หลังจากที่ยัยมิรินเดินออกไปฉันก็ได้ทำแค่ปรี๊ดแตกออกมาเพราะคำพูดพวกนั้นมันไม่มีใครเคยพูดกับฉันมาก่อนแม้แต่หม่ามี๊ก็ยังไม่เคยพูดกับฉันแบบนี้เรื่องอะไรฉันจะยอมไม่มีทางไว้มีโอกาสฉันเอาคืนแน่
"ติ๊งต๊อง"
เสียงออดโรงเรียนดังขึ้นแล้วได้เวลาพักทานอาหารกลางวันแล้วสินะ วันนี้ยัยเค้กกับยัยส้มโอไม่มาโรงเรียนเพราะมีธุระทิ้งฉันไห้อยู่คนเดียว มีนก็จะเหงาหน่อยๆเพราะเพื่อนไม่อยู่
"ไล้ค์ปิ้งๆๆตรู๊ดๆ"
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมาทว่าพอก้มจอลงโทรศัพท์แล้วเนี่ย ได้อค่แปลกใจ เอ๊ะ เบอร์ใครแปลกๆ
ลองรับสายดูคงไม่เสียหายอะไร " ฮัลโหล" เสียงทุ้มต่ำของชายหนุ่ม แต่เสียงดูเหนื่อย นี่ฆาตกรโรคจิตป่ะเนี่ย "เอ่อ...ว่าไงคะ" จำฉันไม่ได้รึไงเจ้าของเสียงพูดมา เอ๋ ...เสียงนี่คุ้นๆเหมือนเคยได้ยินที่ไหน มาก่อน "เห้ย นี่นายปลาหมึก ใช่นายมั้ย " ใช้สิยัยไง่ "ให้เบอร์คนอื่นเยอะจนจำไม่ได้ละสิท่า" ดูๆปากมันร้ายจริงๆ "ว่าแต่มีอะไรถึงโทรมา" คือฉันอยู่ที่แถวxxxxมาหาฉันด้วยตอนนี้แหละมีเรื่องให้ช่วย" ละฉันจะไปยังไง ก่อนจะตัดสายฉันได้ยินเหมือนมีคนวิ่งมา4-5คนจู่ๆเกิดลางสังหรณ์ว่าเกิดเหตุการณ์ไม่ดีแน่ๆเลย เลยรีบบึ่งรถแรมโบสุดที่รักไปเลยจ้า
ถึงที่แล้ว......
"ตุ๊บตั๊บ .... เอ๊ย.... ย๊ากกก.... พลั๊"ว เห้ยนี่มันอะไรกันตอนนี้มีการชกต่อยกัน ส่วนคนที่ร้องโอดโอยคือใครจะเป็นใครไม่ได้นอกจากนายปลาหมึกปากแซ่บนั่น " ยัยโง่ๆ ช่วยด้วย" ฉันหันไปมองที่ต้นเสียง เลยตะโกนไปว่าให้ช่วยยังไงเล่า
"โทรหาตำรวจเร็วเข้าๆ" ตอนนี้ทั้งตกใจ คิดหนัก ลุกลี้ลุกลนไปหมด "โอเคๆ จะโทรเดี๋ยวนี้แหละ" ฉันทำท่าจะโทรตำรวจ
คนพวกนั้นตกใจวิ่งหนีกระเจิดกระเจิง หมด เมื่อเห็นสภาพเน่าๆของนายปลาหมึกเลือดกบปากแบบนี้ก็หล่อดีนะเนี่ย เลือดไม่ทำให้เขาดูแน่เลยกลับดูเซ็กซี่ เย๊ยยัยขิมคิดไรบ้าๆของแกเนี่ย หน้ารู้สึกวูบวาบไปหมดw(°ｏ°)w
มานี่ช่วยหน่อย ลุกไม่ไหว นายนี่มันจริงๆเลยนะนี่นั่งก่อน ไปทำอะไรมาเขาถึงได้มาตามขนาดนี้ เรื่องของฉันน่า อย่ายุ่งซักเรื่องจะได้มั้ยหึ๊ ไอ้ๆ!!!!!!!
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments