พลาดซะแล้ว...

[Im's Part]

วันนี้ฉันพาลูกทัวร์มาเที่ยวที่เชียงคานเต็มหนึ่งคันรถตู้ โดยทริปนี้มีสมาชิกใหม่เพิ่มมาสองคนคือคุณหลินที่เป็นคนรู้จักกับคุณยู และคุณชารอนที่ติดตามมาจากในเฟส

คุณหลินเป็นคนคุยง่าย ไม่เคยสร้างปัญหาอะไร ตรงต่อเวลาและมีน้ำใจ ซึ่งต่างจากคุณชารอนที่เป็นประเด็นให้คนในรถพูดคุยกันได้ตลอดตั้งแต่ยังไม่ทันได้เจอหน้ากัน ทั้งสเตตัสในไลน์ที่ทำเอาคนอดสงสัยไม่ได้ว่าเป็นใครมาจากไหน ทั้งชื่อที่เธอใช้ในเฟสบุ๊ค อาชีพของเธอ รวมถึงนิสัยของเธอด้วย

คุณชารอนเป็นนายหน้าขายหวย ทั้งหวยรัฐบาล หวยใต้ดิน หวยฮานอย หวยลาวและอื่นๆ ซึ่งเป็นที่ถูกใจของคุณนีที่เป็นสมาชิกเก่าแก่ของเราเป็นอย่างมาก แต่ในขณะเดียวกัน นิสัยของคุณชารอนก็ทำให้คุณนีทักแชทส่วนตัวมาบ่นกับฉันตลอดทั้งวัน

ไม่ใช่แค่คุณนีที่มีปัญหากับคุณชารอน แม้แต่พี่บอสที่เป็นคนขับรถตู้ก็ฟ้องฉันว่าตอนไปรับคุณชารอนตอนเที่ยงคืน เขาโทรไปหาคุณชารอนเพื่อถามว่ารออยู่ตรงไหน แต่กลับถูกคุณชารอนตัดสายทิ้งทั้งๆ ที่ยังคุยกันไม่รู้เรื่อง

ในที่เที่ยวที่แรกที่เราไป คุณชารอนก็แยกตัวไปซื้อของโดยไม่บอกคนอื่นจนทำให้ลูกทัวร์ต้องเสียเวลารอเธออยู่นาน จนสุดท้ายก็ทำให้ตารางเวลาเที่ยวคลาดเคลื่อนไปหมด

ในช่วงเย็น เรานัดเวลาเจอกันที่ฟร้อนท์ของโรงแรมเพื่อเช่ารถท้องถิ่นให้พาไปเที่ยวถนนคนเดิน แต่พอถึงเวลา คุณชารอนก็ไม่มาสักที ฉันลองโทรไปหาก็โทรไม่ติด ก็เลยให้ลูกทัวร์คนอื่นๆ ขึ้นรถไปกันก่อน

หลังจากที่ส่งลูกทัวร์คนอื่นๆ ขึ้นรถไปถนนคนเดิน ฉันก็ไปที่ฟร้อนท์เพื่อขอให้เขาช่วยโทรไปที่ห้องของคุณชารอน แต่ทางฟร้อนท์บอกว่าไม่มีคนรับสาย ฉันรู้สึกกังวลว่าเธออาจเป็นอะไรไปก็ได้ ก็เลยขอคีย์การ์ดสำรองและไปหาเธอที่ห้อง

พอมาถึงหน้าห้องของคุณชารอน ฉันก็ใช้คีย์การ์ดเปิดประตูเข้าห้องได้อย่างง่ายดาย ไม่นึกเลยว่าเธอจะไม่ได้ล็อกห้องข้างในไว้อีกชั้น อันตรายมากเลยจริงๆ

ฉันก้าวเท้าเดินเข้ามาในห้องอย่างระแวดระวัง ในใจก็กังวลว่าเธอจะเข้าใจผิดคิดว่าฉันเข้ามาขโมยของในห้องเธอ แต่พอยิ่งเดินไปใกล้เตียงนอนและเห็นเสื้อผ้าที่คุณชารอนใส่วันนี้กระจายอยู่ที่พื้นทีละชิ้นๆ ความกังวลในใจฉันก็เริ่มเปลี่ยนเป็นความประหม่า

เป็นผู้หญิงเหมือนกันแท้ๆ แต่ทำไมพอเห็นชั้นในของเธอแล้วถึงได้รู้สึกเขินจนต้องรีบเบือนหน้าหนีก็ไม่รู้

พอมาถึงเตียง ฉันก็ค่อยๆ เงยหน้ากวาดสายตามองอย่างระวังเพราะกลัวจะเห็นเธอตอนเปลือย แต่เหมือนว่าฉันจะคิดมากไปเอง เพราะเธอก็แค่นอนตะแคงห่มผ้าอยู่บนเตียง

ฉันยืนนิ่งอยู่นาน สุดท้ายถึงได้รวบรวมความกล้าและเดินเข้าไปเขย่าตัวของเธอจากด้านหลัง ไม่นานนักคุณชารอนก็ค่อยๆ ลืมตา กอบกุมผ้าห่มมาไว้แนบอกและลุกขึ้นนั่งพร้อมดึงที่อุดหูออก จากนั้นก็พูดขึ้นมาด้วยเสียงที่งัวเงีย

"พี่อิม เข้ามาได้ไงคะ"

"คืออิม...เข้ามาปลุกคุณน่ะค่ะ ตอนนี้ถึงเวลานัดแล้ว อิมโทรเข้าห้องแล้วแต่โทรไม่ติด ก็เลย..."

ใครจะไปนึกว่าเธอจะนอนเปลือยอยู่จริงๆ ขนาดมีผ้าห่มปิดเรือนร่างอยู่ แต่แค่มองเห็นผิวตรงหัวไหล่กับไหปลาร้าก็ทำให้ฉันที่เป็นผู้หญิงเหมือนกันยังรู้สึกเขินจนใจเต้นรัว

"อ๋อ พอดีว่าชาใส่ที่อุดหูไว้...แล้วตอนนี้เหลือแค่ชาคนเดียวเหรอคะ"

"เหลือแค่เราค่ะ คนอื่นไปรอที่ถนนคนเดินกันหมดแล้ว"

"วันนี้พี่อิมจะใส่ชุดนี้ไปเหรอคะ"

"คะ?"

"พี่จะใส่เสื้อยืดกับกางเกงวอร์มเหรอคะ"

"ค่ะ มีอะไรรึเปล่าคะ"

"มาเที่ยวทั้งที ทำไมไม่แต่งตัวสวยๆ พี่อิมน่าจะขนาดตัวพอๆ กับชา เดี๋ยวชาให้ลองเสื้อนะคะ"

"เอ่อ ไม่ต้องหรอกค่ะ คุณรีบแต่งตัวเถอะค่ะ"

"ไม่ต้องเกรงใจหรอกค่ะ เดี๋ยวชาเลือกชุดสวยๆ ให้"

พูดจบคุณชารอนก็จับผ้าห่มไว้แน่นและลุกขึ้นเดินไปหยิบเสื้อคลุมอาบน้ำที่อยู่ในตู้เสื้อผ้าออกมา

"ดะ เดี๋ยวอิมออกไปรอข้างนอกดีกว่า คุณจะได้สะดวก"

"ไม่ต้องหรอกค่ะ"

คุณชารอนพูดพลางหันหลังให้ฉัน เอาผ้าห่มมาพันเอวไว้หลวมๆ จากนั้นก็ใส่เสื้อคลุมอาบน้ำอย่างไร้กังวล

"นั่งรอที่เตียงก่อนก็ได้ค่ะ เดี๋ยวชาเลือกเสื้อมาให้"

"เอ่อ ค่ะ..."

ฉันก้มหน้าเดินมานั่งปลายเตียงของของคุณชารอนอย่างว่าง่ายและนั่งตัวเกร็งเพราะความประหม่า

"พี่อิมชอบสีอะไรคะ"

"สะ สีฟ้าค่ะ"

"ชามีสีฟ้าอยู่พอดีเลย...ลองเอาไปเปลี่ยนในห้องน้ำดูสิคะ"

พอฉันหันหน้าไปตามเสียง ถึงได้รู้ว่าคุณชารอนยืนอยู่ใกล้ฉันมากขนาดนี้ นี่ก็แค่ชุดคลุมอาบน้ำธรรมดาๆ ทำไมเธอใส่แล้วถึงได้ดูหรูหรามีระดับขนาดนี้นะ

"พี่อิม มองอะไรคะ"

"ปะ เปล่าค่ะ"

"งั้นก็ลองไปเปลี่ยนในห้องน้ำสิคะ ไม่งั้นชาไม่จ่ายค่าทริปนะ"

"อ่า ค่ะๆ"

ฉันพูดพลางรับเสื้อมาจากมือของคุณชารอนและเดินเข้าไปลองเสื้อในห้องน้ำของเธอ 

เสื้อที่คุณชารอนให้ฉันลองเป็นเสื้อที่วัยรุ่นกำลังฮิตใส่กัน ไม่รู้เขาเรียกว่าอะไร ไอ้เสื้อที่จะเข้าห้องน้ำทีก็ต้องถอดหมดทั้งตัวแบบนี้...สรุปก็คือเสื้อตัวนี้ไม่ใช่สไตล์ฉันเลยสักนิด ถึงจะสวยดีแต่คงไม่เหมาะกับฉัน แต่ฉันก็คิดในทางบวกว่าแค่ลองใส่ให้ดูคงไม่เป็นไร

"พี่อิม เป็นไงคะ ใส่ได้รึเปล่า"

"ค่ะ ที่คงไม่เหมาะกับอิมเท่าไหร่ คุณ..."

"ไม่ค่ะ พี่ต้องใส่ ไม่งั้นชาไม่จ่ายค่าทริปจริงๆ นะคะ"

"...ก็ได้ค่ะ"

เอะอะก็ขู่จะไม่จ่ายค่าทริป ทำแบบนี้แล้วฉันจะกล้าขัดใจได้ยังไง สุดท้ายฉันก็เลยต้องยอมใส่เสื้อที่คุณชารอนเพิ่งให้มา

พอดูให้ดี เสื้อที่ฉันกับคุณชารอนใส่เป็นเสื้อสไตล์เดียวกันที่แทบจะเหมือนกันเปี๊ยบ ต่างกันแค่สี แต่ดูยังไงชุดแบบนี้ก็เหมาะกับคนหน้าตาน่ารักอย่างคุณชารอนมากกว่าคนหน้าบ้านๆ อย่างฉัน...

"พี่อิม พี่อิมคะ"

"คะ..."

"จะไปกันเลยมั้ยคะ"

"ค่ะๆ"

พอถึงถนนคนเดิน ฉันก็เดินตามติดคุณชารอนตลอดเวลาเพื่อเลี่ยงไม่ให้เธอเดินเตร็ดเตร่ลืมเวลาจนขัดใจคุณนีอีก แต่สุดท้าย ก่อนถึงเวลานัดเจอกันเพื่อกลับโรงแรม คุณชารอนก็หนีฉันไปเข้าเซเว่นไปซื้อเครื่องดื่มตอนที่ฉันต่อคิวซื้อหมูยอนึ่งเจ้าดังให้เธอ 

ฉันพาคุณชารอนมาถึงทางเข้าถนนคนเดินที่นัดเจอกับลูกทัวร์คนอื่นๆ ตรงเวลาที่นัดเจอกันอย่างฉิวเฉียดพอดี ทำให้ครั้งนี้คุณนีไม่ได้แสดงสีหน้าไม่พอใจ

หลังจากที่แยกย้ายกันขึ้นห้อง ฉันก็สอบถามความสมัครใจของลูกทัวร์ว่ามีใครอยากตักบาตรในวันพรุ่งนี้บ้าง ผลคือมีแค่คุณชารอน คุณหลินและคุณทรายที่จะไปตักบาตรในวันพรุ่งนี้

พอตกลงเรื่องตักบาตรกันเสร็จ ฉันก็นัดเวลาทานข้าวเช้าในกลุ่ม แต่คุณชารอนก็ตัดบทชวนลูกทัวร์คนอื่นๆ มาห้องเธอเพื่อดื่มและเล่นไพ่ด้วยกัน แถมยังบังคับให้ฉันไปร่วมวงโดยเอาค่าทริปมาขู่

นี่มันไม่ใช่เจ้าแม่แล้ว...ยากูซ่าชัดๆ

ปีนี้ฉันตั้งปณิธานไว้แล้วว่าจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับหวย แชร์ลูกโซ่และการพนันแล้วแท้ๆ แต่ในเดือนสุดท้ายของปีนี้ฉันก็ต้องจำใจไปมั่วสุมอบายมุขจนได้

หลังจากที่ฉันอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ ฉันก็บอกน้องพลอยที่นอนร่วมห้องกับฉันว่าจะรีบกลับมา เธอจะได้ไม่ต้องอยู่รอเปิดประตูห้องให้ฉันกลางดึก จากนั้นถึงได้เดินไปที่ห้องเบอร์ 324 ของคุณชารอน

ที่ห้องของคุณชารอน มีเพียงคุณนีซึ่งเป็นเซียนในเรื่องนี้ คุณทรายที่หลงผิดคิดว่าเป็นบอร์ดเกมอะไรสักอย่าง คุณชารอนที่เป็นเจ้ามือและฉันที่ถูกบังคับให้มาร่วมวงด้วย

คุณทรายที่เป็นมือใหม่ก็เล่นไม่เป็นตามคาด เธอแพ้เกมจนต้องดื่มเบียร์ไปหลายกระป๋องและสุดท้ายก็ขอตัวกลับห้องไปก่อน ทำให้ในตอนนี้เหลือคนที่ยังมีสติครบถ้วนอยู่แค่สามคน

ในตอนที่เล่นอีแก่กินน้ำกันอย่างสนุกสนาน คุณนีที่อยากรู้อยากเห็นก็ถามคุณชารอนว่าทำไมถึงใช้ชื่อเฟสบุ๊คว่าเจ้าแม่ คุณชารอนเจ้าตัวก็เผยว่า "เจ้าแม่" ไม่ได้เป็นชื่อที่เธอตั้งขึ้นเอง แต่เป็นฉายาที่ลูกค้าของเธอตั้งให้เพราะเธอมักจะเอาเลขเด็ดมาแบ่งปันให้กลุ่มลูกค้าและถูกหวยหลายงวดติดต่อกัน

พอคุณนีได้ยินแบบนั้นก็รู้สึกมีความหวังและขอเข้ากลุ่มลูกค้าของคุณเจ้าแม่ชารอนด้วย หลังจากได้เข้ากลุ่ม พวกเราก็เล่นกันอีกหลายตา เหมือนกับว่าเซียนไพ่อย่างคุณนีจะแพ้เจ้าแม่ตัวจริงอย่างคุณชารอน

เราสามคนจะผลัดกันแพ้และดื่มกันไปเยอะ แต่คนที่ชนะมากที่สุดก็คือคุณชารอน นั่นทำให้เธอเป็นคนที่มีสติมากที่สุดในกลุ่มพวกเราสามคน

"เมาแล้วใช่มั้ยคะ กลับห้องก่อนมั้ยเอ่ย"

"อือ กลับแล้วก็ได้ เซ็งจริงๆ"

"กลับไหวรึเปล่าคะท่านประธาน"

"เดี๋ยวโทรเรียกให้ซีมารับกลับห้องก็ได้"

"งั้นก็ไปดีมาดีนะคะ"

พอคุณนีพูดจบ คุณชารอนพูดพลางก็ช่วยพยุงคุณนีให้ลุกขึ้นพร้อมไปส่งถึงหน้าประตูห้อง เรื่องเอาใจลูกค้าต้องยกให้เธอจริงๆ ไม่นึกเลยว่าจะไวกว่าฉันอีก เธอคงมองออกเหมือนกันว่าคุณนีกระเป๋าหนักและหูเบามากแค่ไหน

หลังจากที่คุณนีออกจากห้องไป คุณชารอนก็ล็อกประตูห้องและเดินตรงมาหาฉันที่เริ่มมึนหัวจนตอนนี้หน้าก็คงจะแดงไปหมดแล้ว

ในตอนที่ฉันนั่งเหม่ออยู่คุณหลินก็ส่งข้อความมาบอกว่าคุณทรายอาจไปตักบาตรด้วยไม่ได้แล้ว ฉันเลยเงยหน้าขึ้นมาถามคุณชารอนที่กำลังยืนยืดเส้นยืดสายอยู่

"พรุ่งนี้คุณทรายไปตักบาตรด้วยไม่ไหวแล้ว คุณยังอยากไปอยู่มั้ยคะ"

"ไม่ไปแล้วก็ได้ค่ะ ชายังไงก็ได้"

พอได้ยินแบบนี้ ฉันก็พยักหน้าหงึกๆ และพิมพ์ตอบกลับไปว่าทางนี้ก็ไม่น่าไหวแล้วเหมือนกัน 

"แล้วพี่อิมจะกลับเลยมั้ย หรืออยากอยู่เล่นกับชาก่อน"

มึนหัวจัง ตาลายจนเห็นหน้าคุณชารอนสามคนแล้ว

"ว่าไงคะ ทำไมไม่ตอบเลย เมาแล้วเหรอ"

"พี่...เอ่อ อิม..."

"เรียกพี่ก็ได้ค่ะ เอาที่พี่สะดวกเลย"

ตอนนี้ฉันสมองเบลอไปหมด ปวดหัวอย่างบอกไม่ถูก มันไม่ได้ทรมานมากแต่ก็ปวดรำคาญจนอยากหลับไปซะให้รู้แล้วรู้รอด

"อิมเมาแล้ว ขอตัวกลับก่อนนะคะ"

ฉันรวบรวมสติและลุกขึ้นยืนอย่างมึนงง แต่สุดท้ายก็เสียการทรงตัวจนเซเข้าไปหาคุณชารอนที่ยังยืนอยู่ตรงนั้น

"ขอโทษค่ะ..."

"พี่อิมตัวเล็กกว่าที่ชาคิดไว้เยอะเลย เอวก็บางซะขนาดนี้ พี่กินเยอะๆ หน่อยสิคะ"

ไม่รู้ทำไมแค่คุณชารอนสัมผัสเอวของฉันที่อยู่ใต้เสื้อนอน ฉันกลับรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก มือของเธอนุ่มมากจนฉันเผลอเหลือบตาไปมองมือของเธอและลูบหลังมือของเธอเบาๆ

สิ่งสุดท้ายที่ฉันจำได้คือคุณชารอนใช้มืออีกข้างจับหน้าของฉันไว้และก้มลงมาจูบ...

พอฉันลืมตาขึ้นมาอีกทีก็พบว่าฉันนอนเปลือยกายอยู่ในอ้อมกอดของคุณชารอน นี่มันเลยเถิดไปกันใหญ่แล้ว...ไม่นึกเลยว่าแค่เบียร์ไม่กี่กระป๋องจะทำให้ฉันเมาได้ขนาดนี้

หลังจากที่ตั้งสติได้ ฉันก็ลุกขึ้นมาใส่เสื้อผ้าและทิ้งข้อความไว้ในแชทของคุณชารอนว่าจะกลับห้องก่อนและเตือนให้เธอลงมากินข้าวเช้าของโรงแรมภายในแปดโมง

ตอนนี้เป็นเวลาเกือบตีสามครึ่ง ดีที่ฉันหยิบคีย์การ์ดออกมาด้วยและน้องพลอยไม่ได้ล็อกห้องชั้นในไว้ ฉันก็เลยเข้าห้องไปได้อย่างง่ายดาย

อยากให้ทั้งหมดนี่เป็นแค่ฝันจังเลย แค่วันเดียว...ฉันก็ทำผิดศีลไปสามข้อแล้ว แย่จริงๆ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***