ตอนที่ 10

ผมลืมตาขึ้นด้วยอาการยังเวียนๆหัวอยู่ มองไปรอบๆก็รู้ว่าตอนนี้ตัวเองอยู่โรงพยาบาล

แกร็ก

"อ้าวอิงตื่นแล้วหรอ" หนิงกับทิวมันรีบเดินมาหาผมพร้อมคุณหมอผู้หญิง

"อาการเป็นยังไงบ้างดีขึ้นยัง" คุณหมอถาม

"ยังรู้สึกเวียนหัวอยู่เลยครับ"

"หรอว่ะ เอ่อ..." ไอ้ทิวมันอ่ำๆอึ้งๆจะพูดก็ไม่พูด

"อะไรของมึงมีอะไรก็พูดมาสิ แล้วทำไมพวกมึงต้องพากูมาโรงพยาบาลด้วยแค่เวียนหัวเอง" ผมมองไอ้หนิงกับไอ้ทิวที่เริ่มทำตัวลนๆแล้ว อะไรของพวกมัน

"นี่พี่ปาล์มเป็นหมอสูติ เดี๋ยวพี่เขาจะอธิบายให้มึงรู้เอง" หนิงมันบอก ผมก็ได้แต่ขมวดคิ้วงงหมอสูติหรอแล้วหมอสูติมาเกี่ยวอะไรกับอาการของผม

"เอ่อ " ผมกำลังจะถามว่าหมอสูติเกี่ยวอ่ะ พี่หมอก็พูดขึ้นมาก่อน แล้วยื่นรูปอัตตาซาวด์มาให้ดูผมรับรูปมาดู เห็นอะไรเป็นก้อนๆผมเป็นเนื้องอกหรอ ผมตกใจขมวดคิ้วขึ้นกำลังจะเอ่ยปากถาม

"เดี๋ยวพี่จะอธิบายทุกอย่างให้เราฟังเอง บลาๆ..... สรุปแล้วเราเป็นผู้ชายหนึ่งในล้านเลยที่ท้องได้ ไม่ต้องห่วงว่าใครจะรู้นะทางโรงพยาบาลไม่บอกความลับของคนไข้แน่นอนจ้ะ" พี่หมอปาล์มยิ้มมาให้ผม

"ก็ว่าอยู่อาการผมแปลกๆเพราะท้องนี่เอง" ที่แท้ก็แบบนี้เอง แต่เอ๊ะ!ผมท้อง "ห้ะ! ผมนี่นะท้องพระเจ้าช่วยล้อเล่นไหมเนี้ย" ผมอ้าปากค้างตาโต ได้สติเพราะไอ้ทิวเรียก

"อิง อิงฟ้า" ทิวมันสะกิด

"ห่ะๆๆ"

"พี่ปาล์มเขามีอะไรจะพูดต่อ สติแล้วฟังเขาต่อ"ไอ้ทิวมันบอก

"ความที่เราเป็นผู้ชายมันย่อมมีความเสี่ยงมากกว่าผู้หญิงเป็นสองเท่า จะต้องระวังตัวให้มากๆ เลือกกินอาหารที่มีประโยชน์เข้าใจไหม เดี๋ยวพี่จะจัดยาบำรุงมาให้ตอนนี้เราก็พักผ่อนไปก่อนแล้วกัน อ่อมีอีกเรื่องหนึ่งเราต้องมาฝากท้องด้วยนะ" ผมยังอึ้งไม่หายแต่ก็พยัคหน้าเข้าใจ

"เอ่ออ คือผม" ผมเข้าใจทุกอย่างที่พี่หมออธิบายมาแต่รู้สึกเขินตรงที่ต้องมาฝากท้องนี่แหละผู้ชายมาฝากท้องเป็นใครใครก็เขิน

"ไม่ต้องห่วงเลย เราไม่ใช่เคสแรก เราเป็นคนที่สามเลยที่พี่เจอเป็นผู้ชายท้องได้ ถ้าเรามาฝากท้องกับพี่พี่จะดูแลเราเป็นอย่างดีไม่ต้องอายหรอกคิดว่าเป็นคนกันเอง"พี่ปาล์มพูดเสร็จก็เดินออกไป

"มึงในนี้มีเด็กจริงๆหรอว่ะ กูมีลูกจริงๆหรอ"ผมก้มมองท้องตัวเองยกมือขึ้นมาลูบท้องตัวเอง

"หลักฐานขนาดนี้แล้วมึง พี่ปาล์มเขาเป็นหมอสูติที่เก่งมากๆเลยแค่นี้เขาไม่น่าพลาดหรอก"หนิงมันบอก

"กูจะบอกพ่อแม่และก็ยายว่าอะไรเนี่ย เขาคงช็อคกันมากเลย" ผมหันไปพูดกับพวกมันมือก็ลูบท้องตัวเองไปด้วย ลูบไปก็เพลินเหมือนกันนะเนี่ย ในเมื่อทุกอย่างมันเกิดขึ้นแล้วเด็กคนนี้เกิดมาเป็นลูกผท ผมก็ต้องยอมรับถึงจะดูเป็นผู้ชายประหลาดๆในสายตาคนอื่นก็เถอะ แล้วไงยังไงเจ้าตัวเล็กก็ลูกผมผมจะดูแลเขาเอง

"ยังไงก็ต้องบอกอยู่ดีมึง เพราะวันใดวันหนึ่งพวกท่านก็ต้องรู้" ไอ้ทิวบอกผม

"จริงที่ไอ้ทิวมันบอก" หนิงมันพูดเสริม

"โอเคเดี๋ยวกูจะโทรบอกพ่อแม่ตอนนี้เลย เอาให้อึ้งพร้อมกูวันนี้เลยดีกว่า ทิวหยิบโทรศัพท์กูมาหน่อย" ทิวมันเดินไปหยิบโทรศัพท์มาให้ ฟู่~ ผมพ่นลมหายใจออกมาทีหนึ่งเอาว่ะยังไงก็ต้องบอกอยู่ดี ผมกดวีดีโอคอลไปเห็นหน้าเลย รอไม่นานพ่อก็กดรับ หน้าพ่อนี่เต็มจอเลย

"มีอะไรไอ้ตัวดีร้อยวันพันปีไม่เคยโทรมา" พ่อพูดพร้อมยกแก้วชาขึ้นมาดื่ม

"พ่อแล้วแม่กับยายละ" ผมถามหาทั้งสอง

"นั่งอยู่ข้างๆเนี้ย นั่งดูทีวีกันอยู่" พ่อหันกล้องไปทางแม่กับยาย พวกท่านเห็นผมก็พากันเดินมาใกล้ๆพ่อ

" ไงตัวเล็กยายคิดถึงมากเลย"

"แม่ก็คิดถึงสบายดีไหม" ทั้งสองคนพากันแย่งที่จะคุยพ่อเลยตัดปัญหาโดนการไปตั้งกับอะไรสัก คราวนี้เห็นครบเลยครับ รู้สึกประหม่ายังไงไม่รู้ จะเริ่มพูดยังไงดีแต่พ่อก็ชิงพูดก่อน

"อิงนั้นใส่ชุดคนไข้นิ ไม่สบายหรอ" พ่อพูดเสร็จแม่กับยายก็พากันสังเกตุ

"เป็นอะไรมากไหมลูก /ให้ยายไปหาไหม" ทั้งสองคนสีหน้าห่วงผมมาก

"ผมไม่เป็นอะไรมากครับ เอ่ออ คือทุกคนครับที่ผมโทรไป ผมมีเรื่องสำคัญจะบอก... คือว่า เอ่ออ" ผมไม่รุ้จะพูดยังไงอ่าาา

"มีเรื่องอะไร ไหนพูดมาสิแกไปทำอะไรผิดมา" พ่อถามเสียงจริงจัง

"เอ่ออ ทุกคนทำใจดีๆนะครับ ผมท้อง!!" ผมกลั้นใจพูดออกไป

"แค่ท้องเอง/ อ่อท้อง/ ยายจะมีหลานนี้เอง" ทั้งสามพูดพร้อมกันพ้อกันอึ้งๆปนดีใจ

"และไหนละแม่ของลูก" พ่อถามผม แสดงว่าพ่อเข้าใจว่าผมมีแฟนแล้วทำแฟนท้องแน่ๆ

"ไม่ใช่พ่อ ผมนี่แหละท้องดูรูปอัตตาซาวด์ดิ" ผมชูรูปอัตตาซาวด์ให้ดู ท้องสามคนพากันอึ้งเหมือนไม่เชื่อผมเลยถกเสื้อเลื่อนโทรศัพท์ลงให้เห็นท้องที่เริ่มป่องๆ ผมลูบวนท้องไปมา

"นี่พูดเล่นใช่ไหมลูก" แม่ผมดึงสติได้ก่อนใคร

"ป่าวครับ ผมจริงจัง" แล้วผมก็อธิบายตามที่พี่หมอปาล์มบอกผมทุกอย่าง ทุกคนต่างอึ้งแต่ก็เข้าใจ แม่เลยพูดขึ้นหลังจากฟังผมจบ

"อิงฟ้า แม่กับทุกคนเข้าใจทุกอย่างแล้วถึงจะอึ้งๆก็เถอะ แต่เมื่อเขาเกิดมาแล้วก็ต้องดูแลเขาดีๆ เราไม่ใช่ตัวคนเดียวแล้วนะ" พอแม่พูดจบน้ำตาผมไหลเลย ผมึดว่าท่านจะโกรธผมซะอีก

"ไม่ร้องโตจนมีลูกแล้ว ยังจะขี้แยอีกไอ้ลูกคนนี้"พ่อผมพูดด้วยรอยยิ้ม

"อึก ก็มันห้ามไม่อยู่นี่ อึก ครับ" ผมพยายามห้ามน้ำตาตัวเองอยู่

"แล้วนี่กี่เดือนแล้ว พ่อเด็กละอยู่ด้วยกันไหม" ยายถามผมด้วยความตื่นเต้น

"เดือนหนึ่งแล้วครับ ส่วนพ่อเด็ก...เอ่อ" ผมอ่ำอึ้งที่จะพูด เหมือนทุกคนจะพอเดาได้ว่าผมไม่อยากพูดถึง

"เอ่ออ ช่างมันเถอะลูกไม่ต้องพูดถึงอย่าทำหน้าเครียดแบบนั้นสิมันมีผมต่อเด็กในท้องนะ" แม่พูดเตือนผม

"งั้นแค่นี้ก่อนดีกว่าวันหลังพ่อจะโทรไปหา พักผ่อนเยอะๆนะลูก" พ่อพูดตัดบททุกคนส่งยิ้มมาให้ก่อนพ่อจะตัดสายไป

"เฮ้อ~ โครตโล่งอกเลยว่ะคิดว่าพ่อแม่กับยายจะรับไม่ได้" ผมหันไปมองไอ้หนิงกับไอ้ทิวที่ส่งยิ้มยินดีมาให้ สักพักพวกมันก็พากันทำหน้าสงสัย

"อิง กูถามจริงๆใครคือพ่อเด็กว่ะ" ผมชะงักมือที่ลูบท้องอยู่

"มึงไม่ต้องตอบคำถามมันอิง ตอบคำถามกูดีกว่าใบ่ไอ้ซันใช่ไหม" ผมอึ้งที่หนิงมันถามมากไอ้ทิวเองก็อึ้งไม่ต่างกัน

"คือ เอ่ออ ใช่มันแหละ" ผมตัดสินใจบอกพวกมัน

"เชี้ยย/ กูว่าแล้ว" มันสองคนต่างตกใจต่างอึ้งในคำตอบของผมมาก ไอ้ทิวมันล้วงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา

"ไอ้ทิวมึงทำอะไร" ผมทักมันเห็นมันรีบๆ

"กูจะโทรบอกไอ้ซันมันสิว่ะเรื่องใหญ่ขนาดนี้"ผมตกใจ รีบคว้าโทรศัพท์จากมือมันทันที

"ไม่ได้ พวกมึงจะบอกมันไม่ได้เราจะรู้กันแค่นี้"พวกมันทำหน้างงกัน

"ทำไมว่ะมันพ่อเด็กนะเห้ย" หนิงบอก

"แต่มันมีคู่หมั้นแล้ว และดูเหมือนมันจะจริงจังกับเนยมาก เพราะเดี๋ยวนี้มันไม่ค่อยควงผู้หญิงเลย กูขอร้องพวกมึงจริงๆนะ อย่าบอก อืออ มันเลยกูไม่อยากขัดความสุขมัน กูเป็นผู้ชายกู อึก ดูแลตัวเองได้เนยเขาเป็นผู้หญิงเขาต้องมีไอ้ซัน ฮื่ออึก ต้องดูแล" ผมพูดไปร้องไห้ไปที่ผมพูดไปจริงหมดเหมือนมันจะรักเนยมากผมเห็นเวลามันคุยเวลามันอยู่กับเนยดูมันมีความสุข ผมไม่อยากขัดมันจริงๆ

"ไม่ร้องๆ ไม่บอกก็ไม่บอกเดี๋ยวกูกับไอ้ทิวจะช่วยกันดูแลมึงเอง" หนิงเขามากอดปลอบ

"อิงมึงรักไอ้ซันใช่ไหม"เสียงไอ้ทิวถามเบาๆ

"อึก อืมใช่กูรักมันไม่รู้ว่าไปรักมันตอนไหนรู้ตัวอีกทีก็รักมันไปแล้ว แต่กูไม่มีทางบอกมันหรอก บอกไปมันก็ไม่มีประโยชน์ เป็นแบบนี้มันดีแล้ว" ผมฝืนยิ้มตอบ

"เอาที่มึงสบายใจเลย และต้องเครียดอะไรนะเพราะมันมีผลต่อหลานกู" หนิงมันบอก

"อิง กูไม่คิดเลยว่ากูจะได้ปั้นวัวปั้นควายให้ลูกมึงจริงๆ" ไอ้ทิวพูดจบ เราสามคนก็พากันขำ

"เหอะ กูไม่เอาหรอกนะไอ้ทิว"

"แหม่กูก็ล้อเล่น กูเตรียมเปย์หลานรอเลยรึจะเอาของขวัญตอนครบสองเดือนดี" ทิวมันพูด

"กูว่าให้ของขวัญครบหนึ่งเดือนดีกว่า เอาเลขบัญชีมาดิ"หนิงมันล้วงโทรศัพท์ออกจากกระเป๋า

"พอๆๆพวกมึง ลูกพึ่งเดือนหนึ่งเองอย่างเว่อร์" ผมต้องรีบตัดบทพวกมัน พึ่งรู้แค่วันเดียวก็เห่อกันแล้วผมเอามือลูบท้องตัวเองแล้วยิ้มออกมา

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***