รัชทายาทหลงรักองค์ชายสอง

...บทที่ห้า ตื่นจากฝัายร้ายพร้อมสิ่งที่เหนือกว่า...

...เช้าวันถัดมา สำนัก ป่าม่วงหอมหวาน มันช่างเป็นเช้าที่น่าเกลียดเสียจริงแถมยังเป็นเวลาที่องค์ชายสองหรือพระชายที่ถูกต้องตามกฎหมายของอาณาจักร และยังเป็นคนรักที่ท่านอ๋องสิบเก้า ทั้งดูแลทั้งใส่ใจมากที่สุดแล้วยังเป็นภรรยาคนเดียวอีกด้วยนอกจากองค์ชายสองที่เป็นคนแรกและคนสุดท้ายที่ท่านอ๋องสิบเก้าจะใช้ทั้งชีวิตนี้อยู่ด้วยถึงเเม้พระองค์จะเป็นคนเอาชนะใจยากก็ตาม

'ทำไมเจ้าถึงต้องนั่งติดกับข้าเหมือนสายฟ้าตามหมู่เมฆาตลอดเลย'

'ก็ข้าเป็นห่วงอาการของท่านยังไงเล่า'

'หยุดพูดถึงอาการของข้าเสียทีเถอะ ไม่เช่นนั้นข้าจะกลับจริงด้วย'

'ฟางเอ๋อข้าผิดไปแล้ว'

'ถ้าเจ้ายังไม่หยุดอีก เย็นนี้จะไม่ทำของอร่อยประจำอาณาจักรของข้าให้ทานอีก'

'ก็ได้ๆๆ เพื่อฟางเอ๋อข้าทำได้อยู่แล้ว'

'ถ้าจำไม่ผิดตอนนี้เหล่าสนมของเจ้าเหลือแค่ร้อยตนใช่หรือไม่'

'ห๋าาา ได้ไงกันสองวันยังไปอยู่กับ-'

'หื้อ กับ...กับอะไรงั้นรึอ๋องสิบเก้า'

'เฮือก!!! กับ...กับทหาร ใช่ข้าไปอยู่ที่กองทัพก็เลยไม่ได้ไปหาท่าน'

'ข้าส่งกองทัพทหารกลับอาณาจักรของแต่ละดินแดนตั้งห้าเดือนก่อนแล้ว แล้วเจ้าจะไปอยู่กับกองทัพได้อย่างไรกัน'

'ท่านอาทรงนํ้ากับท่านพ่อยังไงละพะยะค่ะ '

'หงหลินกลับไปตำหนักแล้วทรงนํ้าซะ'

'ฟางเอ๋อ ท่าน-'

'เรื่องของเจ้าจบเมื่อเหล่าสนมมาถึงเท่านั่น'

'ข้าไม่ได้หมายความเช่นนั้น'

'แล้วเจ้าหมายเช่นไรกัน'

'เส้นผมของท่านเปลี่ยนสีแปลกยิ่งนัก'

'ข้าจะต้องกลับพระตำหนัก'

'งั้นแปลว่าเหล่าสนมยังแล้ว-'

'ประหารชีวิตพวกเขาซะ แต่ถ้าเจ้ามีพละกำลังมากพอก็ช่วยคนที่เจ้าอยากช่วยเถอะ แล้วไม่ต้องมาพบข้าอีก'

'ฟางเอ๋อ ข้าจะพาท่านไปหาหมอ''เจ้าเด็กนี่ไม่ต้องๆๆข้าก็เป็นหมอเช่นกัน แล้วอุ้นข้าทำไมวางข้างลงเดี๋ยวนี้เสีย'

'ฟางเอ๋อแต่ท่าน..'

'ก็ได้ๆๆงั้นพาข้าไปถึงที่หมายเลยละกัน ถึงแล้วก็ช่วยตามหงหลินมาพบข้าด้วยละกัน '

'ท่านเหนื่อยมาก ท่านหลับสักหน่อยเถอะ'

'อืม'

ณ พระตำหนักพระชายา

'ฟางเอ๋อ ท่านได้ยินข้าไหม ฟางเอ๋อ ฟางเอ๋อ'

'ได้ยินอยู่ตลอด เสียงเจ้า เสียงของเจ้าช่างเบาเหลือเกิดเบาจนข้าอยากลืมทุกสิ่งที่เกี่ยวกับเจ้าไปเสียจริง'

'เสี่ยวหยาง เจ้าไปตามหงหลินมาเร็วเข้า!'

'ขอรับนายน้อย'

ณ ศาลาเสียงเพลง

'พระโอสถ เกิดเรื่องแล้วพะยะค่ะ'

'อะไรกัน เกิดอะไรขึ้นน้าหยาง'

'น้าเองก็ไม่รู้เช่นกันพะยะค่ะ แต่ตอนนี้สงสัยพระอาการท่านพ่อของพระโอสถทรงไม่ดีแล้วพะยะค่ะ'

'ท่านพ่อ น้าหยางรีบนำทางที่ท่านพักอยู่ตอนนี้ที'

'พระโอสถทรงตามน้ามาพะยะค่ะ'

ณ พระตำหนักพระชายา

'ฟางเอ๋อ หงหลินบุตรของท่านไกล้มาถึงแล้ว ท่านอย่าเป็นอะไรเลย ข้าขอร้องท่านละ ฟางเอ๋อ'

'นายน้อยข้าตามพระโอสถขององค์ชายสองมาอล้วขอรับ'

'รายงานข้าอยู่ได้รีบพาเขาเข้ามาพบฟางเอ๋อของข้าเร็วเข้า'

'ท่านพ่อ ลูกมาแล้ว ท่านต้องอยู่กับข้านานกว่านี้สิท่านพ่อ'

'หงหลิน เจ้ามีวิธีช่วยหรือไม่ ฟางเอ๋อถึงจะรอด'

'ข้าก็ไม่รู้เช่นกันพะยะค่ะ แต่ข้าเคยอ่านบันทึกของท่านพ่อพะยะค่ะ ในนั้นเขียนไว้ว่าหยินหยางเป็นเดียว

แต่จะได้ผลฉะเพราะคู่ชีวิตของตนเท่านั้นพะยะค่ะแถมต้องทำกันเมื่อดวงจันทร์เต็มดวงใต้นํ้าตกที่กำลังอุ่นได้ที่เท่านั้นพะยะค่ะ'

''เสี่ยวหยางไปเตรียมรถม้าแล้วพาข้ากับฟางเอ๋อไปที่แห่งนั้นให้เร็วที่สุดของเจ้า'

''รับทราบขอรับ'

'ส่วนหงหลินอาฝากที่นี่ด้วย'

'พะยะค่ะ'...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***