ตอนที่4 (มีเนื้อหา18+)

Day 2

เขาเดินเข้ามายังห้องใต้ดิน เขาได้เปิดประตูเข้ามาภาพตรงหน้าที่เห็นคือโปรดปรานที่นอนขดตัวอยู่บนเตียงที่ยังถูกล็อกไปด้วยเครื่องพันธนาการ

เขาเดินตรงไปหาเธอที่กำลังหลับอยู่และใช้มือทาบไปบนหน้าผากของอีกคน ตัวของโปรดปรานตัวร้อนคาดว่าน่าจะเกิดจากการที่ไม่ได้ใส่เสื้อผ้านอนตั้งแต่เมื่อคืนนั้น เขาเห็นอย่างนั้นจึงได้ถอดเครื่องพันธนาการ พร้อมกำลังจะสวมใส่เสื้อผ้าให้อีกคน แต่ทันใดนั้นโปรดปรานก็ได้ตื่นขึ้นมาใช้กำปั้นชกเข้าไปที่หน้าเขาพร้อมทั้งพยายามวิ่งหนีออกจากที่ตรงนี้

โปรดปรานพยายามที่จะวิ่งหนี แต่ก็หนีไม่พ้น เธอโดนจับตัวมาล็อกไว้ยังเดิม เธอได้แต่ร้องอ้อนวอนขอให้เขาปล่อยตัวเธอออกไป แต่มันก็ไม่เป็นผล

นอกจากที่จะถูกจับมาล็อกไว้ดังเดิมแล้ว เขายังไม่สวมใส่เสื้อผ้าให้เธอถึงแม้ตัวของเธอจะร้อนแค่ไหน เพราะเธอพยายามที่จะหนีจึงถูกลงโทษโดยการไม่ให้เสื้อผ้าและทนหนาวทนร้อนต่อไป

" ขอร้อง ใส่เสื้อให้เถอะนะ คุณก็รู้ตัวผมไม่สบายตัวผมร้อนแค่ไหน "

" เธอพยายามที่จะหนี ฉันอุตส่าห์หวังดีที่จะใส่เสื้อผ้าให้ "

" ผมขอโทษ จะไม่ทำอีกแล้ว " เขาไม่ได้ตอบกลับไปหรืออย่างไร เขาเดินกลับออกไปจากห้องสักพักก่อนที่จะกลับมาพร้อมผ้าห่มผืนบางและแผ่นเจลลดไข้ในมือ

" นอนพักผ่อนไป " เขาพูดบอกกับอีกคนไปก่อนจะใช้แผ่นเจลลดไข้ติดลงบนหน้าผากและห่มผ้าให้เธอ

" ไม่ใส่เสื้อผ้าให้ผมจริงหรอ "

" ใส่ไปเดี๋ยวก็ได้ถอด "

" ถอดอะไรอีก ใส่ให้ก่อนก็ได้ไหม ถอดก็ค่อยถอด ไม่รู้เรื่อง สมองอะมีไหม คนมันก็หนาวเป็น ผ้าห่มมันก็ดีแต่คุณเอาแบบบางมาไง มันจะช่วยไรเยอะ  ไอ้โง่เอ๊ย ไอ้ไม่มีสมอง! แล้วก็อีกอย่างคนไม่สบายมันต้องกินยาไหม ห๊ะ! ยาคือปัจจัยหลักที่จะช่วยให้หายป่วย ความรู้พื้นฐานเลยนะแค่นี้ก็ไม่รู้เรื่อง คุณนี่โตมายังไง " เธอพูดบ่นสาธยายยาวเป็นหางว่าวด้วยความหงุดหงิดน้ำเสียงที่แหบแห้ง

" ไม่สบายแล้ววีนหรือไง " 

" ไม่จำเป็นต้องไม่สบายก็วีนได้ โดยเฉพาะวีนให้คนโง่ "

" จะว่าไปเราผิดไหม "

" ผิด! คุณนี่มันโง่จริงเลยนะ ผมพูดขนาดนี้ยังไม่รู้อีกว่าตัวเองผิด ผมคิดว่าคนแบบนี้จะไม่มีอยู่บนโลกแล้วนะแต่มันก็มีคุณจนได้ ผมเหนื่อยมากนะ  " โปรดปรานพูดด้วยน้ำเสียงโมโหและวีนในเวลาเดียวกัน 

" ไม่มีความกลัวฉันเลย ฉันจับตัวเธอมาเพื่อฆ่านะ กลัวฉันหน่อยก็ดี "

" กลัวก็กลัวอยู่หรอก แต่คุณโง่จะไม่ให้ผมโมโหได้ไง " เธอยังคงบ่นร่ายยาวต่อไปจนเขาต้องรีบเดินพร้อมปิดหูออกจากห้องไปด้วยความรำคาญ

เสียงแง้มประตูดังขึ้น เขาค่อยๆเปิดประตูเข้ามาที่ต้องทำอย่างนี้เพราะเขากลัวว่าเธอยังคงบ่นยาวอยู่ แต่เมื่อเขาเห็นว่าเธอหยุดบ่นไปแล้วเขาจึงเดินเข้ามาในห้อง เดินไปยังโต๊ะข้างเตียงก่อนจะหยิบบางอย่างไว้ในมือสิ่งนั้นมีรูปร่างคล้ายคลึงกับอวัยวะเพศชายนั่นคือ  ดิลโด้

เขาเดินมุ่งตรงมาที่โปรดปรานที่นอนตัวเปล่าไม่สวมใส่เสื้อผ้าอยู่บนเตียงมีเพียงผ้าห่มผืนบางๆที่ห่มตัวเธอไว้ เขาจับไปที่ตัวของก่อนจะเขย่าตัวของเธอเบาๆหวังให้เธอตื่นแต่ไม่เป็นผล เขาจึงเขย่าตัวเธอแรงขึ้นและใช่รอบนี้เธอตื่น 

" ปล่อยคนจะหลับจะนอนมีมารยาทไหม มาเขย่าตัวทำไมวุ้ววว " โปรดปรานพูดออกมาด้วยน้ำเสียงงัวเงียจากการโดนปลุก

" ตื่นได้แล้ว เธอมีเรื่องต้องทำ เร็วๆ " เขาเขย่าตัวเธออีกครั้ง

" ทำอะไร คนจะหลับจะนอน " เธอพูดด้วยน้ำเสียงงัวเงียอีกครั้งก่อนจะหลับตาลงไปอีก

" จะตื่นดีๆหรือจะให้แทงเธอตายไปเลย " เขาพูดขู่เธอไป ทำให้เธอรีบลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยความหวาดกลัว

" ตื่นแล้วจ้าพ่อคุณ ปลุกขึ้นมาทำอะไรไม่ทราบ คนกำลังฝันดี " 

" เธอฝันว่าอะไร "

" ฝันว่าผมกำลังนั่งทานข้าวกับครอบครัวและแฟนของผม ในฝันผมมีเบบี๋ด้วยนะ มันเป็นฝันที่ดีมากเลยล่ะ ผมไม่รู้ว่าชีวิตนี้จะมีโอกาสได้มีชีวิตแบบนี้หรือเปล่า " โปรดปรานพูดออกมาอย่างมีความสุข ก่อนที่นัยน์ตาสวยจะมีน้ำตาไหลออกมา ในใจลึกๆเธออยากจะหนีออกจากที่นี่ให้เร็วที่สุด เธอคิดถึงครอบครัว คิดถึงแฟน คิดถึงทุกสิ่งทุกอย่างภายนอก 

" มันก็แค่ความฝัน ชีวิตนี้เธอไม่มีทางที่จะได้มีชีวิตแบบนั้นแน่นอน "

" คุณจะรู้ได้ไง ชีวิตผมผมกำหนดมันเองได้ "

" นั่นแค่เมื่อก่อน ตอนนี้ฉันเป็นคนกำหนดชีวิตของเธอ ฉันสั่งให้เธอตายเธอก็ต้องตาย " 

" แต่ถ้าผมออกไปได้เมื่อไหร่ ชีวิตของผมก็คือชีวิตของผม "

" เธอยังคิดว่าจะออกไปได้อีกหรอ เลิกคิดไปซะ เหยื่อของฉันฉันไม่เคยปล่อยให้ออกไปมีชีวิตอีกหรอก หยุดคิดแล้วก็เช็ดน้ำตาโง่ๆของเธอแล้วมาทำตามที่ฉันสั่ง "

" คุณจะให้ผมทำอะไร " เธอเช็ดน้ำตาตามที่เขาบอกก่อนจะเอ่ยถามสิ่งที่เขาจะสั่ง

เขาไม่ได้ตอบกลับเธอไปแต่ชูดิลโด้ที่อยู่ในมือขึ้น

" ดิลโด้? " 

" อือ ช่วยตัวเองให้ฉันดู " 

" ปลดมือฉันสิ จะได้ทำอะไรสะดวก " เขาเดินไปปลดล็อกมือของเธอออกทั้งสองข้าง แล้วโยนดิลโด้ขนาดกลางที่ไม่ใหญ่หรือเล็กมากจนเกินไปพร้อมมีเจลหล่อลื่นที่ใช้เปิดทางช่องทางหลัง

" ฉันปลดให้แล้วเริ่มทำสิ " 

" คุณอยากเปิดทางให้ผมรึเปล่า " เธอพูดพร้อมทำหน้าตาที่เย้ายวนยั่วยวนเขา เธอปรับอารมณ์ค่อนข้างเร็วมากเพราะตอนนั้นเธอยังเศร้าและยังร้อนไห้อยู่เลยแต่ถึงอย่างนั้นภายในใบหน้าของเธอยังคงหลงเหลือคราบน้ำตาอยู่เล็กน้อย

" อยากให้ฉันช่วยหรอ "  โปรดปรานพยักหน้าเพื่อเป็นสัญญาณให้เขารับรู้ว่าตัวเธอนั้นต้องการ

หลังจากที่เขาได้เห็นอย่างนั้นเขาพลักโปรดปรานให้นอนราบบนเตียง แล้วใช้เจลหล่อลื่นทาลงที่นิ้วก่อนจะค่อยๆใช้นิ้วเข้าไปทางช่องทางหลังทีละนิ้ว 

" อื้ออ เอาเข้ามาอีก " โปรดปรานร้องเอ่ยขอเพิ่ม ไม่ใช่ปัญหาที่เขาจะทำให้ไม่ได้

เขาเพิ่มนิ้วเขาไปทางช่องทางหลังเป็นสามนิ้วและค่อยๆเข้าๆออกก่อนจะเพิ่มความเร็วและความแรงในการเร่งจังหวะนิ้ว

" อ๊ะ อ๊ะ อ๊าาา ระ...เร็วไป " โปรดปรานครวญครางออกมาด้วยความเสียวและความเจ็บออกมา

" ใช้ดิลโด้สักที " เขาได้หยุดการกระทำนั้นก่อนจะบอกให้โปรดปรานช่วยตัวเอง

โปรดปรานลุกขึ้นนั่งใช้เจลหล่อลื่นทาลงที่ดิลโด้และรูช่องทางด้านหลังเพื่อให้ดิลโด้เข้าไปได้ง่าย เธอวางดิลโด้ไว้ระหว่างขาและใช้มือจับดิลโด้ไว้แล้วค่อยๆนั่งลงให้ตรงกับดิลโด้

" อื้ออออ " โปรดปรานครางออกมาเบาๆด้วยความเจ็บ

เธอนั่งแช่ดิลโด้ไปสักพักเพื่อให้เกิดความเคยชิน ก่อนจะค่อยขยับตัวขึ้นลงอย่างช้าๆ

" อื้อ อ๊าา " โปรดปรานค่อยๆขึ้นลงช้าๆก่อนจะเร่งจังหวะให้เร็วขึ้น

" อ๊ะ อ๊าา อ๊ะ อ๊ะ " เธอครวญครางออกมาดังขึ้นเรื่อยๆ ทั้งขนาดดิลโด้และจังหวะที่เร็วขึ้นเรื่อยๆ

เขายังไม่พอใจในการกระทำของคนตรงหน้า เขาจึงผลักโปรดปรานให้นอนราบลงไป

" คุณจะทำอะไร ผมกำลังช่วยตัวเองให้คุณดูอยู่ไง " 

" เธอทำไม่ถูกใจฉันไง นอนลงไปนั่นแหละ เดี๋ยวฉันทำให้เธอเอง " เขาพูดจบพร้อมใช้ดิลโด้นำเข้าไปทางช่องทางหลังของอีกคนแล้วชักเข้าออกด้วยความรุนแรง

" อ๊ะ อ๊าาา บ..เบาหน่อย "

" ทำไมหรอคะ " เขาถามแกล้งๆออกไปทั้งที่รู้เหตุผลนั้นพร้อมเร่งจังหวะทำให้เร็วขึ้น

" จ..เจ็บ อ๊ะ อ๊ะ อ๊าาา " ปากบอกให้เขาเบาๆแต่ช่องทางด้านหลังก็ขมิบตอบไม่หยุด

" จ...จูบปรานหน่อยได้ไหม " เธอแทนตัวเองว่าปราน เธอคงคิดว่าเขาเป็นแฟนของเธอแน่ๆ 

" ฉันไม่จูบกับเหยื่อของฉันหรอกนะ " เขาพูดตอบกลับไปพร้อมทั้งยังชักดิลโด้เข้าออกไม่หยุดพัก

" ห...ให้ปรานเป็นข้อยกเว้นได้ไหม " เขาได้ยินอย่างนั้นจึงหยุดชะงักไปสักพัก ก่อนที่จะตอบเธอกับไป

" เหยื่อของฉันทุกคนไม่มีข้อยกเว้นหรือแม้แต่เธอก็เช่นกัน " เขาพูดตอบกลับไป ก่อนจะปล่อยมือออกจากดิลโด้ที่ยังอย็ในช่องทางด้านหลังของอีกคน

" ทำไมไม่ทำต่อ " โปรดปรานมึนงงกับคนตรงหน้าที่หยุดการกระทำทั้งหมดทั้งที่ตัวเขายังไม่ถึงจุดฝั่งฝันทั้งข้างหน้าและด้านหลัง

" ฉันหมดอารมณ์ที่จะทำแล้วล่ะ " 

" คืออะไรทำไมอยู่ๆถึงหมดอารมณ์ ห้ะ คือหมดอารมณ์แค่ฉันขอให้จูบงั้นหรอ " เขาถามออกไปด้วยหน้าตาที่มึนงงกับคำตอบที่ได้ยิน

" อือ " เขาตอบกลับไปพร้อมล็อกมือเธอไว้ดังเดิม

" อย่าพึ่งได้ไหม ผมยังไม่เสร็จ นะอย่าพึ่งไปนะ " เธอออดอ้อนให้อีกคนอย่าพึ่งไปกลับมาช่วยเขาก่อน

" นั่นคือปัญหาของเธอ ไม่ใช่ปัญหาของฉัน เธอจะจัดการยังไงก็เรื่องของ " พูดจบโยนเสื้อผ้าไว้ให้บนเตียง แล้วเดินออกไปเหมือนเดิมเหมือนเมื่อวานเป๊ะ

" คุณ! มาช่วยให้เสร็จก่อน แค่ขอให้จูบแค่นี้ก็ไม่ได้ แล้วนี่อะไรโยนเสื้อผ้ามาให้แล้วจะใส่ยังไง ล็อกไว้ขนาดนี้ ไอ้หน้าโง่เอ๊ย โง่เสมอต้นเสมอปลายจริงๆ ไม่มีวัวผสมควายล้วนๆ ฮื่อ แล้วจะทำยังไงเนี่ย ยังไม่เสร็จเลย " เขาด่าอีกคนพร้อมทั้งคิดหาวิธีจะช่วยตัวเองให้เสร็จ แต่มันจะทำยังไงละในเมื่อมือกับขาทั้งสองยังถูกล็อกไว้แบบนี้

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***