ตอนนี้เป็นเวลา ตี 2 กว่าๆ
...พ่อของจันทร์ขับรถพาจันทร์ไปถึงโรงพยาบาล และเข้าห้องฉุกเฉินทันทีพ่อและแม่ของจันทร์ทั้งเศร้า ทั้งรู้สึกผิด และคิดกันไปต่างๆนานาว่าทำไมจันทร์ถึงเป็นได้ขนาดนี้ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้จันทร์เป็นเด็กร่าเริงและสดใส รักกีฬา...
จนมาเจอเด็กคนนั้นจันทร์ก็ร่าเริงมากขึ้นไปอีก พ่อกับแม่ก็รู้แต่ไม่ได้ว่าอะไร เพราะเห็นลูกมีความสุขพ่อกับแม่ก็สบายใจแต่พอผ่าน 1 อาทิตย์นั้นไปจันทร์ก็ไม่พูดถึงเด็กคนนั้นอีก ไม่กินข้าวกินปลา นั่งเม่อลอยทั้งวัน การเรียนก็แย่ลง กีฬาก็ไม่เล่น ไม่หัวเราะ ไม่ขำ บางวันก็เอาแต่ร้องไห้ และในคืนนี้จันทร์คงต้องแอดมิทที่โรงพยาบาลแม่จึงเฝ้าจันทร์อยู่ที่โรงพยาบาล ส่วนพ่อก็กลับบ้านเตรียมอาบน้ำไปแจ้งลาให้ลูกและคงต้องไปถามหาเด็กผู้ชายคนนั้นเเละคุยให้รู้เรื่อง
...****************...
7:30น.
พ่อของจันทร์เดินทางไปถึงโรงเรียนแห่งหนึ่งที่จันทร์ศึกษาอยู่ พ่อของจันทร์เดินเท้าไปยังห้องปกครองเพื่อยืนใบลาป่วยของจันทร์ให้กับครูฝ่ายปกครองแต่ในใบไม่ได้เขียนว่าจันทร์ป่วยด้วยอะไรครูฝ่ายปกครองอ่านแล้วจึงต้องถามว่าจันทร์ป่วยเป็นอะไรพ่อของจันทร์เลี่ยงไม่ได้ที่จะตอบจึงตอบว่าจันทร์นั้นพยายามฆ่าตัวตายและต้องแอดมิทที่โรงพยาบาลอีกหลายวัน หมอบอกว่าต้องเข้ารักษาการบำบัดซึมเศร้าจึงค่อยกลับมาเรียนใหม่ได้ ในขณะนั้นตอนที่พ่อของจันทร์กำลังเล่าเรื่องต่างๆที่เกิดขึ้นให้ครูฝ่ายปกครองฟัง กลุ่มของเด็กชายหลายๆคนและหนึ่งในนั้นคือบันนี่ บันนี่เดินผ่านห้องปกครองและมองเข้าไปเห็นพ่อของจันทร์อยู่ในห้องจึงหยุดยืนฟังเพราะวันนี้เค้าก็ไม่เห็นจันทร์เลยทั้งที่ปกติจะบังเอิญเดินเจอกันบ่อยมากและบันนี่ก็ได้ยินทุกอย่าง เค้ารู้สึกสับสนเหมือนสมองจะระเบิดเค้าคิดว่าเวลาแค่นี้มันรักใครสักคนได้ขนาดนี้เลยเหรอ เค้ารู้สึกผิดและคิดอะไรไม่ออกได้แต่หยุดยืนนิ่งอยู่อย่างนั้น พ่อของจันทร์เดินออกมาจากห้องปกครองมองหน้าบันนี่สักพักแล้วก็เดินออกไป "ไอเชี่ยบันนี่!! มึงเป็นเชี่ยไรอยู่ดีๆก็หยุดเดินเรียกก็ไม่ได้ยิน"
เพื่อนของบันนี่ได้แต่ท้วงถาม "ป่าว ไม่มีไร" บันนี่เดินต่อไปและไปนั่งเล่นอยู่ที่ห้องเรียนของจันทร์เพราะมีรุ่นพี่ที่สนิทอยู่ที่นั่น บันนี่นั่งเล่นกับ พิมพ์และฟ้าเพื่อนสนิทของจันทร์และพูดออกมาว่า "แค่ลืมๆไปมันยากตรงไหน" สบถด้วยความรู้สึกทุกอย่าง ด้วยความที่บันนี่ยังไม่เคยมีแฟนและไม่เข้าใจว่าความรักมันเป็นอย่างไร เพื่อนของจันทร์ได้ยินแล้วก็รู้สึกเจ็บแทนไม่คิดว่าน้องจะพูดขนาดนี้และทั้งสองก็ได้รู้อยู่แล้วว่าตอนนี้จันทร์แอดมิทอยู่ที่โรงพยาบาล ตอนแรกพิมพ์กับฟ้าคิดว่าคงต้องบอกจันทร์เรื่องนี้เเต่เห็นเป็นแบบนี้แล้วก็คิดว่าไม่น่าบอกแล้ว ทุกคนก็คุยกันไปเรื่อยๆ จนถึงเวลาเรียนแต่ละคนก็แยกย้ายกันไปเรียนประจำห้องตัวเอง
...ΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ...
ตัดครับ.
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 4
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments