

ภรรยาขัดดอก

 

ตอนที่15

ภาคินโมโหนับดาวหนักมาก เขากินเหล้าเพื่อระบายความโกรธของเขา

แต่จิตใจเขาช่วงนี้ไม่รู้เป็นอะไรคิดถึงแต่นับดาว

เขาพยายามข่มใจเอาไว้ว่าเขามีภรรยาแล้ว

แต่ความใกล้ชิดทำให้เขาแอบมีใจให้นับดาว

หรือเขาควรจะเปิดใจยอมรับว่าภรรยาของเขาไม่อยู่อีกแล้ว แล้วเปิดใจยอมรับว่าตัวเองมีใจให้ผู้หญิงคนอื่นเสียแล้ว

02:00น.

ภาคินกินเหล้าไปหลายขวด ด้วยความที่เขาชอบไปนอนกับนับดาว เขาก็เดินเปิดประตูเข้าไปนอนข้างๆนับดาว

พอเขาเข้ามานับดาวก็ตกใจที่อยู่ๆเขาก็มานอน

"เหม็นเหล้ามากค่ะ คุณไปนอนห้องคุณเถอะค่ะ"

เบาๆหน่อยจะนอน

"เห้อ"

นับดาวถอนหายใจด้วยความรำคาญ

ฉันนอนด้วยไม่ได้แล้วใช่ไหม เธออวดดีเกินไปแล้วนะ

"คุณทำตัวเองค่ะ"

ฉันทำอะไร

"ก็คุณมาทำดีกับฉันแบบนี้ ฉันก็หวั่นไหวเป็นนะคะ แล้วอีกอย่างคุณก็มีแฟนแล้ว"

นับดาวพูดจบก็หันไปมองหน้าเขาที่นอนหลับอย่างสบายอยู่ข้างๆ เสียเวลาฉันจริงๆ

"พรุ่งนี้ฉันก็ต้องตื่นตั้งแต่เช้ายังจะมากวนเวลานอนฉันอีก อยากจะกรี๊ดด"

06:00น

วันนี้ฉันต้องแหกขี้ตาตื่น เพื่อไปทำงานที่บริษัท

นายภาคินพอฉันตื่นขึ้นมาเขาก็ไปไหนแล้วไม่รู้

พักผ่อนน้อยขนาดนี้ ไม่รู้ว่าทำไมหน้าตาผิวพรรณยังเป๊ะเวอร์ขนาดนั้น

ส่วนฉันที่ไม่ได้พักผ่อนไม่กี่วัน จะตายอยู่แล้ว

ทนอีกนิดพรุ่งนี้ไปงานเลี้ยง อีกวันก็หยุดสู้ตาย

วันนี้ฉันแต่งตัวโครตจะชิวดูสิ้เขาจะบ่นอะไรอีกไหม ถ้าบ่นฉันจะกัดปากเขาให้ดู

ขึ้นรถมา

วันนี้แต่งตัวโอเครนะแต่ก็ยังโชว์สัดส่วนอยู่ดี

พอฉันก้าวขาเข้าไปในรถปุ้บก็มีคำวิจารณ์ทันทีฉันอยากจะรู้คุณน้ำผึ้งแต่งตัวยังไง ให้พอใจเขา อ้ออ.. แบบในรูปสิ่นะ เสื้อยาวๆสีเรียบๆกระโปรงถึงตาตุ่ม ไม่จ้าา ฉันกับเธอไม่เหมือนกัน

"ฉันต้องแต่งยังไงถึงจะพอใจคะ"

อยู่พอนึกถึงเรื่องนั้นฉันก็พูดจาวีนใส่เขาเฉยเลย.

ก็แต่งอย่างนี้ก็ได้แต่ถ้าฉันได้ดูคนเดียวมันคงจะดีกว่าไง

"เห็นแก่ตัว ชิ"

พอจบประโยคนับดาวก็หันหน้าไปทางหน้าต่างทันที

ถึงบริษัท pk

ตอนนี้ทำงานมาได้ครึ่งวันแล้ว ฉันเลยขอภาคินไปหาข้าวกิน

พอฉันลงมากินข้าวก็ไม่พ้นพวกผู้หญิงที่จะมาถามเรื่องนายภาคิน

:บอกมาเถอะน่าาเธอทำยังไงถึงได้ไปอยู่ใกล้ๆเขา

ด้วยความที่นับดาวโมโหหิวจึงพูดแบบไม่สบอารมณ์ไปว่า "เธอน่าจะเห็นนะว่าฉันกินข้าวอยู่มีมารยาทหน่อยได้ไหม"

:เอ่อองั้นเอาไว้ค่อยคุยนะ

ฉันกินเสร็จกำลังเดินไปขึ้นลิฟท์โชคไม่ดี ดันไปเดินชนกับคุณเจนจิราเข้า

เจนจิรา : อ้ออที่แท้ก็เป็นคนทำงานอยู่ที่นี่ นี่เอง

นับดาวทำเป็นไม่ได้ยินเดินหนี แต่เจนจิราเอาขากันเธอไว้ นับดาวจึงใช้เท้าของเธอเหยียบไปที่เท้าของเจนจิรา แล้วเดินขึ้นลิฟท์ไป

พอฉันขึ้นมานั่งทำงานได้สักพัก เจนจิราก็ตามขึ้นมาเดินเข้าไปหานายภาคิน

ภาคิน : มีธุระอะไรกับพี่รึป่าว

เจนจิรา : เดี๋ยวนี้จะมาหาต้องมีธุระด้วยหรอคะ

ภาคิน: พี่กำลังเครียดๆอยู่อย่าพึ่งกวน

เจนจิรา : เจนอยากจะมาบอกพี่ว่าพ่อคุมภาคใต้ได้แล้วค่ะ

ภาคิน : อืม แล้วท่านอาสิงโตยอมให้คุมง่ายขนาดนั้นเลยหรอ

เจนจิรา : มันก็ต้องมีข้อแลกเปลี่ยนสิ่คะ555

ภาคิน : แลกเปลี่ยนอะไร

เจนจิรา: อันนี้เจนก็ไม่ทราบค่ะ

เจนพูดพร้อมเดินไปนวดไหล่ภาคิน

เจนจิรา : พี่ควรแต่งงานกับเจนได้แล้วนะคะ เจนไม่อยากให้พี่เดือดร้อน ท่านคิงก็เรียกพ่อไปคุยงานทุกวันเลยค่ะ ถ้าพี่มัวช้าทุกอย่างอาจจะพังได้นะคะถ้าพี่ไม่ว่าง งั้นเจนกับก่อนนะคะ

เจนกล่าวคำลาแล้วจุ๊บไปที่แก้มหนึ่งที

นับดาวที่มองอยู่ก็มองบนทำหน้าแหยๆ

เจน: ไปก่อนนะคะคุณเลียขาเอ้ยเลขา

นับดาวก็ยิ่มตอบไปตามมารยาท เพราะไม่อยากต่อล้อต่อเถียงกับคนแบบนี้

นับดาวก็นั่งทำงานต่อไปยันเย็นอยู่ๆก็มีผู้ชายใส่ชุดสูท เดินมาหาฉันพร้อมช่อดอกไม้เขาน่าจะเป็น เจ้าของบริษัทใหญ่

"มีอะไรให้ฉันช่วยหรือป่าวคะ"

คือคุณสวยมากเลย ถ้าคุณไม่ว่าอะไรไปกินข้าวกันไหมครับ

"ฉันไม่สะดวกเท่าไหร่ค่ะ"

ภาคินก็เดินมาแล้วบอกว่า"ถ้าสนใจเธอ คุณคิดผิดแล้วครับเธอเป็นเด็กผม "

นับดาวแอบดีใจที่เขาบอกว่าเธอเป็นเด็กของเขาและภาคินก็พูดประโยคที่โครตจะขัดใจฉันออกมา

ถ้าคุณคิดว่าเธอสวยแล้วงั้นผมแนะนำคนอื่นที่สวยกว่าเผ็ดกว่าให้คุณดีไหมครับ

:ได้ครับ