ตัดไฟแต่ต้นลม

เช้าวันต่อมาที่บ้านของอัคพันธ์

"ตื่นแล้วหรอลูกมะมากินข้าว"ผู้เป็นมารดาพูดขึ้น แล้วชายหนุ่มก็เดินมาที่โต๊ะทานข้าว

"แล้วรถเราไปใหนอะลูก?เมื่อคืนถึงได้มาแท๊กซี่?"

"จอดอยู่บริษัทครับ"

"อ้าว ทำไม รถเสียหรอ?"

"ปล่าวครับพอดีเมื่อคืนไปธุระกับคนที่ทำงานด้วยกันก็เลยเอาไปแค่คันเดียวครับ รถผมเลยจอดไว้ที่บริษัทครับ"

"อ๋ออออ"

!!!ติ้งต่องๆๆๆๆ!!!!!เสียงออดที่หน้าบ้านดังขึ้น

"ใครมาแต่เช้าเลย"ผู้เป็นมารดากล่าวขึ้น

"เดี๋ยวผมไปดูให้ครับ"พูดจบเขาก็เดินออกไปที่หน้าบ้าน แล้วก็ต้องตกใจทันทีท่เห็นคนที่มาเยือน

"คุณจุ๋ม🤨🤨มาได้ไงครับเนี่ย?"

"ขับรถมาคะ😁😁"

"ผมหมายถึงมาบ้านผมถูกได้ยังไง?"

"ก็ไม่เห็นยากเลย ระดับจุ๋มซะอย่าง😁😁"

"โอเคครับๆ ผมรู้แล้วว่าคุณเก่ง แล้วตกลงมาทำไมแต่เช้าครับเนี่ย?"

"ก็มารับพี่ไปทำงานไงคะ"

"รับผม???"

"คะก็พี่ไม่มีรถจุ๋มก็เลยอาสามารับไงคะ แล้วเนี่ยจะคุยตรงนี้อีกนานมั้ยคะจะไม่เชิญจุ๋มเข้าบ้านเลยหรอ😄😄?"

"เชิญครับ" เขาพูดเสร็จก็เตินนำเธอเข้าไปในบ้าน

"ใครมาหรอลูก"

"สวัสดีคะคุณป้า"เธอพูดพร้อมกับยกมือไหว้ทันที คุณอ้อยใจผู้เป็นมารดาก็รับไหว้แล้วทำหน้างงๆไปทางลูกชาย

"คุณแม่ครับนี่คุณจุ๋มครับน้องสาวของท่านประทานที่บริษัท" เขาแนะนำหญิงสาวให้แม่เขารู้จักพร้อมกับเน้นย้ำคำว่าน้องสาวท่านประทานเพื่อเตือนใจตัวเอง

"ส่วนนี้แม่ของผมครับ"แล้วก็หันมาแนะนำแม่ของเขาให้หญิงสาวรู้จักเช่นกัน

"ไม่ต้องเน้นย้ำหรอกคะว่าจุ๋มเป็นน้องใครก็แค่บอกคุณป้าว่าจุ๋มเป็นเพื่อนร่วมงานของพี่ก็น่าจะพอแล้วมั้งคะ**จรืงมั้ยคะคุณป้า"เธอพูดจบก็หันมาขอความคิดเห็นจากคุณอ้อยใจทันที คุณอ้อยใจไม่รู้จะตอบยังไงจึงได้แต่ยิ้มตอบกับไป

"เอาหละเอาหละ กินข้าวกันดีกว่าลูกแล้วหนูจุ๋มทานข้าวมารึยังละลูกทานด้วยกันมั้ย"

"จุ๋มทานมาแล้วคะ ตามสบายนะคะ"เธอตอบขึ้นด้วยความน้อยใจบางอย่างที่เห็นอัคพันธ์ชอบทำตัวห่างเหินกลังเธอแบบนี้

"ถ้างั้นจุ๋มขอไปนั่งรอตรงนั้นนะคะ"เธอพูดจบก็เดินไปที่โซฟา

"แล้วตกลงยังไงเนี่ยลูก"คุณอ้อยใจถามลูกชายเบาๆหลังจากที่หญิงสาวเดินไปแล้ว

"แม่ดูออกนะว่าอ๋อมคิดยังไงกับหนูจุ๋ม แล้วหนูจุ๋มคิดยังไงกับลูกแล้วทำไมต้องทำแบบนี้กับเธอด้ย???"

"มันเป็นไปไม่ได้หรอกครับแม่เค้าเป็นใครเราเป็นใครผมรู้ตัวดีครับ"อัคพันธ์พูดกับแม่ด้วยเเววตาเศร้าๆ

"ถ้าลูกคิดแบบนั้นก็ตัดไฟแต่ต้นลมสิลูกทำแบบนี้มันน่าสงสารทั้งหนูจุ๋มและตัวลูกเองนะ"

"แล้วผมต้องทำไงครับ🥺🥺🥺,?"

"ก็อย่าให้ความหวังสิเขาจะได้ตัดใจ"

"ผมก็อยากทำนะครับ แต่ผมไม่กล้า"

"กล้าไม่กล้าก็ต้องทำ ดีกว่าให้มันยืดเยื้ออยู่แบบนี้เขาจะได้ตัดใจแล้วไปหาคนใหม่ที่ดีแบบที่อ๋อมต้องการไงลูก**"ฟังแม่พูดจบอัคพันธ์ก็ทำหน้าเศร้าแล้วก็รีบกินข้าวเพื่อที่จะไปตัดไฟแต่ต้นลมทนที

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

ถึงแล้วนะครับ

บทต่อไป

ความเจ็บปวด

