น่าเอ๋อร์

ความเดิมตอนที่แล้ว

ราชามังกรดวงดาวได้สอนวิชาสายธารแห่งเเสงให้มาร์ค

หลังจากที่มาร์คฝึกเสร็จ มาร์คได้มานั่งเก้าอี้ที่สวนสาธารณะเพื่อเป็นการพักแต่ระหว่างพักก็นึกขึ้นได้"เออลืมไปหางานเลยแฮะถึงแม้ว่าเงินที่มีอยู่จะพอแต่ก็ต้องหาเงินสำรองเอาไว้แต่จะไปทำงานอะไรดีนี้สิ"

{ข้าว่าเจ้าควรไปฝึกตีเหล็กนะจะได้ฝึกความอดทนกับพละกำลังแขนแล้วก็ค่อยไปทำงานพิเศษเอาเผื่องานตีเหล็กหาเงินได้ไม่พอต่ออนาคตที่เจ้าต้องใช้}

"เคร แต่ไปเรียนตีเหล็กพ.นดีกว่าตอนนี้ไปหาซื้อของไปทำอาหารกินดีกว่า"

{เจ้าทำเป็นด้วย?}

"นี่เอ็งดูความทรงจำข้าไปแล้วไม่ใช่หรอ?"

{โทษทีพอดีลืม} "ช่างเหอะ"

วันต่อมามาร์คไปที่ห้องทำงานหมางเทียนเพื่อขอฝากตัวเป็นลูกศิษย์

โรงเรียนหงซาน

นักเรียนที่อยู่ห้องผู้ใช้สปิริตจะมี อาจารย์มาคอยต้อนรับอยู่หน้าโรงเรียน แล้วก็จะทำให้เห็นว่าห้องสปิริตกับห้อง ธรรมดานั่นแตกต่างกัน

ส่วนจํานวนของคนที่ได้เข้าเรียนใน ห้องสปิริตนั่นมี 16 คนซึ่งเยอะกว่าฉบับ นิยาย 1 คน.. เพราะมาร์คเป็นตัวแถมที่เพิ่ม เข้ามา

“เฮ สปิริตของเจ้าคืออะไร งั้นหรอ?"

เด็กคนหนึ่งที่มีรูปร่างอ้วนได้เอ่ยถามมาร์คออกมาแต่มาร์คนั้นนิ่งเงียบ

ทางเด็กอ้วนนั้นพอเห็นเเบบนั้นจึงเอ่ยขึ้นมา

"งั้นข้าขอบอกก่อนเลยว่าดวงจิตภูของข้านั้นคือ...."

"ใครถาม"

มารค์กล่าวแล้วเดินหลบออกไป อย่างเงียบๆทิ้งให้เด็กผู้ชายรูปร่างอ้วนที่เข้ามาคุยด้วย ชะงักไปครู่หนึ่ง เหล่านักเรียนคนอื่นๆต่างพา กันจับกลุ่มคุยกันเพื่อโอ้อวดสปิริตของตัว เอง

ในขณะที่มารค์กำลังหาที่นั่งอยู่ก็ได้มี คนเข้ามาทักแน่นอนว่าเป็นคนที่เคยคุยด้วย

"ไงเราเจอกันอีกแล้วนะ"ถังหวู่หลินกล่าวขึ้น

"ไง"

"ดวงจิตภูตของข้าคือหญ้าสีฟ้าแต่ข้าก็จะเป็นผู้ใช้ภูตให้ได้เลยหละ"

"แล้วของเจ้าหละ"

"ของฉันเป็นดาบนะ"

"ดีจังนะ"

ในจังหวะนั้นอาจารย์ประจำชั้นก็เข้ามา

“สวัสดีทุกคน ข้าคืออาจารย์ประจำชั้นของพวกเจ้า หลินซีเมิ่ง สามปีต่อจากนี้ไป ข้าจะสอนความรู้เกี่ยวกับผู้ใช้ภูตให้แก่พวกเจ้า ตอนนี้พวกเจ้ามาแนะนำตัวกันทีละคน ตั้งแต่ชื่อของพวกเจ้า ดวงจิตภูต ไปจนถึงระดับพลังวิญญาณโดยกำเนิดของพวกเจ้า”

ด้วยที่นักเรียนทั้งหมดมีเพียงสิบหกคน จึงแนะนำตัวกันได้เร็วมาก ในตอนที่หลินซีเมิ่งได้ยินถังหวู่หลินแนะนำตัวว่าหญ้าสีฟ้าคือดวงจิตภูตของตน อาจารย์ก็อดที่จะประหลาดใจไม่ได้ ส่วนนักเรียนคนอื่นๆต่างพากันหัวเราะเยาะ

ตอนนี้บนใบหน้าถังหมู่หลินเป็นสีเเดงจางๆมาร์คได้เคาะโต๊ะเบาๆเหมือนจะบอกให้ถังหวู่หลินทำใจและสงบอารมณ์

ต่อมาก็ถึงการเเนะนำตัวของมาร์ค

มาร์คแนะนำบอกชื่อตัวเองแบบสั้นๆรวมดวงจิตภูตและพลังวิญญาณตั้งแต่กำเนิดด้วยพอพูดจบก็นั่งลงพร้อมกับอาการตกตะลึกของทั้งห้อง

อาจารย์ได้เปลี่ยนสีหน้าอย่างรวดเร็วและกล่าวขึ้น

"วันนี้เป็นวันเรียนวันแรกที่พวกเจ้าเริ่มเรียนอาจารย์จะสอนเกี่ยวกับประเภทดวงจิตภูตและช่วงบ่ายจะสอนเกี่ยวกับการทำสมาธิขั้นพื้นฐาน

การทำสมาธิเป็นหนทางเดียวที่จะฝึกและเพิ่มพลังวิญญาณของพวกเจ้า หากอยากเป็นผู้ใช้ดวงจิตภูตที่แท้จริงก็พยายามเข้าหละ"

\*\*\*\*\*\*\*\*\*

เมื่อเลิกเรียนมาร์คก็รีบเดินออกมาจากโรงเรียนแต่ไม่ได้ตงไปหาอาจารย์หมางเทียนเขาเดินไปอีกทางหนึง

{เจ้าจะไปที่นั่นสินะ}

"อ่า"

{เจ้าจะไม่ไปหาอาจารย์หมางเทียนจะดีหรือ}

"บอกไปแล้วหละว่าวันนี้จะไม่ไป"

{แล้วถ้าเงินเก็บที่มีไม่พอจะทำไงหละ}

"ขายมรดกไง"

{ขายมรดกสินะ }

มาร์คเดินมาถึงที่หนึ่งเเละเห็นเด็กผู้หญิงที่ตัวเล็กกว่าเขาและมีความรู้สึกราวกับว่ามีความรู้สึกแปลกๆที่ คล้ายคลึงกันเด็กผู้หญิงผมสั้นสีเงินได้เงย หน้าขึ้นมาสบตาเข้ากับมาร์ค ใบหน้าดูโทรม เสื้อผ้าก็ขาดทำให้มีลักษณ์เหมือนขอทาน แต่นอกจากผมสีเงินก็ยังมีนัยน์ตาที่ดูโดด เด่น นัยน์ตางามดุจคริสตัลสีม่วง ใส บริสุทธิ์

มาร์คสูดหายใจเข้าลึกๆก่อนจะ กล่าวขึ้น

"ทําไมถึงมาอยู่ที่นี่คนเดียวหละ?"

เด็กหญิงไม่ได้ตอบอะไร... เธอทำเพียงแค่จ้องตาของมาร์คด้วยใบหน้าที่เรียบนิ่ง

'ก็คิดไว้แล้วหละ'

"พ่อแม่หละ"

"ไม่รู้"

"เฮ้อ"มาร์คถอนหายใจออกมาอย่างช่วยไม่ได้

แต่ก่อนที่มาร์คจะได้กล่าวอะไรต่อก็ได้มีเสียงครวญครางดังออกมาพร้อมกับให้ใบหน้าของเด็กสาวเเดงขึ้นเล็กน้อยเเละรู้สึกเขินอายอย่างมาก

{ดูแล้วเจ้าต้องพานางไปหาอะไรกินก่อนนะ}

'มันก็คงจะเป็นแบบนั้น'

"เอ่อ....นี่"

?

"ไปกินข้าวบ้านข้าก่อนไหมพอดีว่ามันยังพอมีอยู่หนะ"

เด็กสาวที่ตัวเล็กกว่ามาร์คพยักหน้าอย่างว่าง่าย...ทั้งๆที่ไม่ควรจะตอบรับคำชวนของคนแปลกหน้าเเท้ๆ

หลังจากที่เธอลุกขึ้นยืนมาร์คจึงถามชื่อของเธอตามมารยาท ถึงเเม้จะรู้ชื่อของเธออยู่แล้วก็เถอะ

"แล้วนี่ชื่อไรหลอ"

"ข้าชื่อน่าเอ๋อร์"

"น่าเอ๋อร์..?"

'ออกเสียงค่อนค่างยากเเหะ'

{ข้าว่ามันก็ไม่ได้ออกเสียงยากนะชื่อของเจ้ายังดูออกเสียงยากกว่าอีก}

'อ้าวหลอ'

"ข้าชื่อมาร์คยินดีที่ได้รู้จัก"

'คงได้มรดกแล้วสิ'

{เดี๋ยวๆ เจ้ายังมีเงินเก็บอยู่ไม่ใช่หลอ}

'เงินเก็บก็มีแต่ยังไม่ได้หักเงินที่จะต้องเอาไปสุ่มวงเเหวนวิญญาณเลยและเมื่อน่าเอ๋อร์มาอยู้ด้วยคงได้ผลานเงินไปกับการซื้อวัตภุดิบมาทำอาหารเป็นเเน่ ดูๆไปแล้วคงได้ขายมรดกแน่ๆ'

{ก็จริงของเจ้า}

บ้านของมาร์ค

มาร์กลับมาถึงบ้านพร้อมกับน่าเอ๋อร์และมาร์คได้ทำอาหารให้น่าเอ๋อร์กินไปหลายจาน.....จนเหลืออาหารจานสุดท้ายที่วางอยู่หน้าของน่าเอ๋อร์ได้หมดลง..น่าเอ๋อร์แสดงสีหน้าว่าอิ่มแล้วและมาร์คเดินมาหยิบจานที่วางอยู่ตงหน้าน่าเอ๋อร์และหันไปมองจานที่ตนต้องล้างแล้วก็ถอนหายใจออกมาอย่างเงียบๆ

"นี่น่าเอ๋อร์เจ้าพอจำพ่อเเม่ของเจ้าได้หรือยัง"

มาร์คกล่าวขณะที่กำลังล้างจาน

"อืม..ไม่รู้"

"บ้านก็ด้วยหลอ"

"อืม"

มาร์คที่ไม่รู้จะพูดอะไรต่อจึงได้เอ่ยขึ้น

"เดี๋ยวข้าจะออกไปฝึกเจ้าก็คิดซะว่าที่นี้คือบ้านของเจ้าละกันนะ"

"อืม"

หลังจาที่มาร์คออกจากบ้านน่าเอ๋อร์ได้ลองเดินดูในบ้านและได้เจอเสื้อผ้าของเด็กผู้หญิงในบ้านและเธอก็ได้เดินไปอาบน้ำ

พอมาร์คฝึกเสร็จและกลับมาถึงถึงบ้านเเละเจอกับน่าเอ๋อที่ยืนรออยู่หน้าบ้านและทั้งสองก็ได้เดินเข้าบ้านพร้อมกันพอมาร์คและน่าเอ๋อร์อยู่ในบ้านมาร์คก็ได้อธิบายเกี่ยวกับช่วงนี้เข้าต้องทำอะไรบ้าง

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***