ตอนที่4

"คุณเจนสวัสดีคะ" จันทร์จิราถามขึ้นพร้อมกับยกมือไหว้เจนจิราทันทีที่มาถึง แต่เจนจิราแค่หันมองแว้บเดียวแล้วก็หันกับมาไม่พูดกับจันทร์จิราเลยจนเจนภพทนไม่ได้จึงพูดขึ้น

"เจนไม่ได้ยินที่น้องพูดด้วยหรอลูก?:

"ได้ยินคะ แล้วไง" เจนภพกำลังจะพูดต่อแต่ปานวาดก็จับรีบทำท่าทางห้ามสามีไว้ทันที

"หนูจันทร์กับมาเหนื่อยๆไปอาบน้ำอาบท่าไปลูก" ปานวาดบอกลูกสาว

"คะแม่ งั้นจันทร์ขอตัวก่อนนะคะ" พูดจบจันทร์จิราก็เดินออกไป

"ทำไมคุณพอต้องว่าให้เจนเพราะยัยเด็กนั่นด้วย"

"พ่อไม่ได้ว่า แต่แค่คิดว่าเจนทำไม่เหมาะ"

"ไม่เหมาะยังไงคะ"

"ก็น้องทักทายหนูขนาดนั้นแต่ดูที่หนูทำกับน้องสิ"

"คะ เจนทำอะไรก็ผิดไปหมดแหละใครจะไปดีเหมือนลูกสาวสุดที่รักของคุณพ่อหละ" พูดจบเจนจิราก็เดินออกไปทันที คุณเจนภพได้แต่ถอนหายใจและก็มีคุณปานวาดคอยปลอยใจ.ด้านเจนจิราที่เดินออกมาด้วยท่าทางบึ้งตึงทำให้จักภพผู้เป็นพี่ชายมองเห็นจึงเดินมาคุยกับน้องสาว

"น้องสาวพี่เป็นอะไรเนี่ยหน้าบึ้งเชียว"

"ก็จะอะไรซะอีกหละคะ ก็ลูกสาวตัวดีของคุณพ่อนั่นไงทำให้เจนกับคุณพ่อทะเลาะกันกนะ"

"หนูจันทร์เนี่ยนะ?"

"คะ ก็ยัยหนูจันทร์ของพวกพี่นั่นแหละ"

"ใหน อะไรยังไงเล่าให้พี่ฟังซิ" หลังจากนั้นเจนจิราก็เล่าให้พี่ชายฟังตั้งแต่ต้นจนจบ

"อืม..พี่เข้าใจแล้ว และเจนแน่ใจใช่มั้ยว่าที่เจนเล่ามาเนี่ยเป็นเพราะหนูจันทร์จริงๆ?"

"ก็ใช่หนะสิคะ รึพี่จักคิดว่าไม่ใช่หละ"

"เฮ้อออ เอางี้ละกันนะพี่จะขอพูดในฐานะที่พี่เป็นพี่ชายเรานะ น้องลองลดธิฐิลงแล้วลองคิดให้ดีนะว่าถ้าเป็นตัวน้องเองไปทักทายใครซักคนแล้วคนๆนั้นไม่รับไหว้รึว่าไม่ตอบรับอะไรน้องเลยน้องจะคิดยังไง"

"นี่พี่จักก็จะคิดว่าเจนผิดใช่มั้ยคะ"

"มีไม่ได้พูดหรือคิดว่าน้องผิดพี่แค่ยกตัวอย่างให้น้องฟังเท่านั้น ลองคิดดูนะ" พูดจบจักภพก็เดินจากไปปล่อยให้เจนจิรานั่งอยู่คนเดียว

"หลานสาวคนสวยของน้ามานั่งทำอะไรคนเดียวจ้ะ"

"น้าใหม¤¤ำแค่มานั่งเล่นหนะคะขี้เกียจอยู่ในบ้านกับคนพวกนั้น"

"ดีแล้วแหละลูก อย่าไปอยู่ใกล้นัก้ดี๋ยวก็หลงกลพวกมันเหมือนกับพ่อและพี่ของเราหรอก"

"คะ" เจนจิราตอบรับสั้นๆเพราะไม่อยากจะพูดอะไรอีก

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

ตอนที่3