หวู่ฉางคง

พิธีถูกจัดขึ้นบนลายกว้างขวางของโรงเรียนตงไห่ นักเรียนจากภาคการศึกษาขั้นกลางเเละภาคการศึกษาขั้นสูง จะมารวมตัวกันหนึ่งหนเพียงแค่ช่วงเวลานี้เท่านั้น

มาร์คและถังหวู่หลินถูกจัดอยู่ในขบวนของนักเรียนใหม่ ความสูงของทั้งนับว่าสูงกว่านักเรียนใหม่คนอื่นๆจึงถูกจัดให้อยู่ข้างหลังสุดจึงมองเห็นนักเรียนของทั้งโรงเรียนได้พอดี

"สวัสดี นักเรียนทุกคน วันนี้เป็นเปิดภาคการศึกษาที่จัดขึ้นปีละหนึ่งหน อันดับต่อไป ขอเรียนเชิญคณบดียวี่ขึ้นให้โอวาท"

คณบดีได้กล่าวโอวาทแต่มาร์คนั้นแทยไม่ได้ฟังเลยเพราะง่วง+ขี้เกียดฟัง

หลังจากที่คณบดีกล่าวโอวาทเสร็จก็ถึงช่วงเเบ่งห้อง

"จากนี้เราจะเเบ่งห้องกันเป็นที่รู้ดีกันว่าจำนวนตัวเลขยิ่งน้อยเท่าไหร่ก็แสดงถึงความสามารถของนักเรียนในห้องนั้นด้วย แต่ก็ไม่แน่นอนเสมอ พวกเราหวังว่านักเรียนที่อยู่ห้องก็ท้ายจะพยายามก้าวหน้าขึ้นเช่นกัน ปีนี้มีนักเรียนทั้งหมดหนึ่งร้อยเก้าราย(มาร์คตัวเดิม)

แบ่งออกเป็นห้าห้อง รายชื่อที่ข้าจะกล่าวต่อไปนี้จะอยู่ห้องที่หนึ่ง..."

"มาร์ค ถังหวู่หลิน โจวฉ่างซี เซื่ยเซี่ย

หยุ่นเสี่ยว..."และเเล้วในยามที่แบ่งห้องถึงห้องที่ห้ารายชื่อของทั้งห้าคนก็ถูกขานออกมา

นักเรียนในห้องห้านั้นมีมีเพียงยี่สิบเอ็ดราย(ในนิยายมียี่สิบราย) เป็นห้องที่มีคนน้อยที่สุดจากทั้งหมดห้าห้อง นักเรียนที่ถูกแบ่งให้มาอยู่ห้องห้าส่วนใหญ่ล้วนมีท่าทางเอื่อยเฉื่อย ไม่มีเเก่ใจจะทำอะไร

"อาจารย์ประจำชั้นแต่ละห้องโปรดพานักเรียนของพวกท่านกลับห้องเรียน และทำความคุ้นเคยกับโรงเรียนด้วย"

อาจารย์ห้าท่านเดินออกมา หนึ่งในนั้นเดินตรงมากานังเรียนห้องห้า

อาจารย์ท่านนี้ดูไปแล้วเหมือนจะมีอายุประมาณยี่สิบเจ็ดหรือยี่สิบเเปดปี ในยามที่นักเรียนห้องห้าได้เห็นเขาในครั้งเเรกนั้นล้วนมองด้วยความตงตะลึงอย่างอดไม่ได้

อาจารย์ท่านนี้ ช่างดูหล่อเหลาเสียจริง

แม้ว่าถังหวู่หลิน มาร์ค และเซี่ยเซี่ย

ก็มีหน้าตาที่โดดเด่นแต่ถึงอย่างไรพวกเขาก็ยังเป็นเด็ก ร่างกายยังไม่เติบโตเต็มวัย แต่อาจารย์ท่านนี้เป็นผู้ใหญ่แล้วเขามีความสูงมากกว่าหนึ่งร้อยเก้าสิบเซนติเมตร ส่วนไหล่กว้าง แขนมีกล้าม เอวเล็กบาง และมีขายาวทั้งสองข้างสวมกางเกงสีขาวไว้ ดูไปแล้วเหมือนจะซูบผอมเล็กน้อย แต่ดวงตาคู่นั้นกับฉายประกายอย่างมีชีวิตชีวาสะนจะมูกสูงโด่ง

ริมผีปากบางพอดีกับรูปหน้า คนผู้นี้ชั่งดูสง่างามอย่างไม่มีใครเหมือนเสียจริงผมยาวสลวยถูกปล่อยไว้ด้านหลัง สายลมผัดผ่าน

ทำให้เห็นผมสีฟ้าน้ำทะเลของเขายาวถึงระดับเอวเลยทีเดียว

นัยน์ตาสีเขียวเข็มดูเข้ากับผมสีฟ้ายิ่งนัก เขามีรังสีประหลาดแผ่ซ่านอยู่รอบกาย หน้าตาไร้อารมณ์สายตาเย็นชา

นักเรียนหญิงห้องห้ารายหนึ่งอุทานด้วยเสียงเเผ่วเบา"อาจารย์ท่านช่างหล่อเหลาเหลือเกิน!"

ประโยคนี้ของนางได้เป็นกระบอกเสียงเเทนคำพูดในใจของนักเรียนทุกคนที่อยู่ ณ ตรงนั้นเเล้ว

เซี่ยเซี่ยเบ้ปากหนึ่งที แล้วจึงเเสดงสีหน้าบ่งบอกว่าตนไม่เห็นด้วย

"ตามข้ามา" คำพูดง่ายๆ เพียงสามคำที่ออกมาจากปากของอาจารยหนุ่มท่านนี้ ทำให้นักเรียนทั้งหมดรู้สึกเย็นยะเยือก นั่นเป็นความเย็นจากก้นบึ้งของหัวใจ

เพียงแค่บรรยากาศรอบตัวก็ทำให้ผู้คนรู้สึกถึงกลิ่นอายความเย็นยะเยือกของเขา นี้ไม่ใช้สิ่งที่บุคคลทั่วไปจะทำได้

ห้องเรียนของห้องห้าอยู่ชั้นหนึ่งและอยู่ในสุด จึงต้องเดินไกลสุดเช่นกัน

ในห้องมีเก้าอี้โต๊ะทั้งหมดสามสิบชุด และมีเเท่นบรรยายอยู่หน้าห้อง

"นั่งได้" อาจารย์หนุ่มกล่าวอย่างเย็นชา ทุกครั้งที่เขาปริปากเอ่ยสิ่งใดออกมา ล้วนแต่นำพาความรู้สึกนั้นมาเเก่ทุกคน นั่นคือความเย็นยะเยือก

ถัวหวู่หลินเลือกที่จะนั่งอยู่แถวริสุด เขาค่อนข้างจะตัวสูง จึงเลือกนั่งลิมสุดเพื่อที่จะได้นั่งติดด้านหน้าไอดอีกนิด

ไม่รู้ว่าเซี่ยเซี่ยคิดสิ่งใดอยู่จึงเลือกที่จะนั่งข้างๆเขาหยุนเสี่ยวนั่งอยู่ข้างหน้าเขาส่วนโจวฉางซีก็จับพลัดจังผลนั่งอยู่ข้างหลัง ทั้งสี่คนที่อยู่ห้องเดียวกันจึงได้มานั่งกระจุกตัวกันเสียอย่างงั้นส่วนมาร์คนั้นนั่งอยู่หลังสุดจากพวกเขา

อาจารย์หนุ่มเดินไปหลังเเท่นบรรยาย เขาเพียงปรายตามองนักเรียนเหลุ่นนี้แวบหนึ่ง ก็เหมือนว่าโลกทั้งใบได้สงบนิ่งลง

"ข้าชื่อ หวู่ฉางคง" อาจารย์หนุ่มกล่าวด้วยเสียงเรียบเฉย"อีกหกปีต่อจากนี้พวกเจ้าจะเป็นนักเรียนของข้า"

"สิ่งแรกที่ข้าจะเน้นย้ำกับพวกเจ้าก็คือ คำพูดของผู้อำนวยการหลงเหองซวี่เมื่อครู่นี้ ะวกเจ้าก็ถือซะว่าไม่เคยได้ยินก็แล้วกัน ถึงแม้พวกเจ้าจะไร้ประโยชน์ ข้าจะทำให้พวกเจ้ากลายเป็นผู้ที่เเข็งเเกร่งที่สุดในกลุ่มคนรุ้นเดียวกัน เว้นเสียเเต่ว่าพวกเจ้าจะลาออก มิเช่นนั้น นี่ก็คือเป้าหมายของพวกเจ้าตลอดระยะเวลาหกปีที่จะถึงนี้"

เขากล่าวสิงที่บ้าระห่ำนี้ด้วยน้ำเสียงเสียงเรียบเฉยซึ่งก็ดึงดูดความสนใจจากนักเรียนทั้ฃห้องได้ซะงั้น

มาร์คนั้นเห็นด้วยกับคำที่ว่าไม่ต้องไปสนใจคำำพูดของผู้อำนวนการหลงซวี่ เพราะมาร์คไม่ได้ฟังเลย><

"จากนี้จงเเนะนำตัวทีละคน ชื่อแซ่ ดวงจิตภูต ระดับขั้นพลังวิญญาณอยากเป็นผู้ใช้ภูตแบบไหน พูดให้หมดเริ่มได้"

เรียบง่ายเเละเถรตรง ไม่มีคำกล้าวเยอ่นเย้อใดๆ

ถัวหวู่หลินเเละมาร์คนั่งอยู่แถวริสุด และหวู่ฉางคงก็ชี้นิดมาฝั่งริที่พวกเขานั่งอยู่ ดังนั้น หยุนเสี่ยวที่นั่งอยู่ด้านหน้าจึงกลายเป็นกลายเป็นผู้ที่ต้องเเนะนำตัวเป็นคนเเรก

"สวัสดีทุกคน ข้าชื้อหยุนเสี่ยวดวงจิตภูตคือเข็มทิศดวงดาว พลังวิญญาณขั้นที่สิบสอง เป้าหมายของข้าคืออยากเป็นผู้ใช้ภูตนักรบสายสนับสนุนด้านสติปัญญา"

หลังจากเข้าก็คือถังหวู่หลินมถังกวู่หลินลุกขึ้นยืน สายตาของกู่ฉางคงมองทอดไปยังจัวเขาโดยตรง เขาเข้าใจโดยทันทีว่าทำไมหยุนเสี่ยวถึงเเนะนำตัวด้วยน้ำเสียงที่สั่นไหวเเววตาของกวู่ฉางคงช่างคมกริบราวกับจะทิ่มเเทงทะลุตัวของเขาก็มิปาน

"ถังหมู่หลิน ดวงจอตภูตหญ้าสีฟ้า ขั้นสิบเอ็ด เป้าหมายคือ..." เมื่อพูดถึงตรงนี้ถังหวู่หลินก็หยุดชะงักไปชั่วคร๔่ "ข้ายังไม่มีเป้าหมาย"

ไม่รู้ว่าใครกระซิบกระซาบกัน"ดวงจิตภูตไร้ประโยชน์ก็ต้องไม่มีเป้าหมายอยู่แล้วหละสิ"

"ซู่" ชอล์คแท่งหนึ่งถูกปาออกมาราวกับเป็นอาวุธนำวิถีแล้วจึงพุ่งเข้าไปในปากของนังเรียนคนนั้นอย่างเเม่นยำ

"อ๊ะ!"ชอล์คที่มาพร้อมกับคลื่อนพลังหมุนเป็นเกลียว ก็พลันทำให้ตัวชอล์คพุ่งเข้าไปในลำคอของเขาทั้งอย่างงั้น ทำให้นักเรียนรายนั้นต้องรีบขย้อนออกมา

หวู่ฉางคงกล่าวอย่างเย็นชา"บนโลกใบนี้ ไม่มีดวงจิตภูตที่ไร้ประโยชน์ จะมีแต่คนไร้ประโยชน์ ในขณะที่ว่าคนอื่นไร้ประโยชน์นั้น ดูตัวเองเสียก่อนว่าเป็นเช่นไร หากเจ้าไม่ไร้ประโยชน์ จะถูกจังให้มาอยู่ห้องห้าหรือ?"

ความเย็นชา เเละความเเข็งเกร่งของหวู่ฉางคงทำให้นักเรียนทั้งชั้นเงียบกริบไม่กล้าปรปากพูดในทันใด

"คนต่อไป"

ข้า ข้าชื่อโจวฉางซี ดวงจิตภูตคือเทพวานรผู้ทรงพลัง พลังวิญญาณขั้นที่สิบเอ็ด เป็นหมายคืออยากเป็นผู้ใช้ภูตนัักรบสายกำลัง"

.....

"เซี่ยเซี่ย ดวงจิตภูตคือกริชมังกรเเสงพลังวิญญาณ พลังวิญญาณขั้นที่สิบแปด ผู้ใช้ภูตนักรบสายโจมตีเร็ว"

แต่ยังมีอีกคนที่ยังไม่ได้เเนะนำตัวเลย

'ดูเหมือนว่าฉันจะโดนลืมไปแล้วแฮะ'

{ก็เหมือนจะอย่างนั้นนะ}

ข้าชื่อมาร์ค ดวงจิตภูตดาบดราก้อนฟริตพลังวิญญาณขั้นที่สิบเก้า ผู้ใช้ภูตนักรบสายโจมตีเร็ว

การเเนะนำตัวของมาร์คทำให้ทั้งชั้นตกตะลึงอีกครั้งแต่ความจริงแล้วมาร์คเเทบที่จะถึงขั้นที่ยี่สิบแล้วเพียงแค่ฝึกอีกนิดหน่อยก็ถึงขั้นที่ยี่สิบแล้ว

"ตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไป จะเริ่มการเรียนการสอนอย่างเป็นทางการ วิธีสอนของข้าจะเเตกต่างจากอาจารย์ท่านอื่น หากพวกเจ้ากลัวลำบาก กลังเหนื่อย กลัวเจ็บ ก็รีบย้ายโรงเรียนหรือหสวิธีย้ายห้อง คนที่ยังอยู่ต่อไปก็จงเตรียมใจไว้ซะ เลิกเรียน"

หวุ่ฉางคงสาวท้าวยาวของเข้าเก้าเดินจากไปด้วยท่าทีที่สง่า ในห้องเรียนก็เหมือนนกเเตกรังในทันใด โดยส่วนใหญ่แล้ว ล้วนแต่กำลังวิพากษ์วิจารณ์อาจารย์ที่ทั้งเย็นชาและหล่อเหลาท่านนี้

น.ตอนเย็น

'ตอนนี้ก็คงถึงเวลานั้นเล้วสินะ

{เจ้าจะไปดูถังหวู่หลินกับเซี่ยเซี่ยต่อสู้กันสินะ}

'อ่า'

มาร์คออกมาจากโรงเรียนคงไก่และเดินไปที่สวนสาธารณะแต่ในระหว่างทางมาร์คไปซื้อหาของกินก่อนถึงจะไปดูถังหวู่หลินกับเซี่ยเซี่ยสู้กัน

(นึกว่าจะมาไม่ทันซะล่ะ)

มาร์คมาดูพวกถังหวู่หลินสู้กันโดยที่มาร์คยืนดูอยู่บนต้นไม้.....หลังจากที่มาร์คดูถังหวู่หลินสู้กันเสร็จมาร์คจึงกลับหอพัก

ช้าววันต่อมา

วันนี้หู่ฉาวคงสวมกางเกงลายตารางที่มีสีเทา สีดำ สีขาว คู่กับเสื้อเชิ้ตสีขาว ดูไปแล้วช่างเป็นการแต่งตัวที่เรียบง่าย แต่กลับเสริมให้รูปร่างที่สูงโปร่งของเขาดูดีอย่างไร้ที่ติ

เขาเพี่ยงแค่ยืนอยู่ตรงนั้น กลิ่นอายเย็นเยียบที่แผ่กระจายออกจากตัวของเขาก็ทำให้นักเรียนในห้องห้าทุกคนเงียบกริบ

"นั้บตั้งแต่วันนี้ จะเริ่งการเรียนอย่างเป็นทางการ คาบเรียนส่วนใหญ่ตัวจะเป็นผู้สอนด้วยตัวเอง ทั้งหมดลุกขึ้น" หวู่ฉางคงกล่าวอย่างเคร่มขรึม

นักเรียนทั้งหมดลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว

"ตามข้ามา" หวู่ฉางคงเอามืทั้งสองข้างล้วงกระเป๋ากางเกงทั้งสองข้างและเดินออกไป เหล่านักเรียนจึงเดินตามไป ทุกคนล้วนเป็นนักเรียนใหม่ ไม่มีความคิที่จะเดินเรียงเเถวกัน จึงเดินเกราะกลุ่มกันจึงดูวุ่นวายไม่น้อย เพียงแค่อยู่ต่อหน้ารัศมีที่แข็งแกร่งของเทพบุตรผู้เย็นชาท่านนี้ จึงไม่มีใครกล้วส่งเสียงดังเท่านั้น

หวู่ฉางคงพาพวกเขามาถึงลานกว้าง "ยืนเรียงแถว เเถวละสองคน"

พอนักเรียนยืนเรียงแถวกันเสร็จแล้วหวู่ฉางคงกล่าวด้วนน้ำเสียงทุ้มลึก"วันนี้เริ่มคาบเรียนที่หนึ่งก็คือการเเสดงความเเข็งเเกร่ง เดี๋ยวจะให้สู้กัน ข้าจะเป็นผู้ตัดสิน ผู้แพ้ตกรอบข้าจะดูความเเข็งเเกร่งของพวกเจ้า"

นักเรียนหญิงคนหนึ่งกล่าวด้วยความรู้สึกกล้าๆ กลัวๆ พร้อมกล่าว "อาจารย์หวู่ ข้าเป็นผู้ใช้ภูตสายวัตถุ ต้องสู้ด้วยหรือป่าว"

หวู่ฉางคงกล่าวด้วยเสียงเย็นเยียบ "ในสนามรบ ถ้าเจ้าบอกศัตรูว่าเป็นผู้ใช้ภูตสายวัตถุ เขาจะไว้ชิวิตเจ้างั้นรึ กลุ่มเเรกเตรียมตัว เริ่มจากพวกเจ้า" เขาชี้นิ้วมาทางถังหวู่หลินและโจวฉางฉี

โจวฉางซีรู้สึกตื่นเต้นดีใจมาในทันที เข้านั้นถูกถังหวู่หลินชกจนกระเด็นออกหนอกหน้าต่างทำให้เขารู้สึกไม่พอใจมาก

"เยี่ยมเลย เรามาประลองกำลังกัน ข้าไม่เชื่อว่าเจ้าจะมีพละกำลังมากกว่าข้า"โจวฉางซีกล่าวด้วยกับถังหวู่หลินด้วยเเววตาที่เป็นปนะกาย

ถังหวู่หลินไม่ได้กล่าวอะไร หวู่ฉางคงให้นักเรียนที่เหลือถอยห่างออกไปเเละล้อมรอบเป็นวงกลม

"เริ่มได้ ไม่มีกติกา เพียงแค่ชนะอีกฝ่าย จะใช้วิธีใดก็ได้" หวู่ฉางคงกล่าวย่างเรียบเฉย เห็นได้ชัดว่าคำกล่าวนี้เขาจงใจกล่าวกับนักเรียนทุกคน

"......หยุด" หวู่ฉางคงกล่าวด้วยเสียงเย็นชาแล้วจึงชี้ไปทางโจวฉางซี"เจ้า ตกรอบ"

หลังจากนั้นถังหวู่หลินก็โดนอาจารย์หวู่ฉางคงตำหนิเกี่ยวกับที่เข้าไม่ยอมใช้ดวงจิตภูตในการต่อสู้

คู่ที่สอง หยุนเสี่ยวและเซี่ยเซี่ย

หยุนเสี่ยวทำหน้ารำบากใจพร้อมกล้าวกับเซี่ยเซี่ย "ออมมือให้ข้าด้วยนะ! ข้าเป็นผู้ใช้ภูตสายสนับสนุน สู้ไม่ไหวหรอก"

เซี่ยเซี่ยกล่าว"ร้องของตัวเจ้าของเองจะดีกว่า"

"เริ่มได้"

เมือคำสั่งของหวู่ฉางคงดังขึ้นเซี่ยเซี่ยก็เริ่ออกตัว วงเเหวนสีเหลืองแทบจะยังหวะเดียวกับที่เขาพุ่งตัวออก ความเร็วอย่างหาใครเทียบเยียงได้ยาก เเสงสี่ทองปรากฏขึ้นพร้อมกับกริชมังกรแสง เขาเคลื่อนที่ไปอยู่ตงหน้าหยุนเสี่ยวในชั่วพริบตาแต่ในมือหยุนเสี่ยวก็มีเเสงสว่างวาบขึ้น แล้วทั้งคู่ก็สลับตำแหน่งกัน แต่ปฏิกิริยาของเซี่ยเซี่ยนั้นฉับไวมาก ในขณะที่เข้าพบว่าขู้ต่อสู้ของเขานั้นหายตัวไป เขาก็แทงกริชไปด้านหลังของเขาแล้ว หยุนเสี่ยวได้ใช้ทักษะเพี่ยงครั้งเดียวเท่านั้น ก็ถูกกริชเเสงห้อล้อมไว้อีกครั้ง ในจังหวะที่เขากำลังจะโดนกริชมังกรเเสงทิ่มเเทง มือใหญ่ก็ปรากฏขึ้น ดึงเขาออกจากตำแหน่งนั้น

"หยุด"

เซี่ยเซี่ยหะนกลีบมา และชักกริชมังกรเเสงมาไว้บริเวณหน้าอก

"ใช้ได้ เจ้าเข้ารอบ"หวู่ฉางคงพยัหน้าให้เซี่ยเซี่ยแล้วจึงหันไปทางหยุนเสี่ยว"เจ้าเรือกใช้เวลาในการใช้ทักษะภูตได้ดีมากแต่ก็ยังคาดการณ์ ความสามารถของคู่ต่อสู้ผิดไป หลัง จากใช้ทักษะภูตแล้ว ควรรีบถอยตัว ออกห่าง เมื่อผู้ใช้ภูตสายสนับสนุนถูก ผู้ใช้ภูตสายโจมตีเร็วสกัดไว้แล้ว ก็ ต้องพยายามอย่างถึงที่สุดเพื่อที่จะ เพิ่มความสามารถในการเอาตัวรอด ของตนเองให้ได้"

"เข้าใจแล้ว ขอบคุณอาจารย์"

การต่อสู้ได้เริ่มมาเรื่อยๆแต่มารค์ก็ยังไม่ได้ต่อสู้ซักที

'หวังว่าไม่โดนลืมนะ'

ขณะที่มาร์คกำลังคิดในใจหู่ฉางคงก็ได้เรียกมาร์

"มาร์คเจ้ามาสู้กับข้า"

"หะ!"

ไม่เพียงแต่มาร์ที่ที่ตกใจแต่นักเรียนคน อื่นภายในห้องต่างก็แสดงสีหน้าแบบไม่คาด คิดออกมากันทั้งนั้น จารย์รังแกเด็กรึ?

“ห้องนี้มีเศษแค่หนึ่งข้าเลยต้อง ใช้วิธี นี้ ทำให้ข้ายอมรับได้ก็พอแล้วเจ้าจะผ่าน เองแต่ถ้าไม่ได้ก็ตกรอบไป”

“ครับ”

มาร์คกล่าวด้วยน้ำเสียงที่ดูไม่ค่อย อยากยอมรับซักเท่าไหร่... มันยุ่งยาก ที่จะต้องมาสู้กับอาจารย์เพราะ อาจารย์ไม่ใช่เด็กนักเรียน จึงผ่านแบบชนะ ไม่ได้

มาร์คเหลือบไปเห็นถังหวู่หลินเล็ก น้อย... ตอนนี้อีกฝ่ายกำลังแสดงสีหน้าและ ท่าทางประมาณว่าพยายามเข้าอยู่

ส่วนคนในห้องพักเดียวกันกับถังหวู่ หลินก็เหมือนจะจดจ่อกับการต่อสู้รอบนี้ ด้วย...

{เป็นโอกาสดีที่เจ้าจะได้โชว์นะ}

'แต่มันก็ยากไปมั้ง'

"พร้อมเมื่อไหร่ก็เข้ามา''

"ไม่พร้อมเลยได้ไหม"

มาร์คกล้าวออกมาแล้วก็เบียดดวงจิตภูตออกมาและพุ่งเข้าหาอาจารย์หวู่ฉางคง มาร์คใช้ดาบดราก่อนฟริตฟันไปทางหวู่ฉางคง แต่ทว่าอาจารย์หวู่ฉางนั้นโหลบการโจมตีของมาร์คนั้นได้หมดแต่มาร์คก็ไม่ได้ตกใจเลยแม้แต่น้อยเราะการที่อาจารย์หวู่ฉางคงนั้นหลบได้ก็ไม่ใช้เรื่องแปลกเลยแม้แต่น้อยเพราะเป็นจ้าวแห่งภูตนินะ

"ตอนที่เจ้าฟันดาบออกมานั้นมันดูหน่วงไม่สมกับการที่เจ้าเป็นผู้ใช้ภูตสายโจมตีเร็วเลยนะ"

"ถ้าเจ้าไม่ใช้ทุกสิ่งเจ้าจะตกรอบ"

เมื่อมาร์คที่ได้ยินอย่างนั้น มาร์คจึงกระโดดถอยหลังออกไปและปลดที่ถ่วงน้ำหลักที่อยู่ตามแขนและขาทั้งสองข้างออก เมื่อทุกคนที่เห็นก็แสดงสีหน้าตกใจออกมา

หลังจากนั้นมาร์คก็พุ่งไปหาอาจารย์หวู่ฉางคงอีกครั้งด้วยความเร็วที่มากกว่าเดิมมาก อาจารย์หวู่ฉางคงที่เห็นอย่างนั้นจึงปลดเข็มขัดของตัวเองออก..และก็เกิดเเรงกดดันมหาศาลที่ออกมาจากตัวของหวู่ฉางคง มาร์คที่เห็นอย่างนั้นจึงพุ่งตัวให้เร็วกว่าเดิมและโจมตีเข้าใส่หวู่ฉางคงแต่ในการโจมตีครั้งนั้นก็เกิดช่องโหว่ หวู่ฉางคงที่เห็นย่างนั้นจึงฟาดเข็มขัดเข้าหามาร์ค มาร์คที่เห็นอย่างนั้นจึงกระโดดออกมาเเละเตรียมที่จะใช้วิชาสายธารแห่งเเสงแต่อาจารหวู่ฉางคงได้กล่าวขึ้นมาก่อน

"เจ้าผ่าน"

การประลองรอบที่สองและสาม มาร์ค ถังหวู่กลิน เซี่ยเซี่ย ผ่านไปได้แบบสบายๆ

รอบที่สี่ถังหวู่หลินสู้กับเด็กผู้หญิงที่มีรูปร่างอ้วนเธอมีชื่อว่าหานหลัน

การต่อสู้เริ่มขึ้นหานหลันใช้ทักษะวงเเหวนที่หนึ่งสร้างโดมหินขึ้นมาปิดการมองเห็นเเละรับผู้ของถังหวู่หลิน ทักษะของเธอมีคูลดาวน์อยู่ที่สิบวิ มันจึงทำให้หวู่ฉางคงตัดสินว่าถ้าคู่ต่สู้ของเธอติดอยู่ในโดมหินที่เธอสร้างมากกว่าสิบวิก็เท่ากับคู่ต่อสู้ของเธอแพ้

ถังหวู่หลินใช้ค้อนทังสเตนพันหลอมโจมตีโดมหินที่ขังถังหวูิหลิน เขาใช้เวลาเเค่สองวิในการทำลายโดมหิน

"ถังหวู่หลินชนะ"

คู่ต่อไปเป็นการต่อสู้ของมาร์คกับเซี่ยเซี่ย การต่อสู้ของทั้งสองนั้นจบอย่างรวดเร็ว(เพราะการต่อสู้ของผู้ใช้ภูตสายความเร็วนั้นจะเน้นไปทางด้านความเร็วเเละไหวพริบ เป็นความคิดของผมเองนะไม่รู้ว่าถูกหรือป่าว)

"มาร์คชนะ"

"ข้าให้เวลาพักหนึ่งนาที"

"หมดเวลาหนึ่งนาที เตรียมตัว"

"เริ่มได้"

มาร์คเเละถึงหวู่หลินยืนอยู่คนละฝั่งกันเมื่อหวู่ฉางคงบอกเริ่มการประลอง มาร์คยืนรอดูเชิงของถังหวู่หลินก่อนและเรีกดวงจิตถูตออกมา

มาร์คตัดสินใจใช้ทักษะที่หนึ่งร่างเงา ความสามารถที่ 1.1 พุ่งไปข้างหน้าหรือพุ่งไปรอบตัว(สามารถเลือกได้แค่ทิศทางที่กำหนดเช่น พุ่งไปข้างหน้า พุ่งไปข้างซ้าย ขวา)โดยทิ้งร่างเงาเอาไว้ ความสามารถที่1.2 วาปกลับไปยังร่างเงา ร่างเงาสามารถอยู่ได้เรื่อยๆจนว่าจะหยุดใช้ทักษะ(ความจริงแล้วมันก็คือทักษะเดียวกันเเหละผมแค่เเยกออกเพื่อให้เข้าใจได้ง่านขึ้นยกตัวอย่างก็สกิลที่1ของมูราดในเกมROVนั้นเเหละครับ)

ถังหวูหลินที่เห็นมาร์คพุ่งมายังเขาควบคุมหญ้าสีฟ้าประสานกันเเป็นตาข่ายอันใหญ่เพื่อที่จะจับมาร์คแต่ก็พลาดเป้าเพราะตอนนี้มาร์คอยู่ข้างหลังของถังหวู่หลิน มาร์คใช้ดวงจิตถูตดราก้อนฟริตฟันไปที่ถังกวู่หลิน แต่ถังหวู่หลินเอาค้อนทังสเตนพันหลอมากันไว้ได้ทัน พอมาร์คเห็นถังหวู่หลินกันได้จึงจัดคอมโบว์ไปให้ถังหวู่หลิน

พอหวู่ฉางคงเห็นมาร์คจัดคอมโบว์ให้ถังหวู่หลินแล้ว หวู่ฉางคงเลยเข้ามาหยุดการต่สู้ของทั้งสอง เพราะดูไปแล้วถ้าสู้กันต่อยังไงถังหวู่หลินก็เเพ้ เพราะการที่มาร์คทำคอมโบว์ใส่ถังหวู่หลินจึงทำให้ถังกวู่หลินไม่ได้ขยับเลย

"มาร์คชนะ"

********************************

ถ้ามีคำผิดตกหล่นก็ขอโทษด้วยนะครับ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***