มาถึงคฤหาสน์ เขาก็กำลังจะพานับดาวไปเข้าห้อง แต่ก็มีเสียงหญิงสาวเรียกภาคินมาแต่ไกล
เจนจิรา: ผู้หญิงคนนี้ใครคะ
เจนจิราไม่รอให้ภาคินพูดอะไร ก็เข้าไปกระชากแขนนับดาว
นับดาว :ปล่อยค่ะฉันไม่รู้จักกับคุณ แฟนคุณภาคินหรอคะรบกวนเอาเขาออกไปจากฉันด้วยค่ะ
ภาคิน : ปล่อยเธอ
เขาพูดแล้วจ้องตาเขม็งใส่เจนจิรา เจนจิราจึงยอมปล่อยมือ
ภาคิน : อย่ามาทำนิสัยแบบนี้ต่อหน้าฉันอีก
ถ้ายังทำอีกก็อย่ามาเจอหน้าฉัน
เจนจิราทนแรงกดดันไม่ไหวจึงรีบจ้ำอ้าวเดินออกไปแล้วขับรถกลับอย่างไว
สักพักลูกน้องของภาคิน ก็ส่งสัญญานว่ามีเรื่องจะคุย ภาคินจึงให้นับดาวขึ้นไปรอข้างบน
ห้องเก็บเสียง
ท่านคิงบอกว่าให้ท่านไปส่งงานครั้งนี้ด้วยตัวเอง
"ได้ โอกาสกอบโกยมาถึงเราแล้วไปเตรียมการเถอะ"
แล้วมีอีกเรื่องคุณศิระ บอกว่าเขตของเขาของขาด ต้องการของเพิ่ม ให้ท่านจัดส่งของให้ด้วย
"อืมเข้าใจละ"
พอคุยจบภาคินก็ขึ้นไปหานับดาวทันที เขาไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไร ทำไมต้องดูแลเธอเป็นพิเศษ
เขารู้สึกว่าเธอเหมือนน้ำผึ้งทั้งนิสัย และท่าทาง
ภาคินเข้ามาในห้อง แล้วเดินไปหานับดาวแล้วบอกให้นับดาวไปหาพ่อแม่
:เธอควรไปคุยกับพ่อเธอให้รู้เรื่องนะเรื่องสร้างหนี้ ครั้งนี้เธอโชคดีเพราะมีฉันอยู่ ครั้งหน้าเธออาจไม่ได้โชคดีแบบนี้
"งั้นพรุ่งนี้ฉันขอไปพบพ่อกับแม่นะ"
:ไปเถอะฉันอนุญาต1วัน
"ขอบคุณนะ"
นับดาวแอบได้ใจที่เขามาทำดีกับเธอแบบนี้ เริ่มรู้สึกหวั่นไหวกับเขา เวลาที่เขาเป็นห่วง ทำนับดาวใจเต้นแรงไม่เป็นจังหวะ
ตอนเช้ามาที่บ้านนับดาว
นับดาวเล่าเรื่องทั้งหมดที่เจอ ให้แม่ฟังอย่างละเอียด ทำเอาแม่อารมณ์ขึ้นทันที
แม่รีบโทรเรียกให้คุณพ่อกลับเข้าบ้านด่วน คุณพ่อที่ยังไม่รู้ชะตากรรมว่าจะเจออะไร ก็รีบกับบ้านมาหาภรรยาอย่างไว
พอพ่อกลับมาถึงคุณแม่ก็ด่าชุดใหญ่ แล้วบอกว่าถ้ามีครั้งต่อไปอีกหนึ่งครั้งจะหย่าขาดและตัดขาดแบบไม่เป็นคนรู้จักกันอีกตลอดไป และจะไม่ให้ติดต่อกับลูกอีกตลอดชีวิต
คุณพ่อก็ทำท่าทางเหมือนกลัว แล้วแม่ก็ดึงหูบิดไปมาจนทำให้พ่อต้องรับคำที่คุณแม่สั่ง
แม่ :ลูกต้องไปชดใช้หนี้ให้แกแกยังจะสร้างเรื่องอีกตาแก่ ถ้ามีอีกเจอฉันในโหมดชั่วร้ายกว่านี้ได้เลย
พ่อ:พ่อขอโทษจริงๆนับดาวอภัยให้พ่อนะ
นับดาว :หนูไม่โกรธหรอกค่ะ แต่เสียใจมากกว่า
ถ้าพ่อทำอีกหนูว่าเราน่าจะยอมตายไปเลยค่ะ หนูว่าคงดีที่สุด
แม่: ใช่ตายๆไปซะให้มันจบอย่าอยู่เป็นบาปเป็นกรรมกันอีกเลย
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 44
Comments