บทที่หนึ่ง หน้าที่1

ีีีีเหมันต์พร่างพรม ตะวันราแสง

หิมะไม่ได้ตก ทว่าหนาวเหน็บจนน่าจะหนก

ที่ปลายขอบฟ้าไกล แสงสีแดงนวลถูกลมเหนือโชยแผ่วพัดหายไปออย่างไร้ร่องรอยเสียแล้ว

ชาวบ้านตัวเล็กๆ ที่กลับบ้านได้ต่างเร่งรีบกลับบ้าน

ภายในประตูที่ปิดแแน่นนั้นสั่งสมความร้อนอันน้อยนิดจนน่าอนาถเอาไว้

เถ้าแก่หลี่ซุกมือเอาไว้ในเสื้อ มองถนนอันหนาวเหน็บเงียบเหงาที่หนาวและเหงาไม่ได้มีเพียงถนนเท่านั้นเพราะแม้แต่ในโรงเตี้ยมก็ยังหนาวและเหงาไปด้วย สองสามวันก่อนยังมีภาพคนที่ไปอวยพรวันเกิดบ้านสกุลไป๋เดินไปมาอยู่หน้าร้าน อาจเพราะแขกมากันเกือบครบแล้วจึงไม่เห็นภาาพเช่นนั้นอีก แขกคนเดียวที่มีนั่งถูมือไปมาอยู่ข้างเตาผิง เขาก้มหน้าอยู่ตลอดเวลา อากาศหนาว คนยอมออกมาข้างนอกย่อมไม่มีมาก เกรงว่าวันนี้คงไม่มีใครมาพักที่โรงเตี้ยมแล้ว

"กุบกับ กุบกับ..." เสียงฝีเท้าม้าดังใกล้เข้ามา กลับมาดังเอาเวลานี้

"เฮ้ย! แขกมา!" เสี่ยวเอ้อร์สะดุ้งได้สะติ

เถ้าแก่หลี่ยืดคอออกไปมองด้านนอก

ม้าเร็วทะยานมาดุจเหินลม สองคนขี่ม้าสอตัวตามกันมา ที่สุดก็มาหยุดลงหน้าโรงเตี้ยม หญิงสาวใบหน้ารูปไข่ซึ่งต้องลมเย็นจนแดงไปหมดนั่งอยู่บนหลังม้า นางถามชื่ออย่างสดใส "นี่ รู้หรือไม่ว่าบ้านสกุลไป๋ไปทางใด"

"แม่นางจะไปอวยพรวันเกิดผู้อาวุโสสกุลไป๋รึ"

"อื้อ ต้องไปถนนสายใด"

"เลี้ยวซ้ายด้านหน้านี้ จากนั้นไปอีกสามลี้ก็จะถึงเขตบ้านสกุลไป๋แล้ว"

"หือ! ยังต้องขี้ม้าอีกครึ่งชั่วยามเชียวหรือ สกุลไป๋นี่ช่างฟุ่มเฟือยเสียจริง! นางหันกลับไปเอ่ยกับบุรุษหนุ่มด้านหลังด้วยรอยยิ้ม ศิษพี่ท่านว่าอย่างนั้นหรืไม่"

โจรั่วเหวินหัวเราะ

ื ปีนี้เขาเพิ่งอายุได้ยี่สิบปีเต็ม ใบหน้างดงามของเขาให้ควาทรู้สึกสงบสุขุม เขาคือศิษย์ที่โดดเด่นที่สุดแห่งสำนักหัวซาน อีกทั้งในใจของอาจารย์ เขายังเป็นคู่ครองที่เหมาะสมของธิดาผู้เป็นไข่มุกเม็ดงามเขามองฟางหนีหงศิษย์น้อยซึ่งอาจารย์และอาจารย์หญิงยกให้ตนอย่างกลายๆ เรียบร้อยแล้ว จากนั้นก็ยิ้มเอาใจ "ศิษย์น้อยสกุลไป๋เป็นหนึ่งในสี่สกุลใหญ่แห่งยุทธภพ พวกเรามาอวยพรวันเกิดเป็นพิเศษ ข้าว่าเรื่องของวาจานั้นควรเคารพบนอบเสียหน่อยก็จะเป็นการดี"

เฮอะ! เฟิง ไป๋ ซือหม่า สวี หลายปีมานี้สกุลไป๋มิได้มีทายาทอันเก่งกาจสักคน หากเอ่ยถึงอันดับสกุลผู้มีอิทธิพลในยุทภพ สกุลไป๋คงจะถูกจัดอยู่ปลายแถวแล้ว"

โจรั่วเหวินถอนหายใจส่ายหน้า "ศิษย์น้อง..."

"เรื่องนี้ท่านพ่อเป็นคนบอกข้า" ฟางหนีหงแลบลิ้นใส่โจวรั่วเหวินก่อนจะยิ้หวาน "ศิษย์พี่ข้ารู้กาละเทสะหรอก เรื่องเหล่านี้ข้าไม่ไปพูดต่อหน้าท่านผู้อาวุโสไป๋อย่างแน่นอนน"

"สายมามากแล้ว เรารีบไปกันเถิด! วันเกิดอายุครบห้าสิบปีของผู้อาวุโสไป๋คนในยุทธภพต่างมาถึงกันตั้งแต่สองวันก่อน วันพรุ่งนี้จะเป็นวันงานแล้ว พวกเราเพิ่งมาเอาวันนี้เกรงว่าจะเสียมารยาทพอควร

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***





novel PDF download