บ้านพักสยองขวัญ ตอนที่ 6

แม่ของพลอยเดินทางมาหาแจนที่บ้านหลังจากที่ได้พูดคุยทางโทรศัพท์ แม่เล่าให้แจนฟังว่าแม่ฝันไม่ดีเลย ฝันเห็นพลอยพยายามขอความช่วยเหลือ พยายามวิ่งหนีออกมาจากบ้านพักหลังนั้น แต่แล้วก็มีบางอย่างดึงเธอกลับไปที่บ้านพักหลังนั้นทุกครั้ง แม่กังวลใจมากจึงได้เดินทางมาหาแจน เธอได้แต่รับฟังและปลอบใจแม่ของพลอย หลังจากนั้นไม่นานแม่ของพลอยก็ขอตัวเดินทางกลับ เธอตัดสินใจหาข้อมูลเกี่ยวกับบ้านพักหลังนั้น พยายามหาข้อมูลต่างๆทางอินเทอร์เน็ตก็ไม่พบข้อมูลเกี่ยวกับบ้านพักหลังนั้นเลย เธอลองโทรไปหาเจ้าของบ้านพักที่เช่าแต่ก็ต้องคว้าน้ำเหลวเพราะโทรเท่าไรก็ไม่มีคนรับสาย.....

แจนโทรไปหาพี่แทนแล้วเล่าเรื่องทั้งหมดให้พี่แทนฟัง จนทั้ง 2 ได้ข้อสรุปว่าอยากเดินกลับไปที่บ้านพักหลังนั้น ทั้งคู่ได้นัดหมายออกเดินทางในวันถัดไประหว่างทางไปที่บ้านพักหลังนั้นความรู้สึกแปลกๆได้กลับมา พี่แทนได้ขับรถไปจอดแถวบ้านพักหลังนั้น ทั้งคู่มองเข้าไปที่ตัวบ้าน บ้านถูกล็อกและปิดตายมาตั้งแต่เกิดเรื่อง บริเวณด้านหน้าบ้านหญ้าขึ้นรกปกคลุมทางเข้าทำให้แทบมองไม่เห็นทางเดินเข้าบ้าน จู่ๆ..หน้าต่างบนชั้น 2ของตัวบ้านก็ถูกเปิดออก พี่แทนและแจนมองขึ้นไปที่หน้าต่างสิ่งที่ทั้งคู่เห็นทำให้ต้องหยุดหายใจเลยทีเดียว ทั้งคู่เห็นพลอยยืนร้องไห้อยู่ตรงหน้าต่างที่เธอกระโดดลงมา พลอยพยายามจะพูดอะไรออกมาแต่ทั้งคู่ไม่ได้ยินเสียงของเธอเลย จากนั้นก็มีเงาดำมาดึงร่างของพลอยเข้าไปในห้อง เสียงหน้าต่างปิดดัง...ปัง...ทำให้พี่แทนและแจนหลุดออกจากภวังค์ ทั้งคู่มองหน้ากันพร้อมกับร้อง...เฮ้ย...ออกมา

พี่แทนขับรถออกมาสอบถามข้อมูลต่างๆจากชาวบ้านที่อาศัยอยู่บริเวณบ้านพักหลังนั้น แต่ไม่มีใครรู้ประวัติบ้านหลังนั้นเลย ฟ้าเริ่มมืดลงทุกทีทั้งคู่ก็ยังไม่ได้ข้อมูลของบ้านพักหลังนั้นแม้แต่น้อย บรรยากาศรอบตัวเริ่มอึดอัด ความรู้สึกแปลกๆเหมือนตอนที่ได้เข้าไปอยู่ในบ้านหลังนั้นมันกลับมาอีกแล้ว จนพี่แทนขับมาเจอบ้านหลังหนึ่งอยู่ห่างออกไปจากบ้านพักหลังนั้นประมาณ 2 กิโลเมตร มีคุณตากำลังกวาดใบไม้อยู่หน้าบ้าน พี่แทนและแจนจากลงรถไปสอบถามคุณตาเกี่ยวกับบ้านพักหลังนั้น คุณตาทำหน้าตาใจพยายามมองมาที่ทั้งคู่และมองไปที่รถ คุณตารีบไล่ให้พวกเรากลับไป แล้วเดินเข้าบ้านไปอย่างรวดเร็ว ทั้งคู่เดินตามหลังคุณตาพยายามสอบถามเกี่ยวกับบ้านพักหลังนั้น แต่ไม่ได้คำตอบที่ต้องการ คุณตาได้แต่ปฏิเสธแล้วไล่ให้ทั้งคู่กลับไป พักใหญ่ที่ทั้งคู่ยืนคุยกับคุณตา ระหว่างนั้นมีลมแรงพัดผ่านมาที่บ้านของคุณตา แจนได้ยินเสียงที่คุ้นเคยลอยมากับสายลม มันเป็นเสียงกรีดร้องโหยหวนเหมือนที่แจนได้ยินตอนนอนอยู่ในโลง คุณตาเห็นท่าไม่ดีจึงได้ให้ทั้งคู่รีบเข้าบ้าน

คุณตาเดินไปปิดประตูหน้าต่างทั้งหมดด้วยท่าทีตกใจ ทั้งคู่มองสำรวจไปรอบๆภายในบ้านของคุณลุง ด้านหน้าของทั้งสองมีโต๊ะหมู่บูชาพระเครื่องจำนวนมาก มีดอกไม้สดวางอยู่ในแจกัน พานสีทองที่ตั้งอยู่ระหว่างแจกันดอกไม้ในนั้นมีหมากพลูและธูปเทียนวางรวมกัน กระถางธูปใบใหญ่ที่ตั้งอยู่ด้านล่างของโต๊ะหมู่บูชามีก้านธูปจำนวนมากยังปักคาอยู่ในนั้น คุณตาให้ทั้งคู่นั่งลงที่กลางบ้านหน้าแท่นโต๊ะบูชา ทั้งคู่ได้ถามเกี่ยวกับบ้านพักหลังนั้นอีกรอบ คุณตามองหน้าทั้งคู่แล้วเล่าประวัติของบ้านหลังนั้นให้ทั้งคู่ฟัง บ้านหลังนั้นแต่ก่อนได้มีคนชาวเขมรมาเช่าอยู่และได้อาศัยบ้านหลังนั้นทำคุณไสยมนต์ดําพวกของต่ำเลี้ยงชีพ คนในพื้นที่และคนในจังหวัดนี้รู้ดีถึงชื่อเสียงที่โด่งดังของชาวเขมรคนนั้น อยู่มาวันหนึ่งเรื่องไม่ดีก็เกิดขึ้นของที่เคยปล่อยไปก็ย้อนกลับเข้ามาหาตัวคนทำจนถึงแก่ความตาย วิญญาณทั้งหลายที่ถูกจับมาเป็นทาสรับใช้ก็ไม่สามารถไปไหนได้เพราะไม่มีใครทำพิธีปลดปล่อยดวงวิญญาณเหล่านั้น พวกมันจึงต้องอาศัยอยู่ในบ้านหลังนั้น ผู้คนที่เคยอาศัยอยู่ที่นี้ก็พากันย้ายออกไปจนเกือบหมด ส่วนชาวบ้านที่อาศัยอยู่แถวนี้ก็เป็นคนที่เพิ่งย้ายมาอยู่ได้ไม่นาน เลยไม่ค่อยรู้เรื่องเกี่ยวกับบ้านหลังนั้น ระหว่างที่คุณตากำลังเล่าอยู่นั้นประตูหน้าบ้านค่อยๆเปิดออกกลิ่นเหม็นเหมือนซากศพคนตายได้ลอยเข้ามาภายในบ้านและมีเงาดำๆรูปร่างใหญ่ยืนอยู่ที่ประตู คุณตาหันหน้าเข้าหาโต๊ะหมู่บูชาจุดธูปและเทียน นั่งพนมมือสวดคาถา ลมพัดแรงขึ้นผ่านประตูเข้ามาในตัวบ้านในขณะที่คุณตาสวดคาถาอะไรบางอย่างไฟทุกดวงในบ้านกระพริบติดๆดับๆ จนในที่สุดไฟก็ดับลงหมดทุกดวง เหลือแต่ไฟจากแสงเทียนที่ยังคงติดอยู่ เสียงโหยหวนที่ลอยมาตามลมทำให้พี่แทนและแจนนั่งตัวแทบจะติดกัน ทั้งคู่นั่งพนมมือมองคุณตาจากทางด้านหลัง เสียงสวดคาถาของคุณตาจบลง คุณตาหยิบมีดขึ้นมาเล่มหนึ่งแล้วเดินไปหน้าบ้าน คุณตาชี้มีดไปที่เงาดำที่มันกำลังเกาะกลุ่มกันอยู่หน้าบ้านพร้อมกับพูดขึ้นว่า " พวกเอ็งมาจากทางไหน ก็กลับไปทางนั้นเดี๋ยวนี้ อย่ามายุ่งกับที่ของข้า " ลมแรงที่พัดมาก็ได้สงบลงเหตุการณ์กลับมาปกติอีกครั้ง คุณตาเลยเล่าต่อปกติเจ้าของบ้านไม่เคยให้ใครเข้าออกบ้านหลังนั้นตั้งแต่เกิดเรื่องกับชาวเขมรคนนั้น พวกเธอเป็นกลุ่มแรกที่ได้เข้าไปพักหลังจากเกิดเรื่องทั้งหมด

แจนจึงได้เล่าเรื่องความฝันของแม่พลอยให้คุณตาฟังและถามวิธีแก้เรื่องนี้ คุณตาบอกวิธีแก้นั้นมีอยู่ถ้าหากอยากช่วยดวงวิญญาณของพลอยให้พาพ่อกับแม่ของพลอยมาหาคุณตาจะได้ทำพิธีแก้ไขปลดปล่อยดวงวิญญาณของพลอย แจนโทรไปนัดหมายพ่อกับแม่ของพลอยให้มาหาที่บ้านคุณตาเพื่อที่จะช่วยพลอยให้หลุดพ้นจากบ้านหลังนั้น พ่อกับแม่รีบตกลงพร้อมเดินทางมาหาคุณตาทันที ก่อนเดินทางคุณตาให้เตรียมข้าวของเครื่องใช้ของคนตาย ผ้าถุงของแม่และผ้าสีขาวเพื่อประกอบพิธี

เมื่อทุกอย่างพร้อมทุกคนเดินทางไปที่หน้าบ้านพักหลังนั้นแล้วเริ่มทำพิธี  คุณตาเตรียมหุ่นฟางตัวสูงประมาณ 15 เซนติเมตรและขันใส่น้ำมนต์วางไว้ตรงหน้าบ้านพักหลังนั้น แล้วนำสิ่งของเครื่องใช้ของคนตายติดไปที่ตัวของหุ่นฟาง คุณตาหลับตาลงแล้วท่องคาถาในระหว่างที่คุณตากำลังทำพิธีอยู่นั้นมีลมแรงพัดผ่านมาที่กลุ่มพวกเธอ กลิ่นเหม็นเน่ารุนแรงคล้ายซากศพลอยมาเป็นระยะ ทุกคนทำหน้าพะอืดพะอมอยากจะอาเจียน คุณตาได้สั่งห้ามทุกคนอาเจียนออกมาเพราะจะทำให้พิธีนี้ล้มเหลวและไม่มีโอกาสทำพิธีนี้ขึ้นใหม่เป็นครั้งที่สอง ทุกคนยืนพนมมือ ฝืนทนกลั้นหายใจไม่ให้สูดดมกลิ่นเหม็นเน่า คุณตาใช้เวลาราวๆ 20 นาทีจนกว่าพิธีจะแล้วเสร็จ กลิ่นเหม็นเน่ารวมถึงลมแรงก็ค่อยๆจางหายไป คุณตานำผ้าถุงของแม่ไปคลุมหุ่นฟางแล้วเอาผ้าสีขาวใส่ลงไปในขันน้ำมนต์ ผ้าที่มีสีขาวสะอาดเปลี่ยนกลายเป็นสีดำทั้งผืน คุณตาให้นำผ้าสีดำผืนนี้ไปเผาในเมรุเผาศพเดียวกันกับคนที่เสียชีวิต คุณตาได้ยื่นผ้าสีดำให้กับแม่ของพลอยแล้วกำชับให้เผาผ้าผืนนี้ภายในคืนนี้เท่านั้น ถ้าเลยคืนนี้ไปทุกคนที่อยู่ในพิธีรวมถึงคุณตาด้วยจะต้องเจอกับสิ่งเลวร้ายมากกว่าที่เคยเจอมา ก่อนออกเดินทางคุณตาได้ให้เศษผ้าสีแดงกับพี่แทนเพื่อเอาไว้ป้องกันสิ่งไม่ดีที่อาจจะทำให้เกิดปัญหาในการเดินทาง

หลังจากที่ได้รับผ้าสีดำมาแล้วพวกเธอรีบออกเดินทางกลับ กทม. ตลอดทางที่ขับกลับทุกคนได้เสียงเหมือนคนเคาะกระจกรถเป็นระยะ เสียงคนนั่งอยู่บนหลังคารถแล้วทุบหลังคา ทุกคนพยายามทำเป็นไม่ได้ยินเสียงเหล่านั้นและไม่มีใครกล้าเอ่ยปากพูดถึงมัน ตลอดการเดินทางกลับ กทม.พี่แทนไม่ได้จอดพักที่ไหนเลยเพราะกลัวว่าจะไปถึงวัดไม่ทันเวลาที่กำหนด ได้แต่แวะปั๊มเติมน้ำมันแล้วขับไปต่อ พี่แทนขับมาถึงหน้าวัดที่เผาศพของพลอย แจนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูเวลาตอนนี้เป็นเวลา 4 ทุ่มกว่าแล้ว พ่อกับแม่ของพลอยเดินไปหาสัปเหร่อขอให้ช่วยเผาผ้าสีดำผืนนี้ในเมรุเผาศพ สัปเหร่อพาพวกเธอเดินไปที่เมรุ ทุกคนได้ยินเสียงหมาเห่าหอนตลอดทางที่พวกเธอเดิน มีลมพัดเบาๆมาจากทางด้านหลังของพวกเธอเสียงหวีดร้องตามสายลมดังไประยะ สัปเหร่อจุดไฟแล้วโยนผ้าสีดำไปที่เตาเผา พวกเธอยืนมองไปที่ผ้าผืนนั้นจนมันมอดไหม้กลายเป็นจุณ เสียงต่างๆก็เริ่มจางหายไป จนทุกอย่างกลับมาเป็นปกติเหมือนเดิม พ่อกับแม่ของพลอยของแยกตัวกลับ ส่วนพี่แทนขับรถมาส่งแจนที่บ้าน เรื่องราวต่างๆก็เริ่มดีขึ้นเรื่อยๆ หลังจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทั้งหมดแจนก็ไม่กล้าไปค้างคืนที่เธอไม่รู้จักอีกเลย เธอได้ลาออกจากที่ทำงานแล้วหันมาเป็นแม่ค้าออนไลน์ พี่แทนก็ยังคงทำงานที่เดิม จนถึงทุกวันนี้แจนไม่เคยลืมเรื่องราวต่างๆที่เกิดขึ้นกับเธอได้เลย

                                                        ----------------------จบ--------------------------

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***