ตอนที่5 พูดดีด้วย

"โอ้ย! มันเจ็บนะ"เท็กซัสใส่น้ำเกลือบนสำลีเเล้วเเตะไปบริเวณเเผลของยูรา

"ก็พี่อยู่ไม่นิ่ง"

"ก็บอกไม่ต้องยุ่งไง" ยูรายืนยันเเละพยายามปัดมือของผมออก

"พี่..นิ่งๆสิ"

"เท็กซัส! อย่าดื้อได้ไม๊ เเล้วอยู่ในมหาลัยก็ควรเรียกอาจารย์สิไม่ใช่พี่"

"คนรู้จักกันก็หยวนๆไม่ได้?"

"ไม่ได้ อย่าทำตัวดื้อเเบบนี้"

"ใครใช้ให้พี่รับหมัดเเทนผม"

"ก็ฉันเป็นอาจารย์จะปล่อยให้นักศึกษามีเรื่องจนเจ็บตัวมันถูกหรอ

"เอาตรงนะ เเถวบ้านผมเรียกสาระเนครับ"ก็ไม่ได้อยากพูดเเรงนะยังไงเธอก็เจ้บเพราะผม เเต่มันหงุดหงิดอ่ะ

"เท็กซัส!"

"ครับ:)"

"หยาบคาย เเถวบ้านนายที่ว่า บ้านป่าเมืองเถี่ยนหล่ะสิ"

"ค้าบๆ"ผมตอบกวนๆเเล้วทำเเผลต่อ

"โอ้ย ..บอกไม่ต้องทำเเล้ว มันเจ็บ"

"ไม่อยากเป็นหนี้บุญคุณ"เท็กซัสพูด

ผมยังคงโน้มตัวข้ามโต๊ะทำแผลต่อโดยไม่สนใจคำพูดของยูรา

ปึ้ง!(เสียงประตูห้องพักอาจารย์ดัง)จากผู้มาเยือนที่ดูรีบร้อน

"พี่ยูรา.." ปลายเสียงวิ่งถลามาหาเธอด้วยความเป็นห่วง ก่อนจะดันตัวผมที่กำลังทำเเผลให้พี่ยูราจนกระเด็ด(ไอ่หัวกะปินี่น่าถีบชิบ)

"ดิน ไม่เรียนหรอ"นั่นเป็นคำเเรกที่ยูราทักหมอนั่น เห็นสนิดนักหนา เเต่ยุรายังคงวางตัวในฐานะอาจารย์

"ผมได้ยินว่าพี่เจ็บเลยรีบมาดู เกิดอะไรขึ้นครับ เจ็บมากหรือเปล่า" ดินจับริมฝีปากของยูราลูบไปลูบมาด้วยท่าทางวิตกกังวล(เเผลผมพึ่งทำนะ เามือมาจับทำเเมวหรือเดี๋ยวติดเชื้อมาโทาผมอีก ไอ่กะปิโง่บัดซด)

"ไม่ได้เป็นไรมากหรอก"

เท็กซัสเห็นเเบบนั้นก็เดินไปที่โซฟาหน้าโต๊ะทำงานเเล้วนั่งลงไป

"เดี๋ยวผมทำเเผลให้นะ"ดินพูด (เอ้าตุพึ่งทำไปป่ะวะ มองไม่เห็นสียาที่ปากไงว่ะ รู้งี้ใส่เบนตาดีนชุ้มทั้งปากเอาให้ปากดำเเทนสีลิปก็ดี )

"บอกให้ไปเรียนไง"ยูราพูดกับดิน(เออ บอกให้ไปก็ไปดิว่ะ อยู่ทำเเมวหรอ)

"วันนี้ผมเลิกเรียนเเล้ว"

"อ่อ งั้นก็ได้"ยูราตอบท่าทางอ่อนลง (เอ้า ง่ายงี้เลยหรอ)

ไอ่ดินหัวกะปิหยิบไม้พันสำลีจากมือผมที่ผมพึ่งใช้ทายาให้พี่ยูราไป ไปเช็ดเเผลต่อให้เธอ(ควายเอ้ย ใช้เเล้วใช้ซ้ำเนี่ยนะ สำลีเช็ดเเผลรุ่นรีไซเคิ้ลไงวะ ผมว่าถู้วันนี้ยัยพี่ยูราติดเชื้อก็ไม่เเปลก สมองมันมีกี่เซลล์วะ )

"นี่น้อง ออกไปก่อนก็ได้นะ ตรงนี้พี่จัดการเอง"มันพูด ทำเป็นไม่รู้จักผม มานงมาน้อง

"ใครน้อง เเม่กูไม่เคยคลอดมึง"

"เอ้า ไอ่นี่"มันดุหัวร้อนกับคำตอบของผม

"อีกอย่างกูไม่มีพี่เป็นน่าตัวเมีย" เท็กซัสพูด

"มึง!!!"ดินหันมาทำท่าเอาเรื่องเท็กซัส

Ura:

"โอ้ยจะทะเลาะกันเพื่อ?"หรือ2คนนี้มีบางอย่างที่ทำให้ไม่ถูกกัน ทั้งโชทั้งดินกับเท็กซัส เคยเปนเพื่อนรักกันมาก่อนเเต่เหมือน5ปีก่อนจะมีเรื่องอะไรทำให้เขาไม่ลงรอยกัน

"พี่ยูราอ่ะ ก็ดูมันพูดกับผม"ดินฟ้อง

"เเล้วจะไปใส่ใจทำไมหล่ะ "

"พี่เข้าข้างมันหรอ"ดินเริ่มงอเเงอีก

"พี่ป่าว เเต่ดินจะเอาตัวเองไปเเลกกับคนเเบบนั้นทำไม เข้าใจพี่บ้างสิ"

"อื้ม" ดินทำเป็นไม่สนใจเเล้วมาทายาต่อให้ฉันอย่างเบามือ

"พี่ยูราวันนี้ผมว่างนะ คือ.."

"อ่อ ไปสิ พี่ว่าจะไปดูรถให้โชว์รูมหน้ามหาลัย"

"วันนี้ไม่เปิด" เท็กซัสเอ่ยนิ่งๆ(เอ้า ละหมอนี่เกี่ยวไรด้วยอ่ะ เเล้วรู้ได้ไงว่าไม่เปิด)

"ยุ่งไรด้วย พี่ยูราไปที่อื่นก็ได้"ดินบอก

"เอ่อ... เเต่เจ้าโชเเนะนำมานะ พอดีมีบัตรลดราคา เเต่ถ้าดินว่าเเบบนั้นดินก็เลือกร้านเลย"ยูราพูดด้วยความเสียดายเเต่ก็ไม่อยากขัดใจคนที่ตัวเองชอบ

"หน้ามืด"เท็กซัสพูดเเทรกหน้านิ่ง

ทั้งยูรากับดินมองค้อนไปที่เท็กซัสเเทบจะพร้อมกัน

"พี่ยูรา ถ้าพี่ไม่มีอะไรจะพูดกับมัน ผมว่าพี่ให้มันออกจากห้องก่อนที่ผมจะเป็นบ้าดีกว่า" ดินเริ่มเหลืออดกับคนพูดเเทรกบทสนทนา

"เห้อ เท็กซัส นายออกไปก่อนเถอะฉันมีธุรจะคุยกับดิน"

"ตาบอด "เท็กซัสพูดลอยๆไม่สบตา พรางเดินไปที่โซฟาไขว่ห้างหยิบหนังสือพิมมาพลิกอ่าน

"ดินช่างเขาเถอะ ก็เป็นเเบบนี้ตั้งเเต่เด็กจนโตดินจะเอาอะไรกับหมอนั่น"

"เฮ้อ ถ้าพี่ยูราว่างั้นก็ได้ "ดินไม่สนใจ ก่อนจะเดินมานั่งบนที่พิงเเขนเก้าอี้เดียวกับฉัน

"ดิน พี่เป็นอาจารย์ พี่ว่าดินไปนั่งตรงข้ามดีกว่า"ฉันชี้ให้เขาไปนั่งเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามเเทน ใครมาเห็นภาพเมื่อกี้คงไม่ดีเท่าไหร่

"อ่อ ครับ " ถึงจะทำหน้าเซงเเต่ก็ทำตาม

"ผมว่าไปร้านนี้ไม๊ ผมชอบคันนี้"

ดินเปิดอินเตอร์เน็ตเเล้วส่งมันให้ยูราดู

"ดิน ราคามันค่อนข้าง.." ด้วยความที่รถที่ดินเลือกเป็นซุปเปอร์คาร์ที่เป็นรุ่นใหม่ล่าสุดมันจึงมีราคาค่อนข้างสูงริบ

"อ่อ ถ้าพี่ไม่เต็มใจก็ไม่เป็นไรนะ ก็เเค่เรียนจบเองไม่ต้องซื้อให้ก็ได้"

"เอารุ่นอื่นไม๊"ยูราถามให้ดินคิด

"ไม่ดีกว่าครับ ไว้เดี๋ยวผมทำงานเเล้วเก็บเงินซื้อเองเลยก็ได้"

"อยากได้มากเลยหรอ"

"ความฝันเลยครับเเต่ผมก็ไม่อยากให้พี่เดือดร้อน"

เเค่รถคันเดียวมันไม่ทำให้ขนหน้าเเข้งของยูราล่วงหรอก เเค่รู้สึกว่าความจำเป็นมันน้อย เเต่ชายหนุ่มดูจะอยากได้ออกนอกหน้าขนาดนั้น

ครืด~ครืด..(เสียงโทรศัพท์ดัง)

ดินมองหน้าจอเล็กน้อยเเล้วเก็บมันใส่กระเป๋า

"อ้าวไม่รับหรอ"ยูราถาม

"ไม่ครับๆเพื่อนโทรมา อ่อพอดีผมลืมว่าวันนี้นัดทำรายงานบ้านเพือ่น ไว้ผมโทรบอกวันที่สะดวกนะ ผมไปนะพี่ยูรา"

ฟอด~

ดินหอมเเก้มยูราก่อนออกไป

ทำเอาคนนั่งมองลอดผ่านหนังสือพิมพ์รู้สึกหมั่นไส้ขึ้นมาทันที

เมื่อดินไปก็เหลือเพียง2คนอยู่ในห้องบรรยากาศค่อนข้างอึดอัด

"เท็กซัส .."ยูราเอ่ยขึ้นมาในความเงียบ

"...." เท็กซัสทำเป็นไม่สนใจพลิกหนังสือพิมพ์จากอีกหน้าไปอีกหน้า

"นายคงไม่ได้คิดจะบอก โชหรอกนะ" ฉันไม่ได้บอกโชเรื่องของดิน เพราะตั้งเเต่ที่โชกับดินทะเลาะกัน ฉันก็เซฟโชเข้าข้างโช เเล้วเเอบเลี้ยงดูดินต่ออย่างลับๆ

"..."เท็กซัสเงียบไม่ตอบ

"เท็กซัส!!!"

"ก็ขึ้นอยู่กับพฤติกรรม" เขาพูด(บ้าเอ้ย! ดันปล่อยให้หมอนั่นเป็นต่อเราซะได้)

"จะให้ทำยังไงถึงจะไม่บอก"

"พี่ก็พูดจาดีๆกับผมเหมือนที่พูดกับไอ่ดินสิ" (เหอะ ก็น่ารักให้ได้ครึ่งของดินสิยะ)

"กระดากปากตาย"ยูราบ่นอุบ

"งั้นก็ช่วยไม่ได้"เท็กซัสยักไหล่

"เเค่พูดดีๆใช่ม่ะ ได้ๆ เเต่ห้ามบอกโชนะ"

"เรื่องอะไรหล่ะ"

"ก็เรื่องวันนี้ไง หรือไม่ว่านายจะรู้อะไรวันนี้ก็ห้ามพูด ทุกอย่าง"

"ผมก็ไม่เห็นอะไร ไม่เคยได้ยินอะไรสักหน่อย" เท็กซัสรู้งานทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น

"เอาเถอะ ๆพูดๆไปนายก็น่ารักนะเนี่ย"

"ห๊ะ"

"ป๊าว งั้นพี่ไปก่อนละกัน" อ้ายย ฉันเผลอชมหมอนี่หรอ ฉันชมว่าเขาน่ารักใช่ไม๊ งือ นี่ฉันหลุดคำนั้นออกมาได้ไงเนี่ย

“เดี๋ยวดิ พี่จะรีบไปไหนอ่ะ”เท็กซัสคว้าเเขนฉันไว้

“ก็กลับบ้านไง”

“พี่ไปรพ.ก่อนดิ หัวพี่ฟาดโต๊ะเลยนะ ถ้าเลือดคลั่งจะเป็นเรื่องเอา”

“อ่อ ก็ว่าจะไปอยู่ “

“งั้นเดี๋ยวผมไปส่ง”

“ฉันขับรถเองได้ จริงๆนะ”

“พี่เจ็บเพราะผม ให้ผมรับผิดชอบเถอะนะ ผมรู้สึกไม่ดี”

“อ่ะๆ แล้วแต่”ถึงจะไม่ชอบใจแต่ยูราก็ยอมทำตามก็ถ้าผู้ชายต้องการรับผิดชอบกับสิ่งที่ตัวเองทำผิดมันก็ถือเป็นเรื่องที่ดีและควรสนับสนุน

บางทีเท็กซัสอาจจะไม่ได้เลวร้ายก็ได้ การที่ตัดสินเขาที่ภายนอกอาจจะเป็นเรื่องผิดพลาดก็ได้ (ยังไงโชก็ไม่น่าจะคบคนไม่ดีเป็นเพื่อนหรอก จริงไม๊)

...............

ขณะนั่งรถตลอดทางฉันได้กลิ่นน้ำหอมจากตัวเท็กซัสชัดมาก ตอนทำแผลคือก็พอจะได้กลิ่นนะ มันหอมแบบรู้สึกใจเต้นแปลกๆ ฉันค่อนข้างจะถูกกับรสนิยมเขาไม่น้อย(หมอนี่ก็รสนิยมดีเหมือนกันนะเนี่ย)

“นี่เท็กซัส”ฉันเอ่ยขึ้นในความเงียบ

“ครับ”

“พี่ถามหน่อยนะ เอ่ออ” โอ้ยไรเนี่ยปกติฉันไม่ใช่คนขี้อายนะแค่จะถามว่าใช้น้ำหอมอะไรนี่มันยากขนาดนั้น งื้อ -///-ฉันเขิลอะไรของฉันเนี่ย

“เงียบเฉย”

“อ่อ แค่จะถามว่าใช้น้ำหอมของอะไร”ถามออกไปเเล้ว

“หืม ?ไมอ่ะ มันแรงไปหรอ “เขาทำท่าดมตามแขนตามเสียตัวเอง

“เปล่า แค่จะบอกว่ามันหอมดี เลยอยากรู้”

“อ่อ ถ้าผมบอกพี่ก็ซื้อให้ไอ่ดินใช้อ่ะดิ”

“....”เด็กนี่รู้มากชะมัด ฉันหล่ะปวดหัวกับน้ำหอมของดินสุดๆ มันรู้สึกเลี่ยนๆ เวลาอยู่ใกล้มันให้ความรู้สึกต่างกันริบเลย ไม่น่าเเปลก คนเเบบเท็กซัสน่าจะพอรู้ว่าผู้หญิงชอบหรือไม่ชอบอะไร ไม่งั้นเขาคงไม่มีสาวๆตามติดเยอะขนาดนี้หรอก

“ว่าแล้ว ผมคิดผิดซะที่ไหน พี่เนี่ย เดาไม่ยากสักนิด”เขาพูดเมื่อฉันเงียบไม่ตอบ

“ขี้งก”

“หืม งั้นแลกกันพี่ใช้น้ำหอมอะไร อยู่ใกล้แล้วโครตใจสั่น”-0- คำถามมันทำเอาฉันชะงักงัน(ไอ่เด็กบ้า เรื่องเเบบนีมันพูดง่ายงี้เลยหรอ)

“เอ้า! พี่ยูรา ผมถามเนี่ย”

“จะรู้ไปเพื่อ?”

“ก็พี่อยากรู้ไปซื้อให้ไอ้ดิน ผมก็อยากรู้เพราะจะเอาไปซื้อเป็นของขวัญให้สาวๆผมบ้างไง”

“งั้นก็ไม่ต้องรู้หรอก ไม่มีปัญญาซื้อหรอก”

“โหพี่ผมเฟลนะพูดงี้อ่ะ”

“ฉันหมายถึงคนของนายไม่มีปัญญาซื้อหรอก เชื่อฉันสิ”

“ผมก็ซื้อให้ไง จะให้สาวๆพวกนั้นซื้อเองได้ไง เสียชื่อเสี่ยเท็กหมด”

“ของแพงๆถ้าซื้อให้มันก็จะกลายเป็นความเคยชินนะ เดี๋ยวเด็กนายก็ติดนิสัยหรอก “ฉันเตือน

“แบบไอ่ดินหรอ”เท็กซัสแขวะฉันซะงั้นอ่ะ เเล้วจะพูดอะไรได้หล่ะ เพราะนั่นมันก็จริง ดินติดนิสัยใช้ของเเพงๆ เงินที่ให้ก็ไม่พอทั้งที่มันมากขนาดซื้อบ้านเลยด้วยซ้ำ ถึงดินจะอ้างว่าเอาไปใช้นั่นนี่จำเป็นทั้งนั้น เเต่ดูของในบ้านเเล้วแันก็พอรู้เเหละ ถึงจะบอกว่าเดียวผมหาเองเเต่ก็ทำหน้าซึมตลอดจนต้องใจอ่อนให้เงินหรือของเเพงๆไป

“...”ฉันไม่ตอบเเล้วก็ปล่อยเดตเเอร์ยาว

“เอ่อ.. ผมขอโทษ ผมไม่พูดละ”

“แต่ฉันมีดินคนเดียว แต่ถ้านายต้องซื้อให้ผู้หญิงทุกคนที่นอนกับนาย นายไม่จนเลยหรอ”ฉันเริ่มอธิบายเมื่อเห็นว่าฉันก็ไม่ได้ไม่มีเหตุผลซะทีเดียว

“อืม” เขาตอบสั้นๆแล้วตลอดทางไปรพ. จนกลับมาส่งที่บ้านก็ไม่ได้สนธนากันอีกเลย (ถึงตอนถึงดรงพยาบาลเขาจะคอยช่วยเหลือเดินเอกสารเเทนให้นั่นนี่ก็เถอะ) ฉันก็ไม่รู้จะพูดอะไร เขาก็เล่นเงียบจนผิดวิสัยเหมือนไม่อยากจะคุยกับฉันเลย

“พรุ่งนี้ให้ผมมารับไปมหาลัยแล้วกันนะรถพี่อยู่นั่น"

“อ่า..."

หลังส่งฉันเขาก็กลับไปเลย ทำไมรู้สึกเหมือนโดนเทกระจาดเลย อุตส่าตั้งใจจะพูดดีด้วยแท้ๆอยู่ๆก็ปล่อยเดตเเอร์ซะงั้น หรือฉันพูดอะไรผิดไป

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***