ฉันช่วยเหลืองานแม่บ้านอยู่อย่างนั้นเกือบเดือน
ไม่รู้ว่านาย ภาคินหายไปไหน ฉันไม่เจอเขาอีกเลย ตั้งแต่ วันนั้น
แล้วฉันก็รอให้เขาพาออกไปสมัครเรียนนี่สิ่
เห้ออไม่ได้เรียนแล้วมั้งฉัน
ฉันไปเดินดูห้องนั้นดีกว่าเพื่อมีอะไรให้ดูมากขึ้น
มีรูปภาพเต็มไปหมด แต่มีอัลบั้มนึง เป็นรูปภาคินกับน้ำผึ้งในชุดแต่งงาน
ห้ะ!!เขาแต่งงานแล้วหรอ
แล้วแม่บ้านคนเดิมก็เดินเข้ามาเงียบๆทำฉันตกใจอัลบั้มรูปล่วง ปึกก
คุณเข้ามาที่นี่ทำไมอีกคะ คุณอยากรู้เรื่องขนาดนั้นเลยหรอ
"อยากค่ะถ้าคุณบอกฉันก็ไม่สงสัยอีกแค่นั้น"
ได้ฉันจะเล่าให้คุณฟัง
เรื่องมีอยู่ว่าคุณภาคินกับคุณน้ำผึ้ง คบกันมานานหมั้นหมายกันตั้งแต่เด็ก ทั้งคู่รักกันมาก
พอทั้งคู่ใกล้จะแต่งงานกัน คุณน้ำผึ้งดันมาหายตัวไป อย่างไร้ร่องลอย คุณภาคินตามหามาสามปีแล้วก็ไม่ได้ข่าวเธออีกเลย
อ่อฉันเข้าใจแล้วค่ะสงสารคุณภาคินนะคะ
"สงสารอะไร"
อยู่ๆเขาก็ปรากฏตัวขึ้นทำเอาฉันขนลุกซู่ เหมือนมีปีศาจมาอยู่ใกล้
"ไปหาฉันที่ห้อง"
ค่ะ
เข้ามาในห้องภาคิน
มีอะไรหรือป่าวคะ
"เธอสงสารอะไรฉัน"
ไม่มีอะไรค่ะฉันแค่พูดไปเรื่อยค่ะ
"เธอจะพูดไปเรื่อยได้ยังไง"
เขาเข้าเอามือมาบีบคางฉันไว้ ทำเอาเนื้อที่หน้าฉันแดงเป็นลอยมือ
"ปล่อยนะ"
ปล่อยหรอ?
เขาเอาปากของเขามาจูบและกัดปากของฉันจนเลือด
"นี่คุณ"
ฉันไม่ต้องการใครมาสงสาร จำใส่หัวเอาไว้
ภาคินอุ้มนับดาวพาดไหล่แล้วแบกเธอไปบนเตียง
นี่คือบทลงโทษของเธอนับดาว
เขากัดที่หน้าอกของนับดาวดึงเสื้อผ้าของนับดาวออกเผยให้เห็น เรือนร่างเปลือยเปล่า
นับดาวเอามือมาปิดหน้าอกไว้ "อย่านะคะ"
ทำเป็นกลัวไปได้
ภาคินหันด้านหลังนับดาวมาทางเขาแล้วตีไปที่ก้น อย่างหนักหน่วง จนทำให้เกิดรอยแดง
"ฉันเจ็บนะ"
เขาไม่พอใจทำกับเธอไปจนเช้า
สายแล้ว ภาคินก็ยังหลับอยู่ แต่ร่างบางที่นอนอยู่ข้างๆกับยังร้องไห้ และทรมานอยู่ข้างๆ
(ไอ้บ้าตัณหากลับ)
เข้าตื่นมาแล้วพูดกับฉันเหมือนเมื่อคืนไม่ได้มีไรเกิดขึ้น
จะไปสมัครเรียนไม่ใช่หรอ
"พรุ่งนี้ค่ะ"
"คุณจะพาไปหรือให้ฉันไปเองคะ"
เธออยากให้ฉันพาไปไหมหล่ะ
"คุณถามฉันอย่างนี้ฉันก็คงตอบว่าฉันไปเองดีกว่าค่ะ"
ไม่อ่ะ ฉันพาไป
(ห้ะ!แล้วจะถามเพื่อ!!)
เขายิ้มแล้วก็ดึงตัวฉันเข้าไปนอนกอด
ฉันง่วงอย่าส่งเสียงดังนะ
เขากอดฉันไม่ปล่อยทำเอาฉันเผลอหลับตามไปด้วย
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 44
Comments