็หาไม่เจอ ในกระเป๋ามีแต่เสื้อครอปสายเดี่ยวที่แปลกตาอยู่เพียงตัวเดียว ซึ่งผู้ต้องสงสัยจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากคุณชารอน

ตอนนี้เป็นเวลาตีห้าสิบนาที อีกยี่สิบนาทีก็ต้องไปแล้ว ฉันเลยรีบร้อนทักไปถามคุณชาว่าเธอเอาเสื้อฉันไปไว้ที่ไหน เธอก็บอกว่าฉันกล่าวหาเธอโดยไม่มีหลักฐาน

แต่สักพักเธอก็ยอมรับและบอกเชิงสั่งให้ฉันใส่เสื้อตัวนั้นแล้วถ่ายเซลฟี่ไปให้เธอดู

ฉันไม่อยากเสียเวลาเถียงกับเธอก็เลยทำตามที่เธอต้องการ พอส่งรูปไปให้เธอฉันถึงได้เห็นว่าปอยผมด้านหน้าของฉันกลายเป็นสีม่วงแล้ว

คุณชารอนบอกว่าฉันทิ้งเธอให้อยู่คนเดียว ปลุกยังไงก็ไม่ตื่น เธอก็เลยแกล้งฉัน

ไม่เห็นจะสมเหตุสมผลเลยสักนิด ฉันหลับแล้วยังไง เธอจำเป็นต้องแกล้งฉันขนาดนี้เลยเหรอ

ฉันกำลังจะบ่นเธอต่อ แต่เธอก็บอกว่าเธอเอาเสื้อผ้าของฉันวางไว้ในตู้เสื้อผ้า

ดูท่าเธอจะว่างมากจริงๆ ถึงได้เอาแต่กวนฉันทั้งวันแบบนี้

คนรวยนี่ดีจริงๆ ไม่ต้องทำงานก็มีเงินใช้ตลอด

ระหว่างที่วันฉันรู้สึกเพลียเพราะเมื่คืนแทบไม่ได้นอน ก็เลยกดสร้างอัลบั้มภาพในกลุ่มไลน์และหลับไปทั้งอย่างนั้นจนกระทั่งถึงที่พัก

ประมาณสองทุ่ม พอฉันอาบน้ำเสร็จ ฉันก็ทักไปบอกคุณชารอนว่าถึงที่พักแล้ว

ที่พักในคืนนี้เป็นโรงแรม เพราะบ้านพักที่ลูกทัวร์นอนกันราคาสูงมาก ฉันเลยแยกตัวออกมานอนคนเดียวข้างนอก แต่ก็ลืมบอกเรื่องนี้กับคุณชารอน จนเธอใช้เบอร์มือถือโทรมาเร่งฉัน ฉันถึงนึกได้และลงไปรับเธอให้ขึ้นมาบนห้อง

"ทำไมวันนี้พี่ติดต่อยากจังคะ"

"สัญญาณมือถือมีปัญหา พี่ก็ไม่ได้ว่างทั้งวัน เข้าใจพี่หน่อยสิคะ"

"ก็เห็นอัพรูปลงกลุ่มอยู่ตลอด แถไม่เนียนก็อย่าแถค่ะ"

ลืมไปเลย...ว่าเธอก็อยู่ในกลุ่ม เอาไงดีล่ะ

"ไม่ต้องแก้ตัวหรอกค่ะ พี่ปิดโนติใช่มั้ย"

"ค่ะ พี่ขอโทษ พี่..."

ฉันยังพูดไม่ทันจบประโยค คุณชารอนก็ดึงแขนฉันจนฉันเสียหลักและเซไปซบไหล่ของเธอ

"ทำให้ชาเห็นสิคะ ว่าพี่รู้สึกผิดจริงๆ"

...คงอยากให้ยั่วเธออีกแน่เลย

ในสมองเธอไม่คิดถึงเรื่องอื่นบ้างเลยรึไงนะ

"ชา พี่ผิดไปแล้วค่ะ ยกโทษให้พี่ได้มั้ยคะ"

ฉันพูดพลางดันตัวคุณชารอนให้นั่งลงบนเตียงและนั่งตักโดยที่หันหน้าเข้าหาเธอ

"จะใช้วิธีเดิมอีกเหรอคะ น่าเบื่อจัง"

"แล้วคุณอยากให้พี่ทำยังไง..."

"ก็...ทำทุกอย่าง แล้วให้ชาแค่นอนอยู่เฉยๆ"

"พี่ยังไม่อาบน้ำ ถ้ายังไงคุณช่วยรอ..."

"ชาก็ยังไม่อาบ งั้นเราอาบด้วยกันมั้ยคะ"

"ห้องน้ำที่นี่ไม่ใหญ่พอให้คนสองคนอาบด้วยกันค่ะ..."

"แล้วไงคะ ขนาดในรถแคบๆ เรายังเคยเอากันแล้วเลย แค่นี้คงไม่ยากมากหรอกมั้ง"

"เอาที่คุณสบายใจละกัน"

"พี่อิม วันนี้พี่ไม่น่ารักเลยนะคะ"

"พี่เหนื่อย ช่วยเข้าใจพี่หน่อยไม่ได้เหรอคะ"

"ชาก็รอพี่มาทั้งวันเหมือนกัน พี่ไม่คิดถึงความรู้สึกของชาบ้างเหรอคะ"

หาเรื่องตามมา แล้วเอาแต่เร่งคนอื่นอยู่ฝ่ายเดียว ยังคิดจะให้ฉันเห็นใจที่เธอต้องรอทั้งวันอีกเหรอ...

แต่ฉันก็พูดแบบนี้ไม่ได้ คงต้องยอมเธออีกตามเคย

"พี่ขอโทษที่ไม่ใส่ใจนะคะ พี่จะไม่ทำอีกแล้ว"

ฉันพูดพลางโน้มคอคุณชารอนลงมาหอมแก้ม แต่เธอกลับยืนนิ่งและมองฉันด้วยสายตาที่แปลกไปจากปกติ

คุณชารอนมีหน้าตาสะสวยเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ยิ่งทำหน้าเหมือนถูกรังแกก็ยิ่งน่ารัก...จนฉันเผลอลูบหัวของเธอด้วยความเอ็นดู

"พี่อิม...ทำไมต้องโกหกด้วยคะ ชารู้ว่าพี่อาบน้ำแล้ว"

"คุณโกรธเพราะเรื่องแค่นี้เหรอ..."

"พี่จะหนีชาไปถึงไหน พี่น่าจะรู้ว่าให้ตายยังไงชาก็ไม่ปล่อยพี่ไปง่ายๆ"

คุณชารอนยืนจ้องตาฉันเหมือนบอกเป็นนัยว่าครั้งนี้เธอไม่ได้พูดเล่น

ถ้าขัดใจเธอ ไม่รู้ว่าเธอจะทำอะไรฉันหรือครอบครัวฉันรึเปล่า ฉันดูเธอไม่ออกเลยจริงๆ

บางครั้งเธอก็เหมือนเป็นแค่หมอกสีขาวที่ดูน่าค้นหา บางครั้งเธอก็เหมือนควันที่อันตรายและมีแต่จะทำให้เจ็บปวด

"คิดอะไรอยู่คะ เมื่อไหร่จะเริ่มสักที"

"อยากให้พี่ทำยังไงคะ"

ฉันพูดพลางยกแขนไปคล้องคอเธอและยื่นหน้าเข้าไปใกล้จนตาของเราประสานกัน

"ลองคิดดูสิคะว่าชาชอบแบบไหน"

ทำไมเธอต้องบังคับให้ฉันทำเรื่องที่ไม่อยากทำอยู่เรื่อยเลย ไม่ชอบจริงๆ...

ฉันคิดพลางเอียงคอเล็กน้อยและนำริมฝีปากของตนไปประกบกับอวัยวะเดียวกันของคุณชารอน จากนั้นก็ปล่อยให้มันเป็นไปตามสัญชาตญาณ

จูบในครั้งนี้ฉันไม่ได้หลับตาเลยด้วยซ้ำ เพราะนี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่ฉันจูบเธอ

แต่กลับกันถ้าเธอเป็นฝ่ายจูบฉัน ฉันจะหมดเรี่ยวแรงและเคลิบเคลิ้มจนควบคุมตัวเองไม่ได้มากกว่านี้

คุณชารอนยืนนิ่งให้ฉันจูบได้ไม่นานก็อุ้มฉันไปนอนบนเตียงและเริ่มเปลี่ยนมาเป็นฝ่ายจูบฉันแทน

เธอทำแบบนี้...ทำให้ฉันรู้สึกไม่ดีเลย

ลิ้นร้อนที่กวาดไปทั่วเพดานปากและหยอกล้อกับลิ้นของฉันเคลื่อนไหวอย่างช่ำชองจนฉันไร้เรี่ยวแรงจะโน้มคอเธออีกต่อไป

สุดท้ายแขนทั้งสองข้างของฉันก็ร่วงลงบนเตียงและทำได้แต่เพียงจิกผ้าปูที่นอนเพื่ออดกลั้นไม่ให้ตัวเองเผลอส่งเสียงร้องครางออกมา

ผ่านไปสักพัก คุณชารอนก็ผละจูบออก จากนั้นก็เอื้อมมือออกไปหยิบสิ่งที่คราวก่อนเธอเรียกมันว่าเจลออกมาจากกระเป๋าและอุ้มฉันขึ้นมานั่งคร่อมเธอ

"ช่วยตัวเองบนตัวชาให้ดูหน่อยสิคะ"

"ช่วย...ตัวเอง?"

"อย่าบอกนะคะว่าพี่ไม่เคย..."

"...ค่ะ พี่ไม่รู้ว่าต้องทำยังไง"

"เอาเจลนี่ไปทา แล้วเอานิ้วสอดเข้าไปสิคะ"

"พี่ไม่ทำได้มั้ย พี่กลัว..."

"ถ้างั้น...นอนนิ่งๆ เลยค่ะ ชาทำให้ก่อนก็ได้"

เหมือนจะเอาแต่ใจ แต่ก็ตามใจฉันอยู่เหมือนกัน...อย่างน้อยก็เธอก็ไม่บังคับฉัน

พูดจบคุณชารอนก็พลิกตัวมาอยู่ด้านบนและเล้าโลมฉันเหมือนทุกครั้ง แต่สักพักเธอกลับรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ

"คะ...คุณชารอน เบาหน่อยค่ะ"

ฉันพูดอ้อนวอนเธอพลางผลักเธอออก จนในที่สุดก็ถูกเธอถอดเสื้อออกจนหมดและเริ่มขบเม้มไปทั่วทั้งตัวของฉันอย่างตะกละตะกลาม

ฉันได้แต่กัดฟันอดทนและภาวนาให้เธอหยุดทรมานฉันสักที แต่เหมือนว่าฉันจะขอมากไป เพราะคุณชารอนไม่มีทีท่าว่าจะหยุดเลยแม้แต่น้อย

"คุณชารอน...น้องชา พอได้รึยัง..."

ถึงฉันขอร้องอ้อนวอนยังไง เธอก็ไม่สนใจไยดี

หลังจากที่เธอขบเม้มมาถึงบริเวณหน้าท้องกับสะโพก เธอก็จับขาของฉันให้แยกออกและเริ่มทำการรุกรานฉันอย่างไร้ความปรานี

"อื้อออ คุณชา...ช้าหน่อย..."

ยิ่งเธอตวัดลิ้นอย่างรุนแรง ฉันก็ยิ่งร้องและขยุมหัวเธออย่างควบคุมไม่ได้

"ไม่ไหว พี่ไม่ไหวแล้ว พอ...พอก่อน...อึกก คุณชา..."

สุดท้ายฉันก็ปลดปล่อยออกมาจนสุดและนอนหายใจหอบรวยริย

คุณชารอนปล่อยให้ฉันพักได้ไม่ถึงครึ่งนาที เธอก็หยิบสิ่งที่คราวก่อนเธอเรียกมันว่าเจลออกมาและละเลงส่วนนั้นของฉันด้วยเจลนั่นอย่างทั่วถึงจนเกิดเหตุ

"เดี๋ยว คุณจะล้วงเข้าไปข้างในด้วยทำไม อึกก"

"แบบนี้ก็ลื่นดีไม่ใช่เหรอคะ หรือพี่ชอบแบบไม่ใช้ ขอบแบบไหนบอกได้นะคะ"

เจลนี้ทำให้ฉันไม่รู้สึกเจ็บก็จริง แต่ฉันยังทรมานจากความเสียวซ่านเหมือนเดิมอยู่ดี

หลังจากที่คุณชารอนกระหน่ำสวนนิ้วเข้ามาในตัวฉันได้พักหนึ่ง เธอก็จับฉันให้นอนคว่ำโดยที่ยกบั้นท้ายขึ้นสูงและจับสะโพกของฉันให้เคลื่อนไหวสอดคล้องกับนิ้วของเธอที่ยังเคลื่อนไหวอยู่ในตัวฉันจากด้านหลัง

"...จะทำอะไร อึกกกก"

ในวินาทีที่แผ่นหลังรู้สึกถึงลิ้นร้อน เรี่ยวแรงที่จะดิ้นหนีของฉันก็หมดไปจนนอนหมอบราบลงไปกับเตียง

"นอนทำไมคะ แบบนี้ชาทำไม่ถนัดเลย"

"ไม่เอาแบบนี้แล้วได้มั้ยคะ พี่ไม่ไหวแล้ว"

"สามครั้งแล้วนะคะ"

"หืม..."

"วันนี้พี่ขัดใจชามาสามครั้งแล้ว"

"คุณชา แต่พี่ไม่ไหวจริงๆ"

"ไม่มีแต่ค่ะ วันนี้พี่หมดโควต้าเอาแต่ใจแล้ว พี่จะต้องตามใจชาอย่างเดียว..."

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***