อะไรคือความสุข?

ณ หมู่บ้านรอเรน

"อารีระวังง!"เด็กชายคนหนึ่งพูด

"ห๊าาา"อารีได้สดุดกับกอไม้ขนาดใหญ่

"โอ้ยย"อารีร้องด้วยความเจ็บ

"เป็นอะไรมากใหมอารี"เด็กชายพูด

"เจ็บอ่า..แงงงงงงงง!!!!!!!"อารีรัองไห้เสียงดัง

"อารีหยุดร้องก่อนสิเดี๋ยวฉันพากลับบ้านเอง"เด็กชายพูด

"ขออนุญาตค้าบน้าเฮลลี่"เด็กชายพูด

"นี่!ไปทำไรมาเนี่ยทำไมเลือดออกขนาดนี้หล่ะ!"น้าเฮลลี่พูด

"เดี๋ยวน้าไปตามหมอมาให้หนูกลับไปก่อนไป!"น้าเฮลลี่พูด

"แต่"

"ไม่มีแต่กลับไปซะ!"

"ก็ได้คับ"เด็กชายพูดด้วยความเศร้าแล้วเดินออกไป

"ท่านแม่มดคะอารีไปทำอะไรมาไม่รู้ค่ะเลือดออกเยอะมาเลย"

"อารี....ไปทำอะไรมาห๊ะ!"แม่มดพูดด้วยความโกรธ

"น..หนูไปวิ่งเล่นแล้วสดุดไม้ใหญ่ค่ะ"อารีพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ

"เห้อออ อารีระวังบ้างสิ!"

"ค่ะหนูจะระวังมากกว่านี้ แต่ว่าหนูอยากไปเที่ยวแบบคนอื่นบ้างนี่คะ"อารีพูดด้วยร้องด้วย

"เห้ออ แกก็รู้หนิเงินที่เราหามาได้ก็มีไม่มากจะเอาเงินที่ใหนไปเที่ยวหล่ะแค่ค่ากินก็แทบไม่พออยู่แล้ว!"

"ท่านก็เสกเงินสิคะ!"

"อารี ฉันต้องการหาเงินแบบบริสุทธิ์ไม่ใช่เสกมา ฉันน่ะอยากอยู่ร่วมกับมนุษย์นะ ฉันอยากเป็นแบบมนุษย์อยากใช้ชีวิตตายแล้วก็เกิดใหม่วนไปซ้ำๆ ฉันว่ามันสนุกดี ฉันมีชีวิตอยู่ทุกที่มีอายุราวๆ100++ปีเชียวนะขนาดฉันอายุขนาดนี้แล้วฉันยังไปไม่ครบทุกที่เลย แต่มนุษย์น่ะได้ไปเกิดตามที่ต่างๆจนครบทุกพื้นที่โดยที่ไม่ซ้ำกันเลยซักชาติฉันก็อยากมีชีวิตแบบนั้นเหมือนกับมนุษย์เหมือนกัน....อ่าพูดมาขนาดนนี้แล้วเธอคงจะเบื่อไว้ฉันจะลองโกงเงินหาเวลาว่างพาเธอไปเที่ยวนะอารี แต่การเป็นหมอเนี่ยไม่ง่ายเลยนะ ฮ่าฮ่า เฮ้ออแถมยังต้องปกปิดตัวตนด้วย"แม่มดพูดด้วยความเหงา

"ขอบใจนะที่รับฟังฉันอารี.."แม่มดพูดด้วยน้ำเสียงสั่น

"ค่ะ!"อารียิ้ม

"หนูจะมีวันเก่งเวทเหมือนท่านใหมคะ"อารีพูดพร้อมกับยิ้ม

"มีสิฉันสอนเธอเองกับมือเลยนะเธอต้องเก่งอยู่แล้ว...แต่เธอห้ามเอาเวทที่ฉันสอนไปใช้ในด้านลบเด็ดขาดเข้าใจใหมอารี"

"เข้าใจค่ะท่าน"อารียิ้ม

...10ปีต่อมา...

"อารี!!"แม่มดตะโกน

"หึหึ " อารียิ้มเยาะเย้ย

"อารีเธอไม่เป็นอะไรใช่ใหม"อาเธอร์เด็กชายในตอนนั้นพูดด้วยความเป็นห่วง

"ไม่..ไม่เป็นอะไร"อารีพูด

"นี่หนูอารียัยนี่มันเป็นแม่มดจริงๆใช่ใหม"ลุงคนนึงพูด

"ช..ใช่...ใช่ค่ะคุณลุง"อารีกอดอาเธอร์แน่น

"ดีหล่ะเผานังนี่เลย"ลุงตะโกน

"อารี!!!ทำไมแกทำกับฉันแบบนี่ฉันอุส่าเลี้ยงดูแกมาอย่างดีไม่ให้แกตายแต่พอฉันยกตำแหน่งราชินีให้แกแกกลับทำแบบนี้กับฉันหรอห๊ะ!!นังอารี!นังเด็กไม่รักดีฉันขอสาปให้แกมีแต่ความซวยมีแต่ผู้คนรังเกียจสืบต่อไปให้ลูกหลานแกนังเด็กไม่รู้จักบุญคุณ!!!"

"ฮืออออา..อารีกลัวฮือออ"

"ไม่เป็นไรนะอารีฉันอยู่นี่แล้ว"อาเธอร์ปลอบด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน

"อารี....สุดท้าย..เธอก็เหมือนมนุษย์คนอื่นสินะ..."คำกล่าวสุดท้ายของแม่มดจากนั้นเธอก็สลายหายไป

"เฮฮฮ!!!"ชาวบ้านตะโกนร้องลั่นแสดงความยินดีที่ฆ่าแม่มดได้

แต่อารีกลับรู้สึกเศร้ามากกว่า

(เอ๊ะทำไมหล่ะทำไมน้ำตามันไหลหล่ะ?ฉัน..ฉันควรดีใจสิ ฮึก..)

เสียงสะอื้นของเธอทำให้อาเธอร์ได้ยิน

"อารีเธอเป็นอะไรร้องไห้ทำไมหล่ะ?!"อาเธอร์กล่าว

"ไม่..ไม่รู้สิ..."

"ฉันขอกลับบ้านก่อนนะไว้เจอกัน"

"เดี๋ยวสิอารี..อารี!!!"อาเธอร์ตะโกนลั่น

อารีวิ่งกลับบ้านพร้อมน้ำตาและสงสัยตัวเองว่าเธอรู้สึกอะไรกันแน่ ตอนแรกเธอก็รู้สึกดีแต่ตอนนี้กลับเศร้า?

(มันคือความรู้สึกอะไรกันแน่นะ?)

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***