———'องค์หญิงท่านพูดเรื่องอะไรกันเมื่อคืนข้าเห็นท่านนอนสลบอยู่ในสวนแล้วท่านก็บอกว่าอย่าบอกใครเรื่องที่ข้าเห็น' ? เมื่อหมดเสียงของฮั่นอู่ตี้
เย่หลินแทบช็อกเพราะเธอพูดเรื่องเมือคืนให้คนอื่นฟังไปแล้ว
———เย่หลินรีบไล่ฮั่นอู่ตี้ออกไปด้วยความ งุนงงเขาพยามถามเย่หลินสิ่งที่ได้กลับมาคือ’‘ออกไปจากห้องของข้าถ้าเจ้าเอาเรื่องของข้าไปพูดเจ้าไม่รอดแน่น"
ฮั่นอู่ตี้ตอบรับด้วยน้ำเสียงพักดี“ดาบอย่างข้ามี ฐานะปกป้องอย่างเดียว ไม่มีสิทธิ์จะเอาความลับของเจ้านายไปพูด”..........หึเสียงของเย่หลินดังขึ้น"ดีถ้าเจ้าเอาเรื่องนี้ไปพูดดาบที่ไม่ดีก็คราวโยนเข้าเต่าหลอมเหล็ก"ฮั่นอู่ตี้ทำหน้างงๆแต่ก็เดินออกมา
———————คืนทานอาหารคำของผู้ที่ชนะสงคราม
"ท่านพี่ลองชิมอันนี้สิรสชาติไม่เลวเลย" ..."อืมรสชาติอร่อยมากเลยค่ะ ฝ่าบาท"เสียงพูดคุยของเย่หลินและองค์จักรพรรดิ.. "อะแฮ่มฝ่าบาทและองค์หญิงสำรวมกริยาด้วยค่ะ"เสียงขัดของพระพันปีหยางรูอี้.......
....... หยางรูอี้ไม่ชอบหน้าเย่หลินมาตั้งแต่ยังเป็นสนม
เอกเย่หลินขอโทษหยางรูอี้แบบไม่พอใจด้วยสีหน้าที่เรียบเฉย หมิงเย่ แม่ทัพผู้ เก่งกาจเดินเข้ามาทำ การคารวะจักรพรรดิและพระพันปีหลวง........
หมิงเย่หันไปมองเย่หลินด้วยสายตาที่หม่นหมอง
เป็นสายตาที่เต็มไปด้วยความเย็นชา หมิงเย่
คารวะเย่หลินเเละเดินกลับไปนั่งที่เพื่อพูดคุยกับ
จักรพรรดิระหว่างพูดคุยพระพันปีหยางรูอี้ก็ค่อยดู
ถูกเย่หลินไม่หยุด........เย่หลินได้แต่นั่งฟังคำดูถูก
ที่สวยหรูของหยางรูอี้หมิงเย่ที่มองอยู่ก็ได้ เอ่ยว่า
......"ไม่เจอกันนานดูเหมือนความ สัมพันธ์ระหว่าง พระพันปีละองค์หญิงจะดีขึ้นไม่น้อย"พระพันปีได้ กล่าวว่า"ท่านแม่ทัพช่างสังเกตุจริง ข้าเองก็อยากจะสนิทกับเย่หลินให้มาก ให้อยู่เหมือนกับตอนที่แม่ของนางยังอยู่"เย่หลินได้ยินสิ่งที่หยางรูอี้กับหมิงเย่พูด
นางก็รู้สึกอยากจะอ้วกเต็มทีหมองเย่ลุกขึ้นจากโต๊ะทุกคนแปลกใจหมิงเย่พูดขึ้น"ดูเหมือนองค์หญิงจะอาการไม่ดีให้ข้าได้คุ้มครององค์หญิงกลับตำหนักด้วยเถอะฝ่าบาท"จักรพรรดิมองหน้าเย่หลินก็เห็น
ว่ามีอะไรแปลกไป จึงให้หมิงเย่คุมกันเย่หลินกลับตำหนักเดินไปได้ครึ่งทางเย่หลินก็บอกให้หยุด
....."ท่านกลับไปที่งานเลี้ยงเถอะข้ากลับเองได้"
หมิงเย่ พูดขึ้น"จะให้ว่าที่ภรรยาเดินกลับเองได้ยังไง?
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
Comments