เช้าวันใหม่ท้องฟ้าเริ่มมืดมนด้วยคร้าวคล้ายว่าพายุฝนกำลังจะมาเยือน แอนเดินย่างกรายเข้ามานั่งที่ขอบระเบียง
เธอมองผ่านช่องประตูของหน้าต่าง สายตาของเธอมองออกไปข้างนอก โดยไร้จุดมุ่งหมาย
และแล้วเธอก็ได้ยินเสียงไขกุญแจห้อง พร้อมกับเสียงเปิดประตู เธอจึงเหลือบไปมอง เธอรู้สึกสะดุ้งเล็กน้อย เพราะภาพที่อยู่ตรงหน้านั้นคือ สามีของเธอเอง ...เขากลับมาแล้วหลังจากออกไปทำงานเป็นต่างพื้นที่เวลาเป็นเดือนๆ
"ที่รักผมกลับมาแล้วครับ"
สามีของเธอเอ่ยทักทายพร้อมกับเดินเข้ามาสวมกอด ชายหนุ่มก้มจุมพิตภรรยาสาวเบาๆ ที่หน้าผาก
แอนเธอพยายาม ทำสีหน้าให้เป็นปกติให้มากที่สุด เหมือนไม่เคยรับรู้เรื่องราวร้ายๆ หรือเหตุการณ์เคลื่อนไหวใดๆ ของสามีที่กระทำลับหลังต่อตน
"พี่ทักกลับมาแล้วหรือคะงานที่ดูแลเป็นอย่างไรบ้างใกล้เสร็จหรือยัง"
"ยังเลยครับคงอีกนาน 3 เดือนข้างหน้า และไม่แน่ใจว่าจะมีแนวโน้มได้โปรเจคใหม่มาอีกหรือเปล่า เจ้านายผมได้ไปประเมินงานที่ใหม่มาแล้วด้วย"
ทักตอบเมียสาวโดยที่ไม่ทันได้สังเกตเห็นสีหน้าแววตาลึกๆ ของฝ่ายตรงข้ามที่มองมา แววตาคู่นั้นมันแฝงไปด้วยความเคลือบแคลงแค้นใจ...
" อืม...งานเยอะจังเลยเนอะ พี่ทักคงเหนื่อยจะแย่น่าดู งั้นเดี๋ยวแอนขอตัวไปเข้าครัวก่อนค่ะ พี่ทักอยากทานอะไรก็บอกแอนได้นะคะ จะจัดเตรียมไว้ให้ พี่ไปอาบน้ำอาบท่าพักผ่อนตามสบายนะ"
เธอพูดนิ่งๆ พร้อมกับเดินหันหลังเข้าห้องครัวด้วยสีหน้าแววตาสุดเอือมระอาจากคำโกหกใจคตไม่ซื่อของเขา
2 วันผ่านไปอย่างรวดเร็ว
"แอนพรุ่งนี้พี่ต้องไปทำงานแล้วนะ มีอะไรก็โทรหาพี่นะ"
"ค่ะพี่ทัก"
แอนตอบเพียงสั้นๆ จนทำให้ผู้เป็นสามีรู้สึกแปลก เริ่มสงสัย กับพฤติกรรมพูดคุยน้อยลงของภรรยา เพราะทุกครั้ง ที่เขากลับมาหญิงสาวมักจะเล่าเรื่องต่างๆ ถามนู่นถามนี่อยู่ตลอดเวลา
เธอเป็นหญิงสาวที่สวย สดใส และร่าเริงยิ้มเก่งเอาอกเอาใจก็เก่ง แต่ทำไมกลับรอบนี้ เธอดูเปลี่ยนไป ...จากเมื่อก่อนด้วยความสงสัย สามีจึงเอ่ยปาก ถามภรรยาสาว
"แอน แอนมีอะไรในใจหรือเปล่า ทำไมพักหลังมานี้แอนดูเงียบๆ พูดจาน้อยลง และมีสีหน้าเหมือนคนกำลังเก็บบางสิ่งหรือเรื่องอะไรในใจ ...แอนมีอะไรไม่สบายใจหรือเปล่า"
ทักเอ่ยถามภรรยาสาวพร้อมกับหมุนกายเข้ามาสวมกอด ลูบไล้เส้นผมเงาสลวย ของภรรยาสาว เหมือนอย่างที่เคยทำมาตลอด หญิงสาวตอบเพียงสั้นๆ ว่า
"เปล่าค่ะไม่มีอะไร"
คืนนี้เขานอนซบ กอด ภรรยา พร้อมกับ สูดดมกลิ่นหอม จากเรือนร่าง ของหญิงสาว
ทุกอย่างเป็นเหมือนปกติ แอนขยับตัวออกจากอ้อมกอดของสามี ซึ่งขณะนี้เขาได้เผลอหลับไปแล้ว..หญิงสาวจ้องมองไปที่ใบหน้า อัน หล่อเหลาของสามี เธอจ้องมองอย่างนั้นอยู่สักพัก
" ฮึ่ ... นี่หรือผู้ชายที่เคยให้คำมั่นสัญญา ว่าจะรักและซื่อสัตย์กับเธอ..."
มีคำถาม ค้างคามากมาย ผุดลอยขึ้นมาในสมองของเธอ เธอไม่อยากจะเชื่อว่าสามีสุดที่รักของเธอ จะทำกับเธอได้เจ็บปวดอย่างแสนสาหัสแบบนี้ เธอคิดไปต่างๆ นานาพร้อมกับคิดแผนการอย่างใดอย่างหนึ่งจนเผลอหลับไป
เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นอีกครั้ง เป็นเวลา 6:00 น ของเช้าวันใหม่ ดวงอาทิตย์กำลังสาดแสง ส่องเข้ามากระทบที่หน้าต่าง
แอนปรือตามอง แสงแดดอ่อนๆ ที่สาดส่องเข้ามาภายในห้อง พร้อมกับเหลือบไปมองสามีที่กำลังนอนอยู่ข้างๆ
"พี่ทักๆ ตื่นได้แล้วค่ะ สายมากแล้ว ลุกไปอาบน้ำอาบท่า เตรียมตัวไปทำงานได้แล้วค่ะ เดี๋ยวแอนไปเตรียมกาแฟไว้ให้
"จ้ะที่รัก"
ทักทำเสียงอ่อยก่อนจะคว้าร่างอันบอบางเอวคอดของภรรยาสาวเข้ามาสวมกอดอีกครั้งภายใต้ชุดนอนเนื้อบางๆ นิ่ม
มือของชายหนุ่ม สัมผัสไปที่ สะโพกตึงผาย เขาพยายามเล้าโลม สัมผัสที่ซอกคอ และเลื่อนต่ำลงมาหยุดที่ สองปทุม อันอวบอิ่มของภรรยาสาว...
แต่แล้วภรรยาสาวก็เบี่ยงตัวลุกออกจาก พันธนาการของสามี พร้อมกับเอ่ยเสียงแข็งว่า
"หยุดค่ะ พอได้แล้วเดี๋ยวสาย แอนจะไปเตรียมเสื้อผ้ากับกาแฟไว้ให้ "
สามีถอนหายใจลึกๆ แล้วมองตามภรรยาอย่างเสียดายอารมณ์ ประมาณนั้น ...
" แอน วันนี้พี่ขอเป็นเสื้อเชิ้ตแขนยาวสีฟ้านะ"
แอนตอบเพียงสั้นๆ
"ค่ะ"
และแล้วก็ถึงเวลาที่ทั้งสองต้องร่ำลากันอีก เช่นเคย
" ดูแลตัวเองด้วยนะแอน ช่วงนี้แอนดูซีดผอม ลงไปเยอะเลย เดี๋ยวเสร็จงานแล้ว พี่จะรีบมาหานะ"
แอนทำได้เพียง พยักหน้าตอบรับ
"ค่ะ"
เมื่อสามีขับรถออกไป จนลับตาแอนเริ่มทำตามแผนที่วางไว้ทันที หญิงสาวรีบยกโทรศัพท์โทรหาเพื่อนรักทันทีทันใด
"ฮัลโหล...สายชล พี่ทักกำลังขับรถออกไปแล้วนะทำตามแผนได้เลย"
"โอเค...เพื่อน เรารออยู่ที่หน้าปากซอยนี่เอง เดี๋ยวถ้ารถพี่ทัก ขับผ่านไป เราจะคอยขับตามห่างๆ ละกัน เชื่อใจเรานะแอน เราจะจับให้ได้คาหนังคาเขาเลยไม่ต้องกังวลนะ แล้วถ้าได้เรื่องอย่างไร เราจะรายงานไปหาแอนเป็นระยะๆ โอเคป่าวเพื่อน"
สายชลตอบเพื่อนพร้อมกับเริ่มทำตามแผนการที่วางไว้
"ก็ระวังตัวด้วยนะชล อย่าให้เขารู้ว่า มีคนตาม มันจะเสียแผน จนกว่าจะเจอกับตาว่าเขาไปที่ไหน...ขอบใจนะเพื่อน"
รถเก๋งคันสีขาว ได้แล่นออกไป พิทักษ์ขับไปตามทางเรื่อยๆ โดยยังไม่ทันได้สังเกตุเห็นรถอีกคัน ที่กำลังขับติดตามตนอยู่ เป็นระยะ
สายชลนั่นเอง เธอที่กำลังสะกดรอยตามรถคันดังกล่าว สายตาจับจ้องไปที่รถของทักอย่างไม่ให้คลาดสายตา ก่อนที่ทัก จะเลี้ยวซ้ายเข้าไปในซอย ซอยหนึ่ง
" นี่มันไม่ใช่ทางที่เขาไปทำงานนี่นา...พี่ทักมีอะไรปิดบังไว้กันแน่นะ "
สายชลบ่นพึมพำอยู่คนเดียว ด้วยความสงสัย ...
และแล้ว รถของทักก็หยุดอยู่ที่หน้าบ้านหลังหนึ่ง ตั้งตระหง่านโดดๆ ห่างจากบ้านหลังข้างๆ 3-4 ร้อยเมตรเห็นจะได้
สายชลจอดรถดูอยู่ห่างๆ โดยที่ทักไม่รู้ตัว
เธอจับตามองอยู่สักพัก ประตูรั้วเหล็กบ้านหลังดังกล่าวก็ถูกเปิดออก ทักรีบเข้าไปข้างในทันที
สายชลพยายามขับรถเข้ามาดูให้ใกล้ที่สุด เธอสอดส่ายสายตาเข้าไปในอณาเขตบ้านหลังนั้น เห็นแค่เพียงรถของทักที่จอดอยู่ข้างใน
"เข้าไปข้างในบ้านไวจัง... แล้วนี่มันบ้านของใครนะหลังนี้..."
ชั่วครู่เธอละทิ้งความสงสัยนั้นมันที แล้วคว้าโทรศัพท์ขึ้นมาโทร
"ฮัลโหล..แอนเธอรีบตามเรามาเดี๋ยวนี้เลยนะ ด่วนเลยเพื่อน เจอจุดหมายแล้ว เดี๋ยวเราส่งที่อยู่ จี พี เอส ไปให้นะ พี่ทักอยู่ที่นี่ เขาเพิ่งเข้าไปข้างในเมื่อตะกี้นี้เอง เดี๋ยวมาถึงค่อยคุยกัน"
สายชลรายงานเพื่อน พร้อมกับส่ง โลเกชั่น บริเวณพื้นที่ดังกล่าวให้แอนตามมา...
เมื่อแอนขับรถมาถึงจุดหมาย เธอก้าวลงมาจากรถโดยที่มีสายชลวิ่งเข้ามาหา
แอนมองหน้าเพื่อนพร้อมกับเอ่ยถามว่า
"สายชลเธอเห็นใช่ไหม"
แอนถาม
"ไม่หรอกเพื่อนเราไม่เห็นอะไรเลยเห็นแค่รถพี่ทักษ์ขับเข้าไปข้างในสงสัยจะมีคนเปิดประตูให้ เราเลยขับเข้ามาดูใกล้ๆ แต่ก็ ไม่เห็นอะไรเลย"
การใช้ชีวิตคู่ เมื่อฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งทำให้อีกฝ่าย รู้สึกหวาดระแวง ชีวิตคู่นั้น ย่อมไม่มีความสุข จนกว่าจะค้นพบความจริง แต่ความจริงที่ค้นพบนั้น มันจะเป็นอย่างที่คิดระแวงหรือไม่ ก็เท่านั้น...
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 24
Comments