ตอนที่ 18

ผมตื่นขึ้นมาด้วยอาการตื่นเต้นหัวใจเบิกบานสุดๆเพราะผมจะได้ไปเห็นหน้าสุดที่รักของผมแล้ว อยากกอดให้หายคิดถึง (เดี๋ยวแกนี่มันขี้ตู่สุดๆไปเลยยังไม่ทันเป็นอะไรกัน ถึงจะตับๆกันแล้วก็เถอะ- อุ๊บ :ไรท์)

"มึงเป็นแฟนกูแล้ว รู้ตัวบ้างไหม~ แล้วเมื่อไหร่กูจะได้เป็นแฟนของมึง~" คนอะไรเสียงโครตเพราะเลย

ผมร้องเพลงไปมือก็จัดเสื้อผ้าใส่กระเป๋าไปด้วยผมกะจะไปนอนบ้านมันสักคืนสองคืน จะว่าไปไม่ได้ไปบ้านมันนานเหมือนกันนะเนี่ย

เมื่อเห็นทุกอย่างพร้อมแล้วผมเดินไปหยิบกุญแจรถแล้วลงจากคอนโดเดินไปที่รถเปิดประตูเข้าไปในรถมุ่งหน้าไปบ้านสวนของอิงทันที

บ้านสวนของอิงมันถัดไปอีกสองอำเภอใช้เวลาไม่นานก็ถึงแล้ว ผมเลี้ยวขวาตามป้าย 'สวนสองอิง' ยายของอิงเคยเล่าให้ฟังว่าแต่ก่อนไม่ใช่ชื่อนี้หรอกแต่พอมีหลานสองคนนี้เลยเปลี่ยนชื่อเป็น 'สองอิง' เป็นชื่อนำหน้าของหลานทั้งสองคน ผมขับรถเข้ามาเรื่อยๆสองข้างทางมีต้นไม้เต็มไปหมด แต่ไม่ดูรกจนดูน่ากลัวเพราะยายของอิงจะให้คนงานมาตัดกิ่งดูแลเดือนละครั้งสองครั้ง เวลามีคนเข้ามาในสวนจะได้ไม่รกหูรกตา ผมขับรถจนมาสุดทางก็ถึงบ้านหลังใหญ่ที่ตั้งอยู่ระหว่างกลางสวน รอบๆตัวบ้านล้อมไปด้วยต้นไม้ บรรยากาศดีสุดๆแต่ก่อนผมชอบมานอนบ้านมันบ่อย

ผมสะพายกระเป๋าเป้ลงจากรถ ก็เจอคนงานเก่าแก่ของที่นี่ ลุงทัพนั้นเองลุงกำลังกวาดใบไม้อยู่หน้าบ้านผมเดินเข้าไปใกล้ๆลุงแก

"ลุงทัพสวัสดีครับ" ลุงหยุดกวาดใบไม้หันมาตามเสียงของผม

"อ้าวคุณซัน มาหาคุณอิงฟ้าหรอครับ"

"ใช่ครับ" ผมยิ้มให้ลุง

"เข้าบ้านก่อนดีกว่าครับแดดกำลังจะออกเลย" ลุงทัพเดินมาหยิบกระเป๋าในมือผมไปถือ แล้วก็เดินนำผมเข้าไปในบ้านผมก็เดินตามหลังแกไป

"มาถึงเร็วจังเลยซันลูก" แม่ของอิงเดินออกมาจากห้องครัว

"สวัสดีครับแม่" ผมยกมือไหว้ท่าน

"อ้าวตาซันมาถึงเร็วนะเนี่ย พ่อนึกว่าจะมาถึงสายๆซะอีก" พ่ออิงเดินลงมาจากชั้นสองตามมาด้วยยายสงสัยจะได้ยิงพ่อกับแม่คุยกับผม

"สวัสดีครับคุณพ่อคุณยาย" ท่านทั้งสองยิ้มรับ

"กินข้าวมายังซัน" คุณยายถาม

"แหะๆ ยังเลยครับกะจะมาฝากท้องอาหารฝีมือคุณแม่น่ะครับ" ผมยกมือเกาหัวแก้เก้อผมรีบเก็บเสื้อผ้าแล้วก็รีบขับรถมานี่เลย

"ไปนั่งคุยกันที่ห้องนั่งเล่นดีกว่ายืนคุยนานๆเดี๋ยวเมื่อยเอา ยิ่งแกๆกันอยู่" พ่อพูดจบเราสามคนก็ขำกัน พากันมานั่งที่ห้องนั่งเล่น ไม่นานพี่อิงดาวพี่สาวของอิงก็เดินลงมาพร้อมพี่เดวิทแฟนเขา

"สวัสดีดีครับพี่อิงดาวพี่เดวิท" พี่สองคนรับไหว้ผมแล้วเดินมานั่งที่โซฟา ผมชะเง้อหาแม่หมูของผม

"มองหาอิงฟ้าหรอตาซัน" พ่อถามผม

"เอ่ออ ใช่ครับอิงไปไหนหรอครับ"

"คงไปเดินรับลมอยู่มั้ง ตั้งแต่มาก็ชอบไปเดินเล่นคนเดียว" แม่ตอบแทน

"เออซันพี่ถามหน่อยดิ ช่วงนี้มีใครมาติดพันน้องพี่บ้างไหม" พี่อิงดาวถาม

"ก็ไม่ค่อยมีสาวๆมาติดมันเท่าไหร่นะครับ"

"ไม่เอาสาวๆดิ ผู้ชายอ่ะมีบ้างป่ะ" พี่ดาวด้วยความอยากรู้

"ก็พอมีเข้ามาจีบนะพี่แต่เดี๋ยวนี้ไม่อ่ะ ทำไมครับพี่ไม่ชอบหรอที่มีผู้ชายมาจีบมัน" ผมถามไปด้วยอาการลุ้นๆ ใจนี่แทบไม่อยู่สุข

"ป่าวหรอก แค่อยากรู้ใครเป็นพ่อของหลานพี่ อิงเคยเล่าอะไรให้เราฟังไหม" ผมขมวดคิ้วเข้าหากัน อะไรนะพ่อของหลาน ก็ต้องเป็นพ่อของลูกอิงมันอ่ะดิ

"เดี๋ยวนะ พี่พูดอะไรอิงมันผู้ชายนะพี่" พี่ดาวทำหน้างงๆ

"เอ้าอิงไม่ได้บอกเราหรอ พี่คิดว่าเรารู้ซะอีกเห็นเป็นเพื่อนสนิทกัน" พี่ดาวเอามือเกาหัวมองมาที่ผม

"ช่วยอธิบายให้ผมฟังหน่อยครับ ตอนนี้ผมงงไปหมดแล้ว" นี่มันเรื่องอะไรกันผมงง

แล้วทุกคนในครอบครัวของอิงก็เล่าให้ฟังตั้งแต่วันที่อิงมันคลอมาหาบอกความจริง พวกท่านพูดตามที่อิงอธิบายให้ฟัง ผมนั่งฟังแบบอึ้งๆ

"นี่คือหลักฐานที่อิงถ่ายส่งมาให้ดู สมุดฝากครรภ์อิงก็เอามาด้วยนะอยู่ข้างบนห้องพ่อยังดูอยู่เลยเมื่อคืน" พ่ออิงยื่นโทรศัพท์มาให้ผมดู ผมเลื่อนอ่านตามหลักฐานการแพทย์ที่รับรองการตั้งครรภ์ของอิงพร้อมรูปอัลตราซาวด์เห็นเป็นก้อนๆ ผมมั่นใจเลยว่านี่ต้องเป็นลูกของผมอิงในคืนนั้น เพราะอิงมันไม่มีรสนิยมชายๆและผมก็เป็นคนแรกของมันอีก ถึงจะมีผู้ชายเข้ามันบ้างมันก็ปฎิเสธตลอด

"นี่ผมมีลูกจริงๆหรอ ผมมีลูกกันอิงจริงๆหรอเนี่ย"ผมพูดด้วยความดีใจ รู้ว่ามันรักผมผมก็ดีใจจะแย่แล้วนี่มันสามารถมีลูกกับผมได้อีกโครตโชคดีอ่ะ

"เดี๋ยวนะซัน เมื่อกี้ซันบอกว่าซันเป็นพ่อเด็กหรอ" เสียงของพ่ออิงทำให้ผมชะงักความดีใจลงไปหวบเลยสายตาทุกคนตอนนี้มองมาที่ผมตาเดียวเลย มองเพื่อคาดคั่นความจริง

"เอ่ออ ผมขอโทษพ่อแม่แล้วก็ยายกับพี่ดาวจริงๆนะครับที่มันเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น ผมขอโทษจริงๆ" ผมลงไปนั่งกับพื้นเพื่อกราบขอโทษทุกคนในครอบครัวของอิงแล้วก็เล่าเรื่องทุกอย่างทั้งหมดให้ฟังตั้งแต่ต้น รวมถึงเรื่องคู่หมั้นด้วย

"อ่อเข้าใจแหละที่น้องพี่กลับมาบ้านแล้วเศร้าเพราะเรื่องนี้นี่เอง"พี่ดาวพูดขึ้นหลังจากผมเล่าจบ

"ผมขอโทษจริงๆนะครับทุกคน" ผมยกมือไหว้ขอโทษทุกคนอีกครั้ง

"เรื่องมันผ่านมาแล้วก็ปล่อยมันไป แต่ตอนนี้ไปอธิบายให้อิงฟ้าเข้าใจดีกว่าก่อนจะเข้าใจผิดและทุกอย่างจะแย่ไปมากกว่านี้" พ่ออิงพูดขึ้น

"ครับคุณพ่อ แต่อิงอยู่ไหนหรอครับ" ผมลุกขึ้นยืน

"ลองถามคนงานดูลูก" แม่อิงตอบ

"นั้นพิมเข้ามาพอดี พิมเห็นหลานฉันไหม" คุณยายถามป้าพิมที่เดินเข้ามา

"เห็นคุณหนูเดินถือเชือกไปทางศาลาริมน้ำนะคะ"ป้าพิมชี้มือไปทางหลังบ้าน

"ห้ะถือเชือก ถือไปทำอะไรอย่าบอกนะ" พี่ดาวทำท่าตกใจทุกคนที่ได้ยินก็ตกใจตาม ผมนี่ใจตกไปอยู่ตาตุ่มเลยครับ ไม่รอรับฟังอะไรแล้วครับรีบวิ่งออกจากบ้านแบบไม่คิดชีวิตมุ่งไปที่ศาลาริมน้ำหลังบ้าน

"เห็นบอกว่าจะไปผูกชิงช้านั่ง" ประโยคนี้ร่างหนาที่วิ่งไปก่อนหน้าไม่สามารถได้ยินได้

"โธ่ป้าพิม ทำไมไม่พูดให้เร็วกว่านี้ดูสิซันวิ่งหน้าตั้งเลย" อิงดาวพูดแล้วถอนหายใจ

"คราวหลังพูดให้เร็วกว่านี้นะพิม ฉันตกใจแทบแย่" หญิงอวุโสของบ้านพูดตำหนิพิมหน่อยๆ

"พิมขอโทษคะคุณผู้หญิง" พิมก้มหัวเพื่อเป็นการขอโทษ

"ชั่งเถอะ แต่ก็ได้เห็นหลานเขยฉันเป็นห่วงหลานฉันมาก"

"ใช่ค่ะคุณแม่ ดูวิ่งสิจะล้มรึป่าวก็ไม่รู้"

"ดีเหมือนกันจะได้รู้ว่าลูกเขยคนนี้มันรักลูกเราจริงๆ"

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***