wind in the forest

บทที่1 zero

กลีบดอกไม้สีชมพูดอกเล็กในแจกันข้างหน้าต่าง ค่อยๆร่วงหล่น พร้อมกันนั้นมีหยดน้ำหยดลงบนโต๊ะ หนึ่งหยด สองหยด..

สิบปีก่อน

[เฮ้! ริน มาดูนี่สิ ทางนี้ๆ มาเร็ว!?!] เสียงของเด็กชายตัวเล็กในเสื้อกันฝนสีฟ้าใส ยืนโบกไม้โบกมือเรียกเด็กสาวมาแต่ไกล บรรยากาศของสายฝนที่ตกพรำหรือจะหยุดความอยากรู้อยากเห็นของเด็กน้อยได้

เด็กสาวในเสื้อกันฝนสีเหลืองใสวิ่งไปตามทางที่เด็กหนุ่มเรียก ก็ได้พบกับเห็ดสีชมพูประหลาดที่มีขนาดใหญ่ประมาณ20เซนเสียจะได้

[วันนี้เอาเจ้านี่ทำอาหารกันเถอะ]

[อื้ม! ]

เด็กหนุ่มพูดพร้อมกับหยิบเห็ดสีชมพูขึ้นมา และยิ้มให้เด็กสาวด้วยความดีใจ เด็กสาวเห็นเขายิ้มเธอก็พลอยดีใจไปด้วย เส้นผมสีน้ำตาลเข้มมีน้ำฝนติดอยู่ที่ปลายผมได้หยดลงบนแก้มของเขา

[อ๊ะ!] เขาส่งเสียงด้วยความตกใจและทำหน้ายู่เล็กน้อย

[ฮ่าๆๆ ] เด็กสาวหัวเราะชอบใจกับสภาพของทั้งสองที่ตอนนี้ดูไม่ได้เอาสะเลย

[เธอขำฉันหรอ!]

[ฮ่าๆ ก็ดูหน้านายสิ ดูไม่ได้เลย ตลกจัง ฮ่าๆๆ ]

[เดี๋ยวเถอะ ฉันไปแล้ว ไม่อยู่ให้เธอหัวเราะเยาะดีกว่า]

ทั้งสองพูดคุยหยอกล้อกันสนุกสนาน เด็กหนุ่มรีบวิ่งไปตามทางเดินที่คุ้นเคย

[ใครถึงก่อนชนะ! คนแพ้ต้องมาเก็บของป่าพรุ่งนี้!]

[หยุดเดี๋ยวนี้นะ โชคุงคนขี้โกง!] เด็กหนุ่มที่พูดพร้อมกับวิ่งไปด้วยเพราะรู้ว่าตัวเองต้องถึงก่อนแน่ๆ เด็กสาวอารมณ์เสียเล็กน้อยเมื่อรู้ว่าตัวเองต้องเป็นคนแพ้และมาเก็บของป่าคนเดียวพรุ่งนี้ แต่ก็ยังวิ่งตามไปจนสุดแรง

[...แฮ่กๆ ]

ไม่นานทั้งสองก็มาหยุดอยู่ที่บ้านหลังหนึ่ง

ที่กลางป่า บ้านปูนสีขาวมีไม้เลื้อยปกคลุมรอบบ้าน มีเพียงประตูไม้สีน้ำตาลแก่และหน้าต่างที่พอมีที่ว่าง ดูๆแล้วน่าจะได้รับการตัดแต่งเพื่อไม่ไห้ไม้เลื้อยมาบดบัง

เข้าไปด้านใน

เดินเข้ามาเป็นห้องนั่งเล่น ทั้งบ้านทำจากปูนซึ่งมีสีขาว มีโต๊ะทรงกลมและเก้าอี้ที่ทำมาจากปูนเช่นเดียวกับตัวบ้าน เหมือนเป็นที่นั่งพักธรรมดาๆในสวนสาธารณะ

มองเข้าไปด้านซ้ายมือจะเป็นห้องครัวและห้องน้ำ ส่วนด้านในสุดเป็นห้องนอนที่มีกระจกบานใหญ่ติดอยู่

[นี่ ลองใส่อันนี้ดูสิ ฉันว่ามันต้องอร่อยแน่ๆ] เสียงเด็กผู้หญิงเจี้ยวแจ้วดังมาจากในครัว ซึ่งกำลังบอกให้เด็กหนุ่มใส่ดอกไม้สีส้มรูปร่างประหลาดลงไปในอาหารของวันนี้

เขาที่ปกติจะต่อล้อต่อเถียงกับเด็กสาว ตอนนี้กำลังงุ่นอยู่กับการเตรียมกับข้าวก็ไม่ได้ใส่ใจนัก ปล่อยให้รินพูดไปด้วยความเคยชิน และทำอาหารต่อไป

[อ๊ะ นี่เห็ดที่เราเก็บได้วันนี้ ]

[ฉันว่า ถ้าใส่อันนี้ไปต้องอร่อยแน่เลย กลิ่นมันหอมมากเลยนะดูสิ โชคุง!?]

[...]

รินรู้สึกตื่นเต้นกับของที่หามาได้ในวันนี้ มีของที่เธอไม่เคยเห็นเพิ่มขึ้นมาตั้งหลายชนิด จากปกติที่พูดเยอะอยู่แล้ว ก็กลายเป็นนกแก้วที่พูดไม่หยุดเลย ดูๆไปก็ตลกดี

โชที่ทำอาหารอยู่มองรินแล้วยิ้มออกมาเล็กน้อย

(จบบทที่1)

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***





novel PDF download

บทต่อไป

บทที่2 one

