ตอนที่ 16

ผมตื่นขึ้นมาด้วยอาการเจ็บตานิดๆ เมื่อคืนเหมือนฝันเลย ผมฝันว่าไอ้ซันมาหามานอนกอดผม แต่นั้นมันก็แค่ความฝัน ชีวิตจริงมันคงมาหาผมไม่ได้หรอกเพราะมันมีคู่หมั้นแล้ว อึก อยู่ๆน้ำตาก็ไหลบ้าเอ้ยก็เข้าใจอยู่หรอกว่าคนท้องอารมณ์แปรปรวนง่ายแต่ก็ไม่คิดว่าจะขนาดนี้ไง พอๆอิงมึงจะร้องอะไรนักหนาไปอาบน้ำดีกว่าผมเอามือลูบท้องตัวเองสองสามครั้งเดินเข้าห้องน้ำไป

ทำไมพื้นห้องน้ำเปียกละ หรือผมละเมอมาเข้าห้องน้ำคงใช่ละมั้งไปแช่น้ำดีกว่า ผมยืนรอน้ำให้ได้อุณภูมิที่หมอแนะนำมารอไม่นานน้ำก็ใช้ได้ ผมถอดเสื้อผ้าออกลงไปแช่น้ำ โห่ท้องผมเริ่มชัดขึ้นเรื่อยๆแล้วแต่ก็ยังดูเป็นคนอ้วนลงพุงอยู่

"ไงเจ้าตัวเล็กเมื่อไหร่ม๊าจะได้เห็นหน้าเราน่ะ" ผมยกมือลูท้องไปมา คุยงุ้งงิ้งกับลูกไปเรื่อยเล่านู้นเล่านี้ให้ลูกฟัง ถ้าใครมาเห็นคงบอกว่าผมบ้าฮ่าาๆ

ผมแช่น้ำเสร็จก็ลุกออกจากอ่างหยิบผ้าเช็ดตัวมาเช็ดแล้วพันตัวออกข้างนอกเดินไปที่ตู้เสื้อผ้า เลือกกางเกงบอลกับเสื้อยืดตัวใหญ่ๆ ผมเดินไปที่โต๊ะหัวเตียงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดเครื่องเปิดปุ้บ ซัน19 สาย ไงกูซัน:20กว่าข้อความ มันโทรหาผมขนาดนี้เลยหรอผมจะโทรกลับดีไหมน่ะ ไม่ผมต้องห้ามใจไว้ตัดใจคือตัดใจ

จ๊อกก~~

หึๆคงหิวละสิเจ้าแสบ ผมเดินจากห้องนอนหยิบโทรศัพท์ติดมือมาด้วยกำลังจะเดินเข้าห้องครัว แต่สายตาไปสะดุดกับถ้วยๆหนึ่งแล้วก็กลิ่นที่คุ้นเคยผมก้าวขายาวๆเดินเข้าไป มันเป็นข้าวต้มครับไม่ต้องถามใครทำเพราะโพสอินติดแปะไว้ๆข้างๆ 'กินเยอะๆนะแม่หมูของกู' เมื่อคืนผมไม่ได้ฝันจริงๆด้วยมันมานอนกับผมในความดีใจนั้นก็มีความเจ็บปวดอยู่ มันจะมาทำแบบนี้กับผมทำไมหรือเห็นความรู้สึกเป็นแค่ของเล่นนึกจะทำดีด้วยก็ทำยังงี้หรอ มันจะทำไปเพื่ออะไรก็ในเมื่อมันมีคู่หมั้นอยู่แล้ว ถ้าคู่หมั้นมันรู้เธอคงเสียใจแย่และผมเองก็ไม่ต่างกัน จ้อกก~ แต่ตอนนี้ขอกินก่อนแล้วกันเห็นแก่เจ้าแสบหรอกนะ ผมนั่งลงตักข้าวตัมเข้าปากรู้สึกอุ่นๆนิดๆมันคงออกไปสักพักแล้วผมนั่งกินจนหมด จู่ๆเหตุการณ์ก็เข้ามาในหัว เนยท้อง เนยท้องกับมัน อึก ฮื่อ ห้ามไม่อยู่จริงๆผมได้แต่ปล่อยให้น้ำตาไหลไปเอง

ครืดดด~

อึก ผมพยายามกั้นเสียงสะอื้นไว้เมื่อเห็นชื่อบุคคลที่โทรมา "พี่อิงดาว" ผมเช็ดนำตาลวกๆกดรับสาย

"พะ พี่ดาวมีอะไรถึงโทรมา" พี่อิงดาวเขาไปเรียยต่อที่ต่างประเทศนานๆทีจะโทรหาผม

"ตอนนี้พี่กลับมาไทยแล้ว"

"อยู่บ้านหรอ เป็นไงบ้าง" ผมถามด้วยความคิดถึง ผมคิดถึงทุกคนมากเลยตอนนี้

"ไม่ต้องชวนพี่คุยเลยเรา พ่อแม่แล้วก็ยายบอกพี่หมดแล้วเรื่องที่เราท้องได้" อึก พี่ดาวรุ้แล้วหรอเนี่ย

"อะ อื้มรับได้ไหมพี่เห็นผมเป็นคนประหลาดรึป่าวอึก" ผมกลัวพี่สาวรับไม่ได้ จากพยายามกั้นเสียงสะอื้นอยู่กับกลายเป็นว่ากั้นไม่อยู่แล้ว

"รับได้สิเราน้องพี่นะ อีกอย่างพี่ดีใจต่างหากที่มีหลาน" พี่ดาวด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น

"ขอบคุณนะพี่ที่รับได้อึก"

"เออแล้วพ่อเด็กละ เป็นใครหรอ" อึก เหมือนมีลูกศรนับร้อยยิงมาปักที่อกด้านซ้าย

"อึกก พี่ดาววอึกฮื่ออ มารับผะ ผมมารับผมหน่อย ฮื่อผมอยากกลับบ้าน" ผมนึกถึงหน้าไอ้ซันทำให้ผมร้องไห้ออกมาโดยไม่อายอะไรอีกแล้ว

"อิงฟ้า ไม่ร้องนะโอเคเดี๋ยวพี่รีบไปรับ เดวิทคุณรีบออกเร็วค่ะฉันจะไปรับน้อง" ประโยคหลังพี่ดาวตะโกนบอกแฟนเขา "รอก่อนนะเดี๋ยวพี่รีบไป" แล้วพี่ดาวก็วางสายไป

ฮื่ออ อึก ตอนนี้ผมโครตรู้สึกอ่อนแอเลยอยากกอดทุกคนในครอบครัว ผมเดินไปเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋า ผมขอไปอ่อนแอที่บ้านดีกว่า รอได้ประมานชั่วโมงกว่าๆก็มีเสียงกดกริ๊งหน้าห้อง

กริ๊งๆ

ผมไม่รอช้ารีบเดินไปเปิดประตู เห็นพี่อิงดาวกับพี่เดวิท ผมพุ่งเข้ากอดพี่อิงดาวเลยน้ำตาไหลอย่างห้ามไม่อยู่ อ่อนแอเลยเกินผมไม่สนใจอะไรแล้วจริงๆ

"เดินเข้าห้องก่อนเร็ว" พี่อิงดาวประคองผมเข้าห้อง เราเดินมานั่งที่โซฟากันผมกอดพี่ดาวไม่ปล่อยเลยตอนนี้ขอแค่ใครสักคนจริงๆ

"ฮื้ออ อึกพาผมกลับบ้านนะอึก" ผมพูดไปร้องไห้ไป

"โอเคๆ แต่เราต้องเงียบก่อนเข้าใจไหมเราไม่ได้อยู่คนเดียวนึกถึงลูกให้มากๆสิ เราเศร้าลูกก็เศร้าตาม" พี่ดาวกอดตอบพร้อมลูบหัวผม ผมพยัคหน้าหงึกๆ

"งั้นเรากลับบ้านกันดีกว่าเนอะพ่อแม่กับยยายรอเราอยู่ เดวิทค่ะคุณไปหยิบกระเป๋าอิงฟ้าให้หน่อยค่ะ" พี่ดาวผละตัวออกจากผมแล้วยกมือเช็ดน้ำตาให้ผม แล้วหันไปบอกพี่เดวิท

"ได้ค่ะที่รัก ไปกันเถอะน้องฟ้า" พี่เดวิทเดินไปหยิบกระเป๋ามาถือไว้แล้วยิ้มให้กำลังใจผม พวกพี่เขาคงรู้เรื่องแหละว่าผมเป็นอะไร พี่ดาวประคองผมยืนขึ้นเราเดินออกจากห้องผมมีพี่ดาวคอยประกบข้างตลอด เราลงมาข้างล่างเดินไปที่รถ ผมนั่งหลังพี่ดาวนั่งกับพี่เดวิทข้างหน้า

"นอนเลยฟ้าถึงแล้ว พี่จะปลุกเอง" พี่ดาวหันมายิ้มให้ผมพยัคหน้ารับเพราะรู้สึกเพลียๆเหมือนกัน

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***