ตอนที่1 หลบหนีฆาตกรรนจากความมืดมิด

[นะ โรงเรียนแห่งหนึ่ง.] เจน:เห้อออค้าบเรียนวันนี้โครตน่าเบื่อเลยว่ะ แอน:เออจริงเห็นแล้วไม่อย่ากเรียนเลยอะ แล้วแกได้ข่าวของโรงเรียนเราปะ?ที่พบเจอศพมากมายแต่ยังหาตัวฆาตกรรนไม่เจออะโครตน่ากลัวเอาจริงๆ [ประกาศ ทางเราขอแจ้งไห้นักเรียนตั้งแต่ชั้น ป.1-ป.6 ไห้หลบหนีเพราะตอนนี้เกิดเหตุร้าย] แอน:เอาแล้วไง มึง เจอ:เชี่ย!ท...ทำไงดี วะ ไอสัสกูจะไปหลบตรงไหนเนี้ย [ไฟปิดทั้งโรงเรียน] แอน:ม...มึง!!มึง!!มึงอยู่ไหนตอนนี้ก...กูมองไม่เห็นอะไรเลย!!ก..กูกลัวนะเว้ย!! เจน:กูหยู่นี้แอนๆกูอยู่นี้แอน แอน:เจนกูกลัวนะมึงอยู่ไหน!! เจน:นี้มึงๆกูไหมกูอยู่นี่+เปิดแฟรชโทรศัพร์ แอน:เจน!!ป...ไปกลับกูนะกูกลัว เจน:ได้ดิ เห้ยมึงได้ยินเสียงปะ? [เสียง กรี้ดของเพื่อนห้องอื่น: อ๊ากกกกช่วยกูด้วย!!!!ใครก็ได้!!!!!ฮึกๆฮือ..] เจน:มึงตั้งสตินะแอน+จับมือแอนแล้วพาไปหลบใต้โต๊ะ มึงอย่าส่งเสียงนะ แอน:ด...ได้กูพยามเงียบที่สุด [ฆาตกรรมชื่อ มีน] มีน:เอ๋อยู่ไหนเอยย ฉันอย่ากเล่นส้อนหากัยพวกเธอน้าาา เกมที่หนึ่งหวังว่าพวกเธอจะสนุก เจน:ฆาตกรรมไม่อยู่ในห้องกูมึงอยู่ใต้โต๊ะนะห้ามส่งเสียงแล้วก็เคยจับตาดูด้วยกูจะไปหาอุปกรน์ป้องกันตัว แอน:ก...ก็ได้มึงรีบมานะ เจน:เอะเหมือนกูจะเจอ กรรนไกรเห้ยนี้ไง!!คัดเตอร์ของครู +เดินมาหาแอน แอนเราต้องไปกันต่อแล้วokไหม? แอน:ก็ได้... เจน:เห้ยเงียบๆนะแอนกูเจอฆาตกรรนแล้ว+หลบอยู่ใต้บันไดร ค่อยๆเดินเข้าไปหาฆาตกรรน[มีน] /.แทงหลังฆาตกรรน มีน:อ๊ากกกกใคร!!!กัน!! เจน:หึยัยฆาตกรรนผู้น่าสงสาร กูก็ไม่คิดว่าจะเจอหรอกนะ/.เอามีดแทงซ้ำ มีน:อ...อ๊าก!!ฝ...ฝากใว้ก่อนนะมึง!! +วิ่งหนีไป [ไฟปิดทั้งโรงเรียน]แอน:ฮึกๆฮือ..ฮึกๆมึง...ตอนนี้กูปลอดภัยแล้วใช่ไหม เจน: มึงไม่เป็นไรแล้วนะแอนมึงยังมีกูอยู่และกูสัญญาว่าจะกับมึงตลอดไป./กอดแอนไว้ ครู:เอาละนักเรียนทุกคนตอนนี้ครูพบศพ5ราย ครูขอไห้นักเรียนทุกคนนั้นปลอดภัย และวันนี้ทางโรงเรียนเราจะขอเปลี่ยนเวลาเลิกเรียนไห้เป็นตอนเที่ยงแทน [พัก ตอนเที่ยง]เอาหละนักเรียนทุกคนกินขนมเสร็จไห้รีบกลับบ้านกันหละส่วนที่เหลือเดียวพวกครูจะจัดการเอง แอน:เจนกลับบ้านกัน เจน:ได้ดิเดียวกูไปส่งนะ [ละหว่างเดิน] แอน:โหท่าไม่มีมึงนี้กูแย่เลยนะเนี้ย เจน:อืมตอนเด็กกูก็เึยกลัวแบบมึงนะตอนนั้นได้มีโจร แต่ครอบครัวกูก็ยังอยผุ่ดีและหลังจากนั้นกูก็เริ่มสู้ความกลัวทั้งหมดเอ๊ะถึงบ้านมึงพอดีเลยบายบ่ายกูกลับและ แอน:เดินทางปลอดภัยๆนะมึง เจน:[เดิน กลับบ้าน+คุยกับแม่ในโทรศัพร์ ] แม่วันนี้ครูเค้าไห้เลิกเร็วนะ เนี้ยหนูกำลังเดินกลับบ้าน ตอนนี้ไกล้ถึงแล้วไห้หนูซื่ออะไรป่าว? แม่:หรอ จะ ไม่เป็นหรอกงั้นหนูรีบกลับบ้านนะเดียวแม่จะทำกลับข้าวรอ เจน:เคค่ะแม่แค่นี้นะแม่ ไกล้ถึงบ้านและรีบเดินดีกว่าเดียวหิวเอา [นะบ้านของเจน] เจน:แม่!หนูกลับมาแล้วววว แม่:อ้อ นี้ไงแม่ทำกับข้าวไว้เสร็จพอดีเลย [กินข้าว]เจน:แม่วันนี้พ่อจะกลับมากี่โมงอะ? แม่:เดียสพ่อเค้าก็จะกลับมาตอนบ่าย2นี่แหละจะ เจน:ออค่ะ [บ่ายสองโมง] พ่อ:เจนพ่อกลับมาแล้ววันนี้เป็นไงบ้างเหนื่อยไหมได้ข่าวว่าลูกกลับเที่ยง เจน:หนูokดีค่ะพ่อแล้วพ่อหละ พ่อ:พ่อก็okดีล่ะ[เช้าสันถัดมา] เจน:แอนมึงทำการบ้านเสร็จยังอะ? แอน:กูยังไม่เสร็จเลยแล้วมึงอะ เจน:กู เสร็จแล้ว[ขอประกาศไห้ทราบวันนี้ทางโรงเรียนขอไห้เลิกเรียนตอนเที่ยงเหมือนเดิม] มีน:เจนหวัดดี เจน:อ่าวมีนเป็นไรอะทำไมมีลอยแผลเป็นอะ มีน:ก็เมื่อวานนี้ไงกูเกื่อบไม่รอด[โกหก] เจน:ออแล้วแกมีอะไรหรือป่าว? มีน:คือว่ามึงมาหากูที่ห้องเก็บของได้ปะพอดีกูจะขอไห้มึงช่วยยกกล่องหนึ่งหน่อยอะ เจน:เค [ห้องเก็บของ]เจน:กล่องไหนอะมึง? มีน:ก็~กล่องนั้นอะ เจน:เค มีน:[ค่อยหยิบมีดจะแทงเจน]เจน:หันมา ม....มีน!!!!นี้แกจะทำอพไรกูอะ!!! มีน:มันสายไปแล้วหละ:)[มีดเชี่ยดแขนเจนนิดหน่อย]เจน:อ..โอ๊ย!!ม..มึงอย่าบอกนะว่-[ถูกมีนนำผ้าอ่าบยาสลบปิดปาก]เจน:[เอานิ้วหยิกแขนมีนและรีบหยิบมีดแทงแขนมีน] มีน:โอ๊ยย!! เจน:[รีบกดโทรหาแอน]แอน...ช่วยด้วย...กูอยู่ห้องเก็บของ[สลบอยู่กลับพื้น]แอน:เจน!!เจน!! [รีบวิ่งมาหาเจนที่ห้องเก็บของ]เจน!!![กอดเจนในอ้อมแขน]ท่าเจนเป็นไรนะมีนกูจะไม่มีวันไห้อภัยมึงตอนนี้กูรู้และว่าฆาตกรรนคือมึง มีน:ม...ไม่ใช้อย่างที่มึงคิดนะแอน!![โดนแอนต่อย+ล้มไปนอนกลับพื้น]แอน:คนอย่างมึงกูไม่ควนไห้อภัย!![ที่มีน] แอน:[อุ้มเจนขึ้นรถ]เจนรอกูก่อนนะ [โรงพยาบาล]เจน:ท...ที่นี้ที่ไหนเนี้ยเอ๊ะ[บน ทีวี] [ตอนนี้ทางเร่พบเจอฆาตกรรนในโรงเรียนแล้วนะคะ]แอน:เจนมึงไหวไหม? เจน:กูไหวอยู่ คนสร้าง:ตัดจบแค่นี้พอปวดนิ้วโว้ยยน

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***