...เช้าวันต่อมา...
"อื้ออออ อะโอ๊ยยเจ็บเว้ย"
ตื่นมาเขาก็ลุกขึ้นมาบิดขี้เกียจทันที สงสัยจะลืมว่าตัวเองเจ็บอยู่แน่เลย
"ไปอาบน้ำดีกว่า อะฮื้บบ"
ทำไมเขาต้องทำเหมือนคนอ้วนด้วยนะ ลุกไม่ขึ้นไรงี้ขำตัวเองว่ะ พอๆเลิกพูดกับตัวเองได้ล่ะ
"ห้องน้ำจ๋าา รอเค้าด้วยน้าาา"
เอ่ออเอาเข้าไปคุยกับตัวเองแม่งพอแม่งเสือกติ๊งต๊องอีก ถ้าถามว่าผมจะเลิกบอกเลยว่า'ไม่'หึๆความสุขของอ่ะจะทำไมหรอ
"อ่าา กูจะได้อาบน้ำไหมว่ะ"
เอาดีนะถ้ากูเข้าไปอาบน้ำตั้งแต่แรกกูคงจะอาบเสร็จนานล่ะ เห้อออเหนื่อยใจว่ะ//คิดพร้อมกับกุมขมับ
...ก๊อก ก๊อก ก๊อก...
"คุณนายน้อยคะ ได้เวลาทานอาหารแล้วค่ะ"
ป้าแม่บ้านมาเรียกแล้วคงต้องรีบแล้วสินะ
"เดี๋ยวผมไปครับ"
ผมตอบเสร็จก็รีบเข้าห้องน้ำเพื่อไปจัดการธุระส่วนตัวให้เสร็จก่อนที่จะลงไปข้างล่าง เพราะเขามีแพลนว่าจะกลับบ้านไปหาพ่อสักหน่อย
.......
.......
^^^.^^^
...20น.ผ่านไป...
...ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก...
"มาแล้ว มาแล้ว ผมมาแล้วคร้าบบบ^^"
กึก ผมหยุดทันทีเมื่อเห็นคนที่ผมไม่อยากเห็นนั่งกระหนุงกระหนิงกับชะนีคนที่200ของเขา อุ๊บส์🙄🤭
"หึ "
ผมแกล้งหัวเราะให้ลำคอก่อนที่จะเดินมานั่งลงตรงข้ามกับทะเล พวกคุณไม่ต้องคิดว่าหรอกครับโต๊ะกินข้าวมันยาวพอควรเลยล่ะครับ โต๊ะยาวประมาณ20เมตรเลยล่ะครับ เขานั่งอยู่ตรงหัวโต๊ะฝั่งนู้น ผมก็นั่งอยู่ฝั่งนี้
"ป้าคร้าบบ วันนี้ผมอาจจะไม่กลับน่ะครับ ไม่ต้องทำอาหารเพื่อผมน่ะ"
พอผมพูดเสร็จไอ้ทะเลมันก็เงยหน้าขึ้นมามองผมก็ที่จะจ้องผมตาเขม่น เรียกไอ้นี่แหละถนัดดี🤭
"จะไปไหน"
แค่จ้องไม่พอยังจะมาถามผมเสียงดุอีก (อินเนอร์มาเต็ม5555)
"เสือก"
พูดเสร็จผมก็ลุกแล้วเดินออกมาจากโต๊ะทานข้าวทันที พร้อมกับร่างของคนตัวใหญ่ที่เดินตามออกมาจากบ้านเหมือนเจ้ากรรมนายเวรยังทำหน้าตาเหมือนกับคนอมขี้ไว้นิ อ๊ะหยอกๆ เหมือนคนจะไปฆ่าใครนิ
"อ๊ะ"
อยู่ดีๆแขนผมก็โดนกระชากไปอย่างแรงจนผมแทบล้ม แต่ผมทรงตัวเอาไว้ทัน
"ปล่อยนะ ฉันเจ็บ"
อดทนเอาไว้ฟ้าคราม อย่าเผลอเอาลูกระสุนไปเป่าหัวไอ้ทะเลนะ เดี๋ยวมันจะตายง่ายเอาเปล่าๆหึ
"ปล่อยกูเดี๋ยวนี้"
เขาเริ่มจะทนไม่ไหวแล้วเพราะว่าเขาไม่พอใจที่ทะเลทำตัวเป็นเจ้าเข้าเจ้าของตัวเขาแบบนี้
"กูจะกลับบ้านแล้วมึงจะทำไม ไม่ทราบ"
"เอ้า เงียบ อึ่งแดกล่ะซิ กูไปล่ะ"
...พระเอกแม่งไปล่ะ5555...
...พระเอกอึ่งแดกเลยฮ่ะ อุ๊บส์ ขำหน้ามันว่ะแม่ง...
...เหว๋อดี🤭 ...
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 7
Comments