ตอนที่4อาจารย์

texus:

วันนี้ผมเดินเข้ามหาลัยด้วยความอ่อนล้า 55ไม่ให้ล้าได้ไง ก็เล่นจัดหนักจัดเต็มกับน้องลิลลี่ที่โครตสวยหมวย เอ็กส์โครตๆ เเต่เซ็กส์จัดเป็นบ้า ผมก็เป็นประเภทสะกิดติดหมดซะด้วย

ผมเดินมาจนถึงคลาสเรียนที่มีที่นั่งเรียงรายมีนักศึกษาในห้องไม่ถึง20คน คลาสเรียนผมมีไม่กี่คนหรอก เรียนยากเเต่ผมเรียนตามเพื่อนเพราะยังไงเรียนกับมันผมเรียนจบชัวร์

"ไงเพื่อน ช่วงนี้ไม่เห็นหัว" ผมทักไวน์เพื่อนสนิทที่ผมบอกเเต่จะเรียกเพื่อนก็ไม่เต็มปากหรอก มันอายุเยอะกว่าผม เเต่ไม่รู้มันจะเรียนทำไมนักหนา ได้ปริญญาไป5ใบละมั้ง(ผมเวอร์จริงๆเเค่2ใบ) มันเป็นคนนิ่งๆไม่ค่อยพูด เหมือนพวกAnti socialอย่างไงอย่างงั้นเเต่ตั้งเเต่มีเมียก็ดีขึ้นมาหน่อย

"เอออ ไม่ว่าง" ไวน์ตอบสั้นๆเเล้วตั้งกน้าตั้งตาพิมพ์อะไรไม่รู้ในเเล็ปท็อปมัน

"เเค่บอกว่าติดเมียยากหรอวะ"ผมเเซว

"เออ.."

ผมงงใจว่าสนิทกันได้ไงกับมันนิสัยคนละโย้นขนาดนี้

เวลาผ่านไปไม่เกินครึ่งชม.ตั้งเเต่ที่ผมหย่อนก้นลงนั่งที่

ก็ได้ยินเสียงร้องเท้าที่คาดว่าจะเป็นอาจารย์ท่ามกลางนักศึกษาที่่คุยกันเหมือนไม่ได้เจอกัน1ชาติ(ไม่รู้มีอะไรให้คุยนักหนา)

หญิงสาวในชุด เสื้อเชิ้ตสีเหลืองอ่อน กระโปรงทรงAคลุมเข่า เเหวกข้างเล็กน้อย ผมลอนสีน้ำตาลสลวย เเละใบหน้าที่คุ้นเคย ปรากฏขึ้นหน้าผม

เฮ้ยเชี้ย! ตามมาจองล้างจองผลาญถึงนี่เลยไงวะ หลอกหลอนชิบ

"มึง จารย์ใหม่ป่ะ กูว่าสวย"ไวน์สะกิดผมพูดออกมาท่ามกลางความเงียบเเละตกตะลึงของนักเรียนชายในห้อง

"ห๊ะ!" ผมตกใจมันเคยชมใครที่ไหน เเฟนมันยังไม่เคยชมให้ผมได้ยิน เเต่ผมว่าเเฟนมันสวยนะ เเต่ถ้าผมไปร่วมวงจีบเเฟนมันได้เจ็บตัวเเน่ ไหนจะเฮียโชไหนจะไวน์ หมัดหนักคู่ ผมไม่สู้คน (มั้ง) เเต่ถ้าเป็นเพื่อนผมไม่สู้จริงๆนะ

"มึงเอาตาไหนมอง"ผมถามไวน์ ไปๆมาๆผมว่าไวน์น่าจะชอบผู้หญิงที่ดูเป็นผู้ใหญ่ ไม่เเต่งตัววาบหวิว เเบบดูดีมีสกุลเรียบร้อยไรเทือกนั้นอ่ะ

"กูพูดจริง"ไวน์ยืนยันหนักเเน่น

"เออ เเล้วเเต่คิดเหอะ"ผมกรอกตาตอบ

"เสียดายกูมีเเฟนเเล้ว"

"กูจะฟ้องนาโน"

" ..."ไวน์เงียบพักนึง "ถ้ามึงอยากอยู่บนโลกอย่างมีความสุขมึงคิดดีๆ"

เอ้า เชี้ย!นี่ ขู่ผมเฉย

ตอนนี้นักศึกษาชายในห้องทั้งคณะเเทบจะมองเธอเป็นตาเดียวกัน เอาเหอะ คณะนี้ห้องนี้มันชายล้วนนี่นะ เคยเห็นผู้หญิงมั่งป่าวเหอะ ก็ไม่เเปลกที่จะมองกัน

"สวัสดีค่ะ ฉันยูราเป็นอาจารย์ช่วยสอน ในเทอมนี้ ฉันสอนวิชาการตลาด เนื่องจากคณะวิศวะย่อมมีผลงานเเละนวัตกรรมใหม่ๆ เเต่จะทำไงหล่ะให้มันทำเงินได้คุ้มค่าที่สุด...บลาๆๆ"

เธอเเนะนำตัวเเละสอนทันที โดยไม่ปล่อยเวลาให้ว่างเปล่า เออดีเนอะ ไม่ต้องหายใจหายคอกันเลย มนุษยสัมพันธ์รู้จักไม๊ก็ไม่รู้

เธอเดินสอนจนมาหยุดอยู่ที่โต๊ะผม ปลายตามองเล็กน้อย เเล้วเดินจากไป อ่อ นี่จะทำเป็นไม่รู้จักผมสินะ ไม่เนียนไปเรียนมาใหม่

"มึงกูว่าจารย์ใหญ่สนใจมึง"ไวน์กระซิบ

"มึงใช้หูดูไงวะ"(หูที่มีขี้หูอุดเต็มหูด้วย)

"ก็จารย์หยุดมองมึงอ่ะ"ไวน์เถียง พูดมากกว่าปกติเเฮะ

"ก็รู้จักกัน"ผมตอบ มันคงสงสัยจัดเเหละถึงถามยาวขนาดนั้น(เออใช่นั่นเเหละยาว สำหรับไวน์อ่ะ)

"หือ.?."ไวน์ยังคงทำหน้างง

"มึงไม่รู้จักพี่สาวของเฮียโชหรอวะ"

"ห๊ะ"

"เออ จารย์คนสวยมึงเเหละพี่สาวเฮียโชมันกูก็คิดว่ามึงน่าจะรู้จักถึงได้จ้างมาสอน"

เเต่ก็ไม่เเปลกที่ไวน์จะไม่รู้จัก เพราะเราพึ่งอยู่กลุ่มเดียวกันมาเเต่3ปีเเต่ยูราไปเรียนตั้งเเต่4ปีก่อน

"มึง"ไวน์พูดอีก

"ไร.."

"มึงไม่ชอบหรอเเบบนี้'ไวน์ถามอีก จะสงสัยไรขนาดนั้นวะ ผมเลือกนะไม่ใช่เป็นผู้หญิงสวยๆก็ชอบซะหมด

"ไม่ใช่เสป็ก กูชอบเด็กมึงก็รู้"

"หืมม..มึงเนี่ยนะ? ปกติเห็นกินไม่เลือก"

ไอ้เชี้ยไวน์นี่มันกวนชิบ ตั้งเเต่มีเเฟนเหมือนจะพูดเยอะขึ้นเป็นพิเศษป่ะวะ

การสอนดำเนินไปอย่างน่าเบื่อ,มากกกก

ปังง !!!! (เสียงประตูห้องเรียนดัง)ท่ามกลางความตกใจของกลุ่มนักศึกษาภายในห้อง

"ไอ่เวรเท็กซัสมันอยู่ไหน!!!! "

เสียงทุ่มตะโกนจากด้านหน้าประตูห้องเรียนดังขึ้นตามมา เจ้าของเสียงทำหน้าโหดเหมือนโกรธหมีมาเป็นชาติ

"ชิบหายเเล้ว"เท็กซัสสบทเบาๆ เมื่อเห็นปลายทางคือคลาส เเฟนของลิลลี่

มันต้องรู้แน่ๆว่าวันก่อนผมเพิ่งมีอะไรกับลิลลี่แฟนของมัน(ค้าบผม เเยกเเฟนชาวบ้านอีกเเล้วค้าบ เเต่ตอนเเรกผมไม่รู้นี่ มันบังเอิญ ถึงจะบังเอิญซะบ่อยเลยก็เถอะ)

"-_-" ไวน์นั่งเงียบได้เเต่มองเพื่อนได้เเต่คิดในใจว่า มึงเอาอีกเเล้วนะ ชอบจริงคนมีเจ้าของเนี่ย ตีนลอยได้ทุกวัน

"ขอโทษนะ!แต่นี่มันเป็นเวลาเรียน"

ยูราซึ่งรับหน้าที่เป็นอาจารย์ผู้สอนวันนี้เอ่ยขึ้นเสียงเข้มขึ้นท่ามกลางความชุลมุนเเละเสียงเเซงเเซ่ของนักศึกษาในห้อง

ส่วนผมกำลังจะลุกขึ้นเตรียมจะมีเรื่องกับคลาสเต็มที่ เเต่ทว่า..

"นั่งลงเท็กซัส!"เสียงดุๆของยูราตวาดผมจนผมสะดุ้ง และนั่งลงตามที่เธอพูด ประกาสิทธิ์สุดอ่ะ ผมทำตามเฉยเลย

ถึงผมจะเฉยเเต่คลาสนี่สิเตรียมมาบวกเต็มที่ "หลบไป!เป็นแค่อาจารย์ อย่าสะเออะมายุ่ง" คลาสตะโกนใส่ยูราอย่างคนไม่เคยเรียนมารยาทในสังคมมาก่อน

"หยุดเดี๋ยวนี้นะเธอไม่มีสิทธิ์เข้ามาในห้อง"

ยูราปราม ไอ่เวรคลาสสุดฤทธิ์ ผมรู้สึกว่าเธอเท่จังเเฮะ เเต่คลาสใช่ว่าจะฟังเธอยังคงเดินเขามาทางผมด้วยใบหน้าเเดงกล่ำ โกรธไรนักวะเเค่เอากะเเฟนมันเองอ่ะ

"นี่!!! ได้ยินไหมคะ!นักศึกษา"ยูราจับเเขนคลาสดึงรั้งไม่หยุด

"ฉัน-บอก-ให้-หยุด!"

ยูราเริ่มตะคอกเสียงดังมากขึ้นเมื่อคลาสดูท่าทีแล้วจะไม่สนใจในสิ่งที่ยูราพูดเลยแม้แต่น้อย

คลาสพยายามจะเดินไปหาเท็กซัสด้วยท่าทางอุกอาจเอาเรื่อง โดยมียูราเกี่ยว(ดึง)เเขนเดินตามหลังมา

ไม่กี่เสี้ยววินาทีขาก็มายืนอยู่ข้างหน้าของ เท็กซัสแล้ว

เมื่อศรัตตรูมาถึงด้านหน้าผมขนาดนี้ ผมก็ต้องบวกเเล้วปร่ะวะ

"นี่ทั้งสองคน จะไม่ฟังฉันก็เลยใช่ไหม"

หาได้มีใครฟังคำของยูราไม่ยูราหน้าแดงด้วยความโมโห แต่เธอก็ต้องยับยั้งชั่งใจไม่ทำอะไรเกินเลยไปนอกจากหน้าที่ของอาจารย์

"มึงกล้าดียังไงมายุ่งกับเมียกู"ถ้าจะตะคอกใส่เท็กซัสอย่างเอาเรื่อง

"ก็เมียมึงมายุ่งกับกูก่อน" เท็กซัสตอบอย่างไม่ได้ใส่ใจอะไร

(พูดถึงมันรู้ได้ยังไงวะ ว่าไปมีอะไรกับแฟนมัน หรือยัยลิลลี่บอก)

"ไอ่เ...ี้ยเท็ก!!"

ไม่พูดเปล่า คลาสง้างหมัดต่อยไปที่หน้าของ เท็กซัสเต็มเเรง

ผัวะ!!!

โครม!!!!

เท็กซัส-->"(O_0) "

ไวน์--->"เชี้ย!!"(ลุกขึ้นยืน)

คลาส--->"(- _ -)**

"เเม่งเอ้ย!! จะมารับหมัดเเทนทำไมวะ พี่เป็นบ้าหรอ ห๊ะ!!"เท็กซัส พูดขึ้นมาอย่างเหลืออด

"ไอ้คลาส ไอ้เหี้ยมึงรังแกผู้หญิงแล้วหรอวะ"ไวน์พูดขึ้นปกติแล้วเขาก็ไม่ถูกกับคลาสอยู่แล้วก็เเน่หล่ะ ไอ่คบาสมันเป็นเเฟนเก่านาโนนี่นา

"ก็แม่งเสือกมายุ่งไม่เข้าเรื่องเองนี่หว่า"คลาสพูดถึงยูราที่อยู่ๆก็มารับหมัดเขาแทนเท็กซัส"ไอ้เท็ก กูยังเคลียไม่เสร็จ" คลาสพูดกับเท็กซัสที่ตอนนี้ถลาไปประคองยูรา

"เคลียเชี้ยไร มึงเห็นไม๊เนี่ยอาจารย์เจ็บตัวเพราะมึงเนี่ย"เเท็กซัสพูดอย่างไม่สบอารมณ์

"มันเสือกมายุ่งไม่เข้าเรื่องเอง"

"นี่อาจารย์นะ"เท็กซัสเตือน ถึงยังไงพี่ยูราก็เป็นอาจารย์เพราะงั้นก็ควรให้ความเคารพเธอ

"กูไม่จำเป็นต้องให้ความเคารพใคร เพราะถ้ากูอยากให้ไล่ใครออก กูก็แค่บอกพ่อให้ไล่ออกแค่นั้น หรือไงหรือมึงอยากออกซะเอง กูก็โอเครนะ"

คลาสพูดพลางทำท่ากวน (โครตใช้อำนาจในทางไม่ชอบ หงุดหงิดชิบหาย)

ถึงตอนนี้ไวน์ก็ไม่ทนอีกต่อไป ไวน์กดโทรศัพท์ตัวเองหาปลายทางทันทีต่อหน้าคลาสเเละคนในห้อง

"ฮัลโหล ผมขอต่อสายผอ.พิเชษ เดี๋ยวนี้ตอนนี้"

บรรยากาศเงียบสงัดก่อนที่ไวน์จะพูดกับปลายสายอีกครั้ง

"กรุณาเก็บของย้ายออกจากมหาลัยวันนี้ด้วย ครั้งนี้ลูกคุณทำเกินไปจริงๆ ผมให้เวลา30นาที ถ้าผมไปถึงห้องต้องไม่เห็นหน้าคุณกับไอ้คลาสเเล้ว เเละครั้งนี้ไม่มีข้อต่อลอง"

ไวน์พูดกับผอ.พิเชษพ่อของคลาส ทำเอาคลาสมีท่าทีงงงวยไม่เข้าใจ เเละยังประเมินสถานการณ์ไม่ได้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น

ครืนนน~ครืน

เสียงโทรศัพท์ของคลาสดังทั้งทีทีไวน์วางสายปลายทาง

คลาสรับสายท่ามกลางสายตาของคนในห้อง หน้าของเขาถอดสีอย่างเห็นได้ชัดเเต่ไม่ได้พูดอะไรได้เเต่ฟังปลายสายพูดอย่างเดียวก่อนจะรีบวิ่งออกไปจากตรงนี้เเทบจะทันที

แม้ว่าไวน์จะไม่อยากเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงว่าเขาคือเจ้าของมหาวิทยาลัยนี้กับคนอื่น แต่ก็ช่วยไม่ได้ถึงยังไงเรื่องนี้ก็คงยังรู้ไม่กี่คนอยู่ดี ช่างมันเถอะ ปัญหาคือตำแหน่งผอ. ที่ว่างนี่สิ เขาจะให้ใครมาแทนได้ เพราะตัวเขาเองก็ยังต้องเรียนอยู่ถึงจะจบปริญญามาหลายใบแล้วก็เถอะ(จริงเเล้วเเค่2ใบ มีพยาบาลศาสตร์ภาคเช้า กับ การตลาดภาคค่ำ ที่เรียนพยาบาลเเทนเเพทย์เพราะเเพทย์หลักสูตรหลายปีกว่าไม่มีเวลาขนาดนั้น) แต่ก็ยังไม่เคยมีปริญญาสาขาวิศวะเลยทั้งๆที่เป็นสาขาที่เขาชอบมากที่สุด

"มึง อาจารย์เป็นไงบ้าง"ไวน์ถามเท็กซัสที่กำลังประครองอาจารย์

หมดเวลาการเรียนพอดี นักศึกษาที่ยังนั่งมองเหตุการณ์อยู่บางคนก็ทยอยกลับไป ส่วนใหญ่ไม่อยากยุ่งเรื่องที่ไม่ใช่ของตัวเอง แต่ก็ยังมีบางคนก็ยังอยากรู้อยากเห็นอยู่เเต่ก็มองอย่างเงียบๆ ไม่มีใครเอาโทรศัพท์ยกขึ้นมาอัดคริปสักคน คงเพราะไม่อยากมีปัญหากับพวกของไวน์

"ไม่ต้องจับ" ยูราตั้งหลักได้ก็สะบัดแขนเท็กซัสออก

"ทำไมถึงอวดเก่งแบบนี้นะ"เท็กซัส พูดด้วยน้ำเสียงปนหงุดหงิด ทั้งๆที่เธอเพิ่งโดนหมัดจากผู้ชายเต็มเเรงเข้าที่ริมฝีปากบาง แถมยังล้มจนศีรษะกระแทกกับขอบโต๊ะจนมีเลือดซิบไหลออกมา ถ้าวันนี้เธอใส่รองเท้าส้นสูงมาคงจะได้ข้อเท้าแพลงแล้วด้วยซ้ำ นี่ยังดีที่เธอเลือกจะใส่คัชชูมา

เท็กซัสไม่อยากจะเป็นหนี้บุญคุณกับยูราคนที่ดูถูกเขามาตลอด ถึงแม้เท็กซัสจะไม่ได้รังเกียจเธอก็ตาม แต่ถ้าเป็นไปได้ก็ไม่อยากยุ่งด้วยจริงๆ

มันเห็นแบบนี้แล้วมันก็ยิ่งหงุดหงิดเธอเอาตัวเข้าไปรับหมัดเเทนเเบบนี้จะให้เขาทำยังไง พอพยายามจะช่วย เจ้าหล่อนก็พยายามปฏิเสธเหลือเกิน

ยูราลุกขึ้นมาเองแล้วหยิบกระเป๋าใบหรูเดินจากไปโดยที่เท็กซัสยังคงเดินตามเธอไม่หยุด จนถึงห้องพักอาจารย์

ยูราเป็นอาจารย์ที่มาช่วยสอนซึ่งเธอจะมีสิทธิพิเศษมากกว่าคนอื่นๆพอสมควร ด้วยฐานะการงานและฐานะทางสังคมของเธอ ห้องที่เธอได้เป็นห้องพักอาจารย์เป็นห้องเดี่ยวและมีทุกอย่างครบคันหรูหราอย่างกับอยู่คอนโดเลยก็ว่าได้

ยูราเดินไปนั่งที่โต๊ะทำงานของตัวเองก่อนจะหยิบเเป้งพับออกมาเเล้วเปิดมันเพื่อดูกระจกด้วยสีหน้าหงิกงอ

"ยังจะตามมาทำไมอีก"เธอเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นเท็กซัสเดินตามเธอมาไม่หยุด

"ผมจะมาทายาให้"เท็กซัสตอบแล้วเดินไปหยิบกล่องพยาบาลบนหลังตู้หนังสือมาที่โต๊ะทำงานของยูรา

"ไม่ต้องยุ่งจะได้ไหม"ยูราพูด เธอชักสีหน้า เหอะ เเลไม่อยากให้คนอย่างเขาเตะตัวเธอ

______________________

เเก้ไข21/5/66

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***