ตอนที่ 13

{20:05 น.}

ตอนนี้ผมนอนเล่นอยู่บนเตียงมันครับกินอิ่มอาบน้ำเรียบร้อย เลยนอนเขี่ยโทรศัพท์ไปมาขอพักสมองบ้างเถอะอ่านหนังสือทั้งวันแล้ว เดี๋ยวความเครียดจะลงกระเพาะเอา ผมยกมือลูบท้องๆไปมานึกอะไรขึ้นมาได้ 'ยาบำรุง!!' ตายๆผมลืมเลยเนี่ย ผมมองไปที่ประตูห้องน้ำไอ้ซันมันเข้าไปอาบน้ำอยู่ ดีๆผมจะได้รีบไปกินยา ผมดันตัวเองลุกขึ้นเดินลงจากเตียงออกจากห้องเดินไปที่โซฟาเปิดกระเป๋าหยิบออกมาอย่างรวดเร็ว เก็บถุงยาใส่ก้นกระเป๋า ผมเดินไปทางห้องครัวเปิดตู้เย็นหยิบน้ำออกมา ผมหันหลังไปมองที่ประตูห้องทีหนึ่งไม่เห็นมีอะไรผิดปกติเลยหันหลังมาเอายาใส่ปากยกน้ำขึ้นมาดื่มเร็วๆ ก็นคนมันระแวงนี่น่าา

"มึงทำไรอิง"

เฮือก

" อั่กๆแคร่กๆๆอึก" เสียงไอ้ซันทำให้ผมสำลักน้ำเลย ทำไมมันอาบเร็วจังว่ะ

[ซัน]

ผมเดินผันผ้าเช็ดตัวออกจากห้องน้ำ ไอ้อิงมันไปไหนว่ะ ผมรู้สึกหงุดหงิดแปลกๆออกมาไม่เห็นมันอยู่หรือจะไปหาอะไรกินเพราะเดี๋ยวนี้มันแดกเยอะมากสมกับเป็น 'แม่หมูสุดๆ' ผมเดินเปลือยท่อนบนออกจากห้องกวาดสายตาไปไม่เห็นมันเลยเดินไปที่ครัว พอมาถึงครัวผมถึงกับขมวดคิ้วงงๆกับท่าทางของมัน อิงมันลับๆล้อๆยืนกินอะไรสักอย่างแล้วตามด้วยน้ำ ปากผมดันไวถามมันไปทั้งๆที่มันยังกินน้ำไม่เสร็จจนมันสะดุ้งตัวโยงสำลักน้ำ

"อั่กๆแคร่กๆๆ" มันไอเพราะสำลักน้ำ

"เห้ยๆ อิงกูขอโทษ"ผมเดินไปลูบหลังมัน มันไอสักพักก็เงยหน้าขึ้น เชี่ยน้ำตาไหลเลยผมรู้สึกเจ็บที่อกแปลกๆผมยกมือขึ้นเช็ดน้ำตามันเบาๆ "ไม่ร้องนะ กูขอโทษไม่ร้องนะแม่หมูของกูโอ๋ๆ" ผมดึงมันเข้ามา กอดไม่รู้เพราะอะไร รู้แค่ว่าผมไม่ต้องการเห็นน้ำตามันมันทำให้ผมจิตว้าวุ้นสุดๆ หรือผมจะรักมันเข้าแล้วจริงๆผมพึ่งรู้ตัวเมื่อไม่นานว่าในใจผมเริ่มมีแต่มัน 'ตั้งแต่คืนนั้น' ผมไม่ค่อยแน่ใจเท่าไหร่ก็เลยยังควงผู้หญิงไม่ซ้ำหน้าใช้ชีวิตแบบเดิน แต่ในทุกๆครั้งผมเวลาผมควงใครผมจะนึกถึงมันตลอดเลย ทำให้รู้ว่าผมเริ่มรักมันแล้วจนถึงตอนนี้ยิ่งตอกย้ำความมั่นใจแล้วว่าผมรักมันจริงๆ

"อึก ฮื่อๆ~" มันสะอึกสะอื้นร้องไห้ เอ้าทำไมมันร้องไห้หนักขึ้นละ

"อิงมึงเป็นอะไร มึงยังตกใจอยู่หรอ" ผมผละตัวมันออกเบาๆประคองหน้ามันขึ้น มันพยายามกั้นเสียงสะอื้นไว้

"กู อึก กูฮื่ออกูไม่รู้ ไม่รู้ร้องทำไมอึก" ม้นตอบไปสะอื้นไปพร้อมทำหน้าสับสน หื้มน่ารักจริงๆ

"งั้นก็หยุดร้องได้แล้วแม่หมูจอมงอแงของกู" ผมบีบจมูกมันทีหนึ่ง คนอะไรโครตน่าหมั่นเขี้ยวน่ารักสุดๆ

"อะไรเล่า อึก กู กูไม่ใช่แม่หมูสักน้อย" มันหันหน้าหนีผม โห่ชัดเลยแก้มแดงหูแดงมาก

"น่ารัก" เชี่ยหลุดปาก

"อ่ะ อะไรของมึงกูหล่อเว้ย" มันยกมือปาดน้ำตาแล้วรีบเดินหนีผมไปที่ห้องนอน ผมนี่ยิ้มหน้าบานเลยครับเห็นมันเขินแล้วน่ารักดี ผมเดินตามมันเข้าห้องไปเห็นมันนอนห่มผ้าบนที่นอน

"อิง เดินหนีกูทำไมอ่า" ผมเดินมานั่งที่เตียงข้างๆมัน ยกนิ้วจิ้มแก้มป่องๆของมันเริ่มอ้วนขึ้นเยอะกว่าเดิมแล้วนะเนี่ย

"ซันอย่ามาจิ้มแก้มกูนะ" มันปัดมือผมออกเบาๆ

"ขอจิ้มแก้มนิ่มๆป่องๆของมึงหน่อยก็ไม่ได้ ชิ!" ผมพูดเชิงงอนมัน

"เอ้างอนกูเฉยเลย ซันกูก็พูดเล่นเอง" มันจิ้มหลังผม จึกๆ ผมเหล่ตามองมันนิดหนึ่งแต่ก็ยั่งเชิงมันไว้ขอหน่อยนานๆทีมันจะได้เห็นมันทำตัวน่ารักขี้อ้อนแบบนี้

"ซันงอนเป็นเด็กไปได้ ซัน" ผมรู้สึกได้จากแรงเคลื่อนไหวจากที่นอนว่ามันลุกขึ้นนั่ง

"กูเห็นแก่ที่มึงง้อกูหรอกหายงอนก็ดะ ได้" ผมหันไปหามันจังหวะเดียวกันที่มันเขยิบหน้าเข้ามาพอดี เราสองคนจ้องหน้ากันตาประสานตา หน้าผมกับอิงใกล้กันจนปลายจมูกชนกัน ผมเลื่อนหน้าไปใกล้มันอีกจนริมฝีปากผมไปโดนริมฝีปากมัน ผมจูบมันย้ำๆซ้ำๆเบาๆ มือผมค่อยๆลูบไล้ตามเนื้อตัวมัน

{อิงฟ้า}

ผมเคลิ้บเคลิ้มกับสัมผัสที่มันมอบให้ได้ไม่นาน ถึงอยากให้มันทำต่อไปเรื่อยๆ ถึงอยากหยุดเวลาไว้ตรงนี้มากแค่ไหนแต่ก็ต้องหยุดความคิดผมลง ภาพเนยคู่หมั้นของมันฉายเข้ามาในหัวผม ผมผลักไอ้ซันออก

"มึงออกไปไอ้ซัน" ผมบอกมัน

"เมื่อกี้มึงยังจูบตอบกูเลย" มันถามอย่างอ้อยอิ่งเหมือนไม่อยากเลิกจูบ

"เมื่อกี้กูแค่เคลิ้มแต่ตอนนี้กูไม่เคลิ้มแล้ว"

"มึงเป็นอะไรหรือป่าวอิง" มันถามผมด้วยความกังวน

"กูว่าเราไม่ควรทำอะไรแบบนี้อีก" ผมก้มหน้าซ่อนอารมณ์ตัวเองไว้

"เราสองคนก็เคย อุ๊บ" ผมยกมือปิดปากมันไว้

"ก็ตอนนั้นมึงไม่มีใคร แต่ตอนนี้มึงมีเนยแล้วมึงควรให้เกียตริผู้หญิงที่มึงรักและเขาก็รักมึงด้วย" ผมเบี่ยงหน้าหนีมัน ให้มันมองหน้าผมตอนนี้ไม่ได้จริงๆเพราะน้ำตาผมเริ่มคลอเบ้าแล้ว มันจับมือผมออก

"กูขอโทษที่ทำมึงต้องหนักใจ กูจะรีบเคลียร์ทุกอย่างให้จบให้ไว้ที่สุด" มันพูดเสร็จก็ลุกขึ้นไปใส่เสื้อผ้า ผมไม่เข้าใจที่มันพูดเลยจริงๆ จะเคลียร์ทุกอย่างให้จบเร็วๆหรอ มึงจะรีบๆหมั้นกับเนยเพื่อจะให้กูออกไปพ้นๆจากมึงใช่ไหม หรือมึงจะยกเลิกงานหมั้นมาหากู อย่างหลังผมคิดได้ไงเนี่ยนี่ผมกำลังหวังอะไรอยู่ ถึงผมจะรักไอ้ซันมันจริงแต่ผมไม่ได้เป็นคนเห็นแก่ตัวถึงขั้นจะดึงรั้งมันด้วยเด็กในท้องผม ลูกผมจะต้องไม่มีส่วนใดๆกับการที่ผมรักมันแล้วเอาลูกมาเกี่ยวข้อง

ผมนอนราบกับเตียงผมนอนหันหลังให้มัน ไม่นานเตียงพื้นที่ด้านหลังผมก็ขยับอยู่ครู่หนึ่งแล้วก็นิ่งไปผมเลยหลับตาลง

หยุกหยิกๆ~

ผมขยับปรับท่านอนใหม่ก็แล้วลูบท้องแบบที่เคยทำก่อนนอนก็ทำแล้ว แต่ทำไมผมยังนอนไม่หลับอีกเจ้าแสบจะเอาอะไรอีกม๊าง่วงแล้วนะ ผมพยายามข่มตาหลับยกมือลูบท้องไปมาอย่างเพลินๆแต่ก็ชะงักมือเพราะเสียงไอ้ซันทักขึ้น

"ยังไม่นอนหรออิง เป็นอะไรปวดท้องหรอ" ไอ้ซันมันลุกพรวดขึ้นมาจับๆค้ำๆท้องผม

"ป่าวปกติกูลูบท้องแล้วหลับ แต่ตอนนี้ลูบยังไงก็ไม่หลับว่ะปรับท่านอนก็แล้วและมึงยังไม่หลับหรอ" พอมันได้ฟังคำตอบก็นอนลง

"กูนอนไม่หลับอ่ะ" แล้วทุกอย่างก็อยู่ในความเงียบสนิท

"ซัน" ผมเรียกมัน

"ห่ะ"

"ช่วยลูบท้องให้กูหน่อยสิ" นี่พูดอะไรออกไปเนี้ยผมได้แต่กัดปากตัวเอง เห็นมันนิ่งไปผมเลยจะนอนหันหลังให้มัน เป็นจังเดียวกันที่ไอ้ซันคว้าตัวผมไว้แล้วขยับมาใกล้ๆมันยกมือขึ้นมาลูบท้องผม

"นอนได้แล้วฝันดีแม่หมู" มันกระซิบข้างหูผมแผ่วเบาแล้วลูบวนท้องผมไปเรื่อยๆ ทำไมมันเคลิ้มแบบนี้น่ะผมชอบที่มันสัมผัสท้องผมมากเลย

"อื้อ ฝันดีซัน" ขอเก็บเกี่ยวความรู้สึกนี้ไว้หน่อยเถอะ เพราะอีกไม่นานผมจะไม่ได้รับสัมผัสของมันแบบนี้อีกและนี่คงเป็นครั้งสุดท้าย

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***