ตอนที่19

นับดาวตื่นมาตอนเย็นก็เข้าครัวไปเตรียมอาหารให้เขากิน หลังๆมาเขาก็กินแต่อาหารที่นับดาวทำให้เพราะเขาบอกมันอร่อยมาก

ผ่านไป1เดือน

ผ่านไป1เดือนนับดาวก็เรียนจบหลักสูตรทำขนม20อย่าง เธอจึงขอจะทำขนมขายในบริษัท

ภาคินไม่ปฏิเสธ ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ที่ทั้งคู่หัวใจเริ่มเข้าใกล้กันมากขึ้น เพราะตลอดเวลาที่ภาคินพักฟื้น นับดาวดูแลไม่ห่างยกเว้นวันไปเรียน

วันนี้ไปบริษัทเธอเตรียมขนมที่จะลองขายไป20กล่อง

100฿

ไปถึงภาคินก็ทำเป็นเดินมาซื้อคนแรก คนในบริษัทเห็นภาคินซื้อ ก็เดินเข้าแถวมาซื้อกัน

ของหมดภายใน10นาที ไม่พอขายด้วยซ้ำ ฉันน่าจะเอามาเยอะๆ

ฉันเก็บของแล็วก็ไปหาเขาที่ห้องทำงาน

"ขอบคุณนะคะที่มาซื้อคนแรกทำให้คนในบริษัทพากันมาซื้อ"

มันน่ากินคนอื่นก็อยากกินไม่ใช่แค่ฉันที่อยากกินซะหน่อย

เขาพูดพรางหยิบเค้กมาตักกินโชว์ นับดาวได้ยินที่เขาพูดกับท่าทางการกินแสนอร่อยของเขา นับดาวก็ใจฟูขึ้นเยอะ เธอคงจะคิดมากไปจริงๆ

ที่ขอบปากของภาคินมีขนมติดนับดาวจึงเอ่ยปากบอกภาคิน "ขนมติดขอบปากค่ะ" ไหน?

เขาเอามือเช็ดไปเช็ดมา สรุปติดยันแก้ม นับดาวอมยิ้มแล้วก็หยิบกระดาษทิชชู่ แล้วเดินเข้าไปหาเขาใกล้ๆ "ตรงนี้ไงคะ" ภาคินกลืนน้ำลายดังเอื้อก ที่เห็นเรียวคอสวยของนับดาวใกล้ๆ

ไม่ทันตั้งตัวเขาก็ดึงนับดาวมานั่งบนตักทั้งคู่สบตากัน

คุณรู้ไหมคุณทำให้ผมมีอารมณ์

" ไม่รู้ค่ะ" นับดาวใจเต้นรัวทันที เธอตั้งสติจะลุกจากตัวเขาแต่เขาดันไม่ให้ลุก แต่จับนับดาวนั่งค่อมบนตัวเขา

คุณทำคุณก็ต้องชดใช้สิ่

"ที่นี่เลยเนี่ยนะคะ"

ที่นี่แหล่ะ

"งั้นมีข้อแลกเปลี่ยนนะคะ"

แลกเปลี่ยนอะไร

"นับดาวนัดกับเพื่อนไปทริปเที่ยวทะเล คือฉันจะขอไปหน่ะค่ะ ถ้าคุณยอมนับดาวจะทำให้ได้ไหมคะ"

ขอดูก่อนถ้าเธอทำดีฉันอาจจะให้ไป

เขาดึงกระโปรงนับดาวขึ้นทันที อรึกก!!

ให้เธอขยับขึ้นลงช้าๆบนร่างกายของเขา

ทั้งคู่ทำกันแต่ไม่ได้ระวังตัว เจนจิราขึ้นมาเห็นเขากำลังทำอยู่ก็ถ่ายรูปไว้ จะเอาไปประนามเธอ เพราะเจนจิราเห็นข่าวหมดแล้ว ว่านับดาวคือใคร

แต่เธอก็ไม่ค่อยฉลาดเท่าไหร่ตอนถ่ายเธอดันไม่ปิดเสียงกล้อง ในห้องทำงานเสียงดัง แช้ะ!

เสียงดังจนนับดาวกับภาคินรีบออกจากกัน

นับดาวรีบแต่งตัวให้เรียบร้อยส่วนภาคินก็ใส่กางเกงและรีบออกไปดู

ส่วนเจนจิราพอโป๊ะแตกก็รีบวิ่งลงลิฟท์ไปอย่างไว แล้วขับรถของเธอออกไปทันที

"จับคนถ่ายไว้ได้ไหมคะ"

ไม่ได้

"ถ้ารูปหลุดไปคงน่าอายมากแน่ๆเลยค่ะ" นับดาวนั่งร้องไห้คอตก เพราะกลัวรูปที่โดนแบล็คเมล์จะหลุดออกไป

ผมจะต้องทำลายรูปทิ้งให้ได้คุณไม่ต้องห่วงนะภาคินเขามาปลอบนับดาว

"ค่ะ" ฮรึก

ตอนกลางคืน

ติ๊ง!! เสียงแชทไลน์ดังขึ้น

👤บุคคลที่ไม่รู้จัก

: อยากได้รูปก็มาเจอกันที่โรงงานล้างที่กลางเมือง ห้ามบอกใคร บอกฉันจะปล่อยภาพเธอ

นับดาวกลัวบุคคลปริศนาคนนี้มาก เธอจะบอกภาคินก็ไม่กล้า วันนี้ภาคินมีประชุมกลับดึก

แต่เธอก็ตัดสินใจที่จะออกไป แต่ก็แชร์โลเคชั่นไปให้ภาคิน

แชทภาคินกับนับดาว

🚩นับดาวแชร์โลเคชั่น

:กลัวผมกับบ้านไม่ถูกรึไง อีก20นาทีก็เสร็จแล้วรอผมนะที่รักก

"ที่รักบ้าอะไร"

นับดาวปิดโทรศัพท์แต่เปิดตำแหน่งเอาไว้ เผื่อมีอะไรฉุกเฉินเธอจะได้ไม่เป็นอะไรมาก

เธอเอาปืนที่หัวนอนไปด้วย

ลงมาข้างล่างเตรียมจะขับรถไปคนเดียว

:คุณหนูจะขับไปเองคนเดียวหรอครับให้พวกผมขับไปให้ไหม

"ไม่เป็นไร โรงงานร้างกลางเมือง"

เธอพูดทิ้งท้ายไว้ให้บอดี้การ์ดหวังว่าบอดี้การ์ดจะฉลาดนะ

นับดาวขับรถมาด้วยความเร็วไม่นานก็ถึงโรงงานร้างที่คนในแชทว่า เธอรออยู่ในรถเพราะภายในนี้ค่อนข้างมืด เธอก็เริ่มกลัวเข้าแล้ว

ติ้ง!!

👤ออกมาสิ่รออะไร

นับดาวเห็นแชทที่เด้งขึ้นมา ก็รู้ว่าเขากำลังมองฉันอยู่

นับดาวเดินออกไปพร้อมเอาปืนเหน็บไว้ที่ข้างเอว "แกลบรูปฉันเดี๋ยวนี้ ถ้าต้องการเงินเท่าไหร่ก็ว่ามา"

👤ฉันอยากให้เธอเลิกยุ่งกับผู้ชายคนนั้นซะ

ถ้าเธอไม่อยากตายดีเหมือนคนก่อน

"คนก่อน?"

"เธอหมายถึงคุณน้ำผึ้งใช่ไหม"

👤จุจุจุ รู้มากไม่ดีนะ

"ใช่สินะ"

👤เด็กๆไปจับตัวมา

"อย่านะ"

พวกผู้ชายพยายามจะจับตัวเธอ แต่ก็มีแสงรถคันหรูฉายเข้ามาส่องเห็นหน้าคนปริศนานั่นทันที

"เจนจิรา?"

ภาคินลงมาจากรถตามมาด้วยบอดี้การ์ดหลายคน ภาคินยิงปืนขู่ไป1นัด

ภาคิน : ปล่อยนับดาวเดี๋ยวนี้เจนจิราถ้าเธอปล่อยครั้งนี้พี่จะไม่ถือสาเธอ จะคิดว่าเธอแค่วู่วาม

นับดาวก็ตะโกนบอกภาคินไปเรื่องที่เธอได้ยินจากปากเจนจิรา "เธอฆ่าคุณน้ำผึ้ง"

ภาคินได้ยินหน้าก็นิ่งบรรยากาศเต็มไปด้วยความเย็นยะเยือก

ภาคิน : จริงหรอ?เจน ภาคินพูดแล้วแสยะยิ้ม

เจน : ปล่อยนับดาวไปเด็กๆ ยกโทษให้เจนนะคะพี่

ภาคิน : กูถามว่ามึงฆ่าน้ำผึ้งหรอ ภาคินหมดความอดทนกับเจน

แล้วรถของคุณศิระก็มาจอดล้อมพวกของ

ภาคิน

ศิระ: มึงจะทำอะไรลูกกู

ภาคิน: มึงฆ่าน้ำผึ้งทำไม

ศิระ: ใครบอกพวกกูฆ่านางนั่นยังอยู่ แต่แค่มันอยู่ก็ขัดผลประโยชน์ เพราะฉะนั้นไปอยู่ไกลๆเสียดีกว่า

ภาคิน: มึงบอกกูมาว่าน้ำผึ้งอยู่ไหน

ศิระ : แต่งงานกับลูกกูแล้วก็ยกเขตมึงให้กูสิ่

กูจะบอกมึง

ภาคิน: ไอ้ชั่ว

ศิระ: กุให้เวลามึงคิดแค่คืนนี้ไม่งั้นอีน้ำผึ้งตาย

อีนับดาวก็จะตายไปด้วย จับตัวอีเด็กนั่นไปด้วย

แล้วมึงไปเลือกมาว่าจะเอาอีนับดาวหรืออีน้ำผึ้งมึงช่วยได้ชีวิตเดียว

นับดาวก่อนจะโดนอุ้มขึ้นรถไปก็ตะโกนบอกให้ภาคินเลือกคุณน้ำผึ้ง

นับดาว : เลือกคุณน้ำผึ้งไปเลยไม่ต้องห่วงฉันคุณรอเธอมาตั้งนาน ขอให้คุณมีความสุขนะ

ภาคินได้ยินคำพูดนับดาวก็ทำให้เขามีสติขึ้นมาเขาวิ่งเข้าไปต่อสู้กับพวกนั้น พวกบอดี้การ์ดสู้กันอย่างดุเดือด ภาคินใกล้จะเข้าไปถึงตัวนับดาว ก็โดนศิระเอาปืนยิงที่แขน

นับดาว :หยุดนะ พอได้แล้วเดี๋ยวเขาตาย

นับดาวตะโกนบอกให้พวกเขาหยุดทั้งน้ำตา เธอใช้แรงเฮือกสุดท้ายผลักบอดี้การ์ดที่จับเธอเอาไว้แล้ววิ่งเข้าไปหาภาคิน

นับดาว : อย่าเป็นไรนะ ฉันจะพาคุณไปหาหมอ

เจนจิราเห็นนับดาวก็ยิ่งหมั่นไส้ยิงไปที่หน้าอกของนับดาว

ทั้งคู่เริ่มหมดแรงนับดาวกลัวว่าตัวเองจะตายจึงบอกความในใจออกไป "ฉันตกหลุมรักคุณเข้าแล้วภาคิน" น้ำตาไหลออกมาเป็นสายน้ำ

คมสันที่พึ่งมาถึงก็เอาพวกบอดี้การ์ดมาอีก100คนทำให้ภาคินและนับดาวรอดไปได้ในครั้งนี้ พวกคุณศิระก็ถอยหนีออกไป

โรงพยาบาล

ภาคินเป็นแผลที่แขนไม่เป็นอะไรมากส่วนนับดาวโดนที่หน้าอกทำให้เธอค่อนข้างสาหัส

นับดาวหลับไปเป็นอาทิต ภาคินพอรู้ว่าน้ำผึ้งยังไม่ตายก็ให้คนออกสืบตามหา เขายังไม่มั่นใจว่าเขาชอบนับดาวจริงๆหรือป่าว เขาจึงยังไม่รับคำสารภาพรักของเธอ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***